Luke 4
1 As Jesus left the Jordan [River valley], the Holy Spirit was completely controlling him.
தத: பரம்’ யீஸு²: பவித்ரேணாத்மநா பூர்ண: ஸந் யர்த்³த³நநத்³யா: பராவ்ரு’த்யாத்மநா ப்ராந்தரம்’ நீத: ஸந் சத்வாரிம்’ஸ²த்³தி³நாநி யாவத் ஸை²தாநா பரீக்ஷிதோ(அ)பூ⁴த்,
2 For 40 days the Spirit led him around in the desolate area. During that time Jesus was being tempted by the devil {the devil was tempting him}, and Jesus did not eat anything. When that time ended, he was [very] hungry.
கிஞ்ச தாநி ஸர்வ்வதி³நாநி போ⁴ஜநம்’ விநா ஸ்தி²தத்வாத் காலே பூர்ணே ஸ க்ஷுதி⁴தவாந்|
3 Then the devil said to Jesus, “Because you [claim that you] ([have a relationship with] God as a son [has with his father] [MET]/are the man who is both God and man), [prove it by] telling these stones to become bread [so that you can eat them]!”
தத: ஸை²தாநாக³த்ய தமவத³த் த்வம்’ சேதீ³ஸ்²வரஸ்ய புத்ரஸ்தர்ஹி ப்ரஸ்தராநேதாந் ஆஜ்ஞயா பூபாந் குரு|
4 Jesus replied, “[No, I will not change stones into bread, because it is written] {[Moses] wrote} [in the Scriptures] that [eating] food sustains people physically, but it does not [sustain them spiritually. They also need food for their spirits].”
ததா³ யீஸு²ருவாச, லிபிரீத்³ரு’ஸீ² வித்³யதே மநுஜ: கேவலேந பூபேந ந ஜீவதி கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய ஸர்வ்வாபி⁴ராஜ்ஞாபி⁴ ர்ஜீவதி|
5 Then the devil took him on top of [a high mountain] and showed him in an instant all the nations in the world.
ததா³ ஸை²தாந் தமுச்சம்’ பர்வ்வதம்’ நீத்வா நிமிஷைகமத்⁴யே ஜக³த: ஸர்வ்வராஜ்யாநி த³ர்ஸி²தவாந்|
6 Then he said to [Jesus], “I will give you the authority [to rule] all these areas and will make you famous. [I can do this] because [God] has permitted me [to control these areas], and I can allow anyone I desire to rule them!
பஸ்²சாத் தமவாதீ³த் ஸர்வ்வம் ஏதத்³ விப⁴வம்’ ப்ரதாபஞ்ச துப்⁴யம்’ தா³ஸ்யாமி தந் மயி ஸமர்பிதமாஸ்தே யம்’ ப்ரதி மமேச்சா² ஜாயதே தஸ்மை தா³தும்’ ஸ²க்நோமி,
7 So if you worship me, I will [let] you [rule] them all!”
த்வம்’ சேந்மாம்’ ப⁴ஜஸே தர்ஹி ஸர்வ்வமேதத் தவைவ ப⁴விஷ்யதி|
8 But Jesus replied, “[No, I] will not [worship you, because] it is written {[the Psalmist] wrote} [in the Scriptures], ‘It is the Lord, your God, whom you must worship, and you must serve only him!’”
ததா³ யீஸு²ஸ்தம்’ ப்ரத்யுக்தவாந் தூ³ரீ ப⁴வ ஸை²தாந் லிபிராஸ்தே, நிஜம்’ ப்ரபு⁴ம்’ பரமேஸ்²வரம்’ ப⁴ஜஸ்வ கேவலம்’ தமேவ ஸேவஸ்வ ச|
9 Then the devil took [Jesus] to Jerusalem. He set him on the highest part of the Temple and said to him, “Because you [claim that you] ([have a relationship with God as a son has with his father] [MET]/are the man who is both God and man), [prove it by] jumping down from here.
அத² ஸை²தாந் தம்’ யிரூஸா²லமம்’ நீத்வா மந்தி³ரஸ்ய சூடா³யா உபரி ஸமுபவேஸ்²ய ஜகா³த³ த்வம்’ சேதீ³ஸ்²வரஸ்ய புத்ரஸ்தர்ஹி ஸ்தா²நாதி³தோ லம்பி²த்வாத⁴:
10 [You will not be hurt], because it is written {the [Psalmist] wrote} [in the Scriptures], ‘God will command his angels to protect you [(sg)].
பத யதோ லிபிராஸ்தே, ஆஜ்ஞாபயிஷ்யதி ஸ்வீயாந் தூ³தாந் ஸ பரமேஸ்²வர: |
11 They will lift you up with their hands [when you are falling], so that [you will not get hurt]. You will not [even] strike your foot on a stone.’”
ரக்ஷிதும்’ ஸர்வ்வமார்கே³ த்வாம்’ தேந த்வச்சரணே யதா²| ந லகே³த் ப்ரஸ்தராகா⁴தஸ்த்வாம்’ த⁴ரிஷ்யந்தி தே ததா²|
12 But Jesus replied, “[No, I] will not [do that, because] it is written {[Moses] wrote} [in the Scriptures]: ‘Do not try to test the Lord your God [to see if he will prevent something bad from happening to you when you do something foolish]’.”
ததா³ யீஸு²நா ப்ரத்யுக்தம் இத³மப்யுக்தமஸ்தி த்வம்’ ஸ்வப்ரபு⁴ம்’ பரேஸ²ம்’ மா பரீக்ஷஸ்வ|
13 Then, after the devil had finished trying to tempt [Jesus] in many ways, he left him. He wanted to try to tempt him later at an appropriate time.
பஸ்²சாத் ஸை²தாந் ஸர்வ்வபரீக்ஷாம்’ ஸமாப்ய க்ஷணாத்தம்’ த்யக்த்வா யயௌ|
14 As the Spirit empowered him, Jesus returned to Galilee [district. People] throughout all that region heard about what he [was doing].
ததா³ யீஸு²ராத்மப்ரபா⁴வாத் புநர்கா³லீல்ப்ரதே³ஸ²ம்’ க³தஸ்ததா³ தத்ஸுக்²யாதிஸ்²சதுர்தி³ஸ²ம்’ வ்யாநஸே²|
15 He taught [people] in their (synagogues/meeting places). [As a result], he was praised by everyone {everyone praised him}.
ஸ தேஷாம்’ ப⁴ஜநக்³ரு’ஹேஷு உபதி³ஸ்²ய ஸர்வ்வை: ப்ரஸ²ம்’ஸிதோ ப³பூ⁴வ|
16 Then [Jesus] went to Nazareth, [the town] where he grew up. (On the Sabbath/On the Jewish rest day) he went (to the synagogue/to the Jewish meeting place), as he usually did. He stood up [to indicate that he wanted] to read [Scriptures] to them.
அத² ஸ ஸ்வபாலநஸ்தா²நம்’ நாஸரத்புரமேத்ய விஸ்²ராமவாரே ஸ்வாசாராத்³ ப⁴ஜநகே³ஹம்’ ப்ரவிஸ்²ய படி²துமுத்தஸ்தௌ²|
17 A scroll containing [the words] that the prophet Isaiah [had written] was given to him {[Someone] gave to him a scroll containing [the words] that the prophet Isaiah [had written]}. He opened the scroll and found the place from which he [wanted to] read. [He read these words]:
ததோ யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: புஸ்தகே தஸ்ய கரத³த்தே ஸதி ஸ தத் புஸ்தகம்’ விஸ்தார்ய்ய யத்ர வக்ஷ்யமாணாநி வசநாநி ஸந்தி தத் ஸ்தா²நம்’ ப்ராப்ய பபாட²|
18 The Spirit (of the Lord/of God) is upon me. He has appointed [MTY] me to declare God’s good news to the poor. He has sent me [here] to proclaim that God will deliver those whom [Satan] has captured, and he will [enable me to] enable those who are blind to see. He will enable me to free people who have been oppressed {whom [others] have oppressed}.
ஆத்மா து பரமேஸ²ஸ்ய மதீ³யோபரி வித்³யதே| த³ரித்³ரேஷு ஸுஸம்’வாத³ம்’ வக்தும்’ மாம்’ ஸோபி⁴ஷிக்தவாந்| ப⁴க்³நாந்த: கரணால்லோகாந் ஸுஸ்வஸ்தா²ந் கர்த்துமேவ ச| ப³ந்தீ³க்ரு’தேஷு லோகேஷு முக்தே ர்கோ⁴ஷயிதும்’ வச: | நேத்ராணி தா³துமந்தே⁴ப்⁴யஸ்த்ராதும்’ ப³த்³த⁴ஜநாநபி|
19 And he sent me to declare that now is the time when (the Lord/God) will [act] favorably [toward people].
பரேஸா²நுக்³ரஹே காலம்’ ப்ரசாரயிதுமேவ ச| ஸர்வ்வைதத்கரணார்தா²ய மாமேவ ப்ரஹிணோதி ஸ: ||
20 Then he rolled up the scroll and gave it back to the attendant, and sat down [to teach the people]. Everyone in the synagogue was looking intently [MTY] at him.
தத: புஸ்தகம்’ ப³த்³வ்வா பரிசாரகஸ்ய ஹஸ்தே ஸமர்ப்ய சாஸநே ஸமுபவிஷ்ட: , ததோ ப⁴ஜநக்³ரு’ஹே யாவந்தோ லோகா ஆஸந் தே ஸர்வ்வே(அ)நந்யத்³ரு’ஷ்ட்யா தம்’ விலுலோகிரே|
21 He said to them, “Today as you have been hearing [MTY] [me speak], [I am beginning] to fulfill this Scripture passage.”
அநந்தரம் அத்³யைதாநி ஸர்வ்வாணி லிகி²தவசநாநி யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே ஸித்³தா⁴நி ஸ இமாம்’ கதா²ம்’ தேப்⁴ய: கத²யிதுமாரேபே⁴|
22 [At first] everyone there spoke well about him, and they were amazed at the charming words that he spoke. [But then some of] them said, “(He is [only] Joseph’s son!/Isn’t he [only] Joseph’s son?) [RHQ] [So] ([it is useless for us(exc) to listen to what he says!/why should we(exc) listen to what he says]?) [RHQ]”
தத: ஸர்வ்வே தஸ்மிந் அந்வரஜ்யந்த, கிஞ்ச தஸ்ய முகா²ந்நிர்க³தாபி⁴ரநுக்³ரஹஸ்ய கதா²பி⁴ஸ்²சமத்க்ரு’த்ய கத²யாமாஸு: கிமயம்’ யூஷப²: புத்ரோ ந?
23 He said to them, “Surely [some of] you will quote to me the proverb that says, ‘Doctor, heal yourself!’ [What you will mean is], ‘People told us that you did miracles in Capernaum [town, but we(exc) do not know if those reports are true. So] do miracles here in your own hometown, too!’”
ததா³ ஸோ(அ)வாதீ³த்³ ஹே சிகித்ஸக ஸ்வமேவ ஸ்வஸ்த²ம்’ குரு கப²ர்நாஹூமி யத்³யத் க்ரு’தவாந் தத³ஸ்²ரௌஷ்ம தா: ஸர்வா: க்ரியா அத்ர ஸ்வதே³ஸே² குரு கதா²மேதாம்’ யூயமேவாவஸ்²யம்’ மாம்’ வதி³ஷ்யத²|
24 Then he said, “It is certainly true that [people] do not accept [the message of] a prophet when he speaks in his hometown, [just like you(pl) are not accepting my message now].
புந: ஸோவாதீ³த்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, கோபி ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஸ்வதே³ஸே² ஸத்காரம்’ ந ப்ராப்நோதி|
25 But think about this: There were many widows in Israel during the time when [the prophet] Elijah [lived. During that time], because of there being no rain [MTY] for three years and six months, there was a great famine throughout the country.
அபரஞ்ச யதா²ர்த²ம்’ வச்மி, ஏலியஸ்ய ஜீவநகாலே யதா³ ஸார்த்³த⁴த்ரிதயவர்ஷாணி யாவத் ஜலத³ப்ரதிப³ந்தா⁴த் ஸர்வ்வஸ்மிந் தே³ஸே² மஹாது³ர்பி⁴க்ஷம் அஜநிஷ்ட ததா³நீம் இஸ்ராயேலோ தே³ஸ²ஸ்ய மத்⁴யே ப³ஹ்வ்யோ வித⁴வா ஆஸந்,
26 But [God] did not send Elijah to [help] any of those [Jewish] widows. [God sent him] to Zarepath [town] near Sidon [city], to [help] a [non-Jewish] widow.
கிந்து ஸீதோ³ந்ப்ரதே³ஸீ²யஸாரிப²த்புரநிவாஸிநீம் ஏகாம்’ வித⁴வாம்’ விநா கஸ்யாஸ்²சித³பி ஸமீபே ஏலிய: ப்ரேரிதோ நாபூ⁴த்|
27 There were also many [Jewish] lepers in Israel during the time when the prophet Elisha [lived]. But [Elisha] did not heal any of them. He healed only Naaman, a [non-Jewish] man from Syria.”
அபரஞ்ச இலீஸா²யப⁴விஷ்யத்³வாதி³வித்³யமாநதாகாலே இஸ்ராயேல்தே³ஸே² ப³ஹவ: குஷ்டி²ந ஆஸந் கிந்து ஸுரீயதே³ஸீ²யம்’ நாமாந்குஷ்டி²நம்’ விநா கோப்யந்ய: பரிஷ்க்ரு’தோ நாபூ⁴த்|
28 When all the people in the synagogue heard him say that, they were very angry, [because they realized that he was inferring that he similarly would help non-Jewish people instead of helping Jews] (OR, [that they also were not worthy of receiving God’s help]).
இமாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா ப⁴ஜநகே³ஹஸ்தி²தா லோகா: ஸக்ரோத⁴ம் உத்தா²ய
29 So they all got up and shoved him out of the town. They took him to the top of the hill outside their town in order to throw him off the cliff [and kill him].
நக³ராத்தம்’ ப³ஹிஷ்க்ரு’த்ய யஸ்ய ஸி²க²ரிண உபரி தேஷாம்’ நக³ரம்’ ஸ்தா²பிதமாஸ்தே தஸ்மாந்நிக்ஷேப்தும்’ தஸ்ய ஸி²க²ரம்’ தம்’ நிந்யு:
30 But he [simply] walked through their midst and went away.
கிந்து ஸ தேஷாம்’ மத்⁴யாத³பஸ்ரு’த்ய ஸ்தா²நாந்தரம்’ ஜகா³ம|
31 [One day] Jesus went [with his disciples] down to Capernaum, a town in Galilee [district]. On the next (Sabbath/Jewish day of rest) (OR, Each (Sabbath/Jewish day of rest)), he taught the people ([in the synagogue/in the Jewish meeting place]).
தத: பரம்’ யீஸு²ர்கா³லீல்ப்ரதே³ஸீ²யகப²ர்நாஹூம்நக³ர உபஸ்தா²ய விஸ்²ராமவாரே லோகாநுபதே³ஷ்டும் ஆரப்³த⁴வாந்|
32 They were continually amazed at what he was teaching, because [he spoke] ([with authority/as people speak who have] the right to command others what to do).
தது³பதே³ஸா²த் ஸர்வ்வே சமச்சக்ரு ர்யதஸ்தஸ்ய கதா² கு³ருதரா ஆஸந்|
33 [That day], (OR, On one of those Jewish days of rest, ) there was a man in the synagogue who was controlled by an evil spirit. That man shouted very loudly,
ததா³நீம்’ தத்³ப⁴ஜநகே³ஹஸ்தி²தோ(அ)மேத்⁴யபூ⁴தக்³ரஸ்த ஏகோ ஜந உச்சை: கத²யாமாஸ,
34 “Hey! Jesus, from Nazareth! [We(exc) evil spirits] have nothing in common with you, so ([do not interfere with us now!/why should you interfere with us now]?) [RHQ] (Do not destroy us [now!]/Have you come to destroy us [now]?) [RHQ] I know who you are. You are the Holy One [who has come] from God!”
ஹே நாஸரதீயயீஸோ²(அ)ஸ்மாந் த்யஜ, த்வயா ஸஹாஸ்மாகம்’ க: ஸம்ப³ந்த⁴: ? கிமஸ்மாந் விநாஸ²யிதுமாயாஸி? த்வமீஸ்²வரஸ்ய பவித்ரோ ஜந ஏதத³ஹம்’ ஜாநாமி|
35 Jesus rebuked [the evil spirit], saying, “Be quiet! And come out [of the man]!” The demon threw the man down on the ground in the midst of the people. But without harming the man, the demon left him.
ததா³ யீஸு²ஸ்தம்’ தர்ஜயித்வாவத³த் மௌநீ ப⁴வ இதோ ப³ஹிர்ப⁴வ; தத: ஸோமேத்⁴யபூ⁴தஸ்தம்’ மத்⁴யஸ்தா²நே பாதயித்வா கிஞ்சித³ப்யஹிம்’ஸித்வா தஸ்மாத்³ ப³ஹிர்க³தவாந்|
36 The people were all amazed. They said to each other, “(What he says to the demons [has great power!/] [kind of] teaching is this?) [RHQ] He speaks to them like he knows that they must obey him, and as a result they leave people!”
தத: ஸர்வ்வே லோகாஸ்²சமத்க்ரு’த்ய பரஸ்பரம்’ வக்துமாரேபி⁴ரே கோயம்’ சமத்கார: | ஏஷ ப்ரபா⁴வேண பராக்ரமேண சாமேத்⁴யபூ⁴தாந் ஆஜ்ஞாபயதி தேநைவ தே ப³ஹிர்க³ச்ச²ந்தி|
37 The people were telling everyone in [every village] in the surrounding region what Jesus [had done].
அநந்தரம்’ சதுர்தி³க்ஸ்த²தே³ஸா²ந் தஸ்ய ஸுக்²யாதிர்வ்யாப்நோத்|
38 Jesus [and his disciples] left (the synagogue/the Jewish meeting place) and entered Simon’s house. Simon’s mother-in-law was sick and had a high fever. So [others in Simon’s family] (OR, [the disciples]) asked Jesus to [heal] her.
தத³நந்தரம்’ ஸ ப⁴ஜநகே³ஹாத்³ ப³ஹிராக³த்ய ஸி²மோநோ நிவேஸ²நம்’ ப்ரவிவேஸ² ததா³ தஸ்ய ஸ்²வஸ்²ரூர்ஜ்வரேணாத்யந்தம்’ பீடி³தாஸீத் ஸி²ஷ்யாஸ்தத³ர்த²ம்’ தஸ்மிந் விநயம்’ சக்ரு: |
39 So he bent over her and commanded the fever to leave her. At once she became well! She got up and served them [some food].
தத: ஸ தஸ்யா: ஸமீபே ஸ்தி²த்வா ஜ்வரம்’ தர்ஜயாமாஸ தேநைவ தாம்’ ஜ்வரோ(அ)த்யாக்ஷீத் தத: ஸா தத்க்ஷணம் உத்தா²ய தாந் ஸிஷேவே|
40 When the sun was setting [that day, and the restriction about not traveling] (on [the Sabbath/on the Jewish rest day]) [was ended], many people [HYP] whose [friends or relatives] were sick or who had various diseases brought them to Jesus. He put his hands on them and healed [all of] them.
அத² ஸூர்ய்யாஸ்தகாலே ஸ்வேஷாம்’ யே யே ஜநா நாநாரோகை³: பீடி³தா ஆஸந் லோகாஸ்தாந் யீஸோ²: ஸமீபம் ஆநிந்யு: , ததா³ ஸ ஏகைகஸ்ய கா³த்ரே கரமர்பயித்வா தாநரோகா³ந் சகார|
41 He also was [expelling demons] from many people. As the demons left those people, they shouted to Jesus, “You are (the Son of God/the one who is God and man)!” But he rebuked those demons and would not allow them to tell [people about him], because they knew that he was the Messiah, and [for various reasons he did not want everyone to know that yet].
ததோ பூ⁴தா ப³ஹுப்⁴யோ நிர்க³த்ய சீத்ஸ²ப்³த³ம்’ க்ரு’த்வா ச ப³பா⁴ஷிரே த்வமீஸ்²வரஸ்ய புத்ரோ(அ)பி⁴ஷிக்தத்ராதா; கிந்து ஸோபி⁴ஷிக்தத்ராதேதி தே விவிது³ரேதஸ்மாத் காரணாத் தாந் தர்ஜயித்வா தத்³வக்தும்’ நிஷிஷேத⁴|
42 [Early] the next morning [Jesus] left that house and went to an uninhabited place [to pray]. Many people searched for him, and when they found him they kept urging him not to leave them.
அபரஞ்ச ப்ரபா⁴தே ஸதி ஸ விஜநஸ்தா²நம்’ ப்ரதஸ்தே² பஸ்²சாத் ஜநாஸ்தமந்விச்ச²ந்தஸ்தந்நிகடம்’ க³த்வா ஸ்தா²நாந்தரக³மநார்த²ம்’ தமந்வருந்த⁴ந்|
43 But he said to them, “I must tell [people] in other towns also the good message about how God wants to rule [MET] their lives, because that is what I was sent {[God] sent me} to do.”
கிந்து ஸ தாந் ஜகா³த³, ஈஸ்²வரீயராஜ்யஸ்ய ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும் அந்யாநி புராண்யபி மயா யாதவ்யாநி யதஸ்தத³ர்த²மேவ ப்ரேரிதோஹம்’|
44 So he kept preaching in (the synagogues/Jewish worship places) [in various towns] in Judea [province].
அத² கா³லீலோ ப⁴ஜநகே³ஹேஷு ஸ உபதி³தே³ஸ²|
