Lamentations 5
1 Remember, LORD, what has come on us. Look, and see our reproach.
| ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند. |
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to aliens.
3 We are orphans and fatherless. Our mothers are as widows.
| ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند. |
4 We must pay for water to drink. Our wood is sold to us.
| آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود. |
5 Our pursuers are on our necks. We are weary, and have no rest.
| در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم. |
6 We have given our hands to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
| خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم. |
7 Our fathers sinned, and are no more. We have borne their iniquities.
| پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم. |
8 Servants rule over us. There is no one to deliver us out of their hand.
| بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد. |
9 We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.
| برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم. |
10 Our skin is black like an oven, because of the burning heat of famine.
| از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. |
11 They ravished the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.
| زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند. |
12 Princes were hanged up by their hands. The faces of elders were not honoured.
| رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند. |
13 The young men carry millstones. The children stumbled under loads of wood.
| جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند. |
14 The elders have ceased from the gate, and the young men from their music.
| پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. |
15 The joy of our heart has ceased. Our dance is turned into mourning.
| شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است. |
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
| وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم. |
17 For this our heart is faint. For these things our eyes are dim:
| دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، |
18 for the mountain of Zion, which is desolate. The foxes walk on it.
| زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است. |
19 You, LORD, remain forever. Your throne is from generation to generation.
| ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. |
20 Why do you forget us forever, and forsake us for so long a time?
| مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری. |
21 Turn us to yourself, LORD, and we will be turned. Renew our days as of old.
| ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده. |
22 But you have utterly rejected us. You are very angry against us.
