Psalms 144

1 A Psalm of David. Blessed be the LORD my strength, who teacheth my hands to war, and my fingers to fight:

۱ مزمور داود خداوند که صخره من است، متبارک باد! که دستهای مرا به جنگ وانگشتهای مرا به حرب تعلیم داد!

2 My goodness, and my fortress; my high tower, and my deliverer; my shield, and he in whom I trust; who subdueth my people under me.

۲ رحمت من اوست و ملجای من و قلعه بلند من و رهاننده من وسپر من و آنکه بر او توکل دارم، که قوم مرا در زیراطاعت من می‌دارد.

3 LORD, what is man, that thou takest knowledge of him! or the son of man, that thou makest account of him!

۳ ‌ای خداوند، آدمی چیست که او را بشناسی؟ و پسر انسان که او را به حساب بیاوری؟

4 Man is like vanity: his days are as a shadow that passeth away.

۴ انسان مثل نفسی است و روزهایش مثل سایه‌ای است که می‌گذرد.

5 Bow thy heavens, O LORD, and come down: touch the mountains, and they shall smoke.

۵ ‌ای خداوند آسمانهای خود را خم ساخته، فرود بیا. و کوهها را لمس کن تا دود شوند.

6 Cast forth lightning, and scatter them: shoot thy arrows, and destroy them.

۶ رعدرا جهنده ساخته، آنها را پراکنده ساز. تیرهای خود را بفرست و آنها را منهزم نما.

7 Send thy hand from above; rid me, and deliver me out of great waters, from the hand of foreigners;

۷ دست خودرا از اعلی بفرست، و مرا رهانیده، از آبهای بسیارخلاصی ده، یعنی از دست پسران اجنبی.

8 Whose mouth speaketh vanity, and their right hand is a right hand of falsehood.

۸ که دهان ایشان به باطل سخن می‌گوید، و دست راست ایشان، دست دروغ است.

9 I will sing a new song to thee, O God: upon a psaltery and an instrument of ten strings will I sing praises to thee.

۹ ‌ای خدا، تو راسرودی تازه می‌سرایم. با بربط ذات ده تار، تو راترنم خواهم نمود.

10 It is he that giveth salvation to kings: who delivereth David his servant from the hurtful sword.

۱۰ که پادشاهان را نجات می‌بخشی، و بنده خود داود را از شمشیر مهلک می‌رهانی.

11 Rid me, and deliver me from the hand of foreigners, whose mouth speaketh vanity, and their right hand is a right hand of falsehood:

۱۱ مرا از دست اجنبیان برهان و خلاصی ده، که دهان ایشان به باطل سخن می‌گوید. و دست راست ایشان دست دروغ است.

12 That our sons may be as plants grown up in their youth; that our daughters may be as corner stones, polished after the similitude of a palace:

۱۲ تا پسران ما در جوانی خود نمو کرده، مثل نهالها باشند. ودختران ما مثل سنگهای زاویه تراشیده شده به مثال قصر.

13 That our barns may be full, affording all manner of store: that our sheep may bring forth thousands and ten thousands in our streets:

۱۳ و انبارهای ما پر شده، به انواع نعمت ریزان شوند. و گله های ما هزارها و کرورهادر صحراهای ما بزایند.

14 That our oxen may be strong to labour; that there be no breaking in, nor going out; that there be no complaining in our streets.

۱۴ و گاوان ما باربردارشوند و هیچ رخنه و خروج و ناله‌ای درکوچه های ما نباشد.

15 Happy is that people, that is in such a case: yea, happy is that people, whose God is the LORD.

۱۵ خوشابحال قومی که نصیب ایشان این است. خوشابحال آن قوم که یهوه خدای ایشان است.