Psalms 65

1 To the chief Musician, A Psalm and Song of David. Praise waiteth for thee, O God, in Zion: and to thee shall the vow be performed.

۱ برای سالار مغنیان. مزمور و سرود داود ای خدا، تسبیح در صهیون منتظرتوست. و نذرها برای تو وفا خواهدشد.

2 O thou that hearest prayer, to thee shall all flesh come.

۲ ‌ای که دعا می‌شنوی! نزد تو تمامی بشرخواهند آمد.

3 Iniquities prevail against me: as for our transgressions, thou shalt purge them away.

۳ گناهان بر من غالب آمده است. توتقصیرهای مرا کفاره خواهی کرد.

4 Blessed is the man whom thou choosest, and causest to approach to thee, that he may dwell in thy courts: we shall be satisfied with the goodness of thy house, even of thy holy temple.

۴ خوشابحال کسی‌که او را برگزیده، و مقرب خود ساخته‌ای تابه درگاههای تو ساکن شود. از نیکویی خانه توسیر خواهیم شد و از قدوسیت هیکل تو.

5 By terrible things in righteousness wilt thou answer us, O God of our salvation; who art the confidence of all the ends of the earth, and of them that are afar off upon the sea:

۵ به چیزهای ترسناک در عدل، ما را جواب خواهی داد، ای خدایی که نجات ما هستی. ای که پناه تمامی اقصای جهان و ساکنان بعیده دریاهستی.

6 Who by his strength setteth fast the mountains; being girded with power:

۶ و کوهها را به قوت خود مستحکم ساخته‌ای، و کمر خود را به قدرت بسته‌ای.

7 Who stilleth the noise of the seas, the noise of their waves, and the tumult of the people.

۷ وتلاطم دریا را ساکن می‌گردانی، تلاطم امواج آن وشورش امت‌ها را.

8 They also that dwell in the uttermost parts are afraid at thy signs: thou makest the outgoings of the morning and evening to rejoice.

۸ ساکنان اقصای جهان ازآیات تو ترسانند. مطلع های صبح و شام راشادمان می‌سازی.

9 Thou visitest the earth, and waterest it: thou greatly enrichest it with the river of God, which is full of water: thou preparest them grain, when thou hast so provided for it.

۹ از زمین تفقد نموده، آن راسیراب می‌کنی و آن را بسیار توانگر می‌گردانی. نهر خدا از آب پر است. غله ایشان را آماده می‌کنی زیرا که بدین طور تهیه کرده‌ای.

10 Thou waterest the ridges of it abundantly: thou settlest its furrows: thou makest it soft with showers: thou blessest its growth.

۱۰ پشته هایش را سیراب می‌کنی و مرزهایش راپست می‌سازی. به بارشها آن را شاداب می‌نمایی. نباتاتش را برکت می‌دهی.

11 Thou crownest the year with thy goodness; and thy paths drop fatness.

۱۱ به احسان خویش سال را تاجدار می‌سازی و راههای توچربی را می‌چکاند.

12 They drop upon the pastures of the wilderness: and the little hills rejoice on every side.

۱۲ مرتع های صحرا نیزمی چکاند. و کمر تلها به شادمانی بسته شده است.

13 The pastures are clothed with flocks; the valleys also are covered over with grain; they shout for joy, they also sing.

۱۳ چمنها به گوسفندان آراسته شده است و دره هابه غله پیراسته؛ از شادی بانگ می‌زنند و نیزمی سرایند.