Matthew 22
1 Jesus answered and spoke to them again in parables, saying,
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಃ ಪುನರಪಿ ದೃಷ್ಟಾನ್ತೇನ ತಾನ್ ಅವಾದೀತ್,
2 “The Kingdom of Heaven is like a certain king, who made a wedding feast for his son,
ಸ್ವರ್ಗೀಯರಾಜ್ಯಮ್ ಏತಾದೃಶಸ್ಯ ನೃಪತೇಃ ಸಮಂ, ಯೋ ನಿಜ ಪುತ್ರಂ ವಿವಾಹಯನ್ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನ್ ಆನೇತುಂ ದಾಸೇಯಾನ್ ಪ್ರಹಿತವಾನ್,
3 and sent out his servants to call those who were invited to the wedding feast, but they would not come.
ಕಿನ್ತು ತೇ ಸಮಾಗನ್ತುಂ ನೇಷ್ಟವನ್ತಃ|
4 Again he sent out other servants, saying, ‘Tell those who are invited, “Behold, I have prepared my dinner. My cattle and my fatlings are killed, and all things are ready. Come to the wedding feast!”’
ತತೋ ರಾಜಾ ಪುನರಪಿ ದಾಸಾನನ್ಯಾನ್ ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ, ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನ್ ವದತ, ಪಶ್ಯತ, ಮಮ ಭೇಜ್ಯಮಾಸಾದಿತಮಾಸ್ತೇ, ನಿಜವ್ಟಷಾದಿಪುಷ್ಟಜನ್ತೂನ್ ಮಾರಯಿತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಂ ಖಾದ್ಯದ್ರವ್ಯಮಾಸಾದಿತವಾನ್, ಯೂಯಂ ವಿವಾಹಮಾಗಚ್ಛತ|
5 But they made light of it, and went their ways, one to his own farm, another to his merchandise;
ತಥಪಿ ತೇ ತುಚ್ಛೀಕೃತ್ಯ ಕೇಚಿತ್ ನಿಜಕ್ಷೇತ್ರಂ ಕೇಚಿದ್ ವಾಣಿಜ್ಯಂ ಪ್ರತಿ ಸ್ವಸ್ವಮಾರ್ಗೇಣ ಚಲಿತವನ್ತಃ|
6 and the rest grabbed his servants, treated them shamefully, and killed them.
ಅನ್ಯೇ ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಯ ದಾಸೇಯಾನ್ ಧೃತ್ವಾ ದೌರಾತ್ಮ್ಯಂ ವ್ಯವಹೃತ್ಯ ತಾನವಧಿಷುಃ|
7 When the king heard that, he was angry, and sent his armies, destroyed those murderers, and burned their city.
ಅನನ್ತರಂ ಸ ನೃಪತಿಸ್ತಾಂ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಕ್ರುಧ್ಯನ್ ಸೈನ್ಯಾನಿ ಪ್ರಹಿತ್ಯ ತಾನ್ ಘಾತಕಾನ್ ಹತ್ವಾ ತೇಷಾಂ ನಗರಂ ದಾಹಯಾಮಾಸ|
8 “Then he said to his servants, ‘The wedding is ready, but those who were invited weren’t worthy.
ತತಃ ಸ ನಿಜದಾಸೇಯಾನ್ ಬಭಾಷೇ, ವಿವಾಹೀಯಂ ಭೋಜ್ಯಮಾಸಾದಿತಮಾಸ್ತೇ, ಕಿನ್ತು ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾ ಜನಾ ಅಯೋಗ್ಯಾಃ|
9 Go therefore to the intersections of the highways, and as many as you may find, invite to the wedding feast.’
ತಸ್ಮಾದ್ ಯೂಯಂ ರಾಜಮಾರ್ಗಂ ಗತ್ವಾ ಯಾವತೋ ಮನುಜಾನ್ ಪಶ್ಯತ, ತಾವತಏವ ವಿವಾಹೀಯಭೋಜ್ಯಾಯ ನಿಮನ್ತ್ರಯತ|
10 Those servants went out into the highways and gathered together as many as they found, both bad and good. The wedding was filled with guests.
ತದಾ ತೇ ದಾಸೇಯಾ ರಾಜಮಾರ್ಗಂ ಗತ್ವಾ ಭದ್ರಾನ್ ಅಭದ್ರಾನ್ ವಾ ಯಾವತೋ ಜನಾನ್ ದದೃಶುಃ, ತಾವತಏವ ಸಂಗೃಹ್ಯಾನಯನ್; ತತೋಽಭ್ಯಾಗತಮನುಜೈ ರ್ವಿವಾಹಗೃಹಮ್ ಅಪೂರ್ಯ್ಯತ|
11 “But when the king came in to see the guests, he saw there a man who didn’t have on wedding clothing,
ತದಾನೀಂ ಸ ರಾಜಾ ಸರ್ವ್ವಾನಭ್ಯಾಗತಾನ್ ದ್ರಷ್ಟುಮ್ ಅಭ್ಯನ್ತರಮಾಗತವಾನ್; ತದಾ ತತ್ರ ವಿವಾಹೀಯವಸನಹೀನಮೇಕಂ ಜನಂ ವೀಕ್ಷ್ಯ ತಂ ಜಗಾದ್,
12 and he said to him, ‘Friend, how did you come in here not wearing wedding clothing?’ He was speechless.
ಹೇ ಮಿತ್ರ, ತ್ವಂ ವಿವಾಹೀಯವಸನಂ ವಿನಾ ಕಥಮತ್ರ ಪ್ರವಿಷ್ಟವಾನ್? ತೇನ ಸ ನಿರುತ್ತರೋ ಬಭೂವ|
13 Then the king said to the servants, ‘Bind him hand and foot, take him away, and throw him into the outer darkness. That is where the weeping and grinding of teeth will be.’
ತದಾ ರಾಜಾ ನಿಜಾನುಚರಾನ್ ಅವದತ್, ಏತಸ್ಯ ಕರಚರಣಾನ್ ಬದ್ಧಾ ಯತ್ರ ರೋದನಂ ದನ್ತೈರ್ದನ್ತಘರ್ಷಣಞ್ಚ ಭವತಿ, ತತ್ರ ವಹಿರ್ಭೂತತಮಿಸ್ರೇ ತಂ ನಿಕ್ಷಿಪತ|
14 For many are called, but few chosen.”
ಇತ್ಥಂ ಬಹವ ಆಹೂತಾ ಅಲ್ಪೇ ಮನೋಭಿಮತಾಃ|
15 Then the Pharisees went and took counsel how they might entrap him in his talk.
ಅನನ್ತರಂ ಫಿರೂಶಿನಃ ಪ್ರಗತ್ಯ ಯಥಾ ಸಂಲಾಪೇನ ತಮ್ ಉನ್ಮಾಥೇ ಪಾತಯೇಯುಸ್ತಥಾ ಮನ್ತ್ರಯಿತ್ವಾ
16 They sent their disciples to him, along with the Herodians, saying, “Teacher, we know that you are honest, and teach the way of God in truth, no matter whom you teach; for you aren’t partial to anyone.
ಹೇರೋದೀಯಮನುಜೈಃ ಸಾಕಂ ನಿಜಶಿಷ್ಯಗಣೇನ ತಂ ಪ್ರತಿ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ, ಹೇ ಗುರೋ, ಭವಾನ್ ಸತ್ಯಃ ಸತ್ಯಮೀಶ್ವರೀಯಮಾರ್ಗಮುಪದಿಶತಿ, ಕಮಪಿ ಮಾನುಷಂ ನಾನುರುಧ್ಯತೇ, ಕಮಪಿ ನಾಪೇಕ್ಷತೇ ಚ, ತದ್ ವಯಂ ಜಾನೀಮಃ|
17 Tell us therefore, what do you think? Is it lawful to pay taxes to Caesar, or not?”
ಅತಃ ಕೈಸರಭೂಪಾಯ ಕರೋಽಸ್ಮಾಕಂ ದಾತವ್ಯೋ ನ ವಾ? ಅತ್ರ ಭವತಾ ಕಿಂ ಬುಧ್ಯತೇ? ತದ್ ಅಸ್ಮಾನ್ ವದತು|
18 But Jesus perceived their wickedness, and said, “Why do you test me, you hypocrites?
ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಂ ಖಲತಾಂ ವಿಜ್ಞಾಯ ಕಥಿತವಾನ್, ರೇ ಕಪಟಿನಃ ಯುಯಂ ಕುತೋ ಮಾಂ ಪರಿಕ್ಷಧ್ವೇ?
19 Show me the tax money.” They brought to him a denarius.
ತತ್ಕರದಾನಸ್ಯ ಮುದ್ರಾಂ ಮಾಂ ದರ್ಶಯತ| ತದಾನೀಂ ತೈಸ್ತಸ್ಯ ಸಮೀಪಂ ಮುದ್ರಾಚತುರ್ಥಭಾಗ ಆನೀತೇ
20 He asked them, “Whose is this image and inscription?”
ಸ ತಾನ್ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಅತ್ರ ಕಸ್ಯೇಯಂ ಮೂರ್ತ್ತಿ ರ್ನಾಮ ಚಾಸ್ತೇ? ತೇ ಜಗದುಃ, ಕೈಸರಭೂಪಸ್ಯ|
21 They said to him, “Caesar’s.” Then he said to them, “Give therefore to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.”
ತತಃ ಸ ಉಕ್ತವಾನ, ಕೈಸರಸ್ಯ ಯತ್ ತತ್ ಕೈಸರಾಯ ದತ್ತ, ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಯತ್ ತದ್ ಈಶ್ವರಾಯ ದತ್ತ|
22 When they heard it, they marveled, and left him and went away.
ಇತಿ ವಾಕ್ಯಂ ನಿಶಮ್ಯ ತೇ ವಿಸ್ಮಯಂ ವಿಜ್ಞಾಯ ತಂ ವಿಹಾಯ ಚಲಿತವನ್ತಃ|
23 On that day Sadducees (those who say that there is no resurrection) came to him. They asked him,
ತಸ್ಮಿನ್ನಹನಿ ಸಿದೂಕಿನೋಽರ್ಥಾತ್ ಶ್ಮಶಾನಾತ್ ನೋತ್ಥಾಸ್ಯನ್ತೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಯೇ ವದನ್ತಿ, ತೇ ಯೀಶೇರನ್ತಿಕಮ್ ಆಗತ್ಯ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ,
24 saying, “Teacher, Moses said, ‘If a man dies, having no children, his brother shall marry his wife and raise up offspring for his brother.’
ಹೇ ಗುರೋ, ಕಶ್ಚಿನ್ಮನುಜಶ್ಚೇತ್ ನಿಃಸನ್ತಾನಃ ಸನ್ ಪ್ರಾಣಾನ್ ತ್ಯಜತಿ, ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ಭ್ರಾತಾ ತಸ್ಯ ಜಾಯಾಂ ವ್ಯುಹ್ಯ ಭ್ರಾತುಃ ಸನ್ತಾನಮ್ ಉತ್ಪಾದಯಿಷ್ಯತೀತಿ ಮೂಸಾ ಆದಿಷ್ಟವಾನ್|
25 Now there were with us seven brothers. The first married and died, and having no offspring left his wife to his brother.
ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮಾಕಮತ್ರ ಕೇಽಪಿ ಜನಾಃ ಸಪ್ತಸಹೋದರಾ ಆಸನ್, ತೇಷಾಂ ಜ್ಯೇಷ್ಠ ಏಕಾಂ ಕನ್ಯಾಂ ವ್ಯವಹಾತ್, ಅಪರಂ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗಕಾಲೇ ಸ್ವಯಂ ನಿಃಸನ್ತಾನಃ ಸನ್ ತಾಂ ಸ್ತ್ರಿಯಂ ಸ್ವಭ್ರಾತರಿ ಸಮರ್ಪಿತವಾನ್,
26 In the same way, the second also, and the third, to the seventh.
ತತೋ ದ್ವಿತೀಯಾದಿಸಪ್ತಮಾನ್ತಾಶ್ಚ ತಥೈವ ಚಕ್ರುಃ|
27 After them all, the woman died.
ಶೇಷೇ ಸಾಪೀ ನಾರೀ ಮಮಾರ|
28 In the resurrection therefore, whose wife will she be of the seven? For they all had her.”
ಮೃತಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಾನಸಮಯೇ ತೇಷಾಂ ಸಪ್ತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಸಾ ನಾರೀ ಕಸ್ಯ ಭಾರ್ಯ್ಯಾ ಭವಿಷ್ಯತಿ? ಯಸ್ಮಾತ್ ಸರ್ವ್ವಏವ ತಾಂ ವ್ಯವಹನ್|
29 But Jesus answered them, “You are mistaken, not knowing the Scriptures, nor the power of God.
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀತ್, ಯೂಯಂ ಧರ್ಮ್ಮಪುಸ್ತಕಮ್ ಈಶ್ವರೀಯಾಂ ಶಕ್ತಿಞ್ಚ ನ ವಿಜ್ಞಾಯ ಭ್ರಾನ್ತಿಮನ್ತಃ|
30 For in the resurrection they neither marry nor are given in marriage, but are like God’s angels in heaven.
ಉತ್ಥಾನಪ್ರಾಪ್ತಾ ಲೋಕಾ ನ ವಿವಹನ್ತಿ, ನ ಚ ವಾಚಾ ದೀಯನ್ತೇ, ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥದೂತಾನಾಂ ಸದೃಶಾ ಭವನ್ತಿ|
31 But concerning the resurrection of the dead, haven’t you read that which was spoken to you by God, saying,
ಅಪರಂ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಾನಮಧಿ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರತೀಯಮೀಶ್ವರೋಕ್ತಿಃ,
32 ‘I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob’? God is not the God of the dead, but of the living.”
"ಅಹಮಿಬ್ರಾಹೀಮ ಈಶ್ವರ ಇಸ್ಹಾಕ ಈಶ್ವರೋ ಯಾಕೂಬ ಈಶ್ವರ" ಇತಿ ಕಿಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನಾಪಾಠಿ? ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರೋ ಜೀವತಾಮ್ ಈಶ್ವರ: , ಸ ಮೃತಾನಾಮೀಶ್ವರೋ ನಹಿ|
33 When the multitudes heard it, they were astonished at his teaching.
ಇತಿ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಯೋಪದೇಶಾದ್ ವಿಸ್ಮಯಂ ಗತಾಃ|
34 But the Pharisees, when they heard that he had silenced the Sadducees, gathered themselves together.
ಅನನ್ತರಂ ಸಿದೂಕಿನಾಮ್ ನಿರುತ್ತರತ್ವವಾರ್ತಾಂ ನಿಶಮ್ಯ ಫಿರೂಶಿನ ಏಕತ್ರ ಮಿಲಿತವನ್ತಃ,
35 One of them, a lawyer, asked him a question, testing him.
ತೇಷಾಮೇಕೋ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕೋ ಯೀಶುಂ ಪರೀಕ್ಷಿತುಂ ಪಪಚ್ಛ,
36 “Teacher, which is the greatest commandment in the law?”
ಹೇ ಗುರೋ ವ್ಯವಸ್ಥಾಶಾಸ್ತ್ರಮಧ್ಯೇ ಕಾಜ್ಞಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ?
37 Jesus said to him, “‘You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, and with all your mind.’
ತತೋ ಯೀಶುರುವಾಚ, ತ್ವಂ ಸರ್ವ್ವಾನ್ತಃಕರಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಾಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಚಿತ್ತೈಶ್ಚ ಸಾಕಂ ಪ್ರಭೌ ಪರಮೇಶ್ವರೇ ಪ್ರೀಯಸ್ವ,
38 This is the first and great commandment.
ಏಷಾ ಪ್ರಥಮಮಹಾಜ್ಞಾ| ತಸ್ಯಾಃ ಸದೃಶೀ ದ್ವಿತೀಯಾಜ್ಞೈಷಾ,
39 A second likewise is this, ‘You shall love your neighbor as yourself.’
ತವ ಸಮೀಪವಾಸಿನಿ ಸ್ವಾತ್ಮನೀವ ಪ್ರೇಮ ಕುರು|
40 The whole law and the prophets depend on these two commandments.”
ಅನಯೋ ರ್ದ್ವಯೋರಾಜ್ಞಯೋಃ ಕೃತ್ಸ್ನವ್ಯವಸ್ಥಾಯಾ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಕ್ತೃಗ್ರನ್ಥಸ್ಯ ಚ ಭಾರಸ್ತಿಷ್ಠತಿ|
41 Now while the Pharisees were gathered together, Jesus asked them a question,
ಅನನ್ತರಂ ಫಿರೂಶಿನಾಮ್ ಏಕತ್ರ ಸ್ಥಿತಿಕಾಲೇ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ಪಪ್ರಚ್ಛ,
42 saying, “What do you think of the Christ? Whose son is he?” They said to him, “Of David.”
ಖ್ರೀಷ್ಟಮಧಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕೀದೃಗ್ಬೋಧೋ ಜಾಯತೇ? ಸ ಕಸ್ಯ ಸನ್ತಾನಃ? ತತಸ್ತೇ ಪ್ರತ್ಯವದನ್, ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನಃ|
43 He said to them, “How then does David in the Spirit call him Lord, saying,
ತದಾ ಸ ಉಕ್ತವಾನ್, ತರ್ಹಿ ದಾಯೂದ್ ಕಥಮ್ ಆತ್ಮಾಧಿಷ್ಠಾನೇನ ತಂ ಪ್ರಭುಂ ವದತಿ?
44 ‘The Lord said to my Lord, sit on my right hand, until I make your enemies a footstool for your feet’?
ಯಥಾ ಮಮ ಪ್ರಭುಮಿದಂ ವಾಕ್ಯಮವದತ್ ಪರಮೇಶ್ವರಃ| ತವಾರೀನ್ ಪಾದಪೀಠಂ ತೇ ಯಾವನ್ನಹಿ ಕರೋಮ್ಯಹಂ| ತಾವತ್ ಕಾಲಂ ಮದೀಯೇ ತ್ವಂ ದಕ್ಷಪಾರ್ಶ್ವ ಉಪಾವಿಶ| ಅತೋ ಯದಿ ದಾಯೂದ್ ತಂ ಪ್ರಭುಂ ವದತಿ, ರ್ತಿಹ ಸ ಕಥಂ ತಸ್ಯ ಸನ್ತಾನೋ ಭವತಿ?
45 “If then David calls him Lord, how is he his son?”
ತದಾನೀಂ ತೇಷಾಂ ಕೋಪಿ ತದ್ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕಿಮಪ್ಯುತ್ತರಂ ದಾತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್;
46 No one was able to answer him a word, neither did any man dare ask him any more questions from that day forward.
ತದ್ದಿನಮಾರಭ್ಯ ತಂ ಕಿಮಪಿ ವಾಕ್ಯಂ ಪ್ರಷ್ಟುಂ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಸಾಹಸೋ ನಾಭವತ್|
