Acts 20
1 After the uproar had ceased, Paul sent for the disciples, took leave of them, and departed to go into Macedonia.
Кала всаворэ мануша пэрэашыле тэ цыписавэн, Павло акхардя сытярнэн, подритярдя лавэса, простисайля лэнца и жыля андэ Македония.
2 When he had gone through those parts and had encouraged them with many words, he came into Greece.
Вов прожалас черэз кадья пхув тай бутэнца лавэнца подритярэлас патикунэн. Кала Павло авиля андэ Грецыя.
3 When he had spent three months there, and a plot was made against him by Jews as he was about to set sail for Syria, he determined to return through Macedonia.
Вов прожыля котэ трин шон. Ай кала вов камэлас тэ плывисарэл андэ Сирия, вов ужангля, со иудеёря гытосардэпэ тэ умарэн лэс. Тунчи вов приля тэ рисавэл черэз Македония.
4 These accompanied him as far as Asia: Sopater of Beroea, Aristarchus and Secundus of the Thessalonians, Gaius of Derbe, Timothy, and Tychicus and Trophimus of Asia.
Лэса жанас Сопатро, шаво Пироско андай Верия, фесалоникийцоря Аристархо тай Секундо, Гаё андай Дэрвия и Тимофеё, ай кадя ж Тихико и Трофимо андай Цыкни Азия.
5 But these had gone ahead, and were waiting for us at Troas.
Онэ жыле майанглэ и ажутярэнас амэн андэ Троасо.
6 We sailed away from Philippi after the days of Unleavened Bread, and came to them at Troas in five days, where we stayed seven days.
Кала прожыля свэнко Биквасно марнэско, амэ плывисардэ андай Филипоря тай черэз панч деса авиле лэндэ андэ Троасо. Котэ амэ сас эхта деса.
7 On the first day of the week, when the disciples were gathered together to break bread, Paul talked with them, intending to depart on the next day; and continued his speech until midnight.
Андо англуно дес куркэско амэ стидиле екхэтанэ тэ пхагас о марно. Павло дэлас дума лэнца, и сар вов камэлас пэ авэр дес тэ жал андо дром, лэстири дума зацырдяпэ жыкай епашрят.
8 There were many lights in the upper room where we were gathered together.
Упрэ андо чер, кай амэ стидэпэ, пхабонас бут каганцоря.
9 A certain young man named Eutychus sat in the window, weighed down with deep sleep. As Paul spoke still longer, being weighed down by his sleep, he fell down from the third floor and was taken up dead.
Ай пэ фэлястра бэшэлас тэрно мануш, савэс акхарэнас Эвтихо. И кадя сар о Павло лунго дэлас дума, о Эвтихо састэс засутя и пэля тэлэ пав трито этажо. Ай кала лэс вазгле, вов сас муло.
10 Paul went down and fell upon him, and embracing him said, “Don’t be troubled, for his life is in him.”
Павло змукляпэ, пашлиля упрал пэр лэстэ и обля лэс. — На даран, — пхэндя вов, — вов жундо!
11 When he had gone up, had broken bread and eaten, and had talked with them a long while, even until break of day, he departed.
Тунчи Павло жыля упрэ, пхагля о марно тай халя. Вов дэдумэлас жыкай дэнзор, ай тунчи жыля андо дром.
12 They brought the boy in alive, and were greatly comforted.
Ай лэ шаворэс одандярдэ черэ жундэса, и всаворэ лошавэнас калэсти.
13 But we, going ahead to the ship, set sail for Assos, intending to take Paul aboard there; for he had so arranged, intending himself to go by land.
Павло припхэндя амэнди тэ бэшас по кораблё и тэ плывисарас андо Асо. Ежэно вов камэлас тэ жал дромэса пай пхув. Андо Асо амэнди трэбуй сас тэ дикхаспэ и тэ лас лэ Павлос по кораблё.
14 When he met us at Assos, we took him aboard and came to Mitylene.
Кала Павло авиля андо Асо, амэ линэ лэс по кораблё и плывисардэ андэ Митилена.
15 Sailing from there, we came the following day opposite Chios. The next day we touched at Samos and stayed at Trogyllium, and the day after we came to Miletus.
Пэ авэр дес амэ выжыле котар андэ риг островос Хиосос. Кала прожыля инке дес, амэ плывисардэ кав острово Самосо, ай инке черэз дес авиле андо форо Милето.
16 For Paul had determined to sail past Ephesus, that he might not have to spend time in Asia; for he was hastening, if it were possible for him, to be in Jerusalem on the day of Shavu`ot.
О Павло закамля тэ обжал о Эфесо ригаса, кай тэ на заритярдёл андэ Цыкни Азия, колэсти со вов грабияс и камэлас, сар выжала, тэ авэл андо Иерусалимо кав Пандэшако дес.
17 From Miletus he sent to Ephesus and called to himself the elders of the assembly.
Андав Милето Павло бишалдя манушэн андо Эфесо, кай тэ мангэн пхурэдэрэн кхандирятирэн тэ авэн лэстэ.
18 When they had come to him, he said to them, “You yourselves know, from the first day that I set foot in Asia, how I was with you all the time,
Ай кала кола авиле, вов пхэндя лэнди: — Тумэ жанэн, сар мэ жувавас тумэндэ всавори вряма пай англуно дес, кала мэ авилем андэ Цыкни Азия.
19 serving the Lord with all humility, with many tears, and with trials which happened to me by the plots of the Jews;
Мэ теравас бути важ о Рай бипхутимаско и ясвэнца и пэрэандряравас грыжы, савэ терэнас манди иудеёря.
20 how I didn’t shrink from declaring to you anything that was profitable, teaching you publicly and from house to house,
Мэ на умукавас нисо колэстар, соб тумэнди тэ авэл мишто, роспхэнавас и сытяравас тумэн англай мануша пэ гасы и пай чера.
21 testifying both to Jews and to Greeks repentance towards God and faith towards our Lord Yeshua.
Мэ приакхаравас лэ иудеёнэн и греконэн, со лэнди трэбуй тэ каисавэн тай тэ обрисавэн кав Дэл и тэ патян андо амаро Рай Исусо.
22 Now, behold, I go bound by the Spirit to Jerusalem, not knowing what will happen to me there;
Нэ икхатар о Духо припхэнэл манди, кай мэ тэ жав андо Иерусалимо, и мэ на жанав, со котэ манца авэла.
23 except that the Holy Spirit testifies in every city, saying that bonds and afflictions wait for me.
Мэ жанав, кай андо кажно форо Свэнто Духо допхэнэл манди пала кода, со ман ажутярэн лэпунзэ и грыжа.
24 But these things don’t count; nor do I hold my life dear to myself, so that I may finish my race with joy, and the ministry which I received from the Lord Yeshua, to fully testify to the Good News of the grace of God.
Важ мандэ мэрно жувимос нисо на ашэл, качи камав тэ дожав пэско дром и тэ дотерав бути, сави манди дя Рай Исусо, — тай допхэнав Радосаво Лав палав мищимос Дэвлэско.
25 “Now, behold, I know that you all, amongst whom I went about proclaiming God’s Kingdom, will see my face no more.
Ай икхатар мэ жанав, со тумэ всаворэ, каса мэ сымас и касти роспхэнавас палав Тхагаримос, никала ман майбут на дикхэна.
26 Therefore I testify to you today that I am clean from the blood of all men,
Важкода мэ пхэнав адес: мэ на авава ужыло, ни андэр кастиро хасаримос,
27 for I didn’t shrink from declaring to you the whole counsel of God.
колэсти со мэ нисо на промуклем и роспхэндэм тумэнди пала всавори Дэвлэстири воля.
28 Take heed, therefore, to yourselves and to all the flock, in which the Holy Spirit has made you overseers, to shepherd the assembly of the Lord and God which he purchased with his own blood.
Дикхэн пала пэстэ и палав всаворо стадо, андо саво Свэнто Духо тховдя тумэн дикхимаренца, кай тумэ тэ пасын кхандири Дэвлэстири, пала сави Вов путиндя Пэстирэ ратэса.
29 For I know that after my departure, vicious wolves will enter in amongst you, not sparing the flock.
Мэ жанав, со кала мэ ужава, тумэндэ авэна холятирэ рува, савэ на тангосарэна о стадо.
30 Men will arise from amongst your own selves, speaking perverse things, to draw away the disciples after them.
Тай машкар тумэндэ авэна мануша, савэ ашэна тэ пэрэболдэн о чячимос, соб тэ уандярэн лэ сытярнэн пала пэстэ.
31 Therefore watch, remembering that for a period of three years I didn’t cease to admonish everyone night and day with tears.
Колэсти дикхэн мишто! Сэрэн кода, со мэ трин бэрша ясвэнца, дес и рят сытяравас годяти кажнонэс тумэндар.
32 Now, brothers, I entrust you to God and to the word of his grace, which is able to build up and to give you the inheritance amongst all those who are sanctified.
Ай икхатар мэ отдав тумэн лэ Дэвлэсти и Лэстирэ мищимастирэ лавэсти, савэстэ исин зор тэ терэл састэса тумаро патявимос и дэла тумэнди барвалимос машкар Лэско свэнто народо.
33 I coveted no one’s silver, gold, or clothing.
Мэ никастар на лавас ни руп, ни сомнак, ни йида.
34 You yourselves know that these hands served my necessities, and those who were with me.
Ай тумэ ежэнэ жанэн, со мэ акалэ пэстирэ вастэнца затеравас по жувимос пэсти и колэнди, савэ сас манца.
35 In all things I gave you an example, that so labouring you ought to help the weak, and to remember the words of the Lord Yeshua, that he himself said, ‘It is more blessed to give than to receive.’”
Андэр вся мэ сикававас тумэнди, со кадя трэбуй тэ терас бути, тэ поможысарас чёрорэнди и тэ сэрас лава Раестирэ Исусостирэ: «Майбахтало исин кодва, ко дэл, сар кодва, ко лэл».
36 When he had spoken these things, he knelt down and prayed with them all.
Кала Павло пхэндя када, вов тэрдиля пэ чянга всаворэнца и мангля Дэвлэс.
37 They all wept freely, and fell on Paul’s neck and kissed him,
Всаворэ фартэ ровэнас тай облэнас лэ Павлос и чюминдэнас лэс.
38 sorrowing most of all because of the word which he had spoken, that they should see his face no more. Then they accompanied him to the ship.
Онэ фартэ грыжонаспэ палай кода, со майбут никала лэс на дикхэна. Тунчи онэ проандярдэ лэ Павлос кав кораблё.
