Acts 14
1 In Iconium, they entered together into the Jewish synagogue, and so spoke that a great multitude both of Jews and of Greeks believed.
Nahitabo kini didto sa Iconio nga si Pablo ug Barnabas misulod sa sinagoga sa mga Judio ug misulti sa paagi nga ang dakong panon sa mga Judio ug sa mga Griyego mituo.
2 But the disbelieving Jews stirred up and embittered the souls of the Gentiles against the brothers.
Apan ang mga Judio nga masinupakon nagpalibog sa mga hunahuna sa mga Gentil ug naghimo kanila nga masilag batok sa mga kaigsoonan.
3 Therefore they stayed there a long time, speaking boldly in the Lord, who testified to the word of his grace, granting signs and wonders to be done by their hands.
Busa nagpabilin sila didto sa dugay nga panahon, nagsulti nga maisugon uban sa gahom sa Ginoo, samtang siya mihatag ug pagpamatuod sa mensahe mahitungod sa iyang grasya. Iya kining gibuhat pinaagi sa pagtugot sa mga timailhan ug mga kahibulongan nga gipamuhat pinaagi sa mga kamot ni Pablo ug ni Barnabas.
4 But the multitude of the city was divided. Part sided with the Jews and part with the emissaries.
Apan ang kadaghanan sa siyudad nabahin: ang pipila nga mga tawo midapig sa mga Judio, ug ang pipila sa mga apostoles.
5 When some of both the Gentiles and the Jews, with their rulers, made a violent attempt to mistreat and stone them,
Sa dihang ang mga Gentil ug mga Judio misulay pagdani sa ilang mga pangulo aron pagdaogdaog ug pagbato kang Pablo ug kang Barnabas,
6 they became aware of it and fled to the cities of Lycaonia, Lystra, Derbe, and the surrounding region.
nahibaloan nila kini ug miikyas sa mga siyudad sa Lycaonia, Lystra ug Derbe, ug sa palibot nga rehiyon,
7 There they preached the Good News.
ug didto ilang gisangyaw ang ebanghelyo.
8 At Lystra a certain man sat, impotent in his feet, a cripple from his mother’s womb, who never had walked.
Didto sa Lystra adunay usa ka tawo nga naglingkod, walay kusog ang iyang mga tiil, bakol gikan pa sa sabakan sa iyang inahan, kansang wala makalakaw sukad.
9 He was listening to Paul speaking, who, fastening eyes on him and seeing that he had faith to be made whole,
Kini nga tawo nakadungog sa mga gipanulti ni Pablo. Misud-ong si Pablo kaniya ug nakita nga siya adunay pagtuo nga mamahimong maayo.
10 said with a loud voice, “Stand upright on your feet!” He leapt up and walked.
Busa miingon siya kaniya sa kusog nga tingog, “Itindog ang imong mga tiil.” Ug ang tawo milukso ug milakawlakaw.
11 When the multitude saw what Paul had done, they lifted up their voice, saying in the language of Lycaonia, “The gods have come down to us in the likeness of men!”
Sa dihang nakita sa panon sa katawhan kung unsa ang gibuhat ni Pablo, sila nagpatugbaw sa ilang mga tingog, nga nagsulti sa pinulongan nga Lycaonia, “Ang mga dios nanganaog alang kanato sama sa hulagway sa tawo.”
12 They called Barnabas “Jupiter”, and Paul “Mercury”, because he was the chief speaker.
Gitawag nila si Barnabas nga “Zeus,” ug si Pablo, “Hermes,” tungod kay siya ang nangulong tigpamaba.
13 The priest of Jupiter, whose temple was in front of their city, brought oxen and garlands to the gates, and would have made a sacrifice along with the multitudes.
Ang pari ni Zeus, nga ang templo anaa lang sa gawas sa siyudad, nagdala ug mga toro ug mga garlan didto sa ganghaan; siya ug ang panon sa katawhan buot motanyag ug halad.
14 But when the emissaries, Barnabas and Paul, heard of it, they tore their clothes and sprang into the multitude, crying out,
Apan sa dihang ang mga apostoles, nga si Barnabas ug si Pablo, nakadungog niini, gigisi nila ang ilang bisti ug dihadiha dayon miadto sa panon, misinggit
15 “Men, why are you doing these things? We also are men of the same nature as you, and bring you good news, that you should turn from these vain things to the living God, who made the sky, the earth, the sea, and all that is in them;
ug miingon, “Mga tawo, nganong gibuhat ninyo kining mga butanga? Kami usab mga tawo lamang nga adunay susamang pagbati nga sama kaninyo. Kami nagdala ug maayong mga balita, aron mobiya gayod kamo niining walay pulos nga mga butang alang sa buhing Dios, nga nagbuhat sa kalangitan, sa kalibotan, ug sa kadagatan ug sa tanan nga anaa niini.
16 who in the generations gone by allowed all the nations to walk in their own ways.
Sa niaging mga kapanahonan, siya nagtugot sa tanang nasod nga maglakaw sa ilang kaugalingong mga pamaagi.
17 Yet he didn’t leave himself without witness, in that he did good and gave you rains from the sky and fruitful seasons, filling our hearts with food and gladness.”
Apan sa gihapon, wala siya mibiya nga walay saksi, ingon niana siya nagbuhat ug maayo ug naghatag kaninyo sa ulan sa kalangitan ug mga mabungahong tempo, nga mipuno sa inyong mga kasingkasing uban sa mga pagkaon ug kalipay.”
18 Even saying these things, they hardly stopped the multitudes from making a sacrifice to them.
Bisan pa niining mga pulonga, si Pablo ug si Barnabas halos wala nakapugong sa panon sa katawhan aron sa paghalad ngadto kanila.
19 But some Jews from Antioch and Iconium came there, and having persuaded the multitudes, they stoned Paul and dragged him out of the city, supposing that he was dead.
Apan ang uban nga mga Judio nga gikan sa Antioquia ug Iconio miadto ug gidani ang panon sa katawhan. Gibato nila si Pablo ug giguyod siya pagawas sa siyudad, naghunahuna sila nga siya patay na.
20 But as the disciples stood around him, he rose up, and entered into the city. On the next day he went out with Barnabas to Derbe.
Apan sa dihang ang mga disipulo mialirong kaniya, mitindog siya ug misulod sa siyudad. Sa sunod nga adlaw, siya miadto sa Derbe uban si Barnabas.
21 When they had preached the Good News to that city and had made many disciples, they returned to Lystra, Iconium, and Antioch,
Pagkahuman nila ug sangyaw sa ebanghelyo niana nga siyudad ug nagkabig sa daghang disipulo, sila mibalik sa Lystra, sa Iconio, ug sa Antioquia.
22 strengthening the souls of the disciples, exhorting them to continue in the faith, and that through many afflictions we must enter into God’s Kingdom.
Sila makanunayon nga nagpalig-on sa mga panghunahuna sa mga disipulo ug nagdasig kanila sa pagpadayon sa pagtuo. Sila miingon kanila nga pinaagi sa daghang mga pag-antos nga kita kinahanglan mosulod sa gingharian sa Dios.
23 When they had appointed elders for them in every assembly, and had prayed with fasting, they commended them to the Lord on whom they had believed.
Sa dihang sila nagpili alang kanila ug mga kadagkoan sa matag katilingban sa mga magtutuo, ug nag-ampo inubanan sa pagpuasa, sila nagtugyan kanila sa Ginoo, nga ilang gituohan.
24 They passed through Pisidia and came to Pamphylia.
Unya sila milabay sa Pisidia ug miabot sa Pamfilia.
25 When they had spoken the word in Perga, they went down to Attalia.
Sa dihang gisulti nila ang pulong didto sa Perga, milugsong sila sa Atalia.
26 From there they sailed to Antioch, from where they had been committed to the grace of God for the work which they had fulfilled.
Gikan didto sila milawig sa Antioquia, diin sila gitugyan sa grasya sa Dios alang sa buluhaton nga ila na karong nahuman.
27 When they had arrived and had gathered the assembly together, they reported all the things that God had done with them, and that he had opened a door of faith to the nations.
Sa pag-abot nila sa Antioquia ug gitigom ang pundok, gisulti nila ang tanang mga butang nga gibuhat sa Dios kanila, ug giunsa niya pag-abli sa pultahan sa pagtuo alang sa mga Gentil.
28 They stayed there with the disciples for a long time.
Nagpabilin sila sa dugay nga panahon uban ang mga disipulo.
