< Job 7 >

1 “Isn’t a man forced to labour on earth? Aren’t his days like the days of a hired hand?
Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?
2 As a servant who earnestly desires the shadow, as a hireling who looks for his wages,
Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?
3 so I am made to possess months of misery, wearisome nights are appointed to me.
Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.
4 When I lie down, I say, ‘When will I arise, and the night be gone?’ I toss and turn until the dawning of the day.
Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.
5 My flesh is clothed with worms and clods of dust. My skin closes up, and breaks out afresh.
Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.
6 My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.
7 Oh remember that my life is a breath. My eye will no more see good.
Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.
8 The eye of him who sees me will see me no more. Your eyes will be on me, but I will not be.
Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,
9 As the cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol will come up no more. (Sheol h7585)
якоже облак очищен от небесе: аще бо человек снидет во ад, ктому не взыдет, (Sheol h7585)
10 He will return no more to his house, neither will his place know him any more.
ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.
11 “Therefore I will not keep silent. I will speak in the anguish of my spirit. I will complain in the bitterness of my soul.
Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.
12 Am I a sea, or a sea monster, that you put a guard over me?
Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?
13 When I say, ‘My bed will comfort me. My couch will ease my complaint,’
Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:
14 then you scare me with dreams and terrify me through visions,
устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:
15 so that my soul chooses strangling, death rather than my bones.
свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.
16 I loathe my life. I don’t want to live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.
Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.
17 What is man, that you should magnify him, that you should set your mind on him,
Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?
18 that you should visit him every morning, and test him every moment?
Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?
19 How long will you not look away from me, nor leave me alone until I swallow down my spittle?
Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?
20 If I have sinned, what do I do to you, you watcher of men? Why have you set me as a mark for you, so that I am a burden to myself?
Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?
21 Why do you not pardon my disobedience, and take away my iniquity? For now will I lie down in the dust. You will seek me diligently, but I will not be.”
Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.

< Job 7 >