Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite answered and said,
Теманлиқ Елифаз җававән мундақ деди: —
2 If we try to speak with thee, wilt thou be grieved? but who can restrain from speaking?
«Бириси сән билән сөзләшмәкчи болса, еғир аламсән? Бирақ ким ағзиға кәлгән гәпни жутуваталайду?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
Қара, сән көп адәмләргә тәлим-тәрбийә бәргән адәмсән, Сән җансиз қолларға күч бәргәнсән,
4 Thy words have upheld him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
Сөзлириң дәлдәңшип аран маңидиғанларни риғбәтләндүргән, Тизлири пүкүлгәнләрни йөлигәнсән.
5 But now it hath come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
Бирақ һазир нөвәт саңа кәлди, Шуниңлиқ билән һалиңдин кәттиң, Балаю-апәт саңа тегиши билән, Сән алақзадә болуп кәттиң.
6 Is not this thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?
Ихласмәнлигиң таянчиң болуп кәлмигәнму? Йоллириңдики дуруслуқ үмүтүңниң асаси әмәсмиди?
7 Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous cut off?
Есиңгә ал, ким бегуна туруп вәйран болуп баққан? Дурусларниң һаяти нәдә үзүлүп қалған?
8 Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.
Мән көргинимдәк, гуна билән йәр ағдуруп аваричилик териғанлар, Охшашла һосул алиду.
9 By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.
Тәңриниң бир нәпәси биләнла улар гумран болиду, Униң ғәзивиниң партлиши билән улар йоқилип кетиду.
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
Ширниң һөкирәшлири, Һәм әшәддий ширниң авази [бар болсиму], Шир асланлириниң чишлири сундурулиду;
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion’s whelps are scattered abroad.
Батур шир болса ов тапалмай йоқилишқа йүзлиниду, Чиши ширниң күчүклири чечилип кетиду.
12 Now a thing was secretly brought to me, and my ear received a whisper of it.
— Мана, маңа бир сөз ғайипанә кәлди, Қулиқимға бир шивирлиған аваз кирди,
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
Түн кечидики ғайипанә көрүнүшләрдин чиққан ойларда, Адәмләрни чоңқур уйқа басқанда,
14 Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
Қорқунуч вә титрәкму мени басти, Сүйәк-сүйәклиримни титритивәтти;
15 Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:
Көз алдимдин бир роһ өтүп кәтти; Бәдинимдики түклирим һүрпийип кәтти.
16 It stood still, but I could not discern its form: an image was before my eyes, there was silence, and I heard a voice, saying,
У роһ орнида мидирлимай турди, бирақ турқини көрәлмидим; Көз алдимда бир гәвдә турупту; Шивирлиған бир аваз аңланди: —
17 Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?
«Инсан балиси Тәңридин һәққаний болаламду? Адәм өз Яратқучисидин пак болаламду?
18 Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:
Мана, У Өз қуллириға ишәнмигән, Һәтта пәриштилириниму «Наданлиқ қилған!» дәп әйиплигән йәрдә,
19 How much less in them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth?
Ули топилардин болған инсанлар, Лайдин ясалған өйләрдә турғучилар қандақ болар!? Улар пәрванидинму асанла янҗилиду!
20 They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding it.
Улар таң билән кәч арилиғида кукум-талқан болиду; Улар һеч ким нәзиригә алмиған һалда мәңгүгә йоқилиду.
21 Doth not their excellency which is in them depart? they die, even without wisdom.
Уларниң чедир таниси жулуп ташланғанғу? Улар һеч даналиққа техи еришмәйла өлүп кетиду!».
