Luke 20
1 On one of those days, as he was teaching the people in the temple and proclaiming the Good News, the priests and scribes came to him with the elders.
Екхвар, кала Исусо сиклярэлас манушэн дэ храмо и пхэнэлас Бахтало Лав, поджиле Лэстэ англунэ рашая тай сиклимаря пав Упхэнима їтханэ пхурэдэрэнца
2 They asked him, “Tell us: by what authority do you do these things? Or who is giving you this authority?”
и пхучле Лэстар: — Пхэн амэнди, савя зораґа Ту вса кода терэх? И ко дэня Тути кадыя зор?
3 He answered them, “I also will ask you one question. Tell me:
Исусо пхэнда лэнди дэ отпхэнима: — Пхучява и Мэ тумэн, пхэнэн Манди:
4 the immersion of Yochanan, was it from heaven, or from men?”
катарь Иоанностэ зор тэ болдэ, упралимастар чи манушэндар?
5 They reasoned with themselves, saying, “If we say, ‘From heaven,’ he will say, ‘Why didn’t you believe him?’
Тунчи вонэ дэдумане машкар пэстэ: — Кала пхэнаґа: «Упралимастар», — Вов пхучела: «Сости ж тумэ лэсти на патине?»
6 But if we say, ‘From men,’ all the people will stone us, for they are persuaded that Yochanan was a prophet.”
А кала пхэнаґа: «Манушэндар», — тунчи всавэрэ мануша марэна амэн барэнца, вонэ ж динэн, со Иоанно сля англунари.
7 They answered that they didn’t know where it was from.
И пхэндэ: — Амэ на джянах, кастар.
8 Yeshua said to them, “Neither will I tell you by what authority I do these things.”
Исусо пхэнда лэнди: — Тунчи и Мэ на пхэнава тумэнди, савя зораґа терав вса откада.
9 He began to tell the people this parable: “A man planted a vineyard and rented it out to some farmers, and went into another country for a long time.
Тай пхэнда кацави дума: — Екх мануш выбарярда винограднико. Тунчи здэня лэ манушэнди пала ловэн, а еджино улагля пэ бут вряма.
10 At the proper season, he sent a servant to the farmers to collect his share of the fruit of the vineyard. But the farmers beat him and sent him away empty.
Кала поджиля вряма, бичалда лэндэ пэхкэрэ бутярнэ, соб тэ залэ котор виноградостар, саво стидэне. Нэ виноградаря дукхавдэ бутярнэ и отбичалдэ лэ павпалэ шушэ вастэнца.
11 He sent yet another servant, and they also beat him and treated him shamefully, and sent him away empty.
Хулай бичалда лэндэ аврэ бутярнэ, нэ вонэ мардэ лэ тай тэлярдэ лэхкири патив, и отбичалдэ шушэ вастэнца.
12 He sent yet a third, and they also wounded him and threw him out.
Хулай бичалда лэндэ инте екхэ бутярнэ. Нэ виноградаря и кодэлэ домардэ и вычутэ аври.
13 The lord of the vineyard said, ‘What shall I do? I will send my beloved son. It may be that seeing him, they will respect him.’
Тунчи хулай пав винограднико пхэнда: «Со манди тэ терэ? Бичалава лэндэ мурэ камлэ чявэ, чи на ладжяна лэстар?»
14 “But when the farmers saw him, they reasoned amongst themselves, saying, ‘This is the heir. Come, let’s kill him, that the inheritance may be ours.’
Нэ виноградаря дыкхле чявэ и пхэндэ екх екхэсти: «Акэ кодэва, касти доросэлапэ всаворо хулаимо, муляраґа лэ, тунчи хулаимо доросэлапэ амэнди».
15 Then they threw him out of the vineyard and killed him. What therefore will the lord of the vineyard do to them?
Тунчи вылиджялдэ чявэ аври виноградникостар тай мулярдэ лэ. И со терэла лэнца виноградникохкоро хулай?
16 He will come and destroy these farmers, and will give the vineyard to others.” When they heard that, they said, “May that never be!”
Авэла тай мулярэла кадэлэн виноградарен, а винограднико отдэла аврэ манушэнди. Мануша, савэ шундэ Исусо, пхэндэ: — Тэ на авэл кади!
17 But he looked at them and said, “Then what is this that is written, ‘The stone which the builders rejected was made the chief cornerstone’?
Исусо вздыкхля пэ лэн и пхучля: — Сар тэ полэ кода, со чиндо: «Бар, саво вычутэ кодэла, ко ваздэнас цэр, ачиля шэрутнэ барэґа дэ вэнгло»?
18 Everyone who falls on that stone will be broken to pieces, but it will crush whomever it falls on to dust.”
Ко тэлэдэла пэ кодэва бар, розмарэлапэ, а пэ кастэ кодэва бар пэрэла, розтасавэла лэ.
19 The chief priests and the scribes sought to lay hands on him that very hour, but they feared the people—for they knew he had spoken this parable against them.
Дэ кодыя вряма сиклимаря пав Упхэнима тай англунэ рашая полиле, со Исусо пала лэн розпхэнэлас, и камле екхатар тэ хутилэ Лэ, нэ дарэне манушэндар.
20 They watched him and sent out spies, who pretended to be righteous, that they might trap him in something he said, so as to deliver him up to the power and authority of the governor.
Тунчи вонэ ачиле тэ дыкхэ пала Исусо и подбичалэнас Лэстэ манушэн, савэ поддыкхэнас пала Лэ и прытховэнаспэ пативалэ манушэнца, нэ родэнас, сар тэ астарэ Исусо пэ лавэн тай тэ здэ Лэ раенди и прыбэшлэсти Римостар.
21 They asked him, “Rabbi, we know that you say and teach what is right, and aren’t partial to anyone, but truly teach the way of God.
Вонэ пхучле Исусостар: — Сиклимари! Амэ джянах, со Ту пхэнэх тай сиклярэх пав чячима. И на дыкхэх пэ мо манушэсти, нэ сиклярэх манушэн чячюнэ Дэвлэхкэрэ дромэсти.
22 Is it lawful for us to pay taxes to Caesar, or not?”
Чи мишто пав Упхэнима тэ потинэ налогуря императости, чи нат?
23 But he perceived their craftiness, and said to them, “Why do you test me?
Исусо полиля лэнгоро хрантимо тай пхэнда лэнди:
24 Show me a denarius. Whose image and inscription are on it?” They answered, “Caesar’s.”
— Сикавэнтэ манди динарии: кахкоро муй исин вымардо пэр лэстэ и кахкоро катэ лав? Вонэ пхэндэ: — Императохкэрэ.
25 He said to them, “Then give to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.”
Исусо пхэнда лэнди: — Тунчи отдэн императости императохкоро, а Дэвлэсти отдэн Дэвлэхкоро.
26 They weren’t able to trap him in his words before the people. They marvelled at his answer and were silent.
Лэндэ на выджиля тэ схутилэ Исусо пэ лавэ англа манушэн. Вонэ дэнепэ дыво Лэхкэрэ лавэнди и заачиле мулком.
27 Some of the Sadducees came to him, those who deny that there is a resurrection.
Тунчи авиле койсавэ саддукея. Вонэ на патянас, со мулэ отджювдёна, тай пхучле Исусостар:
28 They asked him, “Rabbi, Moses wrote to us that if a man’s brother dies having a wife, and he is childless, his brother should take the wife and raise up children for his brother.
— Сиклимари! Моисеи чинда амэнди, со, кала мэрэла мануш, кастэ сля ромни и на сля чяворэн, тунчи лэхкэрэ пхралэсти трэбуни тэ лэл боря паларом, соб тэ авэл пхралэстэ родо.
29 There were therefore seven brothers. The first took a wife, and died childless.
Сля эфта пхралэн. Пхурэдэр лэндар лиля пэсти ромня, нэ тунчи муля, и чяворэн на сля лэндэ.
30 The second took her as wife, and he died childless.
Кади ж и авэр пхрал.
31 The third took her, and likewise the seven all left no children, and died.
И трито пхрал лиля пэсти кадэла ромня, и кади ж всавэрэ эфта пхралэн. Всавэрэ пхрала помуле, и чяворэн лэндэ на сля.
32 Afterward the woman also died.
Тунчи муля и ромни.
33 Therefore in the resurrection whose wife of them will she be? For the seven had her as a wife.”
Кала мулэ отджювдёна, кахкири ромни кадыя манушни авэла? Вой жэ эфта молы паларом выджялас!
Исусо пхэнда лэнди: — Мануша дэ кадэва вако лэн пэсти ромнен и джян паларом. (aiōn g165)
35 But those who are considered worthy to attain to that age and the resurrection from the dead neither marry nor are given in marriage. (aiōn g165)
А касти вытэлэдэла патив тэ джювэ дэ авэр вако тай савэ отджювдёна мулэндар, кадэла мануша на лэн пэсти ромнен и паларом на выджян. (aiōn g165)
36 For they can’t die any more, for they are like the angels and are children of God, being children of the resurrection.
Вонэ на мэрэна, нэ исин сар ангелуря. Вонэ важ Дэвлэ чявэ и чея, колэсти со авэна ваздэнэ мулэндар.
37 But that the dead are raised, even Moses showed at the bush, when he called the Lord ‘The God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.’
Ай кода, со мулэ отджювдён, сикавда Моисеи паша терново кашт, саво пхаболас, кала пхэнда Раести, со Вов — Дэвэл Авраамохкоро, Дэвэл Исаакохкоро тай Дэвэл Иаковохкоро.
38 Now he is not the God of the dead, but of the living, for all are alive to him.”
Вов — Дэвэл джювдэн, а на мулэн. Лэстэ всавэрэ исин джювдэ.
39 Some of the scribes answered, “Rabbi, you speak well.”
Пэ кода койсавэ сиклимаря пав Упхэнима пхэндэ: — Сиклимари! Ту мишто пхэндан.
40 They didn’t dare to ask him any more questions.
И всавэрэ даранас тэ пхуче Исусостар дурэдэр.
41 He said to them, “Why do they say that the Messiah is David’s son?
Тунчи Исусо пхучля лэндэ: — Сар пхэнэн, со Христосо исин Чяво Давидохкоро?
42 David himself says in the scroll of Psalms, ‘The Lord said to my Lord, “Sit at my right hand,
Кала еджино Давидо пхэнэл дэ лил «Псалмы»: «Пхэнда Рай Дэвэл мурэ Раести: Бэш пав чяче вастэ Мандар
43 until I make your enemies the footstool of your feet.”’
ды кодыя вряма, сар Мэ чувава Тирэ врыжымашэн тала пурэн Тути».
44 “David therefore calls him Lord, so how is he his son?”
Давидо акхарэл Лэ Раеґа. Сар Вов прыджялпэ Давидости чявэґа?
45 In the hearing of all the people, he said to his disciples,
И кала Исусо шундэ всавэрэ мануша, Вов пхэнда Пэхкэрэ сиклярнэнди:
46 “Beware of those scribes who like to walk in long robes, and love greetings in the marketplaces, the best seats in the synagogues, and the best places at feasts;
— Даран сиклимарендар пав Упхэнима, савэнди чялёл тэ пхирэ дэ лунго їда и соб мануша тэ наисарэнпэ лэнца пэ форо. Дэ синагога и дэ цэрэн, курик лэн акхарэн, вонэ камэн тэ бэшэ пэ англуно тхан.
47 who devour widows’ houses, and for a pretence make long prayers. These will receive greater condemnation.”
Вонэ залэн цэра джювлендар, савэндэ муле рома, и бут мангэнпэ кади, соб тэ дыкхэн лэн мануша. Лэн дожутярэл барэдэр сындо.
