Psalms 77

1 To the chief Musician, to Jeduthun, A Psalm of Asaph. I cried to God with my voice, even to God with my voice; and he gave ear to me.

Alang sa pangulong musikero; sunod sa istilo ni Jedutun. Ang salmo ni Asaf. Magtawag ako sa Dios uban sa akong tingog; tawgon ko ang Dios uban sa akong tingog, ug ang akong Dios makadungog kanako.

2 In the day of my trouble I sought the Lord: my sore ran in the night, and ceased not: my soul refused to be comforted.

Sa adlaw sa akong kalisdanan nangita ako sa Ginoo; sa kagabhion akong gibayaw ang akong mga kamot, ug dili gayod kini makapoyan. Midumili ang akong kalag nga mahupay.

3 I remembered God, and was troubled: I complained, and my spirit was overwhelmed. (Selah)

Naghunahuna ako sa Dios sa dihang ako nag-agulo; naghunahuna ako kaniya sa dihang ako naluya. (Selah)

4 Thou holdest my eyes waking: I am so troubled that I cannot speak.

Imong giablihan ang akong mga mata; dili ako makasulti sa hilabihang kalibog.

5 I have considered the days of old, the years of ancient times.

Naghunahuna ako sa nangaging mga adlaw, mahitungod sa mga adlaw nga dugay nang milabay.

6 I call to remembrance my song in the night: I commune with my own heart: and my spirit made diligent search.

Sa kagabhion nahinumdoman ko ang usa ka awit nga kaniadto akong giawit. Gipamalandongan ko pag-ayo ug gisulayan sa pagsabot kung unsa ang nahitabo.

7 Will the Lord cast off for ever? and will he be favourable no more?

Isalikway ba ako sa Dios sa kahangtoran? Dili na ba siya magpakita kanako ug pabor?

8 Is his mercy wholly gone for ever? doth his promise fail for evermore?

Ang iya bang pagkamatinud-anon sa kasabotan mawala na sa hingpit? Napakyas ba ang iyang saad sa kahangtoran?

9 Hath God forgotten to be gracious? hath he in anger shut up his tender mercies? (Selah)

Nakalimot ba ang Dios nga magmaluluy-on? Nasirad-an na ba sa iyang kapungot ang iyang kahangawa? (Selah)

10 And I said, This is my infirmity: but I will remember the years of the right hand of the most High.

Miingon ako, “Mao kini ang akong kagul-anan: ang pagkausab sa tuong kamot sa Labing Halangdon nganhi kanato.”

11 I will remember the works of the LORD: surely I will remember thy wonders of old.

Apan akong hinumdoman ang imong mga buhat, O Yahweh; hunahunaon ko ang imong kahibulongan nga mga buhat kaniadto.

12 I will meditate also of all thy work, and talk of thy doings.

Pamalandongan ko ang imong mga buhat ug pagahunahunaon ko kini.

13 Thy way, O God, is in the sanctuary: who is so great a God as our God?

Ang imong pamaagi, O Dios, balaan; unsa nga dios ang ikatandi sa atong bantogang Dios?

14 Thou art the God that doest wonders: thou hast declared thy strength among the people.

Ikaw ang Dios nga naghimo sa mga kahibulongan; gipakita mo sa katawhan ang imong kusog.

15 Thou hast with thy arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. (Selah)

Gihatagan mo ug kadaogan ang imong katawhan pinaagi sa imong dakong gahom— ang mga kaliwat ni Jacob ug ni Jose. (Selah)

16 The waters saw thee, O God, the waters saw thee; they were afraid: the depths also were troubled.

Ang katubigan nakakita kanimo, O Dios; ang katubigan nakakita kanimo, ug nangahadlok (sila) ang kinahiladman nangurog.

17 The clouds poured out water: the skies sent out a sound: thy arrows also went abroad.

Ang mga panganod nagbubo ug tubig; ang mapanganorong kawanangan naghatag ug tingog; ang imong mga pana nanagpanglupad.

18 The voice of thy thunder was in the heaven: the lightnings lightened the world: the earth trembled and shook.

Ang imong gadalugdog nga tingog madungog diha sa hangin; ang kilat midan-ag sa kalibotan, ang yuta mikurog ug nauyog.

19 Thy way is in the sea, and thy path in the great waters, and thy footsteps are not known.

Ang imong dalan diha sa dagat ug ang imong agianan diha sa dagkong mga tubig, apan ang imong mga tunob dili makita.

20 Thou leddest thy people like a flock by the hand of Moses and Aaron.

Gigiyahan mo ang imong katawhan sama sa panon pinaagi sa kamot ni Moises ug ni Aaron.