Luke 9
1 He called the twelve together and gave them power and authority over all demons, and to cure diseases.
১ততঃ পৰং স দ্ৱাদশশিষ্যানাহূয ভূতান্ ত্যাজযিতুং ৰোগান্ প্ৰতিকৰ্ত্তুঞ্চ তেভ্যঃ শক্তিমাধিপত্যঞ্চ দদৌ|
2 He sent them out to preach God’s Kingdom and to heal the sick.
২অপৰঞ্চ ঈশ্ৱৰীযৰাজ্যস্য সুসংৱাদং প্ৰকাশযিতুম্ ৰোগিণামাৰোগ্যং কৰ্ত্তুঞ্চ প্ৰেৰণকালে তান্ জগাদ|
3 He said to them, “Take nothing for your journey—no staffs, nor wallet, nor bread, nor money. Don’t have two tunics each.
৩যাত্ৰাৰ্থং যষ্টি ৰ্ৱস্ত্ৰপুটকং ভক্ষ্যং মুদ্ৰা দ্ৱিতীযৱস্ত্ৰম্, এষাং কিমপি মা গৃহ্লীত|
4 Into whatever house you enter, stay there, and depart from there.
৪যূযঞ্চ যন্নিৱেশনং প্ৰৱিশথ নগৰত্যাগপৰ্য্যনতং তন্নিৱেশনে তিষ্ঠত|
5 As many as don’t receive you, when you depart from that city, shake off even the dust from your feet for a testimony against them.”
৫তত্ৰ যদি কস্যচিৎ পুৰস্য লোকা যুষ্মাকমাতিথ্যং ন কুৰ্ৱ্ৱন্তি তৰ্হি তস্মান্নগৰাদ্ গমনকালে তেষাং ৱিৰুদ্ধং সাক্ষ্যাৰ্থং যুষ্মাকং পদধূলীঃ সম্পাতযত|
6 They departed and went throughout the villages, preaching the Good News and healing everywhere.
৬অথ তে প্ৰস্থায সৰ্ৱ্ৱত্ৰ সুসংৱাদং প্ৰচাৰযিতুং পীডিতান্ স্ৱস্থান্ কৰ্ত্তুঞ্চ গ্ৰামেষু ভ্ৰমিতুং প্ৰাৰেভিৰে|
7 Now Herod the tetrarch heard of all that was done by him; and he was very perplexed, because it was said by some that John had risen from the dead,
৭এতৰ্হি হেৰোদ্ ৰাজা যীশোঃ সৰ্ৱ্ৱকৰ্ম্মণাং ৱাৰ্ত্তাং শ্ৰুৎৱা ভৃশমুদ্ৱিৱিজে
8 and by some that Elijah had appeared, and by others that one of the old prophets had risen again.
৮যতঃ কেচিদূচুৰ্যোহন্ শ্মশানাদুদতিষ্ঠৎ| কেচিদূচুঃ, এলিযো দৰ্শনং দত্তৱান্; এৱমন্যলোকা ঊচুঃ পূৰ্ৱ্ৱীযঃ কশ্চিদ্ ভৱিষ্যদ্ৱাদী সমুত্থিতঃ|
9 Herod said, “I beheaded John, but who is this about whom I hear such things?” He sought to see him.
৯কিন্তু হেৰোদুৱাচ যোহনঃ শিৰোঽহমছিনদম্ ইদানীং যস্যেদৃক্কৰ্ম্মণাং ৱাৰ্ত্তাং প্ৰাপ্নোমি স কঃ? অথ স তং দ্ৰষ্টুম্ ঐচ্ছৎ|
10 The apostles, when they had returned, told him what things they had done. He took them and withdrew apart to a desert region of a city called Bethsaida.
১০অনন্তৰং প্ৰেৰিতাঃ প্ৰত্যাগত্য যানি যানি কৰ্ম্মাণি চক্ৰুস্তানি যীশৱে কথযামাসুঃ ততঃ স তান্ বৈৎসৈদানামকনগৰস্য ৱিজনং স্থানং নীৎৱা গুপ্তং জগাম|
11 But the multitudes, perceiving it, followed him. He welcomed them, spoke to them of God’s Kingdom, and he cured those who needed healing.
১১পশ্চাল্ লোকাস্তদ্ ৱিদিৎৱা তস্য পশ্চাদ্ যযুঃ; ততঃ স তান্ নযন্ ঈশ্ৱৰীযৰাজ্যস্য প্ৰসঙ্গমুক্তৱান্, যেষাং চিকিৎসযা প্ৰযোজনম্ আসীৎ তান্ স্ৱস্থান্ চকাৰ চ|
12 The day began to wear away; and the twelve came and said to him, “Send the multitude away, that they may go into the surrounding villages and farms and lodge and get food, for we are here in a deserted place.”
১২অপৰঞ্চ দিৱাৱসন্নে সতি দ্ৱাদশশিষ্যা যীশোৰন্তিকম্ এত্য কথযামাসুঃ, ৱযমত্ৰ প্ৰান্তৰস্থানে তিষ্ঠামঃ, ততো নগৰাণি গ্ৰামাণি গৎৱা ৱাসস্থানানি প্ৰাপ্য ভক্ষ্যদ্ৰৱ্যাণি ক্ৰেতুং জননিৱহং ভৱান্ ৱিসৃজতু|
13 But he said to them, “You give them something to eat.” They said, “We have no more than five loaves and two fish, unless we should go and buy food for all these people.”
১৩তদা স উৱাচ, যূযমেৱ তান্ ভেজযধ্ৱং; ততস্তে প্ৰোচুৰস্মাকং নিকটে কেৱলং পঞ্চ পূপা দ্ৱৌ মৎস্যৌ চ ৱিদ্যন্তে, অতএৱ স্থানান্তৰম্ ইৎৱা নিমিত্তমেতেষাং ভক্ষ্যদ্ৰৱ্যেষু ন ক্ৰীতেষু ন ভৱতি|
14 For they were about five thousand men. He said to his disciples, “Make them sit down in groups of about fifty each.”
১৪তত্ৰ প্ৰাযেণ পঞ্চসহস্ৰাণি পুৰুষা আসন্|
15 They did so, and made them all sit down.
১৫তদা স শিষ্যান্ জগাদ পঞ্চাশৎ পঞ্চাশজ্জনৈঃ পংক্তীকৃত্য তানুপৱেশযত, তস্মাৎ তে তদনুসাৰেণ সৰ্ৱ্ৱলোকানুপৱেশযাপাসুঃ|
16 He took the five loaves and the two fish, and looking up to the sky, he blessed them, broke them, and gave them to the disciples to set before the multitude.
১৬ততঃ স তান্ পঞ্চ পূপান্ মীনদ্ৱযঞ্চ গৃহীৎৱা স্ৱৰ্গং ৱিলোক্যেশ্ৱৰগুণান্ কীৰ্ত্তযাঞ্চক্ৰে ভঙ্ক্তা চ লোকেভ্যঃ পৰিৱেষণাৰ্থং শিষ্যেষু সমৰ্পযাম্বভূৱ|
17 They ate and were all filled. They gathered up twelve baskets of broken pieces that were left over.
১৭ততঃ সৰ্ৱ্ৱে ভুক্ত্ৱা তৃপ্তিং গতা অৱশিষ্টানাঞ্চ দ্ৱাদশ ডল্লকান্ সংজগৃহুঃ|
18 As he was praying alone, the disciples were near him, and he asked them, “Who do the multitudes say that I am?”
১৮অথৈকদা নিৰ্জনে শিষ্যৈঃ সহ প্ৰাৰ্থনাকালে তান্ পপ্ৰচ্ছ, লোকা মাং কং ৱদন্তি?
19 They answered, “‘John the Baptizer,’ but others say, ‘Elijah,’ and others, that one of the old prophets has risen again.”
১৯ততস্তে প্ৰাচুঃ, ৎৱাং যোহন্মজ্জকং ৱদন্তি; কেচিৎ ৎৱাম্ এলিযং ৱদন্তি, পূৰ্ৱ্ৱকালিকঃ কশ্চিদ্ ভৱিষ্যদ্ৱাদী শ্মশানাদ্ উদতিষ্ঠদ্ ইত্যপি কেচিদ্ ৱদন্তি|
20 He said to them, “But who do you say that I am?” Peter answered, “The Christ of God.”
২০তদা স উৱাচ, যূযং মাং কং ৱদথ? ততঃ পিতৰ উক্তৱান্ ৎৱম্ ঈশ্ৱৰাভিষিক্তঃ পুৰুষঃ|
21 But he warned them and commanded them to tell this to no one,
২১তদা স তান্ দৃঢমাদিদেশ, কথামেতাং কস্মৈচিদপি মা কথযত|
22 saying, “The Son of Man must suffer many things, and be rejected by the elders, chief priests, and scribes, and be killed, and the third day be raised up.”
২২স পুনৰুৱাচ, মনুষ্যপুত্ৰেণ ৱহুযাতনা ভোক্তৱ্যাঃ প্ৰাচীনলোকৈঃ প্ৰধানযাজকৈৰধ্যাপকৈশ্চ সোৱজ্ঞায হন্তৱ্যঃ কিন্তু তৃতীযদিৱসে শ্মশানাৎ তেনোত্থাতৱ্যম্|
23 He said to all, “If anyone desires to come after me, let him deny himself, take up his cross, and follow me.
২৩অপৰং স সৰ্ৱ্ৱানুৱাচ, কশ্চিদ্ যদি মম পশ্চাদ্ গন্তুং ৱাঞ্ছতি তৰ্হি স স্ৱং দাম্যতু, দিনে দিনে ক্ৰুশং গৃহীৎৱা চ মম পশ্চাদাগচ্ছতু|
24 For whoever desires to save his life will lose it, but whoever will lose his life for my sake will save it.
২৪যতো যঃ কশ্চিৎ স্ৱপ্ৰাণান্ ৰিৰক্ষিষতি স তান্ হাৰযিষ্যতি, যঃ কশ্চিন্ মদৰ্থং প্ৰাণান্ হাৰযিষ্যতি স তান্ ৰক্ষিষ্যতি|
25 For what does it profit a man if he gains the whole world, and loses or forfeits his own self?
২৫কশ্চিদ্ যদি সৰ্ৱ্ৱং জগৎ প্ৰাপ্নোতি কিন্তু স্ৱপ্ৰাণান্ হাৰযতি স্ৱযং ৱিনশ্যতি চ তৰ্হি তস্য কো লাভঃ?
26 For whoever will be ashamed of me and of my words, of him will the Son of Man be ashamed when he comes in his glory, and the glory of the Father, and of the holy angels.
২৬পুন ৰ্যঃ কশ্চিন্ মাং মম ৱাক্যং ৱা লজ্জাস্পদং জানাতি মনুষ্যপুত্ৰো যদা স্ৱস্য পিতুশ্চ পৱিত্ৰাণাং দূতানাঞ্চ তেজোভিঃ পৰিৱেষ্টিত আগমিষ্যতি তদা সোপি তং লজ্জাস্পদং জ্ঞাস্যতি|
27 But I tell you the truth: There are some of those who stand here who will in no way taste of death until they see God’s Kingdom.”
২৭কিন্তু যুষ্মানহং যথাৰ্থং ৱদামি, ঈশ্ৱৰীযৰাজৎৱং ন দৃষ্টৱা মৃত্যুং নাস্ৱাদিষ্যন্তে, এতাদৃশাঃ কিযন্তো লোকা অত্ৰ স্থনেঽপি দণ্ডাযমানাঃ সন্তি|
28 About eight days after these sayings, he took with him Peter, John, and James, and went up onto the mountain to pray.
২৮এতদাখ্যানকথনাৎ পৰং প্ৰাযেণাষ্টসু দিনেষু গতেষু স পিতৰং যোহনং যাকূবঞ্চ গৃহীৎৱা প্ৰাৰ্থযিতুং পৰ্ৱ্ৱতমেকং সমাৰুৰোহ|
29 As he was praying, the appearance of his face was altered, and his clothing became white and dazzling.
২৯অথ তস্য প্ৰাৰ্থনকালে তস্য মুখাকৃতিৰন্যৰূপা জাতা, তদীযং ৱস্ত্ৰমুজ্জ্ৱলশুক্লং জাতং|
30 Behold, two men were talking with him, who were Moses and Elijah,
৩০অপৰঞ্চ মূসা এলিযশ্চোভৌ তেজস্ৱিনৌ দৃষ্টৌ
31 who appeared in glory and spoke of his departure, which he was about to accomplish at Jerusalem.
৩১তৌ তেন যিৰূশালম্পুৰে যো মৃত্যুঃ সাধিষ্যতে তদীযাং কথাং তেন সাৰ্দ্ধং কথযিতুম্ আৰেভাতে|
32 Now Peter and those who were with him were heavy with sleep, but when they were fully awake, they saw his glory, and the two men who stood with him.
৩২তদা পিতৰাদযঃ স্ৱস্য সঙ্গিনো নিদ্ৰযাকৃষ্টা আসন্ কিন্তু জাগৰিৎৱা তস্য তেজস্তেন সাৰ্দ্ধম্ উত্তিষ্ঠন্তৌ জনৌ চ দদৃশুঃ|
33 As they were parting from him, Peter said to Jesus, “Master, it is good for us to be here. Let’s make three tents: one for you, one for Moses, and one for Elijah,” not knowing what he said.
৩৩অথ তযোৰুভযো ৰ্গমনকালে পিতৰো যীশুং বভাষে, হে গুৰোঽস্মাকং স্থানেঽস্মিন্ স্থিতিঃ শুভা, তত একা ৎৱদৰ্থা, একা মূসাৰ্থা, একা এলিযাৰ্থা, ইতি তিস্ৰঃ কুট্যোস্মাভি ৰ্নিৰ্ম্মীযন্তাং, ইমাং কথাং স ন ৱিৱিচ্য কথযামাস|
34 While he said these things, a cloud came and overshadowed them, and they were afraid as they entered into the cloud.
৩৪অপৰঞ্চ তদ্ৱাক্যৱদনকালে পযোদ এক আগত্য তেষামুপৰি ছাযাং চকাৰ, ততস্তন্মধ্যে তযোঃ প্ৰৱেশাৎ তে শশঙ্কিৰে|
35 A voice came out of the cloud, saying, “This is my beloved Son. Listen to him!”
৩৫তদা তস্মাৎ পযোদাদ্ ইযমাকাশীযা ৱাণী নিৰ্জগাম, মমাযং প্ৰিযঃ পুত্ৰ এতস্য কথাযাং মনো নিধত্ত|
36 When the voice came, Jesus was found alone. They were silent, and told no one in those days any of the things which they had seen.
৩৬ইতি শব্দে জাতে তে যীশুমেকাকিনং দদৃশুঃ কিন্তু তে তদানীং তস্য দৰ্শনস্য ৱাচমেকামপি নোক্ত্ৱা মনঃসু স্থাপযামাসুঃ|
37 On the next day, when they had come down from the mountain, a great multitude met him.
৩৭পৰেঽহনি তেষু তস্মাচ্ছৈলাদ্ অৱৰূঢেষু তং সাক্ষাৎ কৰ্ত্তুং বহৱো লোকা আজগ্মুঃ|
38 Behold, a man from the crowd called out, saying, “Teacher, I beg you to look at my son, for he is my only born child.
৩৮তেষাং মধ্যাদ্ একো জন উচ্চৈৰুৱাচ, হে গুৰো অহং ৱিনযং কৰোমি মম পুত্ৰং প্ৰতি কৃপাদৃষ্টিং কৰোতু, মম স এৱৈকঃ পুত্ৰঃ|
39 Behold, a spirit takes him, he suddenly cries out, and it convulses him so that he foams; and it hardly departs from him, bruising him severely.
৩৯ভূতেন ধৃতঃ সন্ সং প্ৰসভং চীচ্ছব্দং কৰোতি তন্মুখাৎ ফেণা নিৰ্গচ্ছন্তি চ, ভূত ইত্থং ৱিদাৰ্য্য ক্লিষ্ট্ৱা প্ৰাযশস্তং ন ত্যজতি|
40 I begged your disciples to cast it out, and they couldn’t.”
৪০তস্মাৎ তং ভূতং ত্যাজযিতুং তৱ শিষ্যসমীপে ন্যৱেদযং কিন্তু তে ন শেকুঃ|
41 Jesus answered, “Faithless and perverse generation, how long shall I be with you and bear with you? Bring your son here.”
৪১তদা যীশুৰৱাদীৎ, ৰে আৱিশ্ৱাসিন্ ৱিপথগামিন্ ৱংশ কতিকালান্ যুষ্মাভিঃ সহ স্থাস্যাম্যহং যুষ্মাকম্ আচৰণানি চ সহিষ্যে? তৱ পুত্ৰমিহানয|
42 While he was still coming, the demon threw him down and convulsed him violently. But Jesus rebuked the unclean spirit, healed the boy, and gave him back to his father.
৪২ততস্তস্মিন্নাগতমাত্ৰে ভূতস্তং ভূমৌ পাতযিৎৱা ৱিদদাৰ; তদা যীশুস্তমমেধ্যং ভূতং তৰ্জযিৎৱা বালকং স্ৱস্থং কৃৎৱা তস্য পিতৰি সমৰ্পযামাস|
43 They were all astonished at the majesty of God. But while all were marveling at all the things which Jesus did, he said to his disciples,
৪৩ঈশ্ৱৰস্য মহাশক্তিম্ ইমাং ৱিলোক্য সৰ্ৱ্ৱে চমচ্চক্ৰুঃ; ইত্থং যীশোঃ সৰ্ৱ্ৱাভিঃ ক্ৰিযাভিঃ সৰ্ৱ্ৱৈৰ্লোকৈৰাশ্চৰ্য্যে মন্যমানে সতি স শিষ্যান্ বভাষে,
44 “Let these words sink into your ears, for the Son of Man will be delivered up into the hands of men.”
৪৪কথেযং যুষ্মাকং কৰ্ণেষু প্ৰৱিশতু, মনুষ্যপুত্ৰো মনুষ্যাণাং কৰেষু সমৰ্পযিষ্যতে|
45 But they didn’t understand this saying. It was concealed from them, that they should not perceive it, and they were afraid to ask him about this saying.
৪৫কিন্তু তে তাং কথাং ন বুবুধিৰে, স্পষ্টৎৱাভাৱাৎ তস্যা অভিপ্ৰাযস্তেষাং বোধগম্যো ন বভূৱ; তস্যা আশযঃ ক ইত্যপি তে ভযাৎ প্ৰষ্টুং ন শেকুঃ|
46 An argument arose among them about which of them was the greatest.
৪৬তদনন্তৰং তেষাং মধ্যে কঃ শ্ৰেষ্ঠঃ কথামেতাং গৃহীৎৱা তে মিথো ৱিৱাদং চক্ৰুঃ|
47 Jesus, perceiving the reasoning of their hearts, took a little child, and set him by his side,
৪৭ততো যীশুস্তেষাং মনোভিপ্ৰাযং ৱিদিৎৱা বালকমেকং গৃহীৎৱা স্ৱস্য নিকটে স্থাপযিৎৱা তান্ জগাদ,
48 and said to them, “Whoever receives this little child in my name receives me. Whoever receives me receives him who sent me. For whoever is least among you all, this one will be great.”
৪৮যো জনো মম নাম্নাস্য বালাস্যাতিথ্যং ৱিদধাতি স মমাতিথ্যং ৱিদধাতি, যশ্চ মমাতিথ্যং ৱিদধাতি স মম প্ৰেৰকস্যাতিথ্যং ৱিদধাতি, যুষ্মাকং মধ্যেযঃ স্ৱং সৰ্ৱ্ৱস্মাৎ ক্ষুদ্ৰং জানীতে স এৱ শ্ৰেষ্ঠো ভৱিষ্যতি|
49 John answered, “Master, we saw someone casting out demons in your name, and we forbade him, because he doesn’t follow with us.”
৪৯অপৰঞ্চ যোহন্ ৱ্যাজহাৰ হে প্ৰভে তৱ নাম্না ভূতান্ ত্যাজযন্তং মানুষম্ একং দৃষ্টৱন্তো ৱযং, কিন্ত্ৱস্মাকম্ অপশ্চাদ্ গামিৎৱাৎ তং ন্যষেধাম্| তদানীং যীশুৰুৱাচ,
50 Jesus said to him, “Don’t forbid him, for he who is not against us is for us.”
৫০তং মা নিষেধত, যতো যো জনোস্মাকং ন ৱিপক্ষঃ স এৱাস্মাকং সপক্ষো ভৱতি|
51 It came to pass, when the days were near that he should be taken up, he intently set his face to go to Jerusalem
৫১অনন্তৰং তস্যাৰোহণসময উপস্থিতে স স্থিৰচেতা যিৰূশালমং প্ৰতি যাত্ৰাং কৰ্ত্তুং নিশ্চিত্যাগ্ৰে দূতান্ প্ৰেষযামাস|
52 and sent messengers before his face. They went and entered into a village of the Samaritans, so as to prepare for him.
৫২তস্মাৎ তে গৎৱা তস্য প্ৰযোজনীযদ্ৰৱ্যাণি সংগ্ৰহীতুং শোমিৰোণীযানাং গ্ৰামং প্ৰৱিৱিশুঃ|
53 They didn’t receive him, because he was traveling with his face set toward Jerusalem.
৫৩কিন্তু স যিৰূশালমং নগৰং যাতি ততো হেতো ৰ্লোকাস্তস্যাতিথ্যং ন চক্ৰুঃ|
54 When his disciples, James and John, saw this, they said, “Lord, do you want us to command fire to come down from the sky and destroy them, just as Elijah did?”
৫৪অতএৱ যাকূব্যোহনৌ তস্য শিষ্যৌ তদ্ দৃষ্ট্ৱা জগদতুঃ, হে প্ৰভো এলিযো যথা চকাৰ তথা ৱযমপি কিং গগণাদ্ আগন্তুম্ এতান্ ভস্মীকৰ্ত্তুঞ্চ ৱহ্নিমাজ্ঞাপযামঃ? ভৱান্ কিমিচ্ছতি?
55 But he turned and rebuked them, “You don’t know of what kind of spirit you are.
৫৫কিন্তু স মুখং পৰাৱৰ্ত্য তান্ তৰ্জযিৎৱা গদিতৱান্ যুষ্মাকং মনোভাৱঃ কঃ, ইতি যূযং ন জানীথ|
56 For the Son of Man didn’t come to destroy men’s lives, but to save them.” They went to another village.
৫৬মনুজসুতো মনুজানাং প্ৰাণান্ নাশযিতুং নাগচ্ছৎ, কিন্তু ৰক্ষিতুম্ আগচ্ছৎ| পশ্চাদ্ ইতৰগ্ৰামং তে যযুঃ|
57 As they went on the way, a certain man said to him, “I want to follow you wherever you go, Lord.”
৫৭তদনন্তৰং পথি গমনকালে জন একস্তং বভাষে, হে প্ৰভো ভৱান্ যত্ৰ যাতি ভৱতা সহাহমপি তত্ৰ যাস্যামি|
58 Jesus said to him, “The foxes have holes and the birds of the sky have nests, but the Son of Man has no place to lay his head.”
৫৮তদানীং যীশুস্তমুৱাচ, গোমাযূনাং গৰ্ত্তা আসতে, ৱিহাযসীযৱিহগানাং নীডানি চ সন্তি, কিন্তু মানৱতনযস্য শিৰঃ স্থাপযিতুং স্থানং নাস্তি|
59 He said to another, “Follow me!” But he said, “Lord, allow me first to go and bury my father.”
৫৯ততঃ পৰং স ইতৰজনং জগাদ, ৎৱং মম পশ্চাদ্ এহি; ততঃ স উৱাচ, হে প্ৰভো পূৰ্ৱ্ৱং পিতৰং শ্মশানে স্থাপযিতুং মামাদিশতু|
60 But Jesus said to him, “Leave the dead to bury their own dead, but you go and announce God’s Kingdom.”
৬০তদা যীশুৰুৱাচ, মৃতা মৃতান্ শ্মশানে স্থাপযন্তু কিন্তু ৎৱং গৎৱেশ্ৱৰীযৰাজ্যস্য কথাং প্ৰচাৰয|
61 Another also said, “I want to follow you, Lord, but first allow me to say good-bye to those who are at my house.”
৬১ততোন্যঃ কথযামাস, হে প্ৰভো মযাপি ভৱতঃ পশ্চাদ্ গংস্যতে, কিন্তু পূৰ্ৱ্ৱং মম নিৱেশনস্য পৰিজনানাম্ অনুমতিং গ্ৰহীতুম্ অহমাদিশ্যৈ ভৱতা|
62 But Jesus said to him, “No one, having put his hand to the plow and looking back, is fit for God’s Kingdom.”
৬২তদানীং যীশুস্তং প্ৰোক্তৱান্, যো জনো লাঙ্গলে কৰমৰ্পযিৎৱা পশ্চাৎ পশ্যতি স ঈশ্ৱৰীযৰাজ্যং নাৰ্হতি|
