Psalms 39

1 To the chief Musician, even to Jeduthun, A Psalm of David. I said, I will take heed to my ways, that I sin not with my tongue: I will keep my mouth with a bridle, while the wicked is before me.

Nakahukom ako, “Bantayan ko ang akong isulti aron dili ako makasala pinaagi sa akong dila. Akong busalan ang akong baba samtang anaa ako atubangan sa daotang tawo.”

2 I was dumb with silence, I held my peace, even from good; and my sorrow was stirred.

Nagpakahilom ako; gipugngan ko ang akong mga pulong bisan sa pagsulti sa maayong mga butang, ug misamot ang akong kasakit.

3 My heart was hot within me, while I was musing the fire burned: then I spoke with my tongue,

Nagmainiton ang akong kasingkasing; sa dihang naghunahuna ako niining mga butanga, nagdilaab kini sama sa kalayo. Ug sa kataposan misulti ako,

4 LORD, make me to know my end, and the measure of my days, what it is; that I may know how frail I am.

“Yahweh, pahibaloa ako sa kataposan sa akong kinabuhi ug sa gidugayon sa akong mga adlaw. Ipakita kanako ang kamubo sa akong kinabuhi.

5 Behold, thou hast made my days as an hand breadth; and my age is as nothing before thee: verily every man at his best state is altogether vanity. (Selah)

Tan-awa, gihimo mo ang akong mga adlaw nga sama lamang kalapdon sa akong kamot, ug ang katas-on sa akong kinabuhi daw walay pulos kanimo. Sa pagkatinuod ang matag tawo usa lamang ka gininhawa. (Selah)

6 Surely every man walketh in a vain show: surely they are disquieted in vain: he heapeth up riches, and knoweth not who shall gather them.

Sa pagkatinuod ang tanang tawo nagalakaw sama lamang sa anino. Tinuod nga ang matag-usa nagdali sa pagtigom og bahandi bisan pa nga wala (sila) masayod kung kinsa ang makadawat niini.

7 And now, Lord, what wait I for? my hope is in thee.

Karon, Ginoo, unsa man ang akong gipaabot? Ikaw lamang ang akong paglaom.

8 Deliver me from all my transgressions: make me not the reproach of the foolish.

Luwasa ako gikan sa akong mga sala; ayaw ako himoang maulawan sa mga buangbuang.

9 I was dumb, I opened not my mouth; because thou didst it.

Naghilom ako ug dili mabuka ang akong baba, tungod kay ikaw man ang hinungdan niini.

10 Remove thy stroke away from me: I am consumed by the blow of thy hand.

Undangi ang pagsamad kanako; makuyawan ako sa sumbag sa imong kamot.

11 When thou with rebukes dost correct man for iniquity, thou makest his beauty to consume away like a moth: surely every man is vanity. (Selah)

Sa dihang imong pantunon ang katawhan tungod sa sala, imong ut-uton ang butang nga ilang gitinguha sama sa anay; tinuod nga ang tanang tawo walay pulos ug hinungaw lamang. (Selah)

12 Hear my prayer, O LORD, and give ear to my cry; hold not thy peace at my tears: for I am a stranger with thee, and a sojourner, as all my fathers were.

Dungga ang akong mga pag-ampo, Yahweh, ug paminawa ako; paminawa ang akong mga paghilak! Ayaw pagpakabungol kanako, tungod kay sama ako sa langyaw diha kanimo, ang mikalagiw sama sa tanan nakong katigulangan.

13 O spare me, that I may recover strength, before I depart, and be no more.

Ayaw na ako tan-awa aron makapahiyom ako pag-usab sa dili pa ako mamatay.