Matthew 9
1 Jesus and his disciples got into the boat. They skirted around [the lake] and went to [Capernaum, the city where he was living].
இயேசு ஒரு படகில் ஏறி, கடலைக் கடந்து தமது சொந்தப் பட்டணத்திற்கு வந்தார்.
2 [Some men] brought to him a man who was paralyzed and who was lying on a sleeping pad. When Jesus perceived that they believed [that he could heal the paralyzed man], he said to him, “Young man, be encouraged! I forgive your sins.”
அங்கே சிலர் முடக்குவாதக்காரன் ஒருவனைப் படுக்கையில் கிடத்தியபடியே, அவரிடம் கொண்டுவந்தார்கள். இயேசு அவர்களுடைய விசுவாசத்தைக் கண்டபோது, அந்த முடக்குவாதக்காரனிடம், “மகனே, தைரியமாயிரு; உன்னுடைய பாவங்கள் உனக்கு மன்னிக்கப்பட்டன” என்றார்.
3 Some of the men who taught the [Jewish] laws said among themselves, “[He claims that he can forgive sins! That means that he claims to be equal with God] He is insulting God!”
இதைக் கேட்ட சில மோசேயின் சட்ட ஆசிரியர்கள், “இவன் இறைவனை நிந்திக்கிறான்!” என்று தங்களுக்குள் சொல்லிக்கொண்டார்கள்.
4 Jesus knew what they were thinking. So he said, “(You should not think evil [thoughts], [accusing me because I claim that I am God]!/Why do you think evil [thoughts], [saying that it is wrong for me to claim that I am God]?) [RHQ]
அவர்களுடைய சிந்தனைகளை அறிந்த இயேசு அவர்களிடம், “நீங்கள் ஏன் உங்கள் இருதயங்களில் தீயவைகளைச் சிந்திக்கிறீர்கள்?
5 It would [not] be risky [for someone] to say [to this man], ‘[I] forgive your sins’, [because no one could see whether or not it really happened]. But [no one, without having the power to heal], would say [to him], ‘[Get] up and walk!’, [because people could easily see whether it happened or not!] [RHQ]
‘உன்னுடைய பாவங்கள் மன்னிக்கப்பட்டன’ என்று சொல்வதா, அல்லது, ‘எழுந்து நட’ என்று சொல்வதா, எது எளிது?
6 [So I am going to do something] in order that you may know that [God] has authorized [me], the one who came from heaven, to forgive the sins [of people while I am] on the earth, [as well as to heal people].” Then he said to the paralyzed man, “Get up, pick up your sleeping pad, and go home!”
ஆனால் பூமியிலே பாவங்களை மன்னிப்பதற்கு மானிடமகனாகிய எனக்கு அதிகாரம் உண்டு என்பதை நீங்கள் அறியவேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்” என்று சொல்லி, பின்பு இயேசு அந்த முடக்குவாதக்காரனிடம், “எழுந்திரு, உன் படுக்கையை எடுத்துக்கொண்டு உன் வீட்டுக்குப்போ” என்றார்.
7 And [immediately] the man got up, [picked up his sleeping pad], and went home!
உடனே அவன் எழுந்து, தன் வீட்டுக்குப் போனான்.
8 When the crowds saw this, they were awestruck. They praised God for giving authority to a human being [to do] such [things].
மக்கள் கூட்டம் இதைக் கண்டபோது, இப்படிப்பட்ட அதிகாரத்தை மனிதருக்கு அளித்த இறைவனைப் பயபக்தியுடன் துதித்தார்கள்.
9 As Jesus was going away from there, he saw me, a man named Matthew. I was sitting at a table where I collected taxes [for the Roman government]. He said to me, “Come with me [and become my disciple]!” So I got up and went with him.
இயேசு அங்கிருந்து போகும்போது, மத்தேயு என்னும் பெயருடைய ஒருவன் வரி வசூலிக்கிறவர்களுடைய அலுவலகத்தில் உட்கார்ந்திருப்பதைக் கண்டார். அவர் அவனிடம், “என்னைப் பின்பற்றி வா” என்றார். அவன் எழுந்து அவரைப் பின்பற்றிச் சென்றான்.
10 [Then I invited] Jesus and his disciples to my home for a meal. While [they] were sitting and eating in my home, many tax collectors and [other people who were] {whom [the Pharisees]} [considered to be habitual] sinners came unexpectedly to eat with us.
பின்பு இயேசு, மத்தேயுவின் வீட்டில் விருந்து சாப்பிடும்போது, வரி வசூலிக்கிறவர்களும், பாவிகளும் அநேகர் வந்து, அவருடனும் அவருடைய சீடர்களுடனும் சாப்பிட்டார்கள்.
11 When the Pharisees saw [that, they came] to us disciples and said, “([It is disgusting that] your teacher, [who claims to be righteous], eats [and associates] with tax collectors and [other] sinners!/Why is it that your teacher, [who claims to be righteous], eats [and associates] with tax collectors and [other] sinners?)” [RHQ]
இதைப் பரிசேயர் கண்டபோது, அவரது சீடர்களிடம், “ஏன் உங்கள் போதகர் வரி வசூலிக்கிறவர்களோடும் பாவிகளோடும் சாப்பிடுகிறார்?” என்று கேட்டார்கள்.
12 Jesus heard what [they said], so he told them [this parable]: “[It is] people who are sick who need a [doctor] [MET], not people who are well.” [What he meant by that was that it was people who knew that they were sinners who were coming to him in order to be helped spiritually].
இதைக் கேட்டபோது இயேசு, “சுகமாயிருப்பவர்களுக்கு வைத்தியன் தேவையில்லை, வியாதியாய் இருப்பவர்களுக்கே வைத்தியன் தேவை” என்றார்.
13 He continued by saying, “You need to learn what these words that [God said] mean: ‘I want you to [act] mercifully to people and not [just to offer] sacrifices.’ Keep in mind that I came [from heaven, not] to invite [people who think] [IRO] [that they are] righteous [to turn away from their sinful lives and come to me, but to invite people who know they are] sinners [to turn from their sins and come to me].”
மேலும் அவர், “‘நான் பலியை அல்ல, இரக்கத்தையே விரும்புகிறேன்’ என்ற இறைவாக்கின் கருத்து என்னவென்று, போய்க் கற்றுக்கொள்ளுங்கள். ஏனெனில் நான் நீதிமான்களை அழைப்பதற்காக வரவில்லை, பாவிகளையே அழைக்கவந்தேன்” என்றார்.
14 Later, the disciples of John [the Baptizer] came to Jesus and asked him, “We [(exc)] and the Pharisees [often] abstain from food [to show that we want to please God], but your disciples do not do that. Why [do they not]?”
அதற்குப் பின்பு யோவானுடைய சீடர்கள் இயேசுவிடம் வந்து, “நாங்களும், பரிசேயரும் உபவாசிக்கிறோம். ஆனால் உமது சீடர்கள் உபவாசிப்பதில்லை, அது ஏன்?” என்று கேட்டார்கள்.
15 [Jesus wanted to show them and the Pharisees that it was not appropriate for his disciples to abstain from food and mourn while he was still with them]. So he [gave them this illustration]: “When a bridegroom is with [his friends at the time of the wedding], (his friends certainly do not mourn, do they?/do his friends mourn?) [RHQ] [No, they do not mourn, because they are not sad at that time. But when] the bridegroom is taken {[someone] takes the [/his enemies] take the bridegroom} from them, they will abstain from food, [because then they will be sad].”
அதற்கு இயேசு, “மணமகன் தங்களுடன் இருக்கும்போது, மணமகனின் விருந்தினர் துக்கங்கொண்டாடுவது எப்படி? மணமகன் அவர்களைவிட்டு எடுக்கப்படும் காலம் வரும்; அப்பொழுது அவர்கள் உபவாசிப்பார்கள்” என்று சொன்னார்.
16 [Jesus wanted to show them that people who desire to live in accordance with his new message should not try to continue to obey the old religious traditions like] ([abstaining from food/fasting]) [MET]. [So he said to them], “People do not sew a patch of unshrunken cloth on an old garment [to mend a hole]. If they did that, [when they washed the garment], the patch would [shrink] and tear the garment, and the hole would become bigger.
“ஒருவனும் பழைய ஆடையில், புதிய துணியை ஒட்டுப் போடுவதில்லை. அப்படி ஒட்டுப் போட்டால், புதிய துணி ஆடையைக் கிழித்துவிடும், கிழிசலும் முன்னிருந்ததைவிட பெரிதாகிவிடும்.
17 Neither does anyone pour freshly-[squeezed] grape juice into old skin bags [to store it]. If anyone did that, those skin bags would tear [because they would not stretch when the grape juice ferments and expands. They] would be ruined, and the wine would be spilled {spill} [on the ground]. Instead, [people] put new wine into new skin bags, [and the bags will stretch when the wine ferments]. As a result, both [the wine and the bags] are preserved.”
மக்கள் புதிய திராட்சை இரசத்தைப் பழைய தோல் பைகளில் ஊற்றி வைப்பதில்லை. அப்படி செய்தால், தோல் பைகள் வெடித்து விடும்; திராட்சை இரசமும் சிந்திப்போகும், தோல் பைகளும் பாழாய்ப்போகும். அப்படிச் செய்யாமல், புதிய திராட்சை இரசத்தைப் புதிய தோல் பைகளில் ஊற்றி வைக்கவேண்டும்” என்றார்.
18 While Jesus was saying that, a leader of the Jewish meeting place came and bowed down before him [to show respect]. Then he said, “My daughter just died! But if you come and lay your hand on her, she will live [again]!”
இயேசு இதைச் சொல்லிக்கொண்டிருக்கையில், ஜெப ஆலயத் தலைவன் ஒருவன் வந்து அவர்முன் முழங்காற்படியிட்டு, அவரிடம், “எனது மகள் இப்பொழுதுதான் மரித்துப்போனாள். ஆனாலும் நீர் வந்து உமது கையை அவள்மேல் வையும். அப்பொழுது அவள் உயிர் பெறுவாள்” என்று சொன்னான்.
19 So Jesus got up, and he and [we] disciples went with the man.
இயேசு எழுந்து ஜெப ஆலயத் தலைவனுடன் சென்றார். இயேசுவின் சீடர்களும் அவருக்குப் பின்சென்றார்கள்.
20 Then a woman who [had been suffering constant vaginal] bleeding for twelve years came near Jesus. She was saying to herself, “[I want Jesus to heal me without anyone finding out that I have this problem of bleeding]. So if I [touch him] or even if I just touch his garment, I will be healed [without anyone finding out about it].” So she came behind him and touched the tassel of his garment.
அவ்வேளையில், பன்னிரண்டு வருடங்களாக இரத்தப்போக்கினால் வருந்திக்கொண்டிருந்த ஒரு பெண், இயேசுவுக்குப் பின்னால் வந்து, அவரது மேலுடையின் ஓரத்தைத் தொட்டாள்.
அவள், “நான் அவரது மேலுடையைத் தொட்டால் போதும். குணமடைவேன்” எனத் தனக்குள் சொல்லிக்கொண்டாள்.
22 Then Jesus turned around [to see who had touched him]. And when he saw the woman, he said to her, “Be encouraged, dear woman. Because you believed [PRS] [that I could heal you, I] have healed you.” The woman was healed at that very moment.
இயேசு அவளை திரும்பிப்பார்த்து, “மகளே, தைரியமாயிரு; உனது விசுவாசம் உன்னை குணப்படுத்தியது” என்றார். அந்தப் பெண் அந்த நேரத்திலேயே குணமானாள்.
23 Then Jesus [and some of us disciples] came to the Jewish leader’s house. Jesus heard the flute players [playing funeral music] and the crowd [that had gathered] wailing loudly [because the girl had died].
பிறகு இயேசு ஜெப ஆலயத் தலைவனின் வீட்டிற்குள் போனவுடன் குழல் ஊதுவோரையும், கூச்சலிட்டு அழும் மக்கள் கூட்டத்தையும் கண்டார்.
24 [Knowing that he would cause her to live again], he said [to them], “Go away [and stop the funeral music and wailing], because the girl is not dead! She is [just] sleeping!” [The people laughed at him, because they knew that she was dead].
இயேசு அவர்களிடம், “வெளியே போங்கள். இந்த சிறுமி சாகவில்லை, அவள் தூங்குகிறாள்” என்றார். அவர்களோ அதைக்கேட்டு நகைத்தார்கள்.
25 But Jesus told them to get out of the house. Then he went into [the room where the girl was lying]. He took hold of her hand and she [became alive again and] got up.
மக்கள் கூட்டத்தை வெளியே அனுப்பியபின், இயேசு உள்ளேப் போய், அந்தச் சிறுமியின் கையைப் பிடித்துத் தூக்கினார், அவள் உடனே எழுந்திருந்தாள்.
26 And the [people of that] whole region heard [PRS] about it.
இச்செய்தி, அப்பகுதிகள் எங்கும் பரவியது.
27 As Jesus went away from there, two blind men followed him and shouted, “Have mercy on us [and heal our eyes, you who are the Messiah], the Descendant of [King] David!”
இயேசு அங்கிருந்து போகும்போது, இரண்டு பார்வையற்றோர்கள் அவரைப் பின்தொடர்ந்து சென்று, “தாவீதின் மகனே! எங்கள்மேல் இரக்கமாயிரும்!” என்று சத்தமிட்டார்கள்.
28 Jesus went into the house, where he [was staying], and then the blind men went in, too. Jesus said to them, “Do you believe that I am able [to heal your eyes]?” They said to him, “Yes, Lord!”
அவர் வீட்டிற்குள் சென்றபோது, அந்த பார்வையற்றோர்கள் அவரைப் பின்தொடர்ந்து அவரிடம் வந்தார்கள். இயேசு அவர்களிடம், “என்னால் இதைச் செய்யமுடியும் என நீங்கள் விசுவாசிக்கிறீர்களா?” எனக் கேட்டார். “ஆம் ஆண்டவரே!” என்று அவர்கள் பதிலளித்தார்கள்.
29 Then he touched their eyes and he said [to them], “Because you believe [that I can heal your eyes], I am healing them [right now]!”
பின்பு இயேசு, அவர்களுடைய கண்களைத் தொட்டு, “உங்களுடைய விசுவாசத்தின்படியே உங்களுக்குச் செய்யப்படும்” என்றார்.
30 And they were able to see [IDM]! Then Jesus told them sternly, “Be sure [IDM] that you do not tell anybody [what I did for you]!”
உடனே அவர்களுக்கு பார்வை கிடைத்தது. இயேசு அவர்களிடம், “இதைப்பற்றி ஒருவரும் அறியாதபடி பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்” எனக் கடுமையாக எச்சரித்தார்.
31 But they went out and reported it throughout that whole region.
ஆனால் குணமடைந்தவர்களோ வெளியே போய், அவரைப் பற்றியச் செய்தியை அப்பகுதியெங்கும் பரப்பினார்கள்.
32 When [Jesus and we disciples] left [the house], some people brought to Jesus a man who was unable to speak because he was controlled by a demon {a demon controlled him}.
அவர்கள் வெளியே சென்றுகொண்டிருந்தபோது, பிசாசு பிடித்ததினால் பேச முடியாதிருந்த ஒருவனை இயேசுவிடம் கொண்டுவந்தார்கள்.
33 After Jesus had expelled the demon, the man who had been unable to speak began to speak! The crowd [who saw this] marveled. They said, “Never before have [we seen] anything as [marvelous] as this happen in Israel!”
அந்த பிசாசு துரத்தப்பட்டபோது, ஊமையாயிருந்தவன் பேசத் தொடங்கினான். மக்கள் கூட்டம் வியப்படைந்து, “இஸ்ரயேலில் இதுபோன்ற எதுவும், ஒருபோதும் காணப்பட்டதில்லை” என்றார்கள்.
34 But the Pharisees said, “It is [Satan], who rules the demons, who [enables this man to] expel demons [from people].”
ஆனால் பரிசேயரோ, “பிசாசுகளின் தலைவனாலேயே, இவன் பிசாசுகளைத் துரத்துகிறான்” என்றார்கள்.
35 Then [we] went [with] Jesus through many of [HYP] the cities and towns [in Galilee district. He was teaching (in the synagogues/in the Jewish meeting places)], and preaching the good message about how God rules [over people’s lives]. He also was healing the [people who had] various diseases and illnesses.
இயேசு எல்லாப் பட்டணங்கள்தோறும், கிராமங்கள்தோறும் நடந்துபோய், அங்கே யூதருடைய ஜெப ஆலயங்களில் போதித்து, பரலோக அரசின் நற்செய்தியைப் பிரசங்கித்தார். அத்துடன் எல்லா விதமான வியாதிகளையும், நோய்களையும் குணமாக்கினார்.
36 When he saw the crowd of people, he pitied them because they were harassed and dejected. [They were] like sheep that do not have a shepherd [SIM].
அவர் திரளான மக்கள் கூட்டத்தைக் கண்டபோது, அவர்கள்மேல் மனதுருகினார். ஏனெனில் அவர்கள், மேய்ப்பன் இல்லாத ஆடுகளைப்போல் துன்புறுத்தப்பட்டு, உதவியற்றவர்களாக இருந்தார்கள்.
37 Then he gave [this illustration] to us disciples: “[The people who are ready to receive my message are like a] field that is ready to be harvested {for people to harvest}. But there are only a few [of you who are teaching people my message].
அப்பொழுது இயேசு தமது சீடர்களிடம், “அறுவடை மிகுதியாய் இருக்கிறது, ஆனால் வேலையாட்களோ, கொஞ்சமாய் இருக்கிறார்கள்.
38 So pray and ask the Lord [God] to send [more] workers [who will gather people together and teach them my message, just like a landowner sends workers] into his [field to gather] the [MET] harvest.”
ஆகையால் அறுவடையின் ஆண்டவரிடம், தமது அறுவடைக்கு வேண்டிய வேலையாட்களை அனுப்பும்படி வேண்டிக்கொள்ளுங்கள்” என்றார்.
