Hebrews 1

1 God in tyme past diversly and many wayes spake vnto the fathers by Prophetes:

πολυμερως και πολυτροπως παλαι ο θεος λαλησας τοις πατρασιν εν τοις προφηταις επ εσχατου των ημερων τουτων ελαλησεν ημιν εν υιω

2 but in these last dayes he hath spoken vnto vs by his sonne whom he hath made heyre of all thinges: by who also he made the worlde. (aiōn g165)

ον εθηκεν κληρονομον παντων δι ου και τους αιωνας εποιησεν (aiōn g165)

3 Which sonne beynge the brightnes of his glory and very ymage of his substance bearinge vp all thinges with the worde of his power hath in his awne person pourged oure synnes and is sitten on the right honde of the maiestie an hye

ος ων απαυγασμα της δοξης και χαρακτηρ της υποστασεως αυτου φερων τε τα παντα τω ρηματι της δυναμεως αυτου δι εαυτου καθαρισμον ποιησαμενος των αμαρτιων ημων εκαθισεν εν δεξια της μεγαλωσυνης εν υψηλοις

4 and is more excellent then the angels in as moche as he hath by inheritaunce obteyned an excellenter name then have they.

τοσουτω κρειττων γενομενος των αγγελων οσω διαφορωτερον παρ αυτους κεκληρονομηκεν ονομα

5 For vnto which of the angels sayde he ateny tyme: Thou arte my sonne this daye be gate I the? And agayne: I will be his father and he shalbe my sonne.

τινι γαρ ειπεν ποτε των αγγελων υιος μου ει συ εγω σημερον γεγεννηκα σε και παλιν εγω εσομαι αυτω εις πατερα και αυτος εσται μοι εις υιον

6 And agayne whe he bringeth in the fyrst begotten sonne in to the worlde he sayth: And all the angels of God shall worshippe him.

οταν δε παλιν εισαγαγη τον πρωτοτοκον εις την οικουμενην λεγει και προσκυνησατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου

7 And of the angels he sayth: He maketh his angels spretes and his ministres flammes of fyre.

και προς μεν τους αγγελους λεγει ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα

8 But vnto the sonne he sayth: God thy seate shalbe forever and ever. The cepter of thy kyngdome is a right cepter. (aiōn g165)

προς δε τον υιον ο θρονος σου ο θεος εις τον αιωνα του αιωνος ραβδος ευθυτητος η ραβδος της βασιλειας σου (aiōn g165)

9 Thou hast loved rightewesnes and hated iniquyte. Wherfore God which is thy God hath anoynted the with ye oyle of gladnes above thy felowes.

ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας ανομιαν δια τουτο εχρισεν σε ο θεος ο θεος σου ελαιον αγαλλιασεως παρα τους μετοχους σου

10 And thou Lorde in the begynninge hast layde the foundacion of the erth. And the heves are the workes of thy hondes.

και συ κατ αρχας κυριε την γην εθεμελιωσας και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι

11 They shall perisshe but thou shalt endure. They all shall wexe olde as doth a garment:

αυτοι απολουνται συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον παλαιωθησονται

12 and as a vesture shalt thou chaunge them and they shalbe chaunged. But thou arte all wayes and thy yeres shall not fayle.

και ωσει περιβολαιον ελιξεις αυτους και αλλαγησονται συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν

13 Vnto which of the angels sayde he at eny tyme? Sit on my ryght honde tyll I make thyne enemyes thy fote stole.

προς τινα δε των αγγελων ειρηκεν ποτε καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου

14 Are they not all mynistrynge spretes sent to minister for their sakes which shalbe heyres of salvacion?

ουχι παντες εισιν λειτουργικα πνευματα εις διακονιαν αποστελλομενα δια τους μελλοντας κληρονομειν σωτηριαν