Revelation 10

1 I saw a mighty angel coming down out of the sky, clothed with a cloud. A rainbow was on his head. His face was like the sun, and his feet like pillars of fire.

Ug unya nakita ko ang laing usa ka manolunda nga kusgan, nga nagakunsad gikan sa langit. Siya sinul-oban ug panganud, ug sa iyang ulo dihay usa ka balangaw. Ang iyang nawong maingon sa Adlaw, ug ang iyang mga bitiis maingon sa mga haligi nga kalayo.

2 He had in his hand a little open book. He set his right foot on the sea, and his left on the land.

Ug sa iyang kamot dihay binuklad nga usa ka gamayng basahon nga linukot. Ug ang iyang too nga tiil diha niya itunob sa dagat, ug ang iyang wala nga tiil diha niya itunob sa yuta,

3 He cried with a loud voice, as a lion roars. When he cried, the seven thunders uttered their voices.

ug siya misinggit sa makusog nga tingog maingon sa usa ka leon nga nagangulob; ug sa pagsinggit niya, mitingog ang pito ka mga dalogdog.

4 When the seven thunders sounded, I was about to write; but I heard a voice from the sky saying, “Seal up the things which the seven thunders said, and don’t write them.”

Ug sa nakatingog na ang pito ka mga dalogdog, isulat ko na unta kini, apan akong nadungog gikan sa langit ang usa ka tingog nga nag-ingon, "Ililong ang gisulti sa pito ka mga dalogdog, ug ayaw kini isulat."

5 The angel whom I saw standing on the sea and on the land lifted up his right hand to the sky

Ug ang manolunda nga akong nakita nga nagtindog sa dagat ug sa yuta mibayaw sa iyang toong kamot ngadto sa langit

6 and swore by him who lives forever and ever, who created heaven and the things that are in it, the earth and the things that are in it, and the sea and the things that are in it, that there will no longer be delay, (aiōn g165)

ug nanumpa pinaagi niadtong buhi hangtud sa kahangturan, nga mao ang nagbuhat sa langit ug sa mga ania niini, sa yuta ug sa mga ania niini, ug sa dagat ug sa mga ania niini, nga wala na gayuy langanlangan pa, (aiōn g165)

7 but in the days of the voice of the seventh angel, when he is about to sound, then the mystery of God is finished, as he declared to his servants the prophets.

hinonoa nga sa mga adlaw sa tingog sa trumpeta inighuyop niini sa ikapitong manolunda, pagatumanon na ang tinago sa Dios, sumala sa iyang gipahibalo ngadto sa iyang mga ulipon nga mao ang mga profeta.

8 The voice which I heard from heaven, again speaking with me, said, “Go, take the book which is open in the hand of the angel who stands on the sea and on the land.”

Ug ang tingog nga akong nadungog gikan sa langit misulti kanako pag-usab nga nag-ingon, "Lumakaw ka, kuhaa ang basahong binuklad nga anaa sa kamot sa manolunda nga nagatindog sa dagat ug sa yuta."

9 I went to the angel, telling him to give me the little book. He said to me, “Take it and eat it. It will make your stomach bitter, but in your mouth it will be as sweet as honey.”

Ug miadto ako sa manolunda ug giingnan ko siya nga ihatag niya kanako ang gamayng basahon nga linukot; ug siya miingon kanako, "Kuhaa kini ug kan-a; mapait kini sa imong tiyan, bisan tuod sa imong baba matam-is kini daw dugos."

10 I took the little book out of the angel’s hand, and ate it. It was as sweet as honey in my mouth. When I had eaten it, my stomach was made bitter.

Ug gikuha ko ang gamayng basahon gikan sa kamot sa manolunda ug akong gikaon kini; ug matam-is kini sa akong baba, daw dugos, apan sa gitulon ko na kini ang akong tiyan mibati sa kapait.

11 They told me, “You must prophesy again over many peoples, nations, languages, and kings.”

Ug unya giingnan ako, "Kinahanglan magahimo ikaw pag-usab ug profesiya labut sa daghang mga tawo ug mga nasud ug mga pinulongan ug mga hari."