Mark 2
1 And again he entered into Capernaum after some days; and it was heard that he was in the house.
Бир нәччә күндин кейин у қайтидин Кәпәрнаһумға кирди. У өйдикән, дегән хәвәр тарқиливиди,
2 And immediately many were gathered together, so that there was no room to receive them, no, not so much as about the door: and he preached the word to them.
шунчә көп адәм у йәргә жиғилдики, һәтта ишик алдидиму пут дәссигидәк йәр қалмиған еди. У уларға сөз-калам йәткүзүвататти.
3 And they come to him, bringing one sick with the palsy, who was borne by four.
Мана шу әснада, бир нәччә адәм униң алдиға бир паләчни елип кәлди; уни улардин төрти көтирип әкәлгән еди.
4 And when they could not come near to him by reason of the crowd, they uncovered the roof where he was: and when they had broken it up, they let down the bed on which the sick with the palsy lay.
Адәмниң көплүгидин униңға йеқинлишалмай, улар униң үстидин өгүзни тешип, төшүк ачқандин кейин паләчни зәмбил билән [Әйсаниң алдиға] чүшүрди.
5 When Jesus saw their faith, he said to the sick with the palsy, Son, thy sins are forgiven thee.
Әнди Әйса уларниң ишәшини көрүп паләчкә: — Балам, гуналириң кәчүрүм қилинди, — деди.
6 But there were certain of the scribes sitting there, and reasoning in their hearts,
Лекин у йәрдә олтарған бәзи Тәврат устазлири көңлидә гуманий соалларни қоюп:
7 Why doth this man thus speak blasphemies? who can forgive sins but God only?
«Бу адәм немә үчүн мундақ дәйду? У күпүрлүк қиливатидиғу! Худадин башқа кимму гуналарни кәчүрүм қилалисун?» дейишти.
8 And immediately when Jesus perceived in his spirit that they so reasoned within themselves, he said to them, Why reason ye these things in your hearts?
Әйса шуан роһида уларниң көңүллиридә шундақ гуманий соалларни қоюватқанлиғини билип йетип, уларға мундақ деди: — Силәр көңүлдә немишкә шундақ соалларни қойисиләр?
9 Which is easier to say to the sick with the palsy, Thy sins are forgiven thee; or to say, Arise, and take up thy bed, and walk?
Мошу паләчкә: «Гуналириң кәчүрүм қилинди!» дейиш асанму, яки «Орнуңдин тур, зәмбил-көрпәңни жиғиштуруп маң!» дейиш асанму?
10 But that ye may know that the Son of man hath authority on earth to forgive sins, (he saith to the sick with the palsy, )
Амма һазир силәрниң Инсаноғлиниң йәр йүзидә гуналарни кәчүрүм қилиш һоқуқиға егә екәнлигини билишиңлар үчүн, — У паләч кесәлгә:
11 I say to thee, Arise, and take up thy bed, and go into thy house.
— Саңа ейтайки, орнуңдин тур, зәмбил-көрпәңни жиғиштуруп өйүңгә қайт! — деди.
12 And immediately he arose, took up the bed, and went forth before them all; so that they were all amazed, and glorified God, saying, We never saw it on this fashion.
У дәрһал орнидин дәс туруп, зәмбил-көрписини жиғиштурди вә һәммәйләнниң көз алдида [өйдин] чиқип кәтти. Һәммәйлән қаттиқ һәйран қелип Худани улуқлишип: — Мошундақ ишни әзәлдин көрүп бақмиған едуқ, — дейишти.
13 And he went forth again by the sea side; and all the multitude resorted to him, and he taught them.
У йәнә деңиз бойиға қарап маңди. Кишиләр топи униң әтрапиға олишивалди. У уларға тәлим бәрди.
14 And as he passed by, he saw Levi the son of Alphaeus sitting at the tax office, and said to him, Follow me. And he arose and followed him.
У йолдин өтүп кетиватқанда, баҗ алидиған орунда олтарған Алфайниң оғли Лавийни көрүп, униңға: — Маңа әгәшкин, — деди. У орнидин туруп, униңға әгәшти.
15 And it came to pass, that, as Jesus was eating in his house, many tax collectors and sinners sat also together with Jesus and his disciples: for there were many, and they followed him.
Вә шундақ болдики, у [Лавийниң] өйидә дәстиханда олтарғанда, нурғун баҗгирлар вә гунакарлар Әйса вә униң мухлислири билән һәмдәстихан болди. Бундақ кишиләр хелә көп еди, уларму униңға әгәшкән еди.
16 And when the scribes and Pharisees saw him eating with tax collectors and sinners, they said to his disciples, How is it that he eateth and drinketh with tax collectors and sinners?
Әнди Тәврат устазлири вә Пәрисийләр униң гунакарлар вә баҗгирлар билән бир дәстиханда олтарғанлиғини көрүп, мухлислириға: — У немишкә баҗгир вә гунакарлар билән бир дәстиханда йәп-ичип олтириду?! — дейишти.
17 When Jesus heard it, he saith to them, They that are well have no need of a physician, but they that are sick: I came not to call the righteous, but sinners to repentance.
Буни аңлиған Әйса уларға: — Сағлам адәм әмәс, бәлки бемарлар тевипқа муһтаҗдур. Мән һәққанийларни әмәс, бәлки гунакарларни чақирғили кәлдим, — деди.
18 And the disciples of John and of the Pharisees used to fast: and they come and say to him, Why do the disciples of John and of the Pharisees fast, but thy disciples fast not?
Әнди Йәһяниң мухлислири билән Пәрисийләр роза тутувататти. Бәзиләр униң алдиға келип: — Немишкә Йәһяниң мухлислири вә Пәрисийләрниң мухлислири роза тутиду, лекин сениң мухлислириң тутмайду? — дәп сорашти.
19 And Jesus said to them, Can the children of the bridechamber fast, while the bridegroom is with them? as long as they have the bridegroom with them, they cannot fast.
Әйса җававән мундақ деди: — Тойи болуватқан жигит техи тойда һәмдәстихан олтарған чағда, меһманлири роза тутуп олтарса қандақ болиду!? Тойи болуватқан жигит тойда болсила, улар һеч қандақ роза туталмайду.
20 But the days will come, when the bridegroom shall be taken from them, and then they shall fast in those days.
Амма шу күнләр келидуки, жигит улардин елип кетилиду, улар шу күндә роза тутиду.
21 No man also seweth a piece of new cloth on an old garment: else the new piece that filled it up taketh away from the old, and the tear is made worse.
Һеч ким кона көйнәккә йеңи рәхттин ямақ салмайду. Ундақ қилса, йеңи ямақ [киришип], кона кийимни тартиштуруп житиветиду. Нәтиҗидә, житиқ техиму йоғинап кетиду.
22 And no man putteth new wine into old bottles: else the new wine doth burst the bottles, and the wine is spilled, and the bottles will be marred: but new wine must be put into new bottles.
Һеч ким йеңи шарапни кона тулумларға қачилимайду. Әгәр ундақ қилса, шарапниң [ечиши билән] тулумлар йерилип кетиду-дә, шарапму төкүлүп кетиду һәм тулумларму кардин чиқиду. Шуниң үчүн йеңи шарап йеңи тулумларға қачилиниши керәк.
23 And it came to pass, that he went through the grain fields on the sabbath; and his disciples began, as they went, to pluck the heads of grain.
Бир шабат күни шундақ болдики, у буғдайлиқлардин өтүп кетивататти. Униң мухлислири йолда меңиватқанда башақларни үзүшкә башлиди.
24 And the Pharisees said to him, Behold, why do they on the sabbath that which is not lawful?
Пәрисийләр униңға: — Қара, улар немишкә шабат күни [Тәвратта] чәкләнгән ишни қилиду? — дейишти.
25 And he said to them, Have ye never read what David did, when he had need, and was hungry, he, and they that were with him?
У уларға: — [Падишаһ] Давутниң өзи вә һәмраһлири һаҗәтмән болғанда, йәни ач қалғанда немә қилғанлиғини [муқәддәс язмилардин] оқумиғанмусиләр?
26 How he went into the house of God in the days of Abiathar the high priest, and ate the showbread, which it is not lawful to eat but for the priests, and gave also to them who were with him?
— Демәк, Абиятар баш каһин болған вақтида, у Худаниң өйигә кирип, Худаға аталған, Тәвратта пәқәт каһинларниң йейишигила болидиған нанларни [сорап] йегән, шундақла һәмраһлириғиму бәргән? — деди.
27 And he said to them, The sabbath was made for man, and not man for the sabbath:
У уларға йәнә: — Инсан шабат күни үчүн әмәс, шабат күни инсан үчүн яритилди.
28 Therefore the Son of man is Lord also of the sabbath.
Шуниң үчүн, Инсаноғли шабат күниниңму Егисидур, — деди.
