Luke 18
1 Jesus told his disciples a parable to show them that they should always pray and never despair.
Opowiedział im też przypowieść [o tym], że zawsze należy się modlić i nie ustawać;
2 “There was,” he said, “in a certain town a judge, who had no fear of God nor regard for man.
Mówiąc: W pewnym mieście był sędzia, który Boga się nie bał i z człowiekiem się nie liczył.
3 In the same town there was a widow who went to him again and again, and said ‘Grant me justice against my opponent.’
Była też w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego i mówiła: Pomścij moją [krzywdę] na moim przeciwniku.
4 For a time the judge refused, but afterwards he said to himself ‘Although I am without fear of God or regard for man,
On przez długi czas nie chciał, lecz potem powiedział sobie: Chociaż Boga się nie boję i z człowiekiem się nie liczę;
5 yet, as this widow is so troublesome, I will grant her justice, to stop her from plaguing me with her endless visits.’”
To jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, pomszczę jej [krzywdę], aby już nie przychodziła i nie zadręczała mnie.
6 Then the Master added: “Listen to what this iniquitous judge says!
I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.
7 And God — will not he see that his own People, who cry to him night and day, have justice done them — though he holds his hand?
A Bóg, czy nie pomści [krzywdy] swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich [sprawie]?
8 He will, I tell you, have justice done them, and that soon! Yet, when the Son of Man comes, will he find faith on earth?”
Mówię wam, że szybko pomści ich [krzywdę]. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
9 Another time, speaking to people who were satisfied that they were religious, and who regarded every one else with scorn, Jesus told this parable —
Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:
10 “Two men went up into the Temple Courts to pray. One was a Pharisee and the other a tax-gatherer.
Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.
11 The Pharisee stood forward and began praying to himself in this way — ‘O God, I thank thee that I am not like other men — thieves, rogues, adulterers — or even like this tax-gatherer.
Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.
12 I fast twice a week, and give a tenth of everything I get to God.’
Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.
13 Meanwhile the tax-gatherer stood at a distance, not venturing even ‘to raise his eyes to Heaven’; but he kept striking his breast and saying ‘O God, have mercy on me, a sinner.’
A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.
14 This man, I tell you, went home pardoned, rather than the other; for every one who exalts himself will be humbled, while every one who humbles himself shall be exalted.”
Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. [Każdy] bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
15 Some of the people were bringing even their babies to Jesus, for him to touch them; but, when the disciples saw it, they began to find fault with those who had brought them.
Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich.
16 Jesus, however, called the little children to him. “Let the little children come to me,” he said, “and do not hinder them; for it is to the childlike that the Kingdom of God belongs.
Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.
17 I tell you, unless a man receives the Kingdom of God like a child, he will not enter it at all.”
Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.
18 And one of the Presidents asked Jesus this question — “Good Teacher, what must I do if I am to gain Immortal Life?” (aiōnios g166)
I zapytał go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (aiōnios g166)
19 “Why do you call me good?” answered Jesus. “No one is good but God.
A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt [nie jest] dobry, tylko jeden – Bóg.
20 You know the commandments — ‘Do not commit adultery, Do not kill, Do not steal, Do not say what is false about others, Honour thy father and thy mother.’”
Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie dawaj fałszywego świadectwa, czcij swego ojca i swoją matkę.
21 “I have observed all these,” he replied, “from childhood.”
A on odpowiedział: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.
22 Hearing this, Jesus said to him: “There is one thing still lacking in you; sell everything that you have, and distribute to the poor, and you shall have wealth in Heaven; then come and follow me.”
Gdy Jezus to usłyszał, powiedział do niego: Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną.
23 But the man became greatly distressed on hearing this, for he was extremely rich.
A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty.
24 Seeing this, Jesus said to his disciples: “How hard it is for men of wealth to enter the Kingdom of God!
Kiedy Jezus zobaczył go bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają pieniądze, wejść do królestwa Bożego!
25 It is easier, indeed, for a camel to get through a needle’s eye than for a rich man to enter the Kingdom of God!”
Łatwiej bowiem jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.
26 “Then who can be saved?” asked those who heard this.
Wtedy ci, którzy to słyszeli, mówili: Któż więc może być zbawiony?
27 But Jesus said: “What is impossible with men is possible with God.”
A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.
28 “But we,” said Peter, “we left what belonged to us and followed you.”
Wówczas Piotr powiedział: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą.
29 “I tell you,” he answered, “that there is no one who has left house, or wife, or brothers, or parents, or children, on account of the Kingdom of God,
On zaś im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma nikogo, kto by opuścił dom, rodziców lub braci, żonę lub dzieci dla królestwa Bożego;
31 Gathering the Twelve round him, Jesus said to them: “Listen! We are going up to Jerusalem; and there everything that is written in the Prophets will be done to the Son of Man.
Potem wziął ze sobą dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co zostało napisane przez proroków o Synu Człowieczym.
32 For he will be given up to the Gentiles, mocked, insulted and spat upon;
Będzie bowiem wydany poganom, wyśmiany, zelżony i opluty;
33 they will scourge him, and then put him to death; and on the third day he will rise again.”
Ubiczują go i zabiją, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.
34 The Apostles did not comprehend any of this; his meaning was unintelligible to them, and they did not understand what he was saying.
Lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Te słowa były przed nimi zakryte i nie wiedzieli, o czym była mowa.
35 As Jesus was getting near Jericho, a blind man was sitting by the road-side, begging.
A gdy zbliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze i żebrał.
36 Hearing a crowd going by, the man asked what was the matter;
A usłyszawszy przechodzący tłum, pytał, co się dzieje.
37 and, when people told him that Jesus of Nazareth was passing,
I powiedziano mu, że przechodzi Jezus z Nazaretu.
38 he shouted out: “Jesus, Son of David, take pity on me!”
Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
39 Those who were in front kept telling him to be quiet, but he continued to call out the louder: “Son of David, take pity on me!”
Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
40 Then Jesus stopped and ordered the man to be brought to him. And, when he had come close up to him, Jesus asked him:
Wtedy Jezus zatrzymał się i kazał go przyprowadzić do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
41 “What do you want me to do for you?” “Master,” he said, “I want to recover my sight.”
Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.
42 And Jesus said: “Recover your sight, your faith has delivered you.”
Jezus mu powiedział: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.
43 Instantly he recovered his sight, and began to follow Jesus, praising God. And all the people, on seeing it, gave glory to God.
Zaraz też odzyskał wzrok i szedł za nim, wielbiąc Boga. A wszyscy ludzie, widząc to, oddawali chwałę Bogu.
