Acts 28
1 When we had escaped, then they learned that the island was called Malta.
ഇത്ഥം സർവ്വേഷു രക്ഷാം പ്രാപ്തേഷു തത്രത്യോപദ്വീപസ്യ നാമ മിലീതേതി തേ ജ്ഞാതവന്തഃ|
2 The natives showed us uncommon kindness; for they kindled a fire and received us all, because of the present rain and because of the cold.
അസഭ്യലോകാ യഥേഷ്ടമ് അനുകമ്പാം കൃത്വാ വർത്തമാനവൃഷ്ടേഃ ശീതാച്ച വഹ്നിം പ്രജ്ജ്വാല്യാസ്മാകമ് ആതിഥ്യമ് അകുർവ്വൻ|
3 But when Paul had gathered a bundle of sticks and laid them on the fire, a viper came out because of the heat and fastened on his hand.
കിന്തു പൗല ഇന്ധനാനി സംഗൃഹ്യ യദാ തസ്മിൻ അഗ്രൗ നിരക്ഷിപത്, തദാ വഹ്നേഃ പ്രതാപാത് ഏകഃ കൃഷ്ണസർപോ നിർഗത്യ തസ്യ ഹസ്തേ ദ്രഷ്ടവാൻ|
4 When the natives saw the creature hanging from his hand, they said to one another, “No doubt this man is a murderer, whom, though he has escaped from the sea, yet Justice has not allowed to live.”
തേഽസഭ്യലോകാസ്തസ്യ ഹസ്തേ സർപമ് അവലമ്ബമാനം ദൃഷ്ട്വാ പരസ്പരമ് ഉക്തവന്ത ഏഷ ജനോഽവശ്യം നരഹാ ഭവിഷ്യതി, യതോ യദ്യപി ജലധേ രക്ഷാം പ്രാപ്തവാൻ തഥാപി പ്രതിഫലദായക ഏനം ജീവിതും ന ദദാതി|
5 However he shook off the creature into the fire, and wasn’t harmed.
കിന്തു സ ഹസ്തം വിധുന്വൻ തം സർപമ് അഗ്നിമധ്യേ നിക്ഷിപ്യ കാമപി പീഡാം നാപ്തവാൻ|
6 But they expected that he would have swollen or fallen down dead suddenly, but when they watched for a long time and saw nothing bad happen to him, they changed their minds and said that he was a god.
തതോ വിഷജ്വാലയാ ഏതസ്യ ശരീരം സ്ഫീതം ഭവിഷ്യതി യദ്വാ ഹഠാദയം പ്രാണാൻ ത്യക്ഷ്യതീതി നിശ്ചിത്യ ലോകാ ബഹുക്ഷണാനി യാവത് തദ് ദ്രഷ്ടും സ്ഥിതവന്തഃ കിന്തു തസ്യ കസ്യാശ്ചിദ് വിപദോഽഘടനാത് തേ തദ്വിപരീതം വിജ്ഞായ ഭാഷിതവന്ത ഏഷ കശ്ചിദ് ദേവോ ഭവേത്|
7 Now in the neighborhood of that place were lands belonging to the chief man of the island, named Publius, who received us and courteously entertained us for three days.
പുബ്ലിയനാമാ ജന ഏകസ്തസ്യോപദ്വീപസ്യാധിപതിരാസീത് തത്ര തസ്യ ഭൂമ്യാദി ച സ്ഥിതം| സ ജനോഽസ്മാൻ നിജഗൃഹം നീത്വാ സൗജന്യം പ്രകാശ്യ ദിനത്രയം യാവദ് അസ്മാകം ആതിഥ്യമ് അകരോത്|
8 The father of Publius lay sick of fever and dysentery. Paul entered in to him, prayed, and laying his hands on him, healed him.
തദാ തസ്യ പുബ്ലിയസ്യ പിതാ ജ്വരാതിസാരേണ പീഡ്യമാനഃ സൻ ശയ്യായാമ് ആസീത്; തതഃ പൗലസ്തസ്യ സമീപം ഗത്വാ പ്രാർഥനാം കൃത്വാ തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്തം സമർപ്യ തം സ്വസ്ഥം കൃതവാൻ|
9 Then when this was done, the rest also who had diseases in the island came and were cured.
ഇത്ഥം ഭൂതേ തദ്വീപനിവാസിന ഇതരേപി രോഗിലോകാ ആഗത്യ നിരാമയാ അഭവൻ|
10 They also honored us with many honors; and when we sailed, they put on board the things that we needed.
തസ്മാത്തേഽസ്മാകമ് അതീവ സത്കാരം കൃതവന്തഃ, വിശേഷതഃ പ്രസ്ഥാനസമയേ പ്രയോജനീയാനി നാനദ്രവ്യാണി ദത്തവന്തഃ|
11 After three months, we set sail in a ship of Alexandria which had wintered in the island, whose figurehead was “The Twin Brothers.”
ഇത്ഥം തത്ര ത്രിഷു മാസേഷു ഗതേഷു യസ്യ ചിഹ്നം ദിയസ്കൂരീ താദൃശ ഏകഃ സികന്ദരീയനഗരസ്യ പോതഃ ശീതകാലം യാപയൻ തസ്മിൻ ഉപദ്വീപേ ഽതിഷ്ഠത് തമേവ പോതം വയമ് ആരുഹ്യ യാത്രാമ് അകുർമ്മ|
12 Touching at Syracuse, we stayed there three days.
തതഃ പ്രഥമതഃ സുരാകൂസനഗരമ് ഉപസ്ഥായ തത്ര ത്രീണി ദിനാനി സ്ഥിതവന്തഃ|
13 From there we circled around and arrived at Rhegium. After one day, a south wind sprang up, and on the second day we came to Puteoli,
തസ്മാദ് ആവൃത്യ രീഗിയനഗരമ് ഉപസ്ഥിതാഃ ദിനൈകസ്മാത് പരം ദക്ഷിണവയൗ സാനുകൂല്യേ സതി പരസ്മിൻ ദിവസേ പതിയലീനഗരമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
14 where we found brothers, and were entreated to stay with them for seven days. So we came to Rome.
തതോഽസ്മാസു തത്രത്യം ഭ്രാതൃഗണം പ്രാപ്തേഷു തേ സ്വൈഃ സാർദ്ധമ് അസ്മാൻ സപ്ത ദിനാനി സ്ഥാപയിതുമ് അയതന്ത, ഇത്ഥം വയം രോമാനഗരമ് പ്രത്യഗച്ഛാമ|
15 From there the brothers, when they heard of us, came to meet us as far as The Market of Appius and The Three Taverns. When Paul saw them, he thanked God and took courage.
തസ്മാത് തത്രത്യാഃ ഭ്രാതരോഽസ്മാകമ് ആഗമനവാർത്താം ശ്രുത്വാ ആപ്പിയഫരം ത്രിഷ്ടാവർണീഞ്ച യാവദ് അഗ്രേസരാഃ സന്തോസ്മാൻ സാക്ഷാത് കർത്തുമ് ആഗമൻ; തേഷാം ദർശനാത് പൗല ഈശ്വരം ധന്യം വദൻ ആശ്വാസമ് ആപ്തവാൻ|
16 When we entered into Rome, the centurion delivered the prisoners to the captain of the guard, but Paul was allowed to stay by himself with the soldier who guarded him.
അസ്മാസു രോമാനഗരം ഗതേഷു ശതസേനാപതിഃ സർവ്വാൻ ബന്ദീൻ പ്രധാനസേനാപതേഃ സമീപേ സമാർപയത് കിന്തു പൗലായ സ്വരക്ഷകപദാതിനാ സഹ പൃഥഗ് വസ്തുമ് അനുമതിം ദത്തവാൻ|
17 After three days Paul called together those who were the leaders of the Jews. When they had come together, he said to them, “I, brothers, though I had done nothing against the people or the customs of our fathers, still was delivered prisoner from Jerusalem into the hands of the Romans,
ദിനത്രയാത് പരം പൗലസ്തദ്ദേശസ്ഥാൻ പ്രധാനയിഹൂദിന ആഹൂതവാൻ തതസ്തേഷു സമുപസ്ഥിതേഷു സ കഥിതവാൻ, ഹേ ഭ്രാതൃഗണ നിജലോകാനാം പൂർവ്വപുരുഷാണാം വാ രീതേ ർവിപരീതം കിഞ്ചന കർമ്മാഹം നാകരവം തഥാപി യിരൂശാലമനിവാസിനോ ലോകാ മാം ബന്ദിം കൃത്വാ രോമിലോകാനാം ഹസ്തേഷു സമർപിതവന്തഃ|
18 who, when they had examined me, desired to set me free, because there was no cause of death in me.
രോമിലോകാ വിചാര്യ്യ മമ പ്രാണഹനനാർഹം കിമപി കാരണം ന പ്രാപ്യ മാം മോചയിതുമ് ഐച്ഛൻ;
19 But when the Jews spoke against it, I was constrained to appeal to Caesar, not that I had anything about which to accuse my nation.
കിന്തു യിഹൂദിലോകാനാമ് ആപത്ത്യാ മയാ കൈസരരാജസ്യ സമീപേ വിചാരസ്യ പ്രാർഥനാ കർത്തവ്യാ ജാതാ നോചേത് നിജദേശീയലോകാൻ പ്രതി മമ കോപ്യഭിയോഗോ നാസ്തി|
20 For this cause therefore I asked to see you and to speak with you. For because of the hope of Israel I am bound with this chain.”
ഏതത്കാരണാദ് അഹം യുഷ്മാൻ ദ്രഷ്ടും സംലപിതുഞ്ചാഹൂയമ് ഇസ്രായേല്വശീയാനാം പ്രത്യാശാഹേതോഹമ് ഏതേന ശുങ്ഖലേന ബദ്ധോഽഭവമ്|
21 They said to him, “We neither received letters from Judea concerning you, nor did any of the brothers come here and report or speak any evil of you.
തദാ തേ തമ് അവാദിഷുഃ, യിഹൂദീയദേശാദ് വയം ത്വാമധി കിമപി പത്രം ന പ്രാപ്താ യേ ഭ്രാതരഃ സമായാതാസ്തേഷാം കോപി തവ കാമപി വാർത്താം നാവദത് അഭദ്രമപി നാകഥയച്ച|
22 But we desire to hear from you what you think. For, as concerning this sect, it is known to us that everywhere it is spoken against.”
തവ മതം കിമിതി വയം ത്വത്തഃ ശ്രോതുമിച്ഛാമഃ| യദ് ഇദം നവീനം മതമുത്ഥിതം തത് സർവ്വത്ര സർവ്വേഷാം നികടേ നിന്ദിതം ജാതമ ഇതി വയം ജാനീമഃ|
23 When they had appointed him a day, many people came to him at his lodging. He explained to them, testifying about God’s Kingdom, and persuading them concerning Jesus, both from the law of Moses and from the prophets, from morning until evening.
തൈസ്തദർഥമ് ഏകസ്മിൻ ദിനേ നിരൂപിതേ തസ്മിൻ ദിനേ ബഹവ ഏകത്ര മിലിത്വാ പൗലസ്യ വാസഗൃഹമ് ആഗച്ഛൻ തസ്മാത് പൗല ആ പ്രാതഃകാലാത് സന്ധ്യാകാലം യാവൻ മൂസാവ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥാദ് ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ഗ്രന്ഥേഭ്യശ്ച യീശോഃ കഥാമ് ഉത്ഥാപ്യ ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ പ്രമാണം ദത്വാ തേഷാം പ്രവൃത്തിം ജനയിതും ചേഷ്ടിതവാൻ|
24 Some believed the things which were spoken, and some disbelieved.
കേചിത്തു തസ്യ കഥാം പ്രത്യായൻ കേചിത്തു ന പ്രത്യായൻ;
25 When they didn’t agree among themselves, they departed after Paul had spoken one message: “The Holy Spirit spoke rightly through Isaiah the prophet to our fathers,
ഏതത്കാരണാത് തേഷാം പരസ്പരമ് അനൈക്യാത് സർവ്വേ ചലിതവന്തഃ; തഥാപി പൗല ഏതാം കഥാമേകാം കഥിതവാൻ പവിത്ര ആത്മാ യിശയിയസ്യ ഭവിഷ്യദ്വക്തു ർവദനാദ് അസ്മാകം പിതൃപുരുഷേഭ്യ ഏതാം കഥാം ഭദ്രം കഥയാമാസ, യഥാ,
26 saying, ‘Go to this people and say, in hearing, you will hear, but will in no way understand. In seeing, you will see, but will in no way perceive.
"ഉപഗത്യ ജനാനേതാൻ ത്വം ഭാഷസ്വ വചസ്ത്വിദം| കർണൈഃ ശ്രോഷ്യഥ യൂയം ഹി കിന്തു യൂയം ന ഭോത്സ്യഥ| നേത്രൈ ർദ്രക്ഷ്യഥ യൂയഞ്ച ജ്ഞാതും യൂയം ന ശക്ഷ്യഥ|
27 For this people’s heart has grown callous. Their ears are dull of hearing. Their eyes they have closed. Lest they should see with their eyes, hear with their ears, understand with their heart, and would turn again, then I would heal them.’
തേ മാനുഷാ യഥാ നേത്രൈഃ പരിപശ്യന്തി നൈവ ഹി| കർണൈഃ ര്യഥാ ന ശൃണ്വന്തി ബുധ്യന്തേ ന ച മാനസൈഃ| വ്യാവർത്തയത്സു ചിത്താനി കാലേ കുത്രാപി തേഷു വൈ| മത്തസ്തേ മനുജാഃ സ്വസ്ഥാ യഥാ നൈവ ഭവന്തി ച| തഥാ തേഷാം മനുഷ്യാണാം സന്തി സ്ഥൂലാ ഹി ബുദ്ധയഃ| ബധിരീഭൂതകർണാശ്ച ജാതാശ്ച മുദ്രിതാ ദൃശഃ||
28 “Be it known therefore to you that the salvation of God is sent to the nations, and they will listen.”
അത ഈശ്വരാദ് യത് പരിത്രാണം തസ്യ വാർത്താ ഭിന്നദേശീയാനാം സമീപം പ്രേഷിതാ തഏവ താം ഗ്രഹീഷ്യന്തീതി യൂയം ജാനീത|
29 When he had said these words, the Jews departed, having a great dispute among themselves.
ഏതാദൃശ്യാം കഥായാം കഥിതായാം സത്യാം യിഹൂദിനഃ പരസ്പരം ബഹുവിചാരം കുർവ്വന്തോ ഗതവന്തഃ|
30 Paul stayed two whole years in his own rented house and received all who were coming to him,
ഇത്ഥം പൗലഃ സമ്പൂർണം വത്സരദ്വയം യാവദ് ഭാടകീയേ വാസഗൃഹേ വസൻ യേ ലോകാസ്തസ്യ സന്നിധിമ് ആഗച്ഛന്തി താൻ സർവ്വാനേവ പരിഗൃഹ്ലൻ,
31 preaching God’s Kingdom and teaching the things concerning the Lord Jesus Christ with all boldness, without hindrance.
നിർവിഘ്നമ് അതിശയനിഃക്ഷോഭമ് ഈശ്വരീയരാജത്വസ്യ കഥാം പ്രചാരയൻ പ്രഭൗ യീശൗ ഖ്രീഷ്ടേ കഥാഃ സമുപാദിശത്| ഇതി||
