Acts 22
1 Men, brethren, and fathers, hear ye my defense [which I make] now to you.
ହେ ପିତୃଗଣା ହେ ଭ୍ରାତୃଗଣାଃ, ଇଦାନୀଂ ମମ ନିୱେଦନେ ସମୱଧତ୍ତ|
2 (And when they heard that he spoke to them in the Hebrew language, they kept the more silence: and he saith, )
ତଦା ସ ଇବ୍ରୀଯଭାଷଯା କଥାଂ କଥଯତୀତି ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଅତୀୱ ନିଃଶବ୍ଦା ସନ୍ତୋଽତିଷ୍ଠନ୍|
3 I am verily a man [who am] a Jew, born in Tarsus, [a city] in Cilicia, yet brought up in this city at the feet of Gamaliel, [and] taught according to the perfect manner of the law of the fathers, being zealous towards God, as ye all are this day.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସୋଽକଥଯଦ୍ ଅହଂ ଯିହୂଦୀଯ ଇତି ନିଶ୍ଚଯଃ କିଲିକିଯାଦେଶସ୍ୟ ତାର୍ଷନଗରଂ ମମ ଜନ୍ମଭୂମିଃ, ଏତନ୍ନଗରୀଯସ୍ୟ ଗମିଲୀଯେଲନାମ୍ନୋଽଧ୍ୟାପକସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟୋ ଭୂତ୍ୱା ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଣାଂ ୱିଧିୱ୍ୟୱସ୍ଥାନୁସାରେଣ ସମ୍ପୂର୍ଣରୂପେଣ ଶିକ୍ଷିତୋଽଭୱମ୍ ଇଦାନୀନ୍ତନା ଯୂଯଂ ଯାଦୃଶା ଭୱଥ ତାଦୃଶୋଽହମପୀଶ୍ୱରସେୱାଯାମ୍ ଉଦ୍ୟୋଗୀ ଜାତଃ|
4 And I persecuted this way even to death, binding and delivering into prisons both men and women.
ମତମେତଦ୍ ଦ୍ୱିଷ୍ଟ୍ୱା ତଦ୍ଗ୍ରାହିନାରୀପୁରୁଷାନ୍ କାରାଯାଂ ବଦ୍ଧ୍ୱା ତେଷାଂ ପ୍ରାଣନାଶପର୍ୟ୍ୟନ୍ତାଂ ୱିପକ୍ଷତାମ୍ ଅକରୱମ୍|
5 As also the high priest doth bear me testimony, and all the estate of the elders; from whom also I received letters to the brethren, and went to Damascus, to bring them who were there bound to Jerusalem, to be punished.
ମହାଯାଜକଃ ସଭାସଦଃ ପ୍ରାଚୀନଲୋକାଶ୍ଚ ମମୈତସ୍ୟାଃ କଥାଯାଃ ପ୍ରମାଣଂ ଦାତୁଂ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି, ଯସ୍ମାତ୍ ତେଷାଂ ସମୀପାଦ୍ ଦମ୍ମେଷକନଗରନିୱାସିଭ୍ରାତୃଗଣାର୍ଥମ୍ ଆଜ୍ଞାପତ୍ରାଣି ଗୃହୀତ୍ୱା ଯେ ତତ୍ର ସ୍ଥିତାସ୍ତାନ୍ ଦଣ୍ଡଯିତୁଂ ଯିରୂଶାଲମମ୍ ଆନଯନାର୍ଥଂ ଦମ୍ମେଷକନଗରଂ ଗତୋସ୍ମି|
6 And it came to pass, that as I was passing on my journey, and had come nigh to Damascus about noon, suddenly there shone from heaven a great light around me.
କିନ୍ତୁ ଗଚ୍ଛନ୍ ତନ୍ନଗରସ୍ୟ ସମୀପଂ ପ୍ରାପ୍ତୱାନ୍ ତଦା ଦ୍ୱିତୀଯପ୍ରହରୱେଲାଯାଂ ସତ୍ୟାମ୍ ଅକସ୍ମାଦ୍ ଗଗଣାନ୍ନିର୍ଗତ୍ୟ ମହତୀ ଦୀପ୍ତି ର୍ମମ ଚତୁର୍ଦିଶି ପ୍ରକାଶିତୱତୀ|
7 And I fell to the ground, and heard a voice saying to me, Saul, Saul, why persecutest thou me?
ତତୋ ମଯି ଭୂମୌ ପତିତେ ସତି, ହେ ଶୌଲ ହେ ଶୌଲ କୁତୋ ମାଂ ତାଡଯସି? ମାମ୍ପ୍ରତି ଭାଷିତ ଏତାଦୃଶ ଏକୋ ରୱୋପି ମଯା ଶ୍ରୁତଃ|
8 And I answered, Who art thou, Lord? And he said to me, I am Jesus of Nazareth, whom thou persecutest.
ତଦାହଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦଂ, ହେ ପ୍ରଭେ କୋ ଭୱାନ୍? ତତଃ ସୋଽୱାଦୀତ୍ ଯଂ ତ୍ୱଂ ତାଡଯସି ସ ନାସରତୀଯୋ ଯୀଶୁରହଂ|
9 And they that were with me saw indeed the light, and were afraid; but they heard not the voice of him that spoke to me.
ମମ ସଙ୍ଗିନୋ ଲୋକାସ୍ତାଂ ଦୀପ୍ତିଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଭିଯଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ, କିନ୍ତୁ ମାମ୍ପ୍ରତ୍ୟୁଦିତଂ ତଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ତେ ନାବୁଧ୍ୟନ୍ତ|
10 And I said, What shall I do, Lord? And the Lord said to me, Arise, and go into Damascus, and there it shall be told thee concerning all things which are appointed for thee to do.
ତତଃ ପରଂ ପୃଷ୍ଟୱାନହଂ, ହେ ପ୍ରଭୋ ମଯା କିଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ? ତତଃ ପ୍ରଭୁରକଥଯତ୍, ଉତ୍ଥାଯ ଦମ୍ମେଷକନଗରଂ ଯାହି ତ୍ୱଯା ଯଦ୍ୟତ୍ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ ନିରୂପିତମାସ୍ତେ ତତ୍ ତତ୍ର ତ୍ୱଂ ଜ୍ଞାପଯିଷ୍ୟସେ|
11 And when I could not see for the glory of that light, being led by the hand of them that were with me, I came into Damascus.
ଅନନ୍ତରଂ ତସ୍ୟାଃ ଖରତରଦୀପ୍ତେଃ କାରଣାତ୍ କିମପି ନ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ସଙ୍ଗିଗଣେନ ଧୃତହସ୍ତଃ ସନ୍ ଦମ୍ମେଷକନଗରଂ ୱ୍ରଜିତୱାନ୍|
12 And one Ananias, a devout man according to the law, having a good report of all the Jews who dwelt [there],
ତନ୍ନଗରନିୱାସିନାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ମାନ୍ୟୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାନୁସାରେଣ ଭକ୍ତଶ୍ଚ ହନାନୀଯନାମା ମାନୱ ଏକୋ
13 Came to me, and stood, and said to me, Brother Saul, receive thy sight. And the same hour I looked up upon him.
ମମ ସନ୍ନିଧିମ୍ ଏତ୍ୟ ତିଷ୍ଠନ୍ ଅକଥଯତ୍, ହେ ଭ୍ରାତଃ ଶୌଲ ସୁଦୃଷ୍ଟି ର୍ଭୱ ତସ୍ମିନ୍ ଦଣ୍ଡେଽହଂ ସମ୍ୟକ୍ ତଂ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍|
14 And he said, The God of our fathers hath chosen thee, that thou shouldst know his will, and see that Just One, and shouldst hear the voice of his mouth.
ତତଃ ସ ମହ୍ୟଂ କଥିତୱାନ୍ ଯଥା ତ୍ୱମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଭିପ୍ରାଯଂ ୱେତ୍ସି ତସ୍ୟ ଶୁଦ୍ଧସତ୍ତ୍ୱଜନସ୍ୟ ଦର୍ଶନଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ତସ୍ୟ ଶ୍ରୀମୁଖସ୍ୟ ୱାକ୍ୟଂ ଶୃଣୋଷି ତନ୍ନିମିତ୍ତମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଣାମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ତ୍ୱାଂ ମନୋନୀତଂ କୃତୱାନଂ|
15 For thou shalt be his witness to all men of what thou hast seen and heard.
ଯତୋ ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅଦ୍ରାକ୍ଷୀରଶ୍ରୌଷୀଶ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ମାନୱାନାଂ ସମୀପେ ତ୍ୱଂ ତେଷାଂ ସାକ୍ଷୀ ଭୱିଷ୍ୟସି|
16 And now why tarriest thou? arise, and be baptized, and wash away thy sins, calling on the name of the Lord.
ଅତଏୱ କୁତୋ ୱିଲମ୍ବସେ? ପ୍ରଭୋ ର୍ନାମ୍ନା ପ୍ରାର୍ଥ୍ୟ ନିଜପାପପ୍ରକ୍ଷାଲନାର୍ଥଂ ମଜ୍ଜନାଯ ସମୁତ୍ତିଷ୍ଠ|
17 And it came to pass, that when I had come again to Jerusalem, even while I prayed in the temple, I was in a trance;
ତତଃ ପରଂ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରଂ ପ୍ରତ୍ୟାଗତ୍ୟ ମନ୍ଦିରେଽହମ୍ ଏକଦା ପ୍ରାର୍ଥଯେ, ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେଽହମ୍ ଅଭିଭୂତଃ ସନ୍ ପ୍ରଭୂଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ପଶ୍ୟନ୍,
18 And saw him saying to me, Make haste, and depart quickly from Jerusalem; for they will not receive thy testimony concerning me.
ତ୍ୱଂ ତ୍ୱରଯା ଯିରୂଶାଲମଃ ପ୍ରତିଷ୍ଠସ୍ୱ ଯତୋ ଲୋକାମଯି ତୱ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ନ ଗ୍ରହୀଷ୍ୟନ୍ତି, ମାମ୍ପ୍ରତ୍ୟୁଦିତଂ ତସ୍ୟେଦଂ ୱାକ୍ୟମ୍ ଅଶ୍ରୌଷମ୍|
19 And I said, Lord, they know that I imprisoned, and beat in every synagogue them that believed on thee:
ତତୋହଂ ପ୍ରତ୍ୟୱାଦିଷମ୍ ହେ ପ୍ରଭୋ ପ୍ରତିଭଜନଭୱନଂ ତ୍ୱଯି ୱିଶ୍ୱାସିନୋ ଲୋକାନ୍ ବଦ୍ଧ୍ୱା ପ୍ରହୃତୱାନ୍,
20 And when the blood of thy martyr Stephen was shed, I also was standing by, and consenting to his death, and kept the raiment of them that slew him.
ତଥା ତୱ ସାକ୍ଷିଣଃ ସ୍ତିଫାନସ୍ୟ ରକ୍ତପାତନସମଯେ ତସ୍ୟ ୱିନାଶଂ ସମ୍ମନ୍ୟ ସନ୍ନିଧୌ ତିଷ୍ଠନ୍ ହନ୍ତୃଲୋକାନାଂ ୱାସାଂସି ରକ୍ଷିତୱାନ୍, ଏତତ୍ ତେ ୱିଦୁଃ|
21 And he said to me, Depart: for I will send thee far hence to the Gentiles.
ତତଃ ସୋଽକଥଯତ୍ ପ୍ରତିଷ୍ଠସ୍ୱ ତ୍ୱାଂ ଦୂରସ୍ଥଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନାଂ ସମୀପଂ ପ୍ରେଷଯିଷ୍ୟେ|
22 And they gave him audience to this word, and [then] lifted up their voices, and said, Away with such a [man] from the earth: for it is not fit that he should live.
ତଦା ଲୋକା ଏତାୱତ୍ପର୍ୟ୍ୟନ୍ତାଂ ତଦୀଯାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ପ୍ରୋଚ୍ଚୈରକଥଯନ୍, ଏନଂ ଭୂମଣ୍ଡଲାଦ୍ ଦୂରୀକୁରୁତ, ଏତାଦୃଶଜନସ୍ୟ ଜୀୱନଂ ନୋଚିତମ୍|
23 And as they cried out, and cast off [their] clothes, and threw dust into the air,
ଇତ୍ୟୁଚ୍ଚୈଃ କଥଯିତ୍ୱା ୱସନାନି ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ଗଗଣଂ ପ୍ରତି ଧୂଲୀରକ୍ଷିପନ୍
24 The chief captain commanded him to be brought into the castle, and bade that he should be examined by scourging; that he might know for what cause they cried so against him.
ତତଃ ସହସ୍ରସେନାପତିଃ ପୌଲଂ ଦୁର୍ଗାଭ୍ୟନ୍ତର ନେତୁଂ ସମାଦିଶତ୍| ଏତସ୍ୟ ପ୍ରତିକୂଲାଃ ସନ୍ତୋ ଲୋକାଃ କିନ୍ନିମିତ୍ତମ୍ ଏତାୱଦୁଚ୍ଚୈଃସ୍ୱରମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱନ୍, ଏତଦ୍ ୱେତ୍ତୁଂ ତଂ କଶଯା ପ୍ରହୃତ୍ୟ ତସ୍ୟ ପରୀକ୍ଷାଂ କର୍ତ୍ତୁମାଦିଶତ୍|
25 And as they bound him with thongs, Paul said to the centurion that stood by, Is it lawful for you to scourge a man that is a Roman, and uncondemned?
ପଦାତଯଶ୍ଚର୍ମ୍ମନିର୍ମ୍ମିତରଜ୍ଜୁଭିସ୍ତସ୍ୟ ବନ୍ଧନଂ କର୍ତ୍ତୁମୁଦ୍ୟତାସ୍ତାସ୍ତଦାନୀଂ ପୌଲଃ ସମ୍ମୁଖସ୍ଥିତଂ ଶତସେନାପତିମ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍ ଦଣ୍ଡାଜ୍ଞାଯାମ୍ ଅପ୍ରାପ୍ତାଯାଂ କିଂ ରୋମିଲୋକଂ ପ୍ରହର୍ତ୍ତୁଂ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଅଧିକାରୋସ୍ତି?
26 When the centurion heard [that], he went and told the chief captain, saying, Take heed what thou doest; for this man is a Roman.
ଏନାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସ ସହସ୍ରସେନାପତେଃ ସନ୍ନିଧିଂ ଗତ୍ୱା ତାଂ ୱାର୍ତ୍ତାମୱଦତ୍ ସ ରୋମିଲୋକ ଏତସ୍ମାତ୍ ସାୱଧାନଃ ସନ୍ କର୍ମ୍ମ କୁରୁ|
27 Then the chief captain came, and said to him, Tell me, art thou a Roman? He said, Yes.
ତସ୍ମାତ୍ ସହସ୍ରସେନାପତି ର୍ଗତ୍ୱା ତମପ୍ରାକ୍ଷୀତ୍ ତ୍ୱଂ କିଂ ରୋମିଲୋକଃ? ଇତି ମାଂ ବ୍ରୂହି| ସୋଽକଥଯତ୍ ସତ୍ୟମ୍|
28 And the chief captain answered, With a great sum I obtained this freedom. And Paul said, But I was [free] born.
ତତଃ ସହସ୍ରସେନାପତିଃ କଥିତୱାନ୍ ବହୁଦ୍ରୱିଣଂ ଦତ୍ତ୍ୱାହଂ ତତ୍ ପୌରସଖ୍ୟଂ ପ୍ରାପ୍ତୱାନ୍; କିନ୍ତୁ ପୌଲଃ କଥିତୱାନ୍ ଅହଂ ଜନୁନା ତତ୍ ପ୍ରାପ୍ତୋଽସ୍ମି|
29 Then forthwith they departed from him who were about to examine him: and the chief captain also was afraid, after he knew that he was a Roman, and because he had bound him.
ଇତ୍ଥଂ ସତି ଯେ ପ୍ରହାରେଣ ତଂ ପରୀକ୍ଷିତୁଂ ସମୁଦ୍ୟତା ଆସନ୍ ତେ ତସ୍ୟ ସମୀପାତ୍ ପ୍ରାତିଷ୍ଠନ୍ତ; ସହସ୍ରସେନାପତିସ୍ତଂ ରୋମିଲୋକଂ ୱିଜ୍ଞାଯ ସ୍ୱଯଂ ଯତ୍ ତସ୍ୟ ବନ୍ଧନମ୍ ଅକାର୍ଷୀତ୍ ତତ୍କାରଣାଦ୍ ଅବିଭେତ୍|
30 On the morrow, because he would have known the certainty why he was accused by the Jews, he loosed him from [his] bands, and commanded the chief priests and all their council to appear, and brought Paul down, and set him before them.
ଯିହୂଦୀଯଲୋକାଃ ପୌଲଂ କୁତୋଽପୱଦନ୍ତେ ତସ୍ୟ ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ଜ୍ଞାତୁଂ ୱାଞ୍ଛନ୍ ସହସ୍ରସେନାପତିଃ ପରେଽହନି ପୌଲଂ ବନ୍ଧନାତ୍ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପ୍ରଧାନଯାଜକାନ୍ ମହାସଭାଯାଃ ସର୍ୱ୍ୱଲୋକାଶ୍ଚ ସମୁପସ୍ଥାତୁମ୍ ଆଦିଶ୍ୟ ତେଷାଂ ସନ୍ନିଧୌ ପୌଲମ୍ ଅୱରୋହ୍ୟ ସ୍ଥାପିତୱାନ୍|
