Luke 14
1 And it came to pass, as he went into the house of one of the chief Pharisees to eat bread on the sabbath, that they watched him.
ಅನನ್ತರಂ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಯೀಶೌ ಪ್ರಧಾನಸ್ಯ ಫಿರೂಶಿನೋ ಗೃಹೇ ಭೋಕ್ತುಂ ಗತವತಿ ತೇ ತಂ ವೀಕ್ಷಿತುಮ್ ಆರೇಭಿರೇ|
2 And behold, there was a certain man before him who had the dropsy.
ತದಾ ಜಲೋದರೀ ತಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಸ್ಥಿತಃ|
3 And Jesus answering, spoke to the lawyers and Pharisees, saying, Is it lawful to heal on the sabbath?
ತತಃ ಸ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕಾನ್ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ ನ ವಾ? ತತಸ್ತೇ ಕಿಮಪಿ ನ ಪ್ರತ್ಯೂಚುಃ|
4 And they held their peace. And he took [him] and healed him, and let him go;
ತದಾ ಸ ತಂ ರೋಗಿಣಂ ಸ್ವಸ್ಥಂ ಕೃತ್ವಾ ವಿಸಸರ್ಜ;
5 And answered them, saying, Which of you shall have an ass or an ox fallen into a pit, and will not forthwith pull him out on the sabbath?
ತಾನುವಾಚ ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಗರ್ದ್ದಭೋ ವೃಷಭೋ ವಾ ಚೇದ್ ಗರ್ತ್ತೇ ಪತತಿ ತರ್ಹಿ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಸ ಕಿಂ ತಂ ನೋತ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯತಿ?
6 And they could not answer him again to these things.
ತತಸ್ತೇ ಕಥಾಯಾ ಏತಸ್ಯಾಃ ಕಿಮಪಿ ಪ್ರತಿವಕ್ತುಂ ನ ಶೇಕುಃ|
7 And he put forth a parable to those who were invited, when he marked how they chose out the chief rooms; saying to them,
ಅಪರಞ್ಚ ಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನಮನೋನೀತತ್ವಕರಣಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಸ ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನ್ ಏತದುಪದೇಶಕಥಾಂ ಜಗಾದ,
8 When thou art invited by any [man] to a wedding, sit not down in the highest room, lest a more honorable man than thou be invited by him;
ತ್ವಂ ವಿವಾಹಾದಿಭೋಜ್ಯೇಷು ನಿಮನ್ತ್ರಿತಃ ಸನ್ ಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನೇ ಮೋಪಾವೇಕ್ಷೀಃ| ತ್ವತ್ತೋ ಗೌರವಾನ್ವಿತನಿಮನ್ತ್ರಿತಜನ ಆಯಾತೇ
9 And he that invited thee and him, shall come and say to thee, Give this man place; and thou begin with shame to take the lowest room.
ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾಗತ್ಯ ಮನುಷ್ಯಾಯೈತಸ್ಮೈ ಸ್ಥಾನಂ ದೇಹೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಚೇದ್ ವಕ್ಷ್ಯತಿ ತರ್ಹಿ ತ್ವಂ ಸಙ್ಕುಚಿತೋ ಭೂತ್ವಾ ಸ್ಥಾನ ಇತರಸ್ಮಿನ್ ಉಪವೇಷ್ಟುಮ್ ಉದ್ಯಂಸ್ಯಸಿ|
10 But when thou art invited, go and sit down in the lowest room; that when he that invited thee cometh, he may say to thee, Friend, go up higher: then shalt thou have honor in the presence of them that sit at table with thee.
ಅಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದೇವ ತ್ವಂ ನಿಮನ್ತ್ರಿತೋ ಗತ್ವಾಽಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನ ಉಪವಿಶ, ತತೋ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾಗತ್ಯ ವದಿಷ್ಯತಿ, ಹೇ ಬನ್ಧೋ ಪ್ರೋಚ್ಚಸ್ಥಾನಂ ಗತ್ವೋಪವಿಶ, ತಥಾ ಸತಿ ಭೋಜನೋಪವಿಷ್ಟಾನಾಂ ಸಕಲಾನಾಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ತ್ವಂ ಮಾನ್ಯೋ ಭವಿಷ್ಯಸಿ|
11 For whoever exalteth himself shall be abased, and he that humbleth himself shall be exalted.
ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಮುನ್ನಮಯತಿ ಸ ನಮಯಿಷ್ಯತೇ, ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಂ ನಮಯತಿ ಸ ಉನ್ನಮಯಿಷ್ಯತೇ|
12 Then said he also to him that invited him, When thou makest a dinner or a supper, call not thy friends, nor thy brethren, neither thy kinsmen, nor [thy] rich neighbors; lest they also invite thee again, and a recompense be made thee.
ತದಾ ಸ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾರಂ ಜನಮಪಿ ಜಗಾದ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನೇ ರಾತ್ರೌ ವಾ ಭೋಜ್ಯೇ ಕೃತೇ ನಿಜಬನ್ಧುಗಣೋ ವಾ ಭ್ರಾತೃಗಣೋ ವಾ ಜ್ಞಾತಿಗಣೋ ವಾ ಧನಿಗಣೋ ವಾ ಸಮೀಪವಾಸಿಗಣೋ ವಾ ಏತಾನ್ ನ ನಿಮನ್ತ್ರಯ, ತಥಾ ಕೃತೇ ಚೇತ್ ತೇ ತ್ವಾಂ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿಷ್ಯನ್ತಿ, ತರ್ಹಿ ಪರಿಶೋಧೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
13 But when thou makest a feast, call the poor, the maimed, the lame, the blind:
ಕಿನ್ತು ಯದಾ ಭೇಜ್ಯಂ ಕರೋಷಿ ತದಾ ದರಿದ್ರಶುಷ್ಕಕರಖಞ್ಜಾನ್ಧಾನ್ ನಿಮನ್ತ್ರಯ,
14 And thou shalt be blessed: for they cannot recompense thee: for thou shalt be recompensed at the resurrection of the just.
ತತ ಆಶಿಷಂ ಲಪ್ಸ್ಯಸೇ, ತೇಷು ಪರಿಶೋಧಂ ಕರ್ತ್ತುಮಶಕ್ನುವತ್ಸು ಶ್ಮಶಾನಾದ್ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾನಾಮುತ್ಥಾನಕಾಲೇ ತ್ವಂ ಫಲಾಂ ಲಪ್ಸ್ಯಸೇ|
15 And when one of them that sat at table with him heard these things, he said to him, Blessed [is] he that shall eat bread in the kingdom of God.
ಅನನ್ತರಂ ತಾಂ ಕಥಾಂ ನಿಶಮ್ಯ ಭೋಜನೋಪವಿಷ್ಟಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಯೋ ಜನ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯೇ ಭೋಕ್ತುಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ ಸಏವ ಧನ್ಯಃ|
16 Then said he to him, A certain man made a great supper, and invited many:
ತತಃ ಸ ಉವಾಚ, ಕಶ್ಚಿತ್ ಜನೋ ರಾತ್ರೌ ಭೇಜ್ಯಂ ಕೃತ್ವಾ ಬಹೂನ್ ನಿಮನ್ತ್ರಯಾಮಾಸ|
17 And sent his servant at supper-time, to say to them that were invited, Come, for all things are now ready.
ತತೋ ಭೋಜನಸಮಯೇ ನಿಮನ್ತ್ರಿತಲೋಕಾನ್ ಆಹ್ವಾತುಂ ದಾಸದ್ವಾರಾ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಖದ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಸಮಾಸಾದಿತಾನಿ ಸನ್ತಿ, ಯೂಯಮಾಗಚ್ಛತ|
18 And they all with one [consent] began to make excuse. The first said to him, I have bought a piece of ground, and I must needs go and see it: I pray thee have me excused.
ಕಿನ್ತು ತೇ ಸರ್ವ್ವ ಏಕೈಕಂ ಛಲಂ ಕೃತ್ವಾ ಕ್ಷಮಾಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ| ಪ್ರಥಮೋ ಜನಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಕ್ಷೇತ್ರಮೇಕಂ ಕ್ರೀತವಾನಹಂ ತದೇವ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಮಯಾ ಗನ್ತವ್ಯಮ್, ಅತಏವ ಮಾಂ ಕ್ಷನ್ತುಂ ತಂ ನಿವೇದಯ|
19 And another said, I have bought five yoke of oxen, and I go to prove them: I pray thee have me excused.
ಅನ್ಯೋ ಜನಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ದಶವೃಷಾನಹಂ ಕ್ರೀತವಾನ್ ತಾನ್ ಪರೀಕ್ಷಿತುಂ ಯಾಮಿ ತಸ್ಮಾದೇವ ಮಾಂ ಕ್ಷನ್ತುಂ ತಂ ನಿವೇದಯ|
20 And another said, I have married a wife: and therefore I cannot come.
ಅಪರಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ವ್ಯೂಢವಾನಹಂ ತಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದ್ ಯಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋಮಿ|
21 So that servant came, and showed his lord these things. Then the master of the house being angry, said to his servant, Go out quickly into the streets and lanes of the city, and bring in hither the poor, and the maimed, and the halt, and the blind.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ದಾಸೋ ಗತ್ವಾ ನಿಜಪ್ರಭೋಃ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಸರ್ವ್ವವೃತ್ತಾನ್ತಂ ನಿವೇದಯಾಮಾಸ, ತತೋಸೌ ಗೃಹಪತಿಃ ಕುಪಿತ್ವಾ ಸ್ವದಾಸಂ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ತ್ವಂ ಸತ್ವರಂ ನಗರಸ್ಯ ಸನ್ನಿವೇಶಾನ್ ಮಾರ್ಗಾಂಶ್ಚ ಗತ್ವಾ ದರಿದ್ರಶುಷ್ಕಕರಖಞ್ಜಾನ್ಧಾನ್ ಅತ್ರಾನಯ|
22 And the servant said, Lord, it is done as thou hast commanded, and yet there is room.
ತತೋ ದಾಸೋಽವದತ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭವತ ಆಜ್ಞಾನುಸಾರೇಣಾಕ್ರಿಯತ ತಥಾಪಿ ಸ್ಥಾನಮಸ್ತಿ|
23 And the lord said to the servant, Go out into the highways and hedges, and compel [them] to come in, that my house may be filled.
ತದಾ ಪ್ರಭುಃ ಪುನ ರ್ದಾಸಾಯಾಕಥಯತ್, ರಾಜಪಥಾನ್ ವೃಕ್ಷಮೂಲಾನಿ ಚ ಯಾತ್ವಾ ಮದೀಯಗೃಹಪೂರಣಾರ್ಥಂ ಲೋಕಾನಾಗನ್ತುಂ ಪ್ರವರ್ತ್ತಯ|
24 For I say to you, that none of those men who were invited, shall taste my supper.
ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಂ ಕಥಯಾಮಿ, ಪೂರ್ವ್ವನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನಮೇಕೋಪಿ ಮಮಾಸ್ಯ ರಾತ್ರಿಭೋಜ್ಯಸ್ಯಾಸ್ವಾದಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತಿ|
25 And there went great multitudes with him: and he turned, and said to them,
ಅನನ್ತರಂ ಬಹುಷು ಲೋಕೇಷು ಯೀಶೋಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ವ್ರಜಿತೇಷು ಸತ್ಸು ಸ ವ್ಯಾಘುಟ್ಯ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಾಮಾಸ,
26 If any [man] cometh to me, and hateth not his father, and mother, and wife, and children, and brethren, and sisters, yes, and his own life also, he cannot be my disciple.
ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಮ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತ್ಯ ಸ್ವಸ್ಯ ಮಾತಾ ಪಿತಾ ಪತ್ನೀ ಸನ್ತಾನಾ ಭ್ರಾತರೋ ಭಗಿಮ್ಯೋ ನಿಜಪ್ರಾಣಾಶ್ಚ, ಏತೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಮಯ್ಯಧಿಕಂ ಪ್ರೇಮ ನ ಕರೋತಿ, ಸ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|
27 And whoever doth not bear his cross, and come after me, cannot be my disciple.
ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವೀಯಂ ಕ್ರುಶಂ ವಹನ್ ಮಮ ಪಶ್ಚಾನ್ನ ಗಚ್ಛತಿ, ಸೋಪಿ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|
28 For which of you intending to build a tower, sitteth not down first, and counteth the cost, whether he hath [sufficient] to finish [it]?
ದುರ್ಗನಿರ್ಮ್ಮಾಣೇ ಕತಿವ್ಯಯೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ತಥಾ ತಸ್ಯ ಸಮಾಪ್ತಿಕರಣಾರ್ಥಂ ಸಮ್ಪತ್ತಿರಸ್ತಿ ನ ವಾ, ಪ್ರಥಮಮುಪವಿಶ್ಯ ಏತನ್ನ ಗಣಯತಿ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯ ಏತಾದೃಶಃ ಕೋಸ್ತಿ?
29 Lest perhaps after he hath laid the foundation, and is not able to finish [it], all that behold [it] begin to mock him,
ನೋಚೇದ್ ಭಿತ್ತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ಶೇಷೇ ಯದಿ ಸಮಾಪಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ,
30 Saying, This man began to build, and was not able to finish.
ತರ್ಹಿ ಮಾನುಷೋಯಂ ನಿಚೇತುಮ್ ಆರಭತ ಸಮಾಪಯಿತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್, ಇತಿ ವ್ಯಾಹೃತ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇ ತಮುಪಹಸಿಷ್ಯನ್ತಿ|
31 Or what king going to make war against another king, sitteth not down first, and consulteth whether he is able with ten thousand to meet him that cometh against him with twenty thousand?
ಅಪರಞ್ಚ ಭಿನ್ನಭೂಪತಿನಾ ಸಹ ಯುದ್ಧಂ ಕರ್ತ್ತುಮ್ ಉದ್ಯಮ್ಯ ದಶಸಹಸ್ರಾಣಿ ಸೈನ್ಯಾನಿ ಗೃಹೀತ್ವಾ ವಿಂಶತಿಸಹಸ್ರೇಃ ಸೈನ್ಯೈಃ ಸಹಿತಸ್ಯ ಸಮೀಪವಾಸಿನಃ ಸಮ್ಮುಖಂ ಯಾತುಂ ಶಕ್ಷ್ಯಾಮಿ ನ ವೇತಿ ಪ್ರಥಮಂ ಉಪವಿಶ್ಯ ನ ವಿಚಾರಯತಿ ಏತಾದೃಶೋ ಭೂಮಿಪತಿಃ ಕಃ?
32 Or else, while the other is yet a great way off, he sendeth an embassy, and desireth conditions of peace.
ಯದಿ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ತರ್ಹಿ ರಿಪಾವತಿದೂರೇ ತಿಷ್ಠತಿ ಸತಿ ನಿಜದೂತಂ ಪ್ರೇಷ್ಯ ಸನ್ಧಿಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯೇತ|
33 So likewise, whoever he is of you that forsaketh not all that he hath, he cannot be my disciple.
ತದ್ವದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮದರ್ಥಂ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ಹಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಸ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|
34 Salt [is] good: but if the salt hath lost its savor, with what shall it be seasoned?
ಲವಣಮ್ ಉತ್ತಮಮ್ ಇತಿ ಸತ್ಯಂ, ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಲವಣಸ್ಯ ಲವಣತ್ವಮ್ ಅಪಗಚ್ಛತಿ ತರ್ಹಿ ತತ್ ಕಥಂ ಸ್ವಾದುಯುಕ್ತಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ?
35 It is neither fit for the land, nor yet for the dunghill, [but] men cast it out. He that hath ears to hear, let him hear.
ತದ ಭೂಮ್ಯರ್ಥಮ್ ಆಲವಾಲರಾಶ್ಯರ್ಥಮಪಿ ಭದ್ರಂ ನ ಭವತಿ; ಲೋಕಾಸ್ತದ್ ಬಹಿಃ ಕ್ಷಿಪನ್ತಿ| ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಶ್ರೋತ್ರೇ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
