James 4

1 Where do wars and fightings among you come from? Don’t they come from your pleasures that war in your members?

യുഷ്മാകം മധ്യേ സമരാ രണശ്ച കുത ഉത്പദ്യന്തേ? യുഷ്മദങ്ഗശിബിരാശ്രിതാഭ്യഃ സുഖേച്ഛാഭ്യഃ കിം നോത്പദ്യന്തേ?

2 You lust, and don’t have. You murder and covet, and can’t obtain. You fight and make war. You don’t have, because you don’t ask.

യൂയം വാഞ്ഛഥ കിന്തു നാപ്നുഥ, യൂയം നരഹത്യാമ് ഈർഷ്യാഞ്ച കുരുഥ കിന്തു കൃതാർഥാ ഭവിതും ന ശക്നുഥ, യൂയം യുധ്യഥ രണം കുരുഥ ച കിന്ത്വപ്രാപ്താസ്തിഷ്ഠഥ, യതോ ഹേതോഃ പ്രാർഥനാം ന കുരുഥ|

3 You ask, and don’t receive, because you ask with wrong motives, so that you may spend it on your pleasures.

യൂയം പ്രാർഥയധ്വേ കിന്തു ന ലഭധ്വേ യതോ ഹേതോഃ സ്വസുഖഭോഗേഷു വ്യയാർഥം കു പ്രാർഥയധ്വേ|

4 You adulterers and adulteresses, don’t you know that friendship with the world is hostility toward God? Whoever therefore wants to be a friend of the world makes himself an enemy of God.

ഹേ വ്യഭിചാരിണോ വ്യഭിചാരിണ്യശ്ച, സംസാരസ്യ യത് മൈത്ര്യം തദ് ഈശ്വരസ്യ ശാത്രവമിതി യൂയം കിം ന ജാനീഥ? അത ഏവ യഃ കശ്ചിത് സംസാരസ്യ മിത്രം ഭവിതുമ് അഭിലഷതി സ ഏവേശ്വരസ്യ ശത്രു ർഭവതി|

5 Or do you think that the Scripture says in vain, “The Spirit who lives in us yearns jealously”?

യൂയം കിം മന്യധ്വേ? ശാസ്ത്രസ്യ വാക്യം കിം ഫലഹീനം ഭവേത്? അസ്മദന്തർവാസീ യ ആത്മാ സ വാ കിമ് ഈർഷ്യാർഥം പ്രേമ കരോതി?

6 But he gives more grace. Therefore it says, “God resists the proud, but gives grace to the humble.”

തന്നഹി കിന്തു സ പ്രതുലം വരം വിതരതി തസ്മാദ് ഉക്തമാസ്തേ യഥാ, ആത്മാഭിമാനലോകാനാം വിപക്ഷോ ഭവതീശ്വരഃ| കിന്തു തേനൈവ നമ്രേഭ്യഃ പ്രസാദാദ് ദീയതേ വരഃ||

7 Be subject therefore to God. Resist the devil, and he will flee from you.

അതഏവ യൂയമ് ഈശ്വരസ്യ വശ്യാ ഭവത ശയതാനം സംരുന്ധ തേന സ യുഷ്മത്തഃ പലായിഷ്യതേ|

8 Draw near to God, and he will draw near to you. Cleanse your hands, you sinners. Purify your hearts, you double-minded.

ഈശ്വരസ്യ സമീപവർത്തിനോ ഭവത തേന സ യുഷ്മാകം സമീപവർത്തീ ഭവിഷ്യതി| ഹേ പാപിനഃ, യൂയം സ്വകരാൻ പരിഷ്കുരുധ്വം| ഹേ ദ്വിമനോലോകാഃ, യൂയം സ്വാന്തഃകരണാനി ശുചീനി കുരുധ്വം|

9 Lament, mourn, and weep. Let your laughter be turned to mourning and your joy to gloom.

യൂയമ് ഉദ്വിജധ്വം ശോചത വിലപത ച, യുഷ്മാകം ഹാസഃ ശോകായ, ആനന്ദശ്ച കാതരതായൈ പരിവർത്തേതാം|

10 Humble yourselves in the sight of the Lord, and he will exalt you.

പ്രഭോഃ സമക്ഷം നമ്രാ ഭവത തസ്മാത് സ യുഷ്മാൻ ഉച്ചീകരിഷ്യതി|

11 Don’t speak against one another, brothers. He who speaks against a brother and judges his brother, speaks against the law and judges the law. But if you judge the law, you are not a doer of the law but a judge.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം പരസ്പരം മാ ദൂഷയത| യഃ കശ്ചിദ് ഭ്രാതരം ദൂഷയതി ഭ്രാതു ർവിചാരഞ്ച കരോതി സ വ്യവസ്ഥാം ദൂഷയതി വ്യവസ്ഥായാശ്ച വിചാരം കരോതി| ത്വം യദി വ്യവസ്ഥായാ വിചാരം കരോഷി തർഹി വ്യവസ്ഥാപാലയിതാ ന ഭവസി കിന്തു വിചാരയിതാ ഭവസി|

12 Only one is the lawgiver, who is able to save and to destroy. But who are you to judge another?

അദ്വിതീയോ വ്യവസ്ഥാപകോ വിചാരയിതാ ച സ ഏവാസ്തേ യോ രക്ഷിതും നാശയിതുഞ്ച പാരയതി| കിന്തു കസ്ത്വം യത് പരസ്യ വിചാരം കരോഷി?

13 Come now, you who say, “Today or tomorrow let’s go into this city and spend a year there, trade, and make a profit.”

അദ്യ ശ്വോ വാ വയമ് അമുകനഗരം ഗത്വാ തത്ര വർഷമേകം യാപയന്തോ വാണിജ്യം കരിഷ്യാമഃ ലാഭം പ്രാപ്സ്യാമശ്ചേതി കഥാം ഭാഷമാണാ യൂയമ് ഇദാനീം ശൃണുത|

14 Yet you don’t know what your life will be like tomorrow. For what is your life? For you are a vapor that appears for a little time and then vanishes away.

ശ്വഃ കിം ഘടിഷ്യതേ തദ് യൂയം ന ജാനീഥ യതോ ജീവനം വോ ഭവേത് കീദൃക് തത്തു ബാഷ്പസ്വരൂപകം, ക്ഷണമാത്രം ഭവേദ് ദൃശ്യം ലുപ്യതേ ച തതഃ പരം|

15 For you ought to say, “If the Lord wills, we will both live, and do this or that.”

തദനുക്ത്വാ യുഷ്മാകമ് ഇദം കഥനീയം പ്രഭോരിച്ഛാതോ വയം യദി ജീവാമസ്തർഹ്യേതത് കർമ്മ തത് കർമ്മ വാ കരിഷ്യാമ ഇതി|

16 But now you glory in your boasting. All such boasting is evil.

കിന്ത്വിദാനീം യൂയം ഗർവ്വവാക്യൈഃ ശ്ലാഘനം കുരുധ്വേ താദൃശം സർവ്വം ശ്ലാഘനം കുത്സിതമേവ|

17 To him therefore who knows to do good and doesn’t do it, to him it is sin.

അതോ യഃ കശ്ചിത് സത്കർമ്മ കർത്തം വിദിത്വാ തന്ന കരോതി തസ്യ പാപം ജായതേ|