John 21
1 After that, Jesus showed himself to [us] disciples when we were at Tiberias Lake, [which is another name for Galilee Lake]. This is what happened:
ตต: ปรํ ติพิริยาชลเธสฺตเฏ ยีศุ: ปุนรปิ ศิเษฺยโภฺย ทรฺศนํ ทตฺตวานฺ ทรฺศนสฺยาขฺยานมิทมฺฯ
2 Simon Peter, Thomas who was called {whom [we] called} The Twin, Nathaniel from Cana [town] in Galilee, my older brother and I, and two other disciples were together.
ศิโมนฺปิตร: ยมชโถมา คาลีลียกานฺนานครนิวาสี นิถเนลฺ สิวเท: ปุตฺราวเนฺยา เทฺวา ศิเษฺยา ไจเตเษฺวกตฺร มิลิเตษุ ศิโมนฺปิตโร'กถยตฺ มตฺสฺยานฺ ธรฺตุํ ยามิฯ
3 Simon Peter said to us, “[I] am going to [try to] catch some fish.” We said, “We will go with you.” So we went down [to the lake] and got into the boat. But that night we caught nothing.
ตตเสฺต วฺยาหรนฺ ตรฺหิ วยมปิ ตฺวยา สารฺทฺธํ ยาม: ตทา เต พหิรฺคตา: สนฺต: กฺษิปฺรํ นาวมฺ อาโรหนฺ กินฺตุ ตสฺยำ รชนฺยามฺ เอกมปิ น ปฺราปฺนุวนฺฯ
4 Early the next morning, Jesus stood on the shore, but we did not know that it was Jesus.
ปฺรภาเต สติ ยีศุสฺตเฏ สฺถิตวานฺ กินฺตุ ส ยีศุริติ ศิษฺยา ชฺญาตุํ นาศกฺนุวนฺฯ
5 He called out to us, “My friends, you have not [caught] any fish, have you?” We answered, “You are correct, [we have not caught any].”
ตทา ยีศุรปฺฤจฺฉตฺ, เห วตฺสา สนฺนิเธา กิญฺจิตฺ ขาทฺยทฺรวฺยมฺ อาเสฺต? เต'วทนฺ กิมปิ นาสฺติฯ
6 He said to us, “Throw your net out from the right-hand side of the boat! Then you will find some!” We did that, and we caught so many fish [in the net] that we were unable to pull the net into [the boat]!
ตทา โส'วทตฺ เนากายา ทกฺษิณปารฺเศฺว ชาลํ นิกฺษิปต ตโต ลปฺสฺยเธฺว, ตสฺมาตฺ ไต รฺนิกฺษิปฺเต ชาเล มตฺสฺยา เอตาวนฺโต'ปตนฺ เยน เต ชาลมากฺฤษฺย โนตฺโตลยิตุํ ศกฺตา: ฯ
7 [But I knew that it was Jesus], [so] I said to Peter, “It is the Lord!” Peter had taken off his cloak [while he was working], but as soon as he heard [me say] “It is the Lord!” he wrapped his cloak around himself and jumped into the water [and swam to shore].
ตสฺมาทฺ ยีโศ: ปฺริยตมศิษฺย: ปิตรายากถยตฺ เอษ ปฺรภุ รฺภเวตฺ, เอษ ปฺรภุริติ วาจํ ศฺรุไตฺวว ศิโมนฺ นคฺนตาเหโต รฺมตฺสฺยธาริณ อุตฺตรียวสฺตฺรํ ปริธาย หฺรทํ ปฺรตฺยุทลมฺผยตฺฯ
8 The rest of us came [to the shore] in the boat, pulling the net full of fish. We were not far from shore, only about 100 yards/meters.
อปเร ศิษฺยา มตฺไสฺย: สารฺทฺธํ ชาลมฺ อากรฺษนฺต: กฺษุทฺรเนากำ วาหยิตฺวา กูลมานยนฺ เต กูลาทฺ อติทูเร นาสนฺ ทฺวิศตหเสฺตโภฺย ทูร อาสนฺ อิตฺยนุมียเตฯ
9 When [we] got to the shore, we saw that there was a fire of burning coals there, with a [large] fish on the fire, and [some] buns.
ตีรํ ปฺราปฺไตไสฺตสฺตตฺร ปฺรชฺวลิตาคฺนิสฺตทุปริ มตฺสฺยา: ปูปาศฺจ ทฺฤษฺฏา: ฯ
10 Jesus said to us, “Bring some of the fish that you have just caught!”
ตโต ยีศุรกถยทฺ ยานฺ มตฺสฺยานฺ อธรต เตษำ กติปยานฺ อานยตฯ
11 Simon Peter got in [the boat] and dragged the net to the shore. It was full of large fish. There were 153 of them! But in spite of there being so many fish, the net was not torn.
อต: ศิโมนฺปิตร: ปราวฺฤตฺย คตฺวา พฺฤหทฺภิสฺตฺริปญฺจาศทธิกศตมตฺไสฺย: ปริปูรฺณํ ตชฺชาลมฺ อากฺฤโษฺยทโตลยตฺ กินฺเตฺวตาวทฺภิ รฺมตฺไสฺยรปิ ชาลํ นาฉิทฺยตฯ
12 Jesus said to us, “Come and eat some breakfast!” None of us dared to ask him, “Who are you?” because we knew that it was the Lord.
อนนฺตรํ ยีศุสฺตานฺ อวาทีตฺ ยูยมาคตฺย ภุํคฺธฺวํ; ตทา เสอว ปฺรภุริติ ชฺญาตตฺวาตฺ ตฺวํ ก: ? อิติ ปฺรษฺฏุํ ศิษฺยาณำ กสฺยาปิ ปฺรคลฺภตา นาภวตฺฯ
13 Jesus took the buns and gave them to us. He did the same with the fish.
ตโต ยีศุราคตฺย ปูปานฺ มตฺสฺยำศฺจ คฺฤหีตฺวา เตภฺย: ปรฺยฺยเวษยตฺฯ
14 That was the third time that Jesus appeared to [us] disciples after [God] caused him to become alive again after he died.
อิตฺถํ ศฺมศานาทุตฺถานาตฺ ปรํ ยีศุ: ศิเษฺยภฺยสฺตฺฤตียวารํ ทรฺศนํ ทตฺตวานฺฯ
15 When we had finished eating, Jesus said to Simon Peter, “John’s [son] Simon, do you love me more than these [other disciples do]?” Peter said to him, “Yes, Lord, you know that you are dear to me (OR, that I love you).” Jesus said, “Give to [those who belong to] me [what they need spiritually, like] [MET] [a shepherd provides] food for his lambs.”
โภชเน สมาปฺเต สติ ยีศุ: ศิโมนฺปิตรํ ปฺฤษฺฏวานฺ, เห ยูนส: ปุตฺร ศิโมนฺ ตฺวํ กิมฺ เอเตโภฺยธิกํ มยิ ปฺรียเส? ตต: ส อุทิตวานฺ สตฺยํ ปฺรโภ ตฺวยิ ปฺรีเย'หํ ตทฺ ภวานฺ ชานาติ; ตทา ยีศุรกถยตฺ ตรฺหิ มม เมษศาวกคณํ ปาลยฯ
16 Jesus said to him again, “John’s [son] Simon, do you love me?” He replied, “Yes, Lord, you know that you are dear to me (OR, that I love you).” Jesus said to him, “Take care of [those who belong to] me, [like] [MET] a [shepherd takes care of his] sheep.”
ตต: ส ทฺวิตียวารํ ปฺฤษฺฏวานฺ เห ยูนส: ปุตฺร ศิโมนฺ ตฺวํ กึ มยิ ปฺรียเส? ตต: ส อุกฺตวานฺ สตฺยํ ปฺรโภ ตฺวยิ ปฺรีเย'หํ ตทฺ ภวานฺ ชานาติ; ตทา ยีศุรกถยต ตรฺหิ มม เมษคณํ ปาลยฯ
17 Jesus said to him a third time, “John’s son Simon, am I really dear to you (OR, do you really love me)?” Peter was grieved because Jesus asked him this three times, [and because the third time he changed the question]. He said, “Lord, you know everything. You know that you are dear to me (OR, that I love you).” Jesus said, “Give to [those who belong to] me [what they need spiritually, as] [MET] [a shepherd provides] food for [his] sheep.
ปศฺจาตฺ ส ตฺฤตียวารํ ปฺฤษฺฏวานฺ, เห ยูนส: ปุตฺร ศิโมนฺ ตฺวํ กึ มยิ ปฺรียเส? เอตทฺวากฺยํ ตฺฤตียวารํ ปฺฤษฺฏวานฺ ตสฺมาตฺ ปิตโร ทุ: ขิโต ภูตฺวา'กถยตฺ เห ปฺรโภ ภวต: กิมปฺยโคจรํ นาสฺติ ตฺวยฺยหํ ปฺรีเย ตทฺ ภวานฺ ชานาติ; ตโต ยีศุรวทตฺ ตรฺหิ มม เมษคณํ ปาลยฯ
18 Now listen to this carefully: When you were young, you put your clothes on by yourself, and you went wherever you wanted to go. But when you are old, you will stretch out your arms, and someone will fasten them [with a rope] and will lead you to a place where you do not want to [go].”
อหํ ตุภฺยํ ยถารฺถํ กถยามิ เยาวนกาเล สฺวยํ พทฺธกฏิ รฺยเตฺรจฺฉา ตตฺร ยาตวานฺ กินฺตฺวิต: ปรํ วฺฤทฺเธ วยสิ หสฺตํ วิสฺตารยิษฺยสิ, อนฺยชนสฺตฺวำ พทฺธฺวา ยตฺร คนฺตุํ ตเวจฺฉา น ภวติ ตฺวำ ธฺฤตฺวา ตตฺร เนษฺยติฯ
19 Jesus said this to indicate how Peter would die ([violently/on a cross]) in order to honor God. Then Jesus said to him, “Keep being my faithful disciple [until you die].”
ผลต: กีทฺฤเศน มรเณน ส อีศฺวรสฺย มหิมานํ ปฺรกาศยิษฺยติ ตทฺ โพธยิตุํ ส อิติ วากฺยํ โปฺรกฺตวานฺฯ อิตฺยุกฺเต สติ ส ตมโวจตฺ มม ปศฺจาทฺ อาคจฺฉฯ
20 Peter turned around and saw that I was following them. I was the one who leaned close to Jesus during the [Passover] meal and said, “Lord, who is going to enable your enemies to seize you?”
โย ชโน ราตฺริกาเล ยีโศ รฺวกฺโษ'วลมฺพฺย, เห ปฺรโภ โก ภวนฺตํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยตีติ วากฺยํ ปฺฤษฺฏวานฺ, ตํ ยีโศ: ปฺริยตมศิษฺยํ ปศฺจาทฺ อาคจฺฉนฺตํ
21 When Peter saw me, he asked, “Lord, what [is going to happen] to him?”
ปิตโร มุขํ ปราวรฺตฺตฺย วิโลกฺย ยีศุํ ปฺฤษฺฏวานฺ, เห ปฺรโภ เอตสฺย มานวสฺย กีทฺฤศี คติ รฺภวิษฺยติ?
22 Jesus said to him, “If I want him to remain [alive] until I return, (that is not your concern!/what is that to you?) [RHQ] You be my [faithful] disciple!”
ส ปฺรตฺยวทตฺ, มม ปุนราคมนปรฺยฺยนฺตํ ยทิ ตํ สฺถาปยิตุมฺ อิจฺฉามิ ตตฺร ตว กึ? ตฺวํ มม ปศฺจาทฺ อาคจฺฉฯ
23 Some of the other believers heard [a report of] what Jesus had said about me, and [they thought that Jesus meant] that I would not die. But Jesus did not say that I would not die. He said only, “If I want him to remain [alive] until I return, (that is not your concern!/what is that to you?) [RHQ]”
ตสฺมาตฺ ส ศิโษฺย น มริษฺยตีติ ภฺราตฺฤคณมเธฺย กึวทนฺตี ชาตา กินฺตุ ส น มริษฺยตีติ วากฺยํ ยีศุ รฺนาวทตฺ เกวลํ มม ปุนราคมนปรฺยฺยนฺตํ ยทิ ตํ สฺถาปยิตุมฺ อิจฺฉามิ ตตฺร ตว กึ? อิติ วากฺยมฺ อุกฺตวานฺฯ
24 [I, John], am the disciple who has seen all these things and I have written them down. My [fellow apostles] and I know that what [I have written] is true.
โย ชน เอตานิ สรฺวฺวาณิ ลิขิตวานฺ อตฺร สากฺษฺยญฺจ ทตฺตวานฺ เสอว ส ศิษฺย: , ตสฺย สากฺษฺยํ ปฺรมาณมิติ วยํ ชานีม: ฯ
25 Jesus did many other things. If they would [all] be written {If people would write them [all]} down [in detail], I suppose that the whole world would not have enough space [HYP] to contain the books that would be written {that they would write} [about what he did].
ยีศุเรเตโภฺย'ปราณฺยปิ พหูนิ กรฺมฺมาณิ กฺฤตวานฺ ตานิ สรฺวฺวาณิ ยเทฺยไกกํ กฺฤตฺวา ลิขฺยนฺเต ตรฺหิ คฺรนฺถา เอตาวนฺโต ภวนฺติ เตษำ ธารเณ ปฺฤถิวฺยำ สฺถานํ น ภวติฯ อิติ๚
