Acts 14

1 And it came to pass in Iconium, that they went both together into the synagogue of the Jews, and so spoke, that a great multitude both of the Jews and also of the Greeks believed.

Nahitabo kini didto sa Iconio nga si Pablo ug Barnabas misulod sa sinagoga sa mga Judio ug misulti sa paagi nga ang dakong panon sa mga Judio ug sa mga Griyego mituo.

2 But the unbelieving Jews stirred up the Gentiles, and made their minds evil affected against the brethren.

Apan ang mga Judio nga masinupakon nagpalibog sa mga hunahuna sa mga Gentil ug naghimo kanila nga masilag batok sa mga kaigsoonan.

3 A long time therefore they abode speaking boldly in the Lord, who gave testimony to the word of his grace, and granted signs and wonders to be done by their hands.

Busa nagpabilin sila didto sa dugay nga panahon, nagsulti nga maisugon uban sa gahom sa Ginoo, samtang siya mihatag ug pagpamatuod sa mensahe mahitungod sa iyang grasya. Iya kining gibuhat pinaagi sa pagtugot sa mga timailhan ug mga kahibulongan nga gipamuhat pinaagi sa mga kamot ni Pablo ug ni Barnabas.

4 But the multitude of the city was divided: and part held with the Jews, and part with the apostles.

Apan ang kadaghanan sa siyudad nabahin: ang pipila nga mga tawo midapig sa mga Judio, ug ang pipila sa mga apostoles.

5 And when there was an assault made both of the Gentiles, and also of the Jews with their rulers, to use them despitefully, and to stone them,

Sa dihang ang mga Gentil ug mga Judio misulay pagdani sa ilang mga pangulo aron pagdaogdaog ug pagbato kang Pablo ug kang Barnabas,

6 Being aware of it, they fled to Lystra and Derbe, cities of Lycaonia, and to the surrounding region:

nahibaloan nila kini ug miikyas sa mga siyudad sa Lycaonia, Lystra ug Derbe, ug sa palibot nga rehiyon,

7 And there they preached the gospel.

ug didto ilang gisangyaw ang ebanghelyo.

8 And there sat a certain man at Lystra, impotent in his feet, being a cripple from his mother’s womb, who had never walked:

Didto sa Lystra adunay usa ka tawo nga naglingkod, walay kusog ang iyang mga tiil, bakol gikan pa sa sabakan sa iyang inahan, kansang wala makalakaw sukad.

9 The same heard Paul speak: who steadfastly beholding him, and perceiving that he had faith to be healed,

Kini nga tawo nakadungog sa mga gipanulti ni Pablo. Misud-ong si Pablo kaniya ug nakita nga siya adunay pagtuo nga mamahimong maayo.

10 Said with a loud voice, Stand upright on thy feet. And he leaped and walked.

Busa miingon siya kaniya sa kusog nga tingog, “Itindog ang imong mga tiil.” Ug ang tawo milukso ug milakawlakaw.

11 And when the people saw what Paul had done, they lifted up their voices, saying in the speech of Lycaonia, The gods have come down to us in the likeness of men.

Sa dihang nakita sa panon sa katawhan kung unsa ang gibuhat ni Pablo, sila nagpatugbaw sa ilang mga tingog, nga nagsulti sa pinulongan nga Lycaonia, “Ang mga dios nanganaog alang kanato sama sa hulagway sa tawo.”

12 And they called Barnabas, Jupiter; and Paul, Mercury, because he was the chief speaker.

Gitawag nila si Barnabas nga “Zeus,” ug si Pablo, “Hermes,” tungod kay siya ang nangulong tigpamaba.

13 Then the priest of Jupiter, who was before their city, brought oxen and garlands to the gates, and would have done sacrifice with the people.

Ang pari ni Zeus, nga ang templo anaa lang sa gawas sa siyudad, nagdala ug mga toro ug mga garlan didto sa ganghaan; siya ug ang panon sa katawhan buot motanyag ug halad.

14 Which when the apostles, Barnabas and Paul, heard of, they tore their clothes, and ran in among the people, crying out,

Apan sa dihang ang mga apostoles, nga si Barnabas ug si Pablo, nakadungog niini, gigisi nila ang ilang bisti ug dihadiha dayon miadto sa panon, misinggit

15 And saying, Sirs, why do ye these things? We also are men of like passions with you, and preach to you that ye should turn from these vanities to the living God, who made heaven, and earth, and the sea, and all things that are in them:

ug miingon, “Mga tawo, nganong gibuhat ninyo kining mga butanga? Kami usab mga tawo lamang nga adunay susamang pagbati nga sama kaninyo. Kami nagdala ug maayong mga balita, aron mobiya gayod kamo niining walay pulos nga mga butang alang sa buhing Dios, nga nagbuhat sa kalangitan, sa kalibotan, ug sa kadagatan ug sa tanan nga anaa niini.

16 Who in times past allowed all nations to walk in their own ways.

Sa niaging mga kapanahonan, siya nagtugot sa tanang nasod nga maglakaw sa ilang kaugalingong mga pamaagi.

17 Nevertheless he left not himself without witness, in that he did good, and gave us rain from heaven, and fruitful seasons, filling our hearts with food and gladness.

Apan sa gihapon, wala siya mibiya nga walay saksi, ingon niana siya nagbuhat ug maayo ug naghatag kaninyo sa ulan sa kalangitan ug mga mabungahong tempo, nga mipuno sa inyong mga kasingkasing uban sa mga pagkaon ug kalipay.”

18 And with these sayings they scarce restrained the people, from doing sacrifice to them.

Bisan pa niining mga pulonga, si Pablo ug si Barnabas halos wala nakapugong sa panon sa katawhan aron sa paghalad ngadto kanila.

19 And there came there certain Jews from Antioch and Iconium, who persuaded the people, and, having stoned Paul, drew him out of the city, supposing him to be dead.

Apan ang uban nga mga Judio nga gikan sa Antioquia ug Iconio miadto ug gidani ang panon sa katawhan. Gibato nila si Pablo ug giguyod siya pagawas sa siyudad, naghunahuna sila nga siya patay na.

20 But, as the disciples stood around him, he rose, and came into the city: and the next day he departed with Barnabas to Derbe.

Apan sa dihang ang mga disipulo mialirong kaniya, mitindog siya ug misulod sa siyudad. Sa sunod nga adlaw, siya miadto sa Derbe uban si Barnabas.

21 And when they had preached the gospel to that city, and had taught many, they returned again to Lystra, and to Iconium, and to Antioch,

Pagkahuman nila ug sangyaw sa ebanghelyo niana nga siyudad ug nagkabig sa daghang disipulo, sila mibalik sa Lystra, sa Iconio, ug sa Antioquia.

22 Confirming the souls of the disciples, exhorting them to continue in the faith, and that we must through much tribulation enter into the kingdom of God.

Sila makanunayon nga nagpalig-on sa mga panghunahuna sa mga disipulo ug nagdasig kanila sa pagpadayon sa pagtuo. Sila miingon kanila nga pinaagi sa daghang mga pag-antos nga kita kinahanglan mosulod sa gingharian sa Dios.

23 And when they had ordained for them elders in every church, and had prayed with fasting, they commended them to the Lord, on whom they believed.

Sa dihang sila nagpili alang kanila ug mga kadagkoan sa matag katilingban sa mga magtutuo, ug nag-ampo inubanan sa pagpuasa, sila nagtugyan kanila sa Ginoo, nga ilang gituohan.

24 And after they had passed throughout Pisidia, they came to Pamphylia.

Unya sila milabay sa Pisidia ug miabot sa Pamfilia.

25 And when they had preached the word in Perga, they went down into Attalia:

Sa dihang gisulti nila ang pulong didto sa Perga, milugsong sila sa Atalia.

26 And from there sailed to Antioch, where they had been commended from to the grace of God for the work which they fulfilled.

Gikan didto sila milawig sa Antioquia, diin sila gitugyan sa grasya sa Dios alang sa buluhaton nga ila na karong nahuman.

27 And when they had come, and had gathered the church together, they reported all that God had done with them, and that he had opened the door of faith to the Gentiles.

Sa pag-abot nila sa Antioquia ug gitigom ang pundok, gisulti nila ang tanang mga butang nga gibuhat sa Dios kanila, ug giunsa niya pag-abli sa pultahan sa pagtuo alang sa mga Gentil.

28 And there they abode a long time with the disciples.

Nagpabilin sila sa dugay nga panahon uban ang mga disipulo.