Acts 6

1 Now in those days, when the number of the disciples was multiplying, a complaint arose from the Hellenists against the Hebrews, because their widows were neglected in the daily service.

Дэ кадэла дивэ, кала ачиля бут сиклярнэн, эллинистуря холявэнас пэ катутнэн евреен. Вонэ дэдумэнас, со кодэла обджян лэнгэрэн джювлен, савэндэ муле рома, кала роздэн кожно диво хамо.

2 The twelve summoned the multitude of the disciples and said, “It is not appropriate for us to forsake the word of God and serve tables.

Тунчи Дэшудуй акхардэ всавэрэн сиклярнэн тай пхэндэ: — Амэнди нащи тэ ачявэ бути важ лав Дэвлэхкоро, соб тэ лашарэ скаминда.

3 Therefore, select from among you, brothers, seven men of good report, full of the Holy Spirit and of wisdom, whom we may appoint over this business.

Колэсти, пхралалэ, вытидэн пэстар эфта манушэн, савэндэ лачи патив и савэ пхэрдиле Фаноґа тай годяґа, и амэ даґа лэнди тэ терэн кадыя бути.

4 But we will continue steadfastly in prayer and in the ministry of the word.”

Еджинэ амэ аваґа тэ мангэпэ и тэ лиджя бути лавэґа.

5 These words pleased the whole multitude. They chose Stephen, a man full of faith and of the Holy Spirit, Philip, Prochorus, Nicanor, Timon, Parmenas, and Nicolaus, a proselyte of Antioch,

Со вонэ пхэндэ, всавэрэнди чялиля, тай вытидэне Стефано, манушэ, дэ кастэ сля патявимо тай Свэнто Фано, Филиппо, Прохоро, Никаноро, Тимоно, Пармено тай Николае форостар Антиохия, саво прылиля иудеенгоро сикляримо.

6 whom they set before the apostles. When they had prayed, they laid their hands on them.

Лэн тховдэ англа апостолонэн, и кодэла поманглепэ пала лэн и возтховдэ пэ лэн васта.

7 The word of God increased and the number of the disciples greatly multiplied in Jerusalem. A great company of the priests were obedient to the faith.

Лав Дэвлэхкоро розджяласпэ, и дэ Ерусалимо ачиля фартэ бут сиклярнэн, и бут рашая прылиле кадэва патявимо.

8 Stephen, full of faith and power, performed great wonders and signs among the people.

Стефано, мануш, дэ кастэ сле Дэвлэхкэрэ лачимо тай зор, терэлас машкар манушэн барэ дывуря тай допхэнимо.

9 But some of those who were of the synagogue called “The Libertines”, and of the Cyrenians, of the Alexandrians, and of those of Cilicia and Asia arose, disputing with Stephen.

Лэґа ачиле тэ розлэпэ койсавэ мануша, ко пхирэнас дэ синагога отмуклэн пэ воля. Пордэ кади ж пхирэнас киренеянуря, александриянуря, тай кодэла, ко джювдэ дэ Киликия тай дэ Цыкни Азия.

10 They weren’t able to withstand the wisdom and the Spirit by which he spoke.

Нэ Стефано дэдумэлас годяґа и зораґа Фаностар, тай вонэ кадэлэґа нисо на ґалёнас тэ терэ.

11 Then they secretly induced men to say, “We have heard him speak blasphemous words against Moses and God.”

Тунчи вонэ поддэдумане койсавэн манушэн тэ пхэнэ: «Амэ шундэ, сар Стефано дэдумэл начячюнэ лава пала Моисее и пала Дэвлэ».

12 They stirred up the people, the elders, and the scribes, and came against him and seized him, then brought him in to the council,

Вонэ подваздэне манушэн, пхурэдэрэн и сиклимарен пав Упхэнима. Тунчи схутилдэ Стефано и андэ дэ Синедрионо.

13 and set up false witnesses who said, “This man never stops speaking blasphemous words against this holy place and the law.

Тай подтховдэ хохавнэн допхэнимарен, савэ пхэндэ: — Кадэва мануш всавири вряма пхэнэл налаче лава пала свэнто храмо и Упхэнимо.

14 For we have heard him say that this Jesus of Nazareth will destroy this place, and will change the customs which Moses delivered to us.”

Амэ шундэ, сар вов дэдуманя, со Исусо Назаретостар розмарэла кадэва храмо и парувэла сикляримо, саво пэрэдэня амэнди Моисеи.

15 All who sat in the council, fastening their eyes on him, saw his face like it was the face of an angel.

Всавэрэ кодэла, ко бэшле дэ Синедрионо, чувэнас сама пэ Стефано и дыкхле, со лэхкоро муй исин сар муй ангелостэ.