Luke 14
1 When he went into the house of one of the rulers of the Pharisees on a Sabbath to eat bread, they were watching him.
১অনন্তৰং ৱিশ্ৰামৱাৰে যীশৌ প্ৰধানস্য ফিৰূশিনো গৃহে ভোক্তুং গতৱতি তে তং ৱীক্ষিতুম্ আৰেভিৰে|
2 Behold, a certain man who had dropsy was in front of him.
২তদা জলোদৰী তস্য সম্মুখে স্থিতঃ|
3 Jesus, answering, spoke to the lawyers and Pharisees, saying, “Is it lawful to heal on the Sabbath?”
৩ততঃ স ৱ্যৱস্থাপকান্ ফিৰূশিনশ্চ পপ্ৰচ্ছ, ৱিশ্ৰামৱাৰে স্ৱাস্থ্যং কৰ্ত্তৱ্যং ন ৱা? ততস্তে কিমপি ন প্ৰত্যূচুঃ|
4 But they were silent. He took him, and healed him, and let him go.
৪তদা স তং ৰোগিণং স্ৱস্থং কৃৎৱা ৱিসসৰ্জ;
5 He answered them, “Which of you, if your son or an ox fell into a well, wouldn’t immediately pull him out on a Sabbath day?”
৫তানুৱাচ চ যুষ্মাকং কস্যচিদ্ গৰ্দ্দভো ৱৃষভো ৱা চেদ্ গৰ্ত্তে পততি তৰ্হি ৱিশ্ৰামৱাৰে তৎক্ষণং স কিং তং নোত্থাপযিষ্যতি?
6 They couldn’t answer him regarding these things.
৬ততস্তে কথাযা এতস্যাঃ কিমপি প্ৰতিৱক্তুং ন শেকুঃ|
7 He spoke a parable to those who were invited, when he noticed how they chose the best seats, and said to them,
৭অপৰঞ্চ প্ৰধানস্থানমনোনীতৎৱকৰণং ৱিলোক্য স নিমন্ত্ৰিতান্ এতদুপদেশকথাং জগাদ,
8 “When you are invited by anyone to a wedding feast, don’t sit in the best seat, since perhaps someone more honourable than you might be invited by him,
৮ৎৱং ৱিৱাহাদিভোজ্যেষু নিমন্ত্ৰিতঃ সন্ প্ৰধানস্থানে মোপাৱেক্ষীঃ| ৎৱত্তো গৌৰৱান্ৱিতনিমন্ত্ৰিতজন আযাতে
9 and he who invited both of you would come and tell you, ‘Make room for this person.’ Then you would begin, with shame, to take the lowest place.
৯নিমন্ত্ৰযিতাগত্য মনুষ্যাযৈতস্মৈ স্থানং দেহীতি ৱাক্যং চেদ্ ৱক্ষ্যতি তৰ্হি ৎৱং সঙ্কুচিতো ভূৎৱা স্থান ইতৰস্মিন্ উপৱেষ্টুম্ উদ্যংস্যসি|
10 But when you are invited, go and sit in the lowest place, so that when he who invited you comes, he may tell you, ‘Friend, move up higher.’ Then you will be honoured in the presence of all who sit at the table with you.
১০অস্মাৎ কাৰণাদেৱ ৎৱং নিমন্ত্ৰিতো গৎৱাঽপ্ৰধানস্থান উপৱিশ, ততো নিমন্ত্ৰযিতাগত্য ৱদিষ্যতি, হে বন্ধো প্ৰোচ্চস্থানং গৎৱোপৱিশ, তথা সতি ভোজনোপৱিষ্টানাং সকলানাং সাক্ষাৎ ৎৱং মান্যো ভৱিষ্যসি|
11 For everyone who exalts himself will be humbled, and whoever humbles himself will be exalted.”
১১যঃ কশ্চিৎ স্ৱমুন্নমযতি স নমযিষ্যতে, কিন্তু যঃ কশ্চিৎ স্ৱং নমযতি স উন্নমযিষ্যতে|
12 He also said to the one who had invited him, “When you make a dinner or a supper, don’t call your friends, nor your brothers, nor your kinsmen, nor rich neighbours, or perhaps they might also return the favour, and pay you back.
১২তদা স নিমন্ত্ৰযিতাৰং জনমপি জগাদ, মধ্যাহ্নে ৰাত্ৰৌ ৱা ভোজ্যে কৃতে নিজবন্ধুগণো ৱা ভ্ৰাতৃগণো ৱা জ্ঞাতিগণো ৱা ধনিগণো ৱা সমীপৱাসিগণো ৱা এতান্ ন নিমন্ত্ৰয, তথা কৃতে চেৎ তে ৎৱাং নিমন্ত্ৰযিষ্যন্তি, তৰ্হি পৰিশোধো ভৱিষ্যতি|
13 But when you make a feast, ask the poor, the maimed, the lame, or the blind;
১৩কিন্তু যদা ভেজ্যং কৰোষি তদা দৰিদ্ৰশুষ্ককৰখঞ্জান্ধান্ নিমন্ত্ৰয,
14 and you will be blessed, because they don’t have the resources to repay you. For you will be repaid in the resurrection of the righteous.”
১৪তত আশিষং লপ্স্যসে, তেষু পৰিশোধং কৰ্ত্তুমশক্নুৱৎসু শ্মশানাদ্ধাৰ্ম্মিকানামুত্থানকালে ৎৱং ফলাং লপ্স্যসে|
15 When one of those who sat at the table with him heard these things, he said to him, “Blessed is he who will feast in God’s Kingdom!”
১৫অনন্তৰং তাং কথাং নিশম্য ভোজনোপৱিষ্টঃ কশ্চিৎ কথযামাস, যো জন ঈশ্ৱৰস্য ৰাজ্যে ভোক্তুং লপ্স্যতে সএৱ ধন্যঃ|
16 But he said to him, “A certain man made a great supper, and he invited many people.
১৬ততঃ স উৱাচ, কশ্চিৎ জনো ৰাত্ৰৌ ভেজ্যং কৃৎৱা বহূন্ নিমন্ত্ৰযামাস|
17 He sent out his servant at supper time to tell those who were invited, ‘Come, for everything is ready now.’
১৭ততো ভোজনসমযে নিমন্ত্ৰিতলোকান্ আহ্ৱাতুং দাসদ্ৱাৰা কথযামাস, খদ্যদ্ৰৱ্যাণি সৰ্ৱ্ৱাণি সমাসাদিতানি সন্তি, যূযমাগচ্ছত|
18 They all as one began to make excuses. “The first said to him, ‘I have bought a field, and I must go and see it. Please have me excused.’
১৮কিন্তু তে সৰ্ৱ্ৱ একৈকং ছলং কৃৎৱা ক্ষমাং প্ৰাৰ্থযাঞ্চক্ৰিৰে| প্ৰথমো জনঃ কথযামাস, ক্ষেত্ৰমেকং ক্ৰীতৱানহং তদেৱ দ্ৰষ্টুং মযা গন্তৱ্যম্, অতএৱ মাং ক্ষন্তুং তং নিৱেদয|
19 “Another said, ‘I have bought five yoke of oxen, and I must go try them out. Please have me excused.’
১৯অন্যো জনঃ কথযামাস, দশৱৃষানহং ক্ৰীতৱান্ তান্ পৰীক্ষিতুং যামি তস্মাদেৱ মাং ক্ষন্তুং তং নিৱেদয|
20 “Another said, ‘I have married a wife, and therefore I can’t come.’
২০অপৰঃ কথযামাস, ৱ্যূঢৱানহং তস্মাৎ কাৰণাদ্ যাতুং ন শক্নোমি|
21 “That servant came, and told his lord these things. Then the master of the house, being angry, said to his servant, ‘Go out quickly into the streets and lanes of the city, and bring in the poor, maimed, blind, and lame.’
২১পশ্চাৎ স দাসো গৎৱা নিজপ্ৰভোঃ সাক্ষাৎ সৰ্ৱ্ৱৱৃত্তান্তং নিৱেদযামাস, ততোসৌ গৃহপতিঃ কুপিৎৱা স্ৱদাসং ৱ্যাজহাৰ, ৎৱং সৎৱৰং নগৰস্য সন্নিৱেশান্ মাৰ্গাংশ্চ গৎৱা দৰিদ্ৰশুষ্ককৰখঞ্জান্ধান্ অত্ৰানয|
22 “The servant said, ‘Lord, it is done as you commanded, and there is still room.’
২২ততো দাসোঽৱদৎ, হে প্ৰভো ভৱত আজ্ঞানুসাৰেণাক্ৰিযত তথাপি স্থানমস্তি|
23 “The lord said to the servant, ‘Go out into the highways and hedges, and compel them to come in, that my house may be filled.
২৩তদা প্ৰভুঃ পুন ৰ্দাসাযাকথযৎ, ৰাজপথান্ ৱৃক্ষমূলানি চ যাৎৱা মদীযগৃহপূৰণাৰ্থং লোকানাগন্তুং প্ৰৱৰ্ত্তয|
24 For I tell you that none of those men who were invited will taste of my supper. For many are called, but few are chosen.’”
২৪অহং যুষ্মভ্যং কথযামি, পূৰ্ৱ্ৱনিমন্ত্ৰিতানমেকোপি মমাস্য ৰাত্ৰিভোজ্যস্যাস্ৱাদং ন প্ৰাপ্স্যতি|
25 Now great multitudes were going with him. He turned and said to them,
২৫অনন্তৰং বহুষু লোকেষু যীশোঃ পশ্চাদ্ ৱ্ৰজিতেষু সৎসু স ৱ্যাঘুট্য তেভ্যঃ কথযামাস,
26 “If anyone comes to me, and doesn’t disregard his own father, mother, wife, children, brothers, and sisters, yes, and his own life also, he can’t be my disciple.
২৬যঃ কশ্চিন্ মম সমীপম্ আগত্য স্ৱস্য মাতা পিতা পত্নী সন্তানা ভ্ৰাতৰো ভগিম্যো নিজপ্ৰাণাশ্চ, এতেভ্যঃ সৰ্ৱ্ৱেভ্যো ময্যধিকং প্ৰেম ন কৰোতি, স মম শিষ্যো ভৱিতুং ন শক্ষ্যতি|
27 Whoever doesn’t bear his own cross and come after me, can’t be my disciple.
২৭যঃ কশ্চিৎ স্ৱীযং ক্ৰুশং ৱহন্ মম পশ্চান্ন গচ্ছতি, সোপি মম শিষ্যো ভৱিতুং ন শক্ষ্যতি|
28 For which of you, desiring to build a tower, doesn’t first sit down and count the cost, to see if he has enough to complete it?
২৮দুৰ্গনিৰ্ম্মাণে কতিৱ্যযো ভৱিষ্যতি, তথা তস্য সমাপ্তিকৰণাৰ্থং সম্পত্তিৰস্তি ন ৱা, প্ৰথমমুপৱিশ্য এতন্ন গণযতি, যুষ্মাকং মধ্য এতাদৃশঃ কোস্তি?
29 Or perhaps, when he has laid a foundation and isn’t able to finish, everyone who sees begins to mock him,
২৯নোচেদ্ ভিত্তিং কৃৎৱা শেষে যদি সমাপযিতুং ন শক্ষ্যতি,
30 saying, ‘This man began to build and wasn’t able to finish.’
৩০তৰ্হি মানুষোযং নিচেতুম্ আৰভত সমাপযিতুং নাশক্নোৎ, ইতি ৱ্যাহৃত্য সৰ্ৱ্ৱে তমুপহসিষ্যন্তি|
31 Or what king, as he goes to encounter another king in war, will not sit down first and consider whether he is able with ten thousand to meet him who comes against him with twenty thousand?
৩১অপৰঞ্চ ভিন্নভূপতিনা সহ যুদ্ধং কৰ্ত্তুম্ উদ্যম্য দশসহস্ৰাণি সৈন্যানি গৃহীৎৱা ৱিংশতিসহস্ৰেঃ সৈন্যৈঃ সহিতস্য সমীপৱাসিনঃ সম্মুখং যাতুং শক্ষ্যামি ন ৱেতি প্ৰথমং উপৱিশ্য ন ৱিচাৰযতি এতাদৃশো ভূমিপতিঃ কঃ?
32 Or else, while the other is yet a great way off, he sends an envoy and asks for conditions of peace.
৩২যদি ন শক্নোতি তৰ্হি ৰিপাৱতিদূৰে তিষ্ঠতি সতি নিজদূতং প্ৰেষ্য সন্ধিং কৰ্ত্তুং প্ৰাৰ্থযেত|
33 So therefore, whoever of you who doesn’t renounce all that he has, he can’t be my disciple.
৩৩তদ্ৱদ্ যুষ্মাকং মধ্যে যঃ কশ্চিন্ মদৰ্থং সৰ্ৱ্ৱস্ৱং হাতুং ন শক্নোতি স মম শিষ্যো ভৱিতুং ন শক্ষ্যতি|
34 “Salt is good, but if the salt becomes flat and tasteless, with what do you season it?
৩৪লৱণম্ উত্তমম্ ইতি সত্যং, কিন্তু যদি লৱণস্য লৱণৎৱম্ অপগচ্ছতি তৰ্হি তৎ কথং স্ৱাদুযুক্তং ভৱিষ্যতি?
35 It is fit neither for the soil nor for the manure pile. It is thrown out. He who has ears to hear, let him hear.”
৩৫তদ ভূম্যৰ্থম্ আলৱালৰাশ্যৰ্থমপি ভদ্ৰং ন ভৱতি; লোকাস্তদ্ বহিঃ ক্ষিপন্তি| যস্য শ্ৰোতুং শ্ৰোত্ৰে স্তঃ স শৃণোতু|
