< Lamentations 2 >

1 Yahweh was extremely angry [with us]; as a result, [it was as though] [MET] he covered Jerusalem with a dark cloud. Previously it was a beautiful/glorious city, but he has caused it to become a ruins. At the time he punished [MET] Israel, he [even] abandoned his temple [MET] [in Jerusalem].
Ano't tinakpan ng Panginoon ang anak na babae ng Sion ng alapaap sa kaniyang galit! Kaniyang inihagis mula sa langit hanggang sa lupa ang kagandahan ng Israel, at hindi inalaala ang kaniyang tungtungan ng paa sa kaarawan ng kaniyang galit.
2 Yahweh destroyed the homes of [the people of] [PRS] Judah; he did not act mercifully. Because he was very angry, he broke down the fortresses of Judah. He has caused our kingdom and our rulers to become disgraced, and he has gotten rid of them.
Nilamon ng Panginoon ang lahat na tahanan ng Jacob, at siya'y hindi naawa: Kanyang ibinagsak sa kaniyang poot ang mga katibayan ng anak na babae ng Juda; kaniyang inilugmok ang mga yaon sa lupa: kaniyang ipinahamak ang kaharian at ang mga prinsipe niyaon.
3 Because he was extremely angry, he has caused Israel to not be powerful [MET] any more. He has refused to assist us when our enemies attacked us. He has destroyed Israel like [SIM] a raging fire destroys everything.
Kaniyang inihiwalay sa pamamagitan ng mabangis na galit ang buong sungay ng Israel; kaniyang iniurong ang kaniyang kanang kamay sa harap ng kaaway: at kaniyang sinilaban ang Jacob na parang maalab na apoy, na namumugnaw sa palibot.
4 He bent his bow [to prepare to shoot us, his people], as though we were his enemies. He [prepared to] kill the people whom we love the most [MET], members of our own families. He is extremely angry [MTY] with us people of Jerusalem; his anger is like [SIM] a fire.
Kaniyang iniakma ang kaniyang busog na parang kaaway, kaniyang iniyamba ang kaniyang kanan na parang kalaban, at pinatay ang lahat na maligaya sa mata: sa tolda ng anak na babae ng Sion ay kaniyang ibinuhos ang kaniyang kapusukan na parang apoy.
5 Yahweh has become like an enemy to [us] Israelis; he has destroyed our palaces and caused our fortresses to become ruins. He has gotten rid of many people in Jerusalem, and caused us to mourn and weep [for those who were killed].
Ang Panginoon ay naging parang kaaway, kaniyang nilamon ang Israel; kaniyang nilamon ang lahat niyang palacio, kaniyang iginiba ang kaniyang mga katibayan; at kaniyang pinarami sa anak na babae ng Juda ang panangis at panaghoy.
6 He has caused his temple to be smashed [as easily] as [SIM] if it was a shelter in a garden. He has caused [us, his people], to forget all our sacred festivals and Sabbath days. He has caused [our] kings and priests to be rejected because he was extremely angry with them.
At kaniyang inalis na may karahasan ang tabernakulo niya na gaya ng nasa halamanan; kaniyang sinira ang kaniyang mga dako ng kapulungan: ipinalimot ng Panginoon ang takdang kapulungan at sabbath sa Sion, at hinamak sa pagiinit ng kaniyang galit ang hari at ang saserdote.
7 Yahweh has rejected his own altar and abandoned his temple. He has allowed [our] enemies to tear down the walls of [our temple and] our palaces. They shout [victoriously] in the temple of Yahweh, like we [previously shouted] during our sacred festivals.
Iniwasak ng Panginoon ang kaniyang dambana, kaniyang kinayamutan ang kaniyang santuario; kaniyang ibinigay sa kamay ng kaaway ang mga pader ng kaniyang mga palacio: sila'y nangagingay sa bahay ng Panginoon, na parang kaarawan ng takdang kapulungan.
8 Yahweh was determined to cause the walls of our city [MTY] to be torn down. [It was as though] he measured the walls and [then he completely] destroyed [MTY] them. [It was as though] he caused the towers and walls to lament/weep, [because they were now ruins].
Ipinasiya ng Panginoon na gibain ang kuta ng anak na babae ng Sion; kaniyang iniladlad ang lubid, hindi niya iniurong ang kaniyang kamay sa paggiba: at kaniyang pinapanaghoy ang moog at ang kuta; nanganglulupaypay kapuwa.
9 The city gates have collapsed; the bars that fastened the gates shut have been smashed. The king and his officials have [been forced to] go to other countries. No longer does anyone teach the people the laws [that God gave to Moses]. The prophets do not receive any visions [because] Yahweh does not give them any.
Ang kaniyang mga pintuang-bayan ay nangabaon sa lupa; kaniyang giniba at nasira ang kaniyang mga halang: ang kaniyang hari at ang kaniyang mga prinsipe ay nangasa gitna ng mga bansa na hindi kinaroroonan ng kautusan; Oo, ang kaniyang mga propeta ay hindi nangakakasumpong ng pangitaing mula sa Panginoon.
10 The old men of Jerusalem [MTY] sit on the ground, and they say nothing. They wear rough sackcloth and throw dust on their heads [to show that they are sad]. The young girls of Jerusalem bow down [sorrowfully], their faces touching the ground.
Ang mga matanda ng anak na babae ng Sion ay nangauupo sa lupa, sila'y nagsisitahimik; sila'y nangagsabog ng alabok sa kanilang mga ulo; sila'y nangagbigkis ng kayong magaspang: itinungo ng mga dalaga sa Jerusalem ang kanilang mga ulo sa lupa.
11 My eyes are very tired because of my tears; I am very grieved in my soul. Because [very many of] my people have been killed, I grieve and am exhausted. [Even] children and babies are fainting [and dying] in the streets [because they have no food].
Pinangangalumata ng mga luha ang aking mga mata, namamanglaw ang aking puso, ako'y lubhang nahahapis, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan, dahil sa ang mga bata at ang mga pasusuhin ay nanganglulupaypay sa mga lansangan ng bayan.
12 They cry out to their mothers, “We need [RHQ] something to eat and drink!” They faint like wounded men in the streets of the city. They slowly die in the arms of their mothers.
Kanilang sinasabi sa kanilang mga ina, saan nandoon ang trigo at alak? Pagka sila'y nanganglulupaypay na parang sugatan sa mga lansangan sa bayan, pagka ang kanilang kaluluwa ay nanglulupaypay sa kandungan ng kanilang mga ina.
13 You people of Jerusalem [MTY, DOU], (what can I/there is nothing that I can) say [to help you]. No people have [RHQ] suffered like you are suffering; I do not know what I can do to comfort you. The disaster [MET] that you have experienced is as great as the ocean is deep; there is no one [RHQ] who can restore your [city].
Ano ang aking patototohanan sa iyo? sa ano kita iwawangis, Oh anak na babae ng Jerusalem? Ano ang ihahalintulad ko sa iyo, upang maaliw kita, Oh anak na dalaga ng Sion? Sapagka't ang iyong sira ay malaking parang dagat: sinong makapagpapagaling sa iyo?
14 The prophets among you claimed that they had seen visions [from Yahweh], but what they said was false and worthless. They did not save you from being (exiled/forced to go to other countries), because they did not proclaim that you had sinned. Instead, the messages that they gave you deceived you [because] they were not true.
Ang iyong mga propeta ay nakakita para sa iyo ng mga pangitain na walang kabuluhan at kamangmangan; at hindi nila inilitaw ang iyong kasamaan, upang bawiin ang iyong pagkabihag, kundi nakarinig para sa iyo ng mga hulang walang kabuluhan at mga kadahilanan ng pagkatapon.
15 All those who pass by you make fun of [IDM] you; they shake their heads and they hiss/sneer at you. [They say], “Is this that great city of Jerusalem? Is it the city that was the most beautiful city in the world, the city that caused all [the people on] the earth to be joyful?”
Lahat na nangagdaraan ay ipinapakpak ang kanilang kamay sa iyo; sila'y nagsisisutsot at iginagalaw ang kanilang ulo sa anak na babae ng Jerusalem, na sinasabi, Ito baga ang bayan na tinatawag ng mga tao Ang kasakdalan ng kagandahan, Ang kagalakan ng buong lupa?
16 [Now] all our enemies scoff [IDM] at you; they hiss/sneer [at you] and gnash their teeth [to show that they hate you]. They say, “We have destroyed them! This is what we longed/waited for, and now it has happened!”
Ibinukang maluwang ng lahat mong kaaway ang kanilang bibig laban sa iyo: sila'y nagsisisutsot at nagsisipagngalit ng ngipin; kanilang sinasabi, Aming nilamon siya; tunay na ito ang kaarawan na aming hinihintay; aming nasumpungan, aming nakita.
17 Yahweh has done what he planned; long ago he threatened to destroy you, and [now] he has done it. He has destroyed [your city] without acting mercifully [toward you]; he has enabled your enemies to he happy about defeating you; he has enabled your enemies to [continually] become stronger.
Ginawa ng Panginoon ang kaniyang ipinasiya; kaniyang tinupad ang kaniyang salita na kaniyang iniutos nang mga kaarawan nang una; kaniyang ibinagsak, at hindi naawa: at kaniyang pinapagkatuwa sa iyo ang kaaway; kaniyang pinataas ang sungay ng iyong mga kalaban.
18 I wish/desire that the walls of Jerusalem [APO] would cry out to Yahweh! You people of Jerusalem [MET], Cry day and night! Let your tears flow like rivers. Do not stop grieving; do not stop crying.
Ang kanilang puso ay nagsisidaing sa Panginoon: Oh kuta ng anak na babae ng Sion, dumaloy ang mga luha na parang ilog araw at gabi; huwag kang magpahinga; huwag maglikat ang itim ng iyong mata.
19 Get up [every] night and cry out; tell Yahweh what you are feeling. Raise your arms to plead to him to act mercifully to prevent our children from dying; they are fainting on the street corners because they have no food to eat.
Bumangon ka, humiyaw ka sa gabi, sa pasimula ng mga pagpupuyat; ibuhos mo ang iyong puso na parang tubig sa harap ng mukha ng Panginoon: igawad mo ang iyong mga kamay sa kaniya dahil sa buhay ng iyong mga batang anak, na nanglulupaypay sa gutom sa dulo ng lahat na lansangan.
20 Yahweh, look, and think [about it]! Have you ever [RHQ] caused people to suffer like this before? [It is certainly not right that] [RHQ] women are eating the flesh of their own children, the children whom they have always taken care of! [It is not right that] [RHQ] priests and prophets are being killed in your own temple!
Tingnan mo, Oh Panginoon, at masdan mo, kung kanino mo ginawa ang ganito! Kakanin baga ng mga babae ang kanilang ipinanganak, ang mga anak na kinakalong sa mga kamay? Papatayin baga ang saserdote at ang propeta sa santuario ng Panginoon?
21 [The corpses of] people of all ages lie in the streets; [there are even corpses of] young men and young women who have been killed by [our enemies’] swords. Because you were very angry, you caused them to be killed; you have slaughtered them without pitying them [at all].
Ang binata at ang matanda ay humihiga sa lupa sa mga lansangan; ang aking mga dalaga at ang aking mga binata ay nangabuwal sa tabak: iyong pinatay sila sa kaarawan ng iyong galit; iyong pinatay at hindi ka naawa.
22 You summoned our enemies to attack us from every direction, as though you were calling/inviting them to come to a feast. At that time when [you showed that] you were very angry, no one escaped. Our enemies murdered [our little children, ] ones whom we took care of and reared/brought up.
Tinawag mo, gaya ng sa kaarawan ng takdang kapulungan, ang aking mga kakilabutan ay sa bawa't dako; at walang nakatanan, o nalabi sa kaarawan ng galit ng Panginoon: yaong aking mga kinalong at pinalaki ay nilipol ng aking kaaway.

< Lamentations 2 >