Luke 4
1 Then Jesus, full of the Holy Spirit, returned from the Jordan and was led by the Spirit into the wilderness,
Андин Әйса Муқәддәс Роһқа толуп, Иордан дәриясидин қайтип келип, Роһ тәрипидин чөл-баяванға елип берилди.
2 where he was tempted by the devil for forty days. He ate nothing in those days, and afterward, when they had ended, he was hungry.
У у йәрдә қириқ күн Иблис тәрипидин синалди. У бу күнләрдә һеч нәрсә йемиди. Күнләр аяқлашқанда, униң қосиғи таза ачқан еди.
3 Then the devil said to him, “If yoʋ are the Son of God, command this stone to become bread.”
Әнди Иблис униңға: — Сән әгәр Худаниң Оғли болсаң, мошу ташқа: «Нанға айлан!» дәп буйруғин — деди.
4 But Jesus answered him, “It is written, ‘Man shall not live by bread alone, but by every word of God.’”
Әйса униңға җававән: — [Тәвратта]: «Инсан пәқәт нан биләнла әмәс, бәлки Худаниң һәр бир сөзи биләнму яшайду» дәп йезилған, — деди.
5 So the devil brought him up to a high mountain and showed him all the kingdoms of the world in a moment of time.
Иблис йәнә уни егиз бир таққа башлап чиқип, бир дәқиқә ичидә дуниядики барлиқ дөләтләрни униңға көрсәтти.
6 Then the devil said to him, “To yoʋ I will give all this authority and glory, for it has been delivered to me, and I can give it to whomever I wish.
Иблис униңға: — Мән бу һакимийәтниң һәммисини вә униңға тәвә барлиқ шанушәвкәтләрни саңа тәқдим қилимән; чүнки булар маңа тапшурулған, мән уни кимгә беришни халисам, шуниңға беримән.
7 If yoʋ, then, will worship me, it will all be yoʋrs.”
Әгәр баш қоюп маңа сәҗдә қилсаң, буларниң һәммиси сениңки болиду, — деди.
8 Jesus answered him, “Get behind me, Satan! It is written, ‘Yoʋ shall worship the Lord yoʋr God, and him only shall yoʋ serve.’”
Әйса униңға җавап берип: — [Тәвратта]: «Пәрвәрдигар Худайиңғила ибадәт қил, пәқәт Униңла қуллуғида бол!» дәп йезилған, — деди.
9 Then the devil brought him to Jerusalem, set him on the pinnacle of the temple, and said to him, “If yoʋ are the Son of God, throw yoʋrself down from here,
Андин Иблис уни Йерусалимға елип барди вә уни ибадәтханиниң әң егиз җайиға турғузуп: — Худаниң Оғли болсаң, өзүңни пәскә ташлап баққин!
10 for it is written, ‘He will command his angels concerning yoʋ, to guard yoʋ,’
Чүнки [Тәвратта]: «[Худа] Өз пәриштилиригә сени қоғдаш һәққидә әмир қилиду»;
11 and, ‘In their hands they will lift yoʋ up, so that yoʋ do not strike yoʋr foot against a stone.’”
вә, «Путуңниң ташқа урулуп кәтмәслиги үчүн, улар сени қоллирида көтирип жүриду» дәп йезилған, — деди.
12 Jesus answered him, “It is said, ‘Yoʋ shall not put the Lord yoʋr God to the test.’”
Әйса униңға: — «[Тәвратта]: «Пәрвәрдигар Худайиңни синиғучи болма!» дәпму йезилған, — деди.
13 And when the devil had finished every temptation, he left him until an opportune time.
Иблис барлиқ синашларни ишлитип чиққандин кейин, уни вақтинчә ташлап кетип қалди.
14 Then Jesus returned to Galilee in the power of the Spirit, and news about him spread throughout the entire surrounding region.
Әйса Роһниң күч-қудрити ичидә Галилийә өлкисигә қайтип кәлди. Шуниң билән униң хәвәр-шөһрити әтраптики һәр бир жутларға тарқалди.
15 And he was teaching in their synagogues, being glorified by all.
У уларниң синагоглирида тәлим бергили турди вә уларниң улуқлашлириға сазавәр болди.
16 When he came to Nazareth, where he had been brought up, he went into the synagogue on the Sabbath day, as was his custom, and stood up to read.
У өзи беқип чоң қилинған жути Насарәткә келип, шабат күни адәттикидәк синагогқа кирди вә шундақла [муқәддәс язмиларни] оқушқа өрә турди
17 The scroll of Isaiah the prophet was handed to him, so he unrolled the scroll and found the place where it is written,
вә Тәвраттики «Йәшая» дегән қисим униңға тапшурулди. У орам язмини ечип, муну сөзләр йезилған йәрни тепип оқуди:
18 “The Spirit of the Lord is upon me, because he has anointed me to preach good news to the poor. He has sent me to heal the brokenhearted, to proclaim release to the captives and recovery of sight to the blind, to set the oppressed free,
— «Пәрвәрдигарниң Роһи мениң вуҗудумда, Чүнки У мени йоқсулларға хуш хәвәрләр йәткүзүшкә мәсиһ қилди. Тутқунларға азатлиқни, Вә корларға көрүш шипасини җакалашқа, Езилгәнләрни халас қилишқа, Пәрвәрдигарниң шапаәт көрситидиған жилини җакалашқа мени әвәтти».
19 and to proclaim the year of the Lord's favor.”
20 Then he rolled up the scroll, gave it back to the attendant, and sat down. The eyes of everyone in the synagogue were fixed upon him,
У язмини түрүветип, синагог хизмәтчисигә қайтуруп берип, олтарди. Синагогта олтарғанларниң һәммисиниң көзлири униңға тикилип туратти.
21 and he began to say to them, “Today this Scripture has been fulfilled in your hearing.”
У көпчиликкә: — Мана бу айәт бүгүн қулиқиңларға аңланғинида әмәлгә ашурулмақта, — деди.
22 They were all speaking well of him and were amazed at the gracious words coming out of his mouth. They said, “Is this not Joseph's son?”
Һәммиси униң яхши гепини қилишип, униң ағзидин чиқиватқан шапаәтлик сөзлиригә һәйран қелишип: — Бу Йүсүпниң оғли әмәсму? — дейишти.
23 Then Jesus said to them, “Doubtless you will quote to me this proverb: ‘Physician, heal yoʋrself.’ Do here in yoʋr hometown what we have heard that yoʋ did in Capernaum.”
У уларға: — Шүбһисизки, силәр маңа «Әй тевип, авал өзүңни сақайт!» дегән тәмсилни кәлтүрүп, «Хәвәр тапқинимиздәк, Кәпәрнаһум шәһиридә немә ишлар йүз бәргән болса, мошу йәрдиму, өз жутуңдиму шуларни көрсәтмәмсән?» дәватисиләр, — деди.
24 He also said, “Truly I say to you, no prophet is accepted in his hometown.
— Бирақ шуни силәргә бәрһәқ ейтип қояйки, һеч қандақ пәйғәмбәр өз жути тәрипидин қобул қилинған әмәс.
25 But in truth I tell you, there were many widows in Israel in the days of Elijah, when the sky was shut for three years and six months and a severe famine came over all the land,
Мән силәргә шу һәқиқәтни әслитимәнки, Иляс [пәйғәмбәр]ниң вақтида, асман уда үч жил алтә ай етилип, дәһшәтлик бир қәһәтчилик барлиқ зиминни басқанда, Исраилда нурғун тул аяллар бар еди;
26 yet Elijah was sent to none of them except a widow in Zarephath in the region of Sidon.
бирақ Иляс уларниң һеч қайсисиниң қешиға әмәс, бәлки Зидонниң Зарәфат шәһиридики бир тул аялниң қешиғила әвәтилгән.
27 There were also many lepers in Israel in the time of Elisha the prophet, and none of them was cleansed except Naaman the Syrian.”
Вә [шуниңға охшаш], Елиша пәйғәмбәрниң вақтида, Исраилда мохо кесилигә гириптар болғанлар нурғун болсиму, лекин Сурийәлик Наамандин башқа, һеч қайсиси сақайтилған әмәс! — деди.
28 When they heard this, all the people in the synagogue were filled with rage.
Синагогдикиләр бу сөзләрни аңлап, һәммиси қаттиқ ғәзәпләнди;
29 They rose up, drove him out of the town, and brought him to the brow of the hill on which their town was built, to throw him down from the cliff.
орнидин турушуп, уни шәһәрдин һайдап чиқирип, шу шәһәр җайлашқан тағниң левигә әчиқип, тик ярдин ташливәтмәкчи болушти.
30 But Jesus passed through the crowd and went away.
Лекин у уларниң арисидин бемалал өтүп, өз йолиға чиқип кәтти.
31 Then he went down to Capernaum, a city of Galilee, and on the Sabbath he began teaching the people.
У Галилийә өлкисиниң Кәпәрнаһум дегән бир шәһиригә чүшти, у йәрдә шабат күнлиридә хәлиққә тәлим берәтти.
32 They were astonished at his teaching, because his message was spoken with authority.
Улар униң тәлимигә һәйран қелишти, чүнки униң сөзи толиму нопузлуқ еди.
33 Now in the synagogue there was a man who had an unclean demonic spirit, and he cried out with a loud voice,
Әнди синагогта напак җинниң роһи чаплашқан бир киши болуп, [униңдики җин] қаттиқ авазда:
34 “Leave us alone! What do yoʋ have to do with us, Jesus of Nazareth? Have yoʋ come to destroy us? I know who yoʋ are—the Holy One of God.”
— Әй Насарәтлик Әйса, сениң биз билән немә кариң?! Бизни йоқатқили кәлдиңму? Мән сениң кимлигиңни билимән, Худаниң Муқәддәс Болғучисисән! — дәп товлап кәтти.
35 But Jesus rebuked him, saying, “Be silent and come out of him!” Then the demon threw the man down before them all and came out of him, having done him no harm.
Лекин Әйса җинға тәнбиһ берип: — Ағзиңни юм! Униңдин чиқ! — девиди, җин һелиқи адәмни халайиқ оттурисида жиқитиветип, униңдин чиқип кәтти. Лекин униңға һеч зәрәр йәткүзмиди.
36 Amazement came over all the people, and they said to one another, “What kind of message is this? For with authority and power he commands the unclean spirits and they come out!”
Һәммәйлән буниңдин қаттиқ һәйран болушуп, бир-биригә: — Бу зади қандақ иш! У дәрвәқә һоқуқ вә қудрәт билән напак роһларға әмир қилсила, улар чиқип кетидикән, — дейишти.
37 And news about him went out to every place in the surrounding region.
Шуниң билән униң хәвәр-шөһрити әтраптики һәр бир жутларға тарқалди.
38 Then Jesus arose, left the synagogue, and entered Simon's house. Now Simon's mother-in-law was suffering from a high fever, and they asked Jesus to help her.
Әйса синагогтин чиқип, Симонниң өйигә кирди. Лекин Симонниң қейинаниси еғир тәп кесили болуп қалған еди; улар Әйсадин униң һаҗитидин чиқишини өтүнди.
39 So he stood over her and rebuked the fever, and it left her. At once she rose and began to serve them.
У аялниң бешида туруп, тәпкә тәнбиһ беривиди, тәп шуан униңдин кәтти. У дәрһал орнидин туруп, уларни күтүшкә башлиди.
40 When the sun was setting, all those who had any who were sick with various diseases brought them to Jesus, and he laid his hands on each one of them and healed them.
Күн петиши биләнла, кишиләр һәр хил кесәлләргә гириптар болған йеқинлири болсила, уларни униң алдиға елип келишти. У уларға бир-бирләп қолини тәккүзүп, уларни сақайтти.
41 Demons also came out of many, crying out, “Yoʋ are the Christ, the Son of God.” But he rebuked them and would not allow them to speak, because they knew that he was the Christ.
Кишиләргә чаплашқан нурғун җинлар улардин чиқип: «Сән Худаниң Оғли!» дәп товлап кетәтти. Лекин у уларға тәнбиһ берип, сөз қилишиға йол қоймиди; чүнки улар униң Мәсиһ екәнлигини биләтти.
42 When daybreak came, Jesus departed and went to a desolate place. The crowds were seeking him, and they came to him and tried to keep him from leaving them.
Күн чиқиши билән, у шәһәрдин чиқип, пинһан бир җайға кәтти. Бирақ топ-топ халайиқ уни издәп жүрәтти; улар уни тапқанда алдиға келип, уни аримизда қалсун дәп кетишидин тосмақчи болушти.
43 But Jesus said to them, “I must preach the good news of the kingdom of God to the other towns as well, for that is why I was sent.”
Лекин у уларға: — Худаниң падишалиғиниң хуш хәвирини башқа шәһәр-йезиларғиму йәткүзүшүм керәк; чүнки мән дәл бу ишқа әвәтилгәнмән, — деди.
44 So he continued preaching in the synagogues of Galilee.
Шуниң билән у Галилийәдики синагогларда тәлим берип жүривәрди.
