Luke 14
1 And it came to pass, as he went into the house of one of the chief Pharisees to eat bread on the sabbath, that they watched him.
ଅନନ୍ତରଂ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଯୀଶୌ ପ୍ରଧାନସ୍ୟ ଫିରୂଶିନୋ ଗୃହେ ଭୋକ୍ତୁଂ ଗତୱତି ତେ ତଂ ୱୀକ୍ଷିତୁମ୍ ଆରେଭିରେ|
2 And behold, there was a certain man before him who had the dropsy.
ତଦା ଜଲୋଦରୀ ତସ୍ୟ ସମ୍ମୁଖେ ସ୍ଥିତଃ|
3 And Jesus answering, spoke to the lawyers and Pharisees, saying, Is it lawful to heal on the sabbath?
ତତଃ ସ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକାନ୍ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ ନ ୱା? ତତସ୍ତେ କିମପି ନ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ|
4 And they held their peace. And he took [him] and healed him, and let him go;
ତଦା ସ ତଂ ରୋଗିଣଂ ସ୍ୱସ୍ଥଂ କୃତ୍ୱା ୱିସସର୍ଜ;
5 And answered them, saying, Which of you shall have an ass or an ox fallen into a pit, and will not forthwith pull him out on the sabbath?
ତାନୁୱାଚ ଚ ଯୁଷ୍ମାକଂ କସ୍ୟଚିଦ୍ ଗର୍ଦ୍ଦଭୋ ୱୃଷଭୋ ୱା ଚେଦ୍ ଗର୍ତ୍ତେ ପତତି ତର୍ହି ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ତତ୍କ୍ଷଣଂ ସ କିଂ ତଂ ନୋତ୍ଥାପଯିଷ୍ୟତି?
6 And they could not answer him again to these things.
ତତସ୍ତେ କଥାଯା ଏତସ୍ୟାଃ କିମପି ପ୍ରତିୱକ୍ତୁଂ ନ ଶେକୁଃ|
7 And he put forth a parable to those who were invited, when he marked how they chose out the chief rooms; saying to them,
ଅପରଞ୍ଚ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନମନୋନୀତତ୍ୱକରଣଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ସ ନିମନ୍ତ୍ରିତାନ୍ ଏତଦୁପଦେଶକଥାଂ ଜଗାଦ,
8 When thou art invited by any [man] to a wedding, sit not down in the highest room, lest a more honorable man than thou be invited by him;
ତ୍ୱଂ ୱିୱାହାଦିଭୋଜ୍ୟେଷୁ ନିମନ୍ତ୍ରିତଃ ସନ୍ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନେ ମୋପାୱେକ୍ଷୀଃ| ତ୍ୱତ୍ତୋ ଗୌରୱାନ୍ୱିତନିମନ୍ତ୍ରିତଜନ ଆଯାତେ
9 And he that invited thee and him, shall come and say to thee, Give this man place; and thou begin with shame to take the lowest room.
ନିମନ୍ତ୍ରଯିତାଗତ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟାଯୈତସ୍ମୈ ସ୍ଥାନଂ ଦେହୀତି ୱାକ୍ୟଂ ଚେଦ୍ ୱକ୍ଷ୍ୟତି ତର୍ହି ତ୍ୱଂ ସଙ୍କୁଚିତୋ ଭୂତ୍ୱା ସ୍ଥାନ ଇତରସ୍ମିନ୍ ଉପୱେଷ୍ଟୁମ୍ ଉଦ୍ୟଂସ୍ୟସି|
10 But when thou art invited, go and sit down in the lowest room; that when he that invited thee cometh, he may say to thee, Friend, go up higher: then shalt thou have honor in the presence of them that sit at table with thee.
ଅସ୍ମାତ୍ କାରଣାଦେୱ ତ୍ୱଂ ନିମନ୍ତ୍ରିତୋ ଗତ୍ୱାଽପ୍ରଧାନସ୍ଥାନ ଉପୱିଶ, ତତୋ ନିମନ୍ତ୍ରଯିତାଗତ୍ୟ ୱଦିଷ୍ୟତି, ହେ ବନ୍ଧୋ ପ୍ରୋଚ୍ଚସ୍ଥାନଂ ଗତ୍ୱୋପୱିଶ, ତଥା ସତି ଭୋଜନୋପୱିଷ୍ଟାନାଂ ସକଲାନାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ତ୍ୱଂ ମାନ୍ୟୋ ଭୱିଷ୍ୟସି|
11 For whoever exalteth himself shall be abased, and he that humbleth himself shall be exalted.
ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱମୁନ୍ନମଯତି ସ ନମଯିଷ୍ୟତେ, କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱଂ ନମଯତି ସ ଉନ୍ନମଯିଷ୍ୟତେ|
12 Then said he also to him that invited him, When thou makest a dinner or a supper, call not thy friends, nor thy brethren, neither thy kinsmen, nor [thy] rich neighbors; lest they also invite thee again, and a recompense be made thee.
ତଦା ସ ନିମନ୍ତ୍ରଯିତାରଂ ଜନମପି ଜଗାଦ, ମଧ୍ୟାହ୍ନେ ରାତ୍ରୌ ୱା ଭୋଜ୍ୟେ କୃତେ ନିଜବନ୍ଧୁଗଣୋ ୱା ଭ୍ରାତୃଗଣୋ ୱା ଜ୍ଞାତିଗଣୋ ୱା ଧନିଗଣୋ ୱା ସମୀପୱାସିଗଣୋ ୱା ଏତାନ୍ ନ ନିମନ୍ତ୍ରଯ, ତଥା କୃତେ ଚେତ୍ ତେ ତ୍ୱାଂ ନିମନ୍ତ୍ରଯିଷ୍ୟନ୍ତି, ତର୍ହି ପରିଶୋଧୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
13 But when thou makest a feast, call the poor, the maimed, the lame, the blind:
କିନ୍ତୁ ଯଦା ଭେଜ୍ୟଂ କରୋଷି ତଦା ଦରିଦ୍ରଶୁଷ୍କକରଖଞ୍ଜାନ୍ଧାନ୍ ନିମନ୍ତ୍ରଯ,
14 And thou shalt be blessed: for they cannot recompense thee: for thou shalt be recompensed at the resurrection of the just.
ତତ ଆଶିଷଂ ଲପ୍ସ୍ୟସେ, ତେଷୁ ପରିଶୋଧଂ କର୍ତ୍ତୁମଶକ୍ନୁୱତ୍ସୁ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ଧାର୍ମ୍ମିକାନାମୁତ୍ଥାନକାଲେ ତ୍ୱଂ ଫଲାଂ ଲପ୍ସ୍ୟସେ|
15 And when one of them that sat at table with him heard these things, he said to him, Blessed [is] he that shall eat bread in the kingdom of God.
ଅନନ୍ତରଂ ତାଂ କଥାଂ ନିଶମ୍ୟ ଭୋଜନୋପୱିଷ୍ଟଃ କଶ୍ଚିତ୍ କଥଯାମାସ, ଯୋ ଜନ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟେ ଭୋକ୍ତୁଂ ଲପ୍ସ୍ୟତେ ସଏୱ ଧନ୍ୟଃ|
16 Then said he to him, A certain man made a great supper, and invited many:
ତତଃ ସ ଉୱାଚ, କଶ୍ଚିତ୍ ଜନୋ ରାତ୍ରୌ ଭେଜ୍ୟଂ କୃତ୍ୱା ବହୂନ୍ ନିମନ୍ତ୍ରଯାମାସ|
17 And sent his servant at supper-time, to say to them that were invited, Come, for all things are now ready.
ତତୋ ଭୋଜନସମଯେ ନିମନ୍ତ୍ରିତଲୋକାନ୍ ଆହ୍ୱାତୁଂ ଦାସଦ୍ୱାରା କଥଯାମାସ, ଖଦ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ସମାସାଦିତାନି ସନ୍ତି, ଯୂଯମାଗଚ୍ଛତ|
18 And they all with one [consent] began to make excuse. The first said to him, I have bought a piece of ground, and I must needs go and see it: I pray thee have me excused.
କିନ୍ତୁ ତେ ସର୍ୱ୍ୱ ଏକୈକଂ ଛଲଂ କୃତ୍ୱା କ୍ଷମାଂ ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରିରେ| ପ୍ରଥମୋ ଜନଃ କଥଯାମାସ, କ୍ଷେତ୍ରମେକଂ କ୍ରୀତୱାନହଂ ତଦେୱ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ମଯା ଗନ୍ତୱ୍ୟମ୍, ଅତଏୱ ମାଂ କ୍ଷନ୍ତୁଂ ତଂ ନିୱେଦଯ|
19 And another said, I have bought five yoke of oxen, and I go to prove them: I pray thee have me excused.
ଅନ୍ୟୋ ଜନଃ କଥଯାମାସ, ଦଶୱୃଷାନହଂ କ୍ରୀତୱାନ୍ ତାନ୍ ପରୀକ୍ଷିତୁଂ ଯାମି ତସ୍ମାଦେୱ ମାଂ କ୍ଷନ୍ତୁଂ ତଂ ନିୱେଦଯ|
20 And another said, I have married a wife: and therefore I cannot come.
ଅପରଃ କଥଯାମାସ, ୱ୍ୟୂଢୱାନହଂ ତସ୍ମାତ୍ କାରଣାଦ୍ ଯାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋମି|
21 So that servant came, and showed his lord these things. Then the master of the house being angry, said to his servant, Go out quickly into the streets and lanes of the city, and bring in hither the poor, and the maimed, and the halt, and the blind.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଦାସୋ ଗତ୍ୱା ନିଜପ୍ରଭୋଃ ସାକ୍ଷାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ନିୱେଦଯାମାସ, ତତୋସୌ ଗୃହପତିଃ କୁପିତ୍ୱା ସ୍ୱଦାସଂ ୱ୍ୟାଜହାର, ତ୍ୱଂ ସତ୍ୱରଂ ନଗରସ୍ୟ ସନ୍ନିୱେଶାନ୍ ମାର୍ଗାଂଶ୍ଚ ଗତ୍ୱା ଦରିଦ୍ରଶୁଷ୍କକରଖଞ୍ଜାନ୍ଧାନ୍ ଅତ୍ରାନଯ|
22 And the servant said, Lord, it is done as thou hast commanded, and yet there is room.
ତତୋ ଦାସୋଽୱଦତ୍, ହେ ପ୍ରଭୋ ଭୱତ ଆଜ୍ଞାନୁସାରେଣାକ୍ରିଯତ ତଥାପି ସ୍ଥାନମସ୍ତି|
23 And the lord said to the servant, Go out into the highways and hedges, and compel [them] to come in, that my house may be filled.
ତଦା ପ୍ରଭୁଃ ପୁନ ର୍ଦାସାଯାକଥଯତ୍, ରାଜପଥାନ୍ ୱୃକ୍ଷମୂଲାନି ଚ ଯାତ୍ୱା ମଦୀଯଗୃହପୂରଣାର୍ଥଂ ଲୋକାନାଗନ୍ତୁଂ ପ୍ରୱର୍ତ୍ତଯ|
24 For I say to you, that none of those men who were invited, shall taste my supper.
ଅହଂ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟଂ କଥଯାମି, ପୂର୍ୱ୍ୱନିମନ୍ତ୍ରିତାନମେକୋପି ମମାସ୍ୟ ରାତ୍ରିଭୋଜ୍ୟସ୍ୟାସ୍ୱାଦଂ ନ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତି|
25 And there went great multitudes with him: and he turned, and said to them,
ଅନନ୍ତରଂ ବହୁଷୁ ଲୋକେଷୁ ଯୀଶୋଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱ୍ରଜିତେଷୁ ସତ୍ସୁ ସ ୱ୍ୟାଘୁଟ୍ୟ ତେଭ୍ୟଃ କଥଯାମାସ,
26 If any [man] cometh to me, and hateth not his father, and mother, and wife, and children, and brethren, and sisters, yes, and his own life also, he cannot be my disciple.
ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମମ ସମୀପମ୍ ଆଗତ୍ୟ ସ୍ୱସ୍ୟ ମାତା ପିତା ପତ୍ନୀ ସନ୍ତାନା ଭ୍ରାତରୋ ଭଗିମ୍ୟୋ ନିଜପ୍ରାଣାଶ୍ଚ, ଏତେଭ୍ୟଃ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋ ମଯ୍ୟଧିକଂ ପ୍ରେମ ନ କରୋତି, ସ ମମ ଶିଷ୍ୟୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି|
27 And whoever doth not bear his cross, and come after me, cannot be my disciple.
ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱୀଯଂ କ୍ରୁଶଂ ୱହନ୍ ମମ ପଶ୍ଚାନ୍ନ ଗଚ୍ଛତି, ସୋପି ମମ ଶିଷ୍ୟୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି|
28 For which of you intending to build a tower, sitteth not down first, and counteth the cost, whether he hath [sufficient] to finish [it]?
ଦୁର୍ଗନିର୍ମ୍ମାଣେ କତିୱ୍ୟଯୋ ଭୱିଷ୍ୟତି, ତଥା ତସ୍ୟ ସମାପ୍ତିକରଣାର୍ଥଂ ସମ୍ପତ୍ତିରସ୍ତି ନ ୱା, ପ୍ରଥମମୁପୱିଶ୍ୟ ଏତନ୍ନ ଗଣଯତି, ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟ ଏତାଦୃଶଃ କୋସ୍ତି?
29 Lest perhaps after he hath laid the foundation, and is not able to finish [it], all that behold [it] begin to mock him,
ନୋଚେଦ୍ ଭିତ୍ତିଂ କୃତ୍ୱା ଶେଷେ ଯଦି ସମାପଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି,
30 Saying, This man began to build, and was not able to finish.
ତର୍ହି ମାନୁଷୋଯଂ ନିଚେତୁମ୍ ଆରଭତ ସମାପଯିତୁଂ ନାଶକ୍ନୋତ୍, ଇତି ୱ୍ୟାହୃତ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେ ତମୁପହସିଷ୍ୟନ୍ତି|
31 Or what king going to make war against another king, sitteth not down first, and consulteth whether he is able with ten thousand to meet him that cometh against him with twenty thousand?
ଅପରଞ୍ଚ ଭିନ୍ନଭୂପତିନା ସହ ଯୁଦ୍ଧଂ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟମ୍ୟ ଦଶସହସ୍ରାଣି ସୈନ୍ୟାନି ଗୃହୀତ୍ୱା ୱିଂଶତିସହସ୍ରେଃ ସୈନ୍ୟୈଃ ସହିତସ୍ୟ ସମୀପୱାସିନଃ ସମ୍ମୁଖଂ ଯାତୁଂ ଶକ୍ଷ୍ୟାମି ନ ୱେତି ପ୍ରଥମଂ ଉପୱିଶ୍ୟ ନ ୱିଚାରଯତି ଏତାଦୃଶୋ ଭୂମିପତିଃ କଃ?
32 Or else, while the other is yet a great way off, he sendeth an embassy, and desireth conditions of peace.
ଯଦି ନ ଶକ୍ନୋତି ତର୍ହି ରିପାୱତିଦୂରେ ତିଷ୍ଠତି ସତି ନିଜଦୂତଂ ପ୍ରେଷ୍ୟ ସନ୍ଧିଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ପ୍ରାର୍ଥଯେତ|
33 So likewise, whoever he is of you that forsaketh not all that he hath, he cannot be my disciple.
ତଦ୍ୱଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମଦର୍ଥଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ହାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି ସ ମମ ଶିଷ୍ୟୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି|
34 Salt [is] good: but if the salt hath lost its savor, with what shall it be seasoned?
ଲୱଣମ୍ ଉତ୍ତମମ୍ ଇତି ସତ୍ୟଂ, କିନ୍ତୁ ଯଦି ଲୱଣସ୍ୟ ଲୱଣତ୍ୱମ୍ ଅପଗଚ୍ଛତି ତର୍ହି ତତ୍ କଥଂ ସ୍ୱାଦୁଯୁକ୍ତଂ ଭୱିଷ୍ୟତି?
35 It is neither fit for the land, nor yet for the dunghill, [but] men cast it out. He that hath ears to hear, let him hear.
ତଦ ଭୂମ୍ୟର୍ଥମ୍ ଆଲୱାଲରାଶ୍ୟର୍ଥମପି ଭଦ୍ରଂ ନ ଭୱତି; ଲୋକାସ୍ତଦ୍ ବହିଃ କ୍ଷିପନ୍ତି| ଯସ୍ୟ ଶ୍ରୋତୁଂ ଶ୍ରୋତ୍ରେ ସ୍ତଃ ସ ଶୃଣୋତୁ|
