Acts 22
1 “Brothers and fathers, listen to my defense which I will now make to you.”
ഹേ പിതൃഗണാ ഹേ ഭ്രാതൃഗണാഃ, ഇദാനീം മമ നിവേദനേ സമവധത്ത|
2 When the crowd heard Paul speak to them in the Hebrew language, they became quiet. He said,
തദാ സ ഇബ്രീയഭാഷയാ കഥാം കഥയതീതി ശ്രുത്വാ സർവ്വേ ലോകാ അതീവ നിഃശബ്ദാ സന്തോഽതിഷ്ഠൻ|
3 “I am a Jew, born in Tarsus of Cilicia, but educated in this city at the feet of Gamaliel. I was instructed according to the strict ways of the law of our fathers. I am zealous for God, just as all of you are today.
പശ്ചാത് സോഽകഥയദ് അഹം യിഹൂദീയ ഇതി നിശ്ചയഃ കിലികിയാദേശസ്യ താർഷനഗരം മമ ജന്മഭൂമിഃ, ഏതന്നഗരീയസ്യ ഗമിലീയേലനാമ്നോഽധ്യാപകസ്യ ശിഷ്യോ ഭൂത്വാ പൂർവ്വപുരുഷാണാം വിധിവ്യവസ്ഥാനുസാരേണ സമ്പൂർണരൂപേണ ശിക്ഷിതോഽഭവമ് ഇദാനീന്തനാ യൂയം യാദൃശാ ഭവഥ താദൃശോഽഹമപീശ്വരസേവായാമ് ഉദ്യോഗീ ജാതഃ|
4 I persecuted this Way to the death, binding up and delivering them to prison both men and women,
മതമേതദ് ദ്വിഷ്ട്വാ തദ്ഗ്രാഹിനാരീപുരുഷാൻ കാരായാം ബദ്ധ്വാ തേഷാം പ്രാണനാശപര്യ്യന്താം വിപക്ഷതാമ് അകരവമ്|
5 as the high priest and all the elders can bear witness. I received letters from them for the brothers in Damascus, and went there to bring them back in bonds to Jerusalem in order for them to be punished.
മഹായാജകഃ സഭാസദഃ പ്രാചീനലോകാശ്ച മമൈതസ്യാഃ കഥായാഃ പ്രമാണം ദാതും ശക്നുവന്തി, യസ്മാത് തേഷാം സമീപാദ് ദമ്മേഷകനഗരനിവാസിഭ്രാതൃഗണാർഥമ് ആജ്ഞാപത്രാണി ഗൃഹീത്വാ യേ തത്ര സ്ഥിതാസ്താൻ ദണ്ഡയിതും യിരൂശാലമമ് ആനയനാർഥം ദമ്മേഷകനഗരം ഗതോസ്മി|
6 It happened that when I was traveling and nearing Damascus, about noon suddenly a great light from heaven began to shine around me.
കിന്തു ഗച്ഛൻ തന്നഗരസ്യ സമീപം പ്രാപ്തവാൻ തദാ ദ്വിതീയപ്രഹരവേലായാം സത്യാമ് അകസ്മാദ് ഗഗണാന്നിർഗത്യ മഹതീ ദീപ്തി ർമമ ചതുർദിശി പ്രകാശിതവതീ|
7 I fell to the ground and heard a voice say to me, 'Saul, Saul, why are you persecuting me?'
തതോ മയി ഭൂമൗ പതിതേ സതി, ഹേ ശൗല ഹേ ശൗല കുതോ മാം താഡയസി? മാമ്പ്രതി ഭാഷിത ഏതാദൃശ ഏകോ രവോപി മയാ ശ്രുതഃ|
8 I answered, 'Who are you, Lord?' He said to me, 'I am Jesus of Nazareth, whom you are persecuting.'
തദാഹം പ്രത്യവദം, ഹേ പ്രഭേ കോ ഭവാൻ? തതഃ സോഽവാദീത് യം ത്വം താഡയസി സ നാസരതീയോ യീശുരഹം|
9 Those who were with me saw the light, but they did not understand the voice of him who spoke to me.
മമ സങ്ഗിനോ ലോകാസ്താം ദീപ്തിം ദൃഷ്ട്വാ ഭിയം പ്രാപ്താഃ, കിന്തു മാമ്പ്രത്യുദിതം തദ്വാക്യം തേ നാബുധ്യന്ത|
10 I said, 'What should I do, Lord?' The Lord said to me, 'Arise and go into Damascus; there you will be told everything that you must do.'
തതഃ പരം പൃഷ്ടവാനഹം, ഹേ പ്രഭോ മയാ കിം കർത്തവ്യം? തതഃ പ്രഭുരകഥയത്, ഉത്ഥായ ദമ്മേഷകനഗരം യാഹി ത്വയാ യദ്യത് കർത്തവ്യം നിരൂപിതമാസ്തേ തത് തത്ര ത്വം ജ്ഞാപയിഷ്യസേ|
11 I could not see because of that light's brightness, and being led by the hands of those who were with me, I came into Damascus.
അനന്തരം തസ്യാഃ ഖരതരദീപ്തേഃ കാരണാത് കിമപി ന ദൃഷ്ട്വാ സങ്ഗിഗണേന ധൃതഹസ്തഃ സൻ ദമ്മേഷകനഗരം വ്രജിതവാൻ|
12 There I met a man named Ananias, a devout man according to the law and well spoken of by all the Jews who lived there.
തന്നഗരനിവാസിനാം സർവ്വേഷാം യിഹൂദീയാനാം മാന്യോ വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ ഭക്തശ്ച ഹനാനീയനാമാ മാനവ ഏകോ
13 He came to me, stood by me, and said, 'Brother Saul, receive your sight.' In that very hour I saw him.
മമ സന്നിധിമ് ഏത്യ തിഷ്ഠൻ അകഥയത്, ഹേ ഭ്രാതഃ ശൗല സുദൃഷ്ടി ർഭവ തസ്മിൻ ദണ്ഡേഽഹം സമ്യക് തം ദൃഷ്ടവാൻ|
14 Then he said, 'The God of our fathers has chosen you to know his will, to see the Righteous One, and to hear the voice coming from his own mouth.
തതഃ സ മഹ്യം കഥിതവാൻ യഥാ ത്വമ് ഈശ്വരസ്യാഭിപ്രായം വേത്സി തസ്യ ശുദ്ധസത്ത്വജനസ്യ ദർശനം പ്രാപ്യ തസ്യ ശ്രീമുഖസ്യ വാക്യം ശൃണോഷി തന്നിമിത്തമ് അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാണാമ് ഈശ്വരസ്ത്വാം മനോനീതം കൃതവാനം|
15 For you shall be a witness for him to all men about what you have seen and heard.
യതോ യദ്യദ് അദ്രാക്ഷീരശ്രൗഷീശ്ച സർവ്വേഷാം മാനവാനാം സമീപേ ത്വം തേഷാം സാക്ഷീ ഭവിഷ്യസി|
16 Now why are you waiting? Arise, be baptized, and wash away your sins, calling on his name.'
അതഏവ കുതോ വിലമ്ബസേ? പ്രഭോ ർനാമ്നാ പ്രാർഥ്യ നിജപാപപ്രക്ഷാലനാർഥം മജ്ജനായ സമുത്തിഷ്ഠ|
17 After I had returned to Jerusalem, and while I was praying in the temple, it happened that I was given a vision.
തതഃ പരം യിരൂശാലമ്നഗരം പ്രത്യാഗത്യ മന്ദിരേഽഹമ് ഏകദാ പ്രാർഥയേ, തസ്മിൻ സമയേഽഹമ് അഭിഭൂതഃ സൻ പ്രഭൂം സാക്ഷാത് പശ്യൻ,
18 I saw him say to me, 'Hurry and leave Jerusalem quickly, because they will not accept your testimony about me.'
ത്വം ത്വരയാ യിരൂശാലമഃ പ്രതിഷ്ഠസ്വ യതോ ലോകാമയി തവ സാക്ഷ്യം ന ഗ്രഹീഷ്യന്തി, മാമ്പ്രത്യുദിതം തസ്യേദം വാക്യമ് അശ്രൗഷമ്|
19 I said, 'Lord, they themselves know that I imprisoned and beat those who believed in you in every synagogue.
തതോഹം പ്രത്യവാദിഷമ് ഹേ പ്രഭോ പ്രതിഭജനഭവനം ത്വയി വിശ്വാസിനോ ലോകാൻ ബദ്ധ്വാ പ്രഹൃതവാൻ,
20 When the blood of Stephen your witness was spilled, I also was standing by and agreeing, and I was guarding the cloaks of those who killed him.'
തഥാ തവ സാക്ഷിണഃ സ്തിഫാനസ്യ രക്തപാതനസമയേ തസ്യ വിനാശം സമ്മന്യ സന്നിധൗ തിഷ്ഠൻ ഹന്തൃലോകാനാം വാസാംസി രക്ഷിതവാൻ, ഏതത് തേ വിദുഃ|
21 But he said to me, 'Go, because I will send you far away to the Gentiles.'”
തതഃ സോഽകഥയത് പ്രതിഷ്ഠസ്വ ത്വാം ദൂരസ്ഥഭിന്നദേശീയാനാം സമീപം പ്രേഷയിഷ്യേ|
22 They listened to him until he said this. Then they shouted and said, “Away with such a fellow from the earth, for it is not right that he should live.”
തദാ ലോകാ ഏതാവത്പര്യ്യന്താം തദീയാം കഥാം ശ്രുത്വാ പ്രോച്ചൈരകഥയൻ, ഏനം ഭൂമണ്ഡലാദ് ദൂരീകുരുത, ഏതാദൃശജനസ്യ ജീവനം നോചിതമ്|
23 As they were shouting, throwing off their cloaks, and throwing dust into the air,
ഇത്യുച്ചൈഃ കഥയിത്വാ വസനാനി പരിത്യജ്യ ഗഗണം പ്രതി ധൂലീരക്ഷിപൻ
24 the chief captain commanded Paul to be brought into the fortress. He ordered that he should be questioned with scourging, so that he himself might know why they were shouting against him like that.
തതഃ സഹസ്രസേനാപതിഃ പൗലം ദുർഗാഭ്യന്തര നേതും സമാദിശത്| ഏതസ്യ പ്രതികൂലാഃ സന്തോ ലോകാഃ കിന്നിമിത്തമ് ഏതാവദുച്ചൈഃസ്വരമ് അകുർവ്വൻ, ഏതദ് വേത്തും തം കശയാ പ്രഹൃത്യ തസ്യ പരീക്ഷാം കർത്തുമാദിശത്|
25 When they had tied him up with the thongs, Paul said to the centurion who was standing by, “Is it lawful for you to scourge a man who is a Roman and who has not been put on trial?”
പദാതയശ്ചർമ്മനിർമ്മിതരജ്ജുഭിസ്തസ്യ ബന്ധനം കർത്തുമുദ്യതാസ്താസ്തദാനീം പൗലഃ സമ്മുഖസ്ഥിതം ശതസേനാപതിമ് ഉക്തവാൻ ദണ്ഡാജ്ഞായാമ് അപ്രാപ്തായാം കിം രോമിലോകം പ്രഹർത്തും യുഷ്മാകമ് അധികാരോസ്തി?
26 When the centurion heard this, he went to the chief captain and told him, saying, “What are you about to do? For this man is a Roman citizen.”
ഏനാം കഥാം ശ്രുത്വാ സ സഹസ്രസേനാപതേഃ സന്നിധിം ഗത്വാ താം വാർത്താമവദത് സ രോമിലോക ഏതസ്മാത് സാവധാനഃ സൻ കർമ്മ കുരു|
27 The chief captain came and said to him, “Tell me, are you a Roman citizen?” Paul said, “Yes.”
തസ്മാത് സഹസ്രസേനാപതി ർഗത്വാ തമപ്രാക്ഷീത് ത്വം കിം രോമിലോകഃ? ഇതി മാം ബ്രൂഹി| സോഽകഥയത് സത്യമ്|
28 The chief captain answered, “It was only with a large amount of money that I acquired citizenship.” But Paul said, “I was born a Roman citizen.”
തതഃ സഹസ്രസേനാപതിഃ കഥിതവാൻ ബഹുദ്രവിണം ദത്ത്വാഹം തത് പൗരസഖ്യം പ്രാപ്തവാൻ; കിന്തു പൗലഃ കഥിതവാൻ അഹം ജനുനാ തത് പ്രാപ്തോഽസ്മി|
29 Then the men who were going to question him left him immediately. The chief captain also was afraid, when he learned that Paul was a Roman citizen, because he had tied him up.
ഇത്ഥം സതി യേ പ്രഹാരേണ തം പരീക്ഷിതും സമുദ്യതാ ആസൻ തേ തസ്യ സമീപാത് പ്രാതിഷ്ഠന്ത; സഹസ്രസേനാപതിസ്തം രോമിലോകം വിജ്ഞായ സ്വയം യത് തസ്യ ബന്ധനമ് അകാർഷീത് തത്കാരണാദ് അബിഭേത്|
30 On the next day, the chief captain wanted to know the truth about the Jews' accusations against Paul. So he untied his bonds and ordered the chief priests and all the council to meet. Then he brought Paul down and placed him in their midst.
യിഹൂദീയലോകാഃ പൗലം കുതോഽപവദന്തേ തസ്യ വൃത്താന്തം ജ്ഞാതും വാഞ്ഛൻ സഹസ്രസേനാപതിഃ പരേഽഹനി പൗലം ബന്ധനാത് മോചയിത്വാ പ്രധാനയാജകാൻ മഹാസഭായാഃ സർവ്വലോകാശ്ച സമുപസ്ഥാതുമ് ആദിശ്യ തേഷാം സന്നിധൗ പൗലമ് അവരോഹ്യ സ്ഥാപിതവാൻ|
