Lamentations 3
1 I am the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 He hath led me, and brought me into darkness, but not into light.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Surely against me is he turned; he turneth his hand against me all the day.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 He hath besieged me, and surrounded me with gall and travail.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 He hath set me in dark places, as they that are dead of old.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 He was to me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 I was a derision to all my people; and their song all the day.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 He hath filled me with bitterness, he hath made me drunk with wormwood.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 And thou hast removed my soul far off from peace: I forgot prosperity.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 And I said, My strength and my hope hath perished from the LORD:
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Remembering my affliction and my misery, the wormwood and the gall.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 This I recall to my mind, therefore have I hope.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 It is of the LORD’S mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 They are new every morning: great is thy faithfulness.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 The LORD is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 The LORD is good to them that wait for him, to the soul that seeketh him.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 It is good for a man that he should bear the yoke in his youth.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 He sitteth alone and keepeth silence, because he hath borne it upon him.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 He putteth his mouth in the dust; if there may be hope.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 He giveth his cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 For the Lord will not cast off for ever:
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 But though he causeth grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 To crush under his feet all the prisoners of the earth,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 To turn aside the right of a man before the face of the most High,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Why doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Let us lift up our heart with our hands to God in the heavens.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Thou hast covered thyself with a cloud, that our prayer should not pass through.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Thou hast made us as the offscouring and refuse in the midst of the people.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 All our enemies have opened their mouths against us.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 My eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 My eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Till the LORD shall look down, and behold from heaven.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 My eye affecteth my heart because of all the daughters of my city.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 My enemies chased me hard, like a bird, without cause.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Waters flowed over my head; then I said, I am cut off.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 I called upon thy name, O LORD, out of the low dungeon.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Thou hast heard my voice: hide not thy ear at my breathing, at my cry.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 O LORD, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Thou hast seen all their vengeance and all their imaginations against me.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Thou hast heard their reproach, O LORD, and all their imaginations against me;
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 The lips of those that rose up against me, and they plot against me all the day.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Behold their sitting down, and their rising up; I am their music.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Render to them a recompence, O LORD, according to the work of their hands.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Give them sorrow of heart, thy curse to them.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the LORD.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
