Job 39
1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? or canst thou mark when the hinds do calve?
Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak?
2 Canst thou number the months that they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?
Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak?
3 They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.
Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit.
4 Their young ones are become strong, they grow strong with grain; they go forth, and return not to them.
Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab.
5 Who hath sent out the wild donkey free? or who hath loosed the bands of the wild donkey?
Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin,
6 Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.
Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan?
7 He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.
Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog.
8 The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw.
9 Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?
Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan?
10 Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod?
11 Wilt thou trust him, because his strength is great? or wilt thou leave thy labour to him?
Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton?
12 Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather it into thy barn?
Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan?
13 Gavest thou the goodly wings to the peacocks? or wings and feathers to the ostrich?
Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo?
14 Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in the dust,
Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas,
15 And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.
Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas.
16 She is hardened against her young ones, as though they were not hers: her labour is in vain without fear;
Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok;
17 Because God hath withheld wisdom from her, neither hath he imparted to her understanding.
Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan.
18 When she lifteth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini.
19 Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?
Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog?
20 Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils is terrible.
Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang.
21 He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: he goeth on to meet the armed men.
Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban.
22 He mocketh at fear, and is not dismayed; neither turneth he back from the sword.
Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti.
23 The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.
Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang.
24 He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that it is the sound of the trumpet.
Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta.
25 He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay.
26 Doth the hawk fly by thy wisdom, and stretch her wings toward the south?
Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan?
27 Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an?
28 She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.
Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on.
29 From there she seeketh the prey, and her eyes behold afar off.
Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo.
30 Her young ones also suck up blood: and where the slain are, there is she.
Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya.
