Psalms 129

1 [I say that] my enemies have (afflicted/caused trouble for) me ever since I was young. [Now I ask you, my fellow] Israelis, to repeat those same words:

Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

2 “Our enemies have afflicted us since our nation began, but they have not defeated us!

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

3 [Our enemies struck us with whips] that cut into our backs [MET] like a [farmer uses a] plow to cut deep furrows into the ground.”

Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

4 [But] Yahweh is righteous, and he has freed [me] from being a slave [MTY] of wicked [people].

La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

5 I wish/hope that all those who hate Jerusalem/Israel will be ashamed because of being defeated.

Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

6 I hope/wish that they will be [of no value], like grass that grows on the roofs of houses that dries up and does not grow tall;

Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

7 [as a result] no one [cuts it and] puts it in bundles and carries it away.

Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

8 People who pass by [and see men harvesting grain usually greet them by saying to them], “We wish/hope that Yahweh will bless you!” But this will not happen [to those who hate Israel]. We, acting as Yahweh’s representatives, bless you [Israelis.]

Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.