Romans 14
1 Now accept one who is weak in faith, but not for disputes over opinions.
යෝ ජනෝ(අ)දෘඪවිශ්වාසස්තං යුෂ්මාකං සඞ්ගිනං කුරුත කින්තු සන්දේහවිචාරාර්ථං නහි|
2 One man has faith to eat all things, but he who is weak eats only vegetables.
යතෝ නිෂිද්ධං කිමපි ඛාද්‍යද්‍රව්‍යං නාස්ති, කස්‍යචිජ්ජනස්‍ය ප්‍රත්‍යය ඒතාදෘශෝ විද්‍යතේ කින්ත්වදෘඪවිශ්වාසඃ කශ්චිදපරෝ ජනඃ කේවලං ශාකං භුඞ්ක්තං|
3 Don’t let him who eats despise him who doesn’t eat. Don’t let him who doesn’t eat judge him who eats, for God has accepted him.
තර්හි යෝ ජනඃ සාධාරණං ද්‍රව්‍යං භුඞ්ක්තේ ස විශේෂද්‍රව්‍යභෝක්තාරං නාවජානීයාත් තථා විශේෂද්‍රව්‍යභෝක්තාපි සාධාරණද්‍රව්‍යභෝක්තාරං දෝෂිණං න කුර‍්‍ය්‍යාත්, යස්මාද් ඊශ්වරස්තම් අගෘහ්ලාත්|
4 Who are you who judge another’s servant? To his own lord he stands or falls. Yes, he will be made to stand, for God has power to make him stand.
හේ පරදාසස්‍ය දූෂයිතස්ත්වං කඃ? නිජප්‍රභෝඃ සමීපේ තේන පදස්ථේන පදච්‍යුතේන වා භවිතව්‍යං ස ච පදස්ථ ඒව භවිෂ්‍යති යත ඊශ්වරස්තං පදස්ථං කර්ත්තුං ශක්නෝති|
5 One man esteems one day as more important. Another esteems every day alike. Let each man be fully assured in his own mind.
අපරඤ්ච කශ්චිජ්ජනෝ දිනාද් දිනං විශේෂං මන්‍යතේ කශ්චිත්තු සර්ව්වාණි දිනානි සමානානි මන්‍යතේ, ඒකෛකෝ ජනඃ ස්වීයමනසි විවිච්‍ය නිශ්චිනෝතු|
6 He who observes the day, observes it to the Lord; and he who does not observe the day, to the Lord he does not observe it. He who eats, eats to the Lord, for he gives God thanks. He who doesn’t eat, to the Lord he doesn’t eat, and gives God thanks.
යෝ ජනඃ කිඤ්චන දිනං විශේෂං මන්‍යතේ ස ප්‍රභුභක්ත්‍යා තන් මන්‍යතේ, යශ්ච ජනඃ කිමපි දිනං විශේෂං න මන්‍යතේ සෝ(අ)පි ප්‍රභුභක්ත්‍යා තන්න මන්‍යතේ; අපරඤ්ච යඃ සර්ව්වාණි භක්‍ෂ්‍යද්‍රව්‍යාණි භුඞ්ක්තේ ස ප්‍රභුභක්තයා තානි භුඞ්ක්තේ යතඃ ස ඊශ්වරං ධන්‍යං වක්ති, යශ්ච න භුඞ්ක්තේ සෝ(අ)පි ප්‍රභුභක්ත්‍යෛව න භුඤ්ජාන ඊශ්වරං ධන්‍යං බ්‍රූතේ|
7 For none of us lives to himself, and none dies to himself.
අපරම් අස්මාකං කශ්චිත් නිජනිමිත්තං ප්‍රාණාන් ධාරයති නිජනිමිත්තං ම්‍රියතේ වා තන්න;
8 For if we live, we live to the Lord. Or if we die, we die to the Lord. If therefore we live or die, we are the Lord’s.
කින්තු යදි වයං ප්‍රාණාන් ධාරයාමස්තර්හි ප්‍රභුනිමිත්තං ධාරයාමඃ, යදි ච ප්‍රාණාන් ත්‍යජාමස්තර්හ්‍යපි ප්‍රභුනිමිත්තං ත්‍යජාමඃ, අතඒව ජීවනේ මරණේ වා වයං ප්‍රභෝරේවාස්මහේ|
9 For to this end Christ died, rose, and lived again, that he might be Lord of both the dead and the living.
යතෝ ජීවන්තෝ මෘතාශ්චේත්‍යුභයේෂාං ලෝකානාං ප්‍රභුත්වප්‍රාප්ත්‍යර්ථං ඛ්‍රීෂ්ටෝ මෘත උත්ථිතඃ පුනර්ජීවිතශ්ච|
10 But you, why do you judge your brother? Or you again, why do you despise your brother? For we will all stand before the judgment seat of Christ.
කින්තු ත්වං නිජං භ්‍රාතරං කුතෝ දූෂයසි? තථා ත්වං නිජං භ්‍රාතරං කුතස්තුච්ඡං ජානාසි? ඛ්‍රීෂ්ටස්‍ය විචාරසිංහාසනස්‍ය සම්මුඛේ සර්ව්වෛරස්මාභිරුපස්ථාතව්‍යං;
11 For it is written, “‘As I live,’ says the Lord, ‘to me every knee will bow. Every tongue will confess to God.’”
යාදෘශං ලිඛිතම් ආස්තේ, පරේශඃ ශපථං කුර්ව්වන් වාක්‍යමේතත් පුරාවදත්| සර්ව්වෝ ජනඃ සමීපේ මේ ජානුපාතං කරිෂ්‍යති| ජිහ්වෛකෛකා තථේශස්‍ය නිඝ්නත්වං ස්වීකරිෂ්‍යති|
12 So then each one of us will give account of himself to God.
අතඒව ඊශ්වරසමීපේ(අ)ස්මාකම් ඒකෛකජනේන නිජා කථා කථයිතව්‍යා|
13 Therefore let’s not judge one another any more, but judge this rather, that no man put a stumbling block in his brother’s way, or an occasion for falling.
ඉත්ථං සති වයම් අද්‍යාරභ්‍ය පරස්පරං න දූෂයන්තඃ ස්වභ්‍රාතු ර්විඝ්නෝ ව්‍යාඝාතෝ වා යන්න ජායේත තාදෘශීමීහාං කුර්ම්මහේ|
14 I know and am persuaded in the Lord Jesus that nothing is unclean of itself; except that to him who considers anything to be unclean, to him it is unclean.
කිමපි වස්තු ස්වභාවතෝ නාශුචි භවතීත්‍යහං ජානේ තථා ප්‍රභුනා යීශුඛ්‍රීෂ්ටේනාපි නිශ්චිතං ජානේ, කින්තු යෝ ජනෝ යද් ද්‍රව්‍යම් අපවිත්‍රං ජානීතේ තස්‍ය කෘතේ තද් අපවිත්‍රම් ආස්තේ|
15 Yet if because of food your brother is grieved, you walk no longer in love. Don’t destroy with your food him for whom Christ died.
අතඒව තව භක්‍ෂ්‍යද්‍රව්‍යේණ තව භ්‍රාතා ශෝකාන්විතෝ භවති තර්හි ත්වං භ්‍රාතරං ප්‍රති ප්‍රේම්නා නාචරසි| ඛ්‍රීෂ්ටෝ යස්‍ය කෘතේ ස්වප්‍රාණාන් ව්‍යයිතවාන් ත්වං නිජේන භක්‍ෂ්‍යද්‍රව්‍යේණ තං න නාශය|
16 Then don’t let your good be slandered,
අපරං යුෂ්මාකම් උත්තමං කර්ම්ම නින්දිතං න භවතු|
17 for God’s Kingdom is not eating and drinking, but righteousness, peace, and joy in the Holy Spirit.
භක්‍ෂ්‍යං පේයඤ්චේශ්වරරාජ්‍යස්‍ය සාරෝ නහි, කින්තු පුණ්‍යං ශාන්තිශ්ච පවිත්‍රේණාත්මනා ජාත ආනන්දශ්ච|
18 For he who serves Christ in these things is acceptable to God and approved by men.
ඒතෛ ර‍්‍යෝ ජනඃ ඛ්‍රීෂ්ටං සේවතේ, ස ඒවේශ්වරස්‍ය තුෂ්ටිකරෝ මනුෂ්‍යෛශ්ච සුඛ්‍යාතඃ|
19 So then, let’s follow after things which make for peace, and things by which we may build one another up.
අතඒව යේනාස්මාකං සර්ව්වේෂාං පරස්පරම් ඓක්‍යං නිෂ්ඨා ච ජායතේ තදේවාස්මාභි ර‍්‍යතිතව්‍යං|
20 Don’t overthrow God’s work for food’s sake. All things indeed are clean, however it is evil for that man who creates a stumbling block by eating.
භක්‍ෂ්‍යාර්ථම් ඊශ්වරස්‍ය කර්ම්මණෝ හානිං මා ජනයත; සර්ව්වං වස්තු පවිත්‍රමිති සත්‍යං තථාපි යෝ ජනෝ යද් භුක්ත්වා විඝ්නං ලභතේ තදර්ථං තද් භද්‍රං නහි|
21 It is good to not eat meat, drink wine, nor do anything by which your brother stumbles, is offended, or is made weak.
තව මාංසභක්‍ෂණසුරාපානාදිභිඃ ක්‍රියාභි ර‍්‍යදි තව භ්‍රාතුඃ පාදස්ඛලනං විඝ්නෝ වා චාඤ්චල්‍යං වා ජායතේ තර්හි තද්භෝජනපානයෝස්ත්‍යාගෝ භද්‍රඃ|
22 Do you have faith? Have it to yourself before God. Happy is he who doesn’t judge himself in that which he approves.
යදි තව ප්‍රත්‍යයස්තිෂ්ඨති තර්හීශ්වරස්‍ය ගෝචරේ ස්වාන්තරේ තං ගෝපය; යෝ ජනඃ ස්වමතේන ස්වං දෝෂිණං න කරෝති ස ඒව ධන්‍යඃ|
23 But he who doubts is condemned if he eats, because it isn’t of faith; and whatever is not of faith is sin.
කින්තු යඃ කශ්චිත් සංශය්‍ය භුඞ්ක්තේ(අ)ර්ථාත් න ප්‍රතීත්‍ය භුඞ්ක්තේ, ස ඒවාවශ්‍යං දණ්ඩාර්හෝ භවිෂ්‍යති, යතෝ යත් ප්‍රත්‍යයජං නහි තදේව පාපමයං භවති|
