Luke 15
1 Now all the tax collectors and sinners were coming close to him to hear him.
තදා කරසඤ්චායිනඃ පාපිනශ්ච ලෝකා උපදේශ්කථාං ශ්‍රෝතුං යීශෝඃ සමීපම් ආගච්ඡන්|
2 The Pharisees and the scribes murmured, saying, “This man welcomes sinners, and eats with them.”
තතඃ ඵිරූශින උපාධ්‍යායාශ්ච විවදමානාඃ කථයාමාසුඃ ඒෂ මානුෂඃ පාපිභිඃ සහ ප්‍රණයං කෘත්වා තෛඃ සාර්ද්ධං භුංක්තේ|
3 He told them this parable:
තදා ස තේභ්‍ය ඉමාං දෘෂ්ටාන්තකථාං කථිතවාන්,
4 “Which of you men, if you had one hundred sheep and lost one of them, wouldn’t leave the ninety-nine in the wilderness and go after the one that was lost, until he found it?
කස්‍යචිත් ශතමේෂේෂු තිෂ්ඨත්මු තේෂාමේකං ස යදි හාරයති තර්හි මධ්‍යේප්‍රාන්තරම් ඒකෝනශතමේෂාන් විහාය හාරිතමේෂස්‍ය උද්දේශප්‍රාප්තිපර‍්‍ය්‍යනතං න ගවේෂයති, ඒතාදෘශෝ ලෝකෝ යුෂ්මාකං මධ්‍යේ ක ආස්තේ?
5 When he has found it, he carries it on his shoulders, rejoicing.
තස්‍යෝද්දේශං ප්‍රාප්‍ය හෘෂ්ටමනාස්තං ස්කන්ධේ නිධාය ස්වස්ථානම් ආනීය බන්ධුබාන්ධවසමීපවාසින ආහූය වක්ති,
6 When he comes home, he calls together his friends and his neighbors, saying to them, ‘Rejoice with me, for I have found my sheep which was lost!’
හාරිතං මේෂං ප්‍රාප්තෝහම් අතෝ හේතෝ ර්මයා සාර්ද්ධම් ආනන්දත|
7 I tell you that even so there will be more joy in heaven over one sinner who repents, than over ninety-nine righteous people who need no repentance.
තද්වදහං යුෂ්මාන් වදාමි, යේෂාං මනඃපරාවර්ත්තනස්‍ය ප්‍රයෝජනං නාස්ති, තාදෘශෛකෝනශතධාර්ම්මිකකාරණාද් ය ආනන්දස්තස්මාද් ඒකස්‍ය මනඃපරිවර්ත්තිනඃ පාපිනඃ කාරණාත් ස්වර්ගේ (අ)ධිකානන්දෝ ජායතේ|
8 “Or what woman, if she had ten drachma coins, if she lost one drachma coin, wouldn’t light a lamp, sweep the house, and seek diligently until she found it?
අපරඤ්ච දශානාං රූප්‍යඛණ්ඩානාම් ඒකඛණ්ඩේ හාරිතේ ප්‍රදීපං ප්‍රජ්වාල්‍ය ගෘහං සම්මාර්ජ්‍ය තස්‍ය ප්‍රාප්තිං යාවද් යත්නේන න ගවේෂයති, ඒතාදෘශී යෝෂිත් කාස්තේ?
9 When she has found it, she calls together her friends and neighbors, saying, ‘Rejoice with me, for I have found the drachma which I had lost!’
ප්‍රාප්තේ සති බන්ධුබාන්ධවසමීපවාසිනීරාහූය කථයති, හාරිතං රූප්‍යඛණ්ඩං ප්‍රාප්තාහං තස්මාදේව මයා සාර්ද්ධම් ආනන්දත|
10 Even so, I tell you, there is joy in the presence of the angels of God over one sinner repenting.”
තද්වදහං යුෂ්මාන් ව්‍යාහරාමි, ඒකේන පාපිනා මනසි පරිවර්ත්තිතේ, ඊශ්වරස්‍ය දූතානාං මධ්‍යේප්‍යානන්දෝ ජායතේ|
11 He said, “A certain man had two sons.
අපරඤ්ච ස කථයාමාස, කස්‍යචිද් ද්වෞ පුත්‍රාවාස්තාං,
12 The younger of them said to his father, ‘Father, give me my share of your property.’ So he divided his livelihood between them.
තයෝඃ කනිෂ්ඨඃ පුත්‍රඃ පිත්‍රේ කථයාමාස, හේ පිතස්තව සම්පත්ත්‍යා යමංශං ප්‍රාප්ස්‍යාම්‍යහං විභජ්‍ය තං දේහි, තතඃ පිතා නිජාං සම්පත්තිං විභජ්‍ය තාභ්‍යාං දදෞ|
13 Not many days after, the younger son gathered all of this together and traveled into a far country. There he wasted his property with riotous living.
කතිපයාත් කාලාත් පරං ස කනිෂ්ඨපුත්‍රඃ සමස්තං ධනං සංගෘහ්‍ය දූරදේශං ගත්වා දුෂ්ටාචරණේන සර්ව්වාං සම්පත්තිං නාශයාමාස|
14 When he had spent all of it, there arose a severe famine in that country, and he began to be in need.
තස්‍ය සර්ව්වධනේ ව්‍යයං ගතේ තද්දේශේ මහාදුර්භික්‍ෂං බභූව, තතස්තස්‍ය දෛන්‍යදශා භවිතුම් ආරේභේ|
15 He went and joined himself to one of the citizens of that country, and he sent him into his fields to feed pigs.
තතඃ පරං ස ගත්වා තද්දේශීයං ගෘහස්ථමේකම් ආශ්‍රයත; තතඃ සතං ශූකරව්‍රජං චාරයිතුං ප්‍රාන්තරං ප්‍රේෂයාමාස|
16 He wanted to fill his belly with the pods that the pigs ate, but no one gave him any.
කේනාපි තස්මෛ භක්‍ෂ්‍යාදානාත් ස ශූකරඵලවල්කලේන පිචිණ්ඩපූරණාං වවාඤ්ඡ|
17 But when he came to himself, he said, ‘How many hired servants of my father’s have bread enough to spare, and I’m dying with hunger!
ශේෂේ ස මනසි චේතනාං ප්‍රාප්‍ය කථයාමාස, හා මම පිතුඃ සමීපේ කති කති වේතනභුජෝ දාසා යථේෂ්ටං තතෝධිකඤ්ච භක්‍ෂ්‍යං ප්‍රාප්නුවන්ති කින්ත්වහං ක්‍ෂුධා මුමූර්ෂුඃ|
18 I will get up and go to my father, and will tell him, “Father, I have sinned against heaven and in your sight.
අහමුත්ථාය පිතුඃ සමීපං ගත්වා කථාමේතාං වදිෂ්‍යාමි, හේ පිතර් ඊශ්වරස්‍ය තව ච විරුද්ධං පාපමකරවම්
19 I am no more worthy to be called your son. Make me as one of your hired servants.”’
තව පුත්‍රඉති විඛ්‍යාතෝ භවිතුං න යෝග්‍යෝස්මි ච, මාං තව වෛතනිකං දාසං කෘත්වා ස්ථාපය|
20 “He arose and came to his father. But while he was still far off, his father saw him and was moved with compassion, and ran, fell on his neck, and kissed him.
පශ්චාත් ස උත්ථාය පිතුඃ සමීපං ජගාම; තතස්තස්‍ය පිතාතිදූරේ තං නිරීක්‍ෂ්‍ය දයාඤ්චක්‍රේ, ධාවිත්වා තස්‍ය කණ්ඨං ගෘහීත්වා තං චුචුම්බ ච|
21 The son said to him, ‘Father, I have sinned against heaven and in your sight. I am no longer worthy to be called your son.’
තදා පුත්‍ර උවාච, හේ පිතර් ඊශ්වරස්‍ය තව ච විරුද්ධං පාපමකරවං, තව පුත්‍රඉති විඛ්‍යාතෝ භවිතුං න යෝග්‍යෝස්මි ච|
22 “But the father said to his servants, ‘Bring out the best robe and put it on him. Put a ring on his hand and sandals on his feet.
කින්තු තස්‍ය පිතා නිජදාසාන් ආදිදේශ, සර්ව්වෝත්තමවස්ත්‍රාණ්‍යානීය පරිධාපයතෛනං හස්තේ චාඞ්ගුරීයකම් අර්පයත පාදයෝශ්චෝපානහෞ සමර්පයත;
23 Bring the fattened calf, kill it, and let’s eat and celebrate;
පුෂ්ටං ගෝවත්සම් ආනීය මාරයත ච තං භුක්ත්වා වයම් ආනන්දාම|
24 for this, my son, was dead and is alive again. He was lost and is found.’ Then they began to celebrate.
යතෝ මම පුත්‍රෝයම් අම්‍රියත පුනරජීවීද් හාරිතශ්ච ලබ්ධෝභූත් තතස්ත ආනන්දිතුම් ආරේභිරේ|
25 “Now his elder son was in the field. As he came near to the house, he heard music and dancing.
තත්කාලේ තස්‍ය ජ්‍යේෂ්ඨඃ පුත්‍රඃ ක්‍ෂේත්‍ර ආසීත්| අථ ස නිවේශනස්‍ය නිකටං ආගච්ඡන් නෘත්‍යානාං වාද්‍යානාඤ්ච ශබ්දං ශ්‍රුත්වා
26 He called one of the servants to him and asked what was going on.
දාසානාම් ඒකම් ආහූය පප්‍රච්ඡ, කිං කාරණමස්‍ය?
27 He said to him, ‘Your brother has come, and your father has killed the fattened calf, because he has received him back safe and healthy.’
තතඃ සෝවාදීත්, තව භ්‍රාතාගමත්, තව තාතශ්ච තං සුශරීරං ප්‍රාප්‍ය පුෂ්ටං ගෝවත්සං මාරිතවාන්|
28 But he was angry and would not go in. Therefore his father came out and begged him.
තතඃ ස ප්‍රකුප්‍ය නිවේශනාන්තඃ ප්‍රවේෂ්ටුං න සම්මේනේ; තතස්තස්‍ය පිතා බහිරාගත්‍ය තං සාධයාමාස|
29 But he answered his father, ‘Behold, these many years I have served you, and I never disobeyed a commandment of yours, but you never gave me a goat, that I might celebrate with my friends.
තතඃ ස පිතරං ප්‍රත්‍යුවාච, පශ්‍ය තව කාඤ්චිදප්‍යාඥාං න විලංඝ්‍ය බහූන් වත්සරාන් අහං ත්වාං සේවේ තථාපි මිත්‍රෛඃ සාර්ද්ධම් උත්සවං කර්ත්තුං කදාපි ඡාගමේකමපි මහ්‍යං නාදදාඃ;
30 But when this your son came, who has devoured your living with prostitutes, you killed the fattened calf for him.’
කින්තු තව යඃ පුත්‍රෝ වේශ්‍යාගමනාදිභිස්තව සම්පත්තිම් අපව්‍යයිතවාන් තස්මින්නාගතමාත්‍රේ තස්‍යෛව නිමිත්තං පුෂ්ටං ගෝවත්සං මාරිතවාන්|
31 “He said to him, ‘Son, you are always with me, and all that is mine is yours.
තදා තස්‍ය පිතාවෝචත්, හේ පුත්‍ර ත්වං සර්ව්වදා මයා සහාසි තස්මාන් මම යද්‍යදාස්තේ තත්සර්ව්වං තව|
32 But it was appropriate to celebrate and be glad, for this, your brother, was dead, and is alive again. He was lost, and is found.’”
කින්තු තවායං භ්‍රාතා මෘතඃ පුනරජීවීද් හාරිතශ්ච භූත්වා ප්‍රාප්තෝභූත්, ඒතස්මාත් කාරණාද් උත්සවානන්දෞ කර්ත්තුම් උචිතමස්මාකම්|
