Luke 19
1 And as Jesus entered and passed through Jericho,
İsa Eriha'ya girdi. Kentin içinden geçiyordu.
2 there was a certain man, whose name was Zaccheus, who was rich, and chief of the publicans;
Orada vergi görevlilerinin başı olan, Zakkay adında zengin bir adam vardı.
3 and he wished to see Jesus, who he was; and could not, on account of the crowd; because Zaccheus was small in stature.
İsa'nın kim olduğunu görmek istiyor, ama boyu kısa olduğu için kalabalıktan ötürü göremiyordu.
4 And he ran forward of Jesus, and climbed a wild fig-tree, in order to see him; for he was to pass that way.
İsa'yı görebilmek için önden koşup bir yabanıl incir ağacına tırmandı. Çünkü İsa oradan geçecekti.
5 And when Jesus came to the place, he saw him, and said to him: Make haste and come down, Zaccheus; for I must be at thy house to-day.
İsa oraya varınca yukarı bakıp, “Zakkay, çabuk aşağı in!” dedi. “Bugün senin evinde kalmam gerekiyor.”
6 And he hastened, and came down, and received him with gladness.
Zakkay hızla aşağı indi ve sevinç içinde İsa'yı evine buyur etti.
7 And when they all saw it, they murmured, and said: He hath gone in to be guest with a man that is a sinner.
Bunu görenlerin hepsi söylenmeye başladı: “Gidip günahkâr birine konuk oldu!” dediler.
8 And Zaccheus stood up, and said to Jesus: Behold, my Lord, the half of my riches I give to the poor; and to every man, whom I have wronged in any thing, I restore fourfold.
Zakkay ayağa kalkıp Rab'be şöyle dedi: “Ya Rab, işte malımın yarısını yoksullara veriyorum. Bir kimseden haksızlıkla bir şey aldımsa, dört katını geri vereceğim.”
9 Jesus said to him: This day, life is to this house; for he also is a son of Abraham.
İsa dedi ki, “Bu ev bugün kurtuluşa kavuştu. Çünkü bu adam da İbrahim'in oğludur.
10 For the Son of man came, to seek and to vivify that which was lost.
Nitekim İnsanoğlu, kaybolanı arayıp kurtarmak için geldi.”
11 And when they heard these things, he proceeded to utter a similitude; because he was near to Jerusalem, and they supposed that the kingdom of God was to be soon developed.
Oradakiler bu sözleri dinlerken İsa konuşmasını bir benzetmeyle sürdürdü. Çünkü Yeruşalim'e yaklaşmıştı ve onlar, Tanrı'nın Egemenliği'nin hemen ortaya çıkacağını sanıyorlardı.
12 And he said: A certain man of high birth was going to a distant place, to obtain royalty, and return again.
Bu nedenle İsa şöyle dedi: “Soylu bir adam, kral atanıp dönmek üzere uzak bir ülkeye gitti.
13 And he called his ten servants, and gave them ten pounds: and he said to them, Traffic until I come.
Gitmeden önce kölelerinden onunu çağırıp onlara birer mina verdi. ‘Ben dönünceye dek bu paraları işletin’ dedi.
14 But the inhabitants of his city hated him; and they sent envoys after him, saying: We wish this man not to reign over us.
“Ne var ki, ülkesinin halkı adamdan nefret ediyordu. Arkasından temsilciler göndererek, ‘Bu adamın üzerimize kral olmasını istemiyoruz’ diye haber ilettiler.
15 And when he had obtained the royalty, and had returned, he commanded those servants to be called, to whom he had committed his money; that he might know what each of them had gained by trading.
“Adam kral atanmış olarak geri döndüğünde, parayı vermiş olduğu köleleri çağırtıp ne kazandıklarını öğrenmek istedi.
16 And the first came, and said: My Lord, thy pound hath gained ten pounds.
Birincisi geldi, ‘Efendimiz’ dedi, ‘Senin bir minan on mina daha kazandı.’
17 He said to him: Well done, good servant! As thou hast been faithful over a little, thou shalt have authority over ten towns.
“Efendisi ona, ‘Aferin, iyi köle!’ dedi. ‘En küçük işte güvenilir olduğunu gösterdiğin için on kent üzerinde yetkili olacaksın.’
18 And the second came, and said: My lord, thy pound hath produced five pounds.
“İkincisi gelip, ‘Efendimiz, senin bir minan beş mina daha kazandı’ dedi.
19 He said likewise to him: Thou also shalt have authority over five towns.
“Efendisi ona da, ‘Sen beş kent üzerinde yetkili olacaksın’ dedi.
20 And another came, and said: My lord, lo, this is thy pound, which hath been with me, laid up in fine linen.
“Başka biri geldi, ‘Efendimiz’ dedi, ‘İşte senin minan! Onu bir mendile sarıp sakladım.
21 For I was afraid of thee, because thou art a hard man, and takest up that which thou layedst not down, and reapest that which thou sowedst not.
Çünkü senden korktum, sert adamsın; kendinden koymadığını alır, ekmediğini biçersin.’
22 He said to him: Out of thy own mouth will I judge thee, thou evil servant. Thou knewest me, that I am a hard man, and that I take up what I laid not down, and reap what I sowed not!
“Efendisi ona, ‘Ey kötü köle, seni kendi ağzından çıkan sözle yargılayacağım’ dedi. ‘Kendinden koymadığını alan, ekmediğini biçen sert bir adam olduğumu bildiğine göre,
23 Why didst thou not put my money into the broker's hands, that when I came, I might have demanded it with interest?
neden paramı faize vermedin? Ben de geldiğimde onu faiziyle geri alırdım.’
24 And he said to them that stood before him: Take from him the pound, and give it to him with whom are the ten pounds.
“Sonra çevrede duranlara, ‘Elindeki minayı alın, on minası olana verin’ dedi.
25 They say to him: Our lord, there are with him ten pounds.
“Ona, ‘Efendimiz’ dediler, ‘Onun zaten on minası var!’
26 He said to them: I tell you, that to every one that hath, will be given; and from him that hath not, even what he hath will be taken away.
“O da, ‘Size şunu söyleyeyim, kimde varsa ona daha çok verilecek. Ama kimde yoksa, kendisinde olan da elinden alınacak’ dedi.
27 But as for those my enemies, who would not have me to reign over them, bring them and slay them before me.
‘Beni kral olarak istemeyen o düşmanlarıma gelince, onları buraya getirin ve gözümün önünde kılıçtan geçirin!’”
28 And when Jesus had spoken these things, he went forward, to go to Jerusalem.
İsa, bu sözleri söyledikten sonra önden yürüyerek Yeruşalim'e doğru ilerledi.
29 And when he arrived at Bethphage and Bethany, near to the mount called the place of Olives, he sent two of his disciples,
Zeytin Dağı'nın yamacındaki Beytfaci ile Beytanya'ya yaklaştığında iki öğrencisini önden gönderdi. Onlara, “Karşıdaki köye gidin” dedi, “Köye girince, üzerine daha hiç kimsenin binmediği, bağlı duran bir sıpa bulacaksınız. Onu çözüp bana getirin.
30 and said to them: Go ye to the village that is over against us, and as ye enter it, ye will find a colt tied, on which no man ever rode; loose him and bring him.
31 And if any man ask you, Why do ye loose him? say to him: Our Lord needeth him.
Biri size, ‘Onu niçin çözüyorsunuz?’ diye sorarsa, ‘Rab'bin ona ihtiyacı var’ dersiniz.”
32 And they went who were sent, and they found, as he said to them.
Gönderilen öğrenciler gittiler, her şeyi İsa'nın kendilerine anlattığı gibi buldular.
33 And as they loosed the colt, the owner of him said to them: Why do ye loose that colt?
Sıpayı çözerlerken hayvanın sahipleri onlara, “Sıpayı niye çözüyorsunuz?” dediler.
34 And they said: Because our Lord needeth him.
Onlar da, “Rab'bin ona ihtiyacı var” karşılığını verdiler.
35 And they brought him to Jesus. And they cast their garments upon the colt, and set Jesus upon him.
Sıpayı İsa'ya getirdiler, üzerine kendi giysilerini atarak İsa'yı üstüne bindirdiler.
36 And as he went, they spread their garments in the way.
İsa ilerlerken halk, giysilerini yola seriyordu.
37 And when he came near to the descent of the place of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice, and to praise God, with a loud voice, for all the mighty deeds which they had seen.
İsa Zeytin Dağı'ndan aşağı inen yola yaklaştığı sırada, öğrencilerinden oluşan kalabalığın tümü, görmüş oldukları bütün mucizelerden ötürü, sevinç içinde yüksek sesle Tanrı'yı övmeye başladılar.
38 And they said: Blessed be the king, that cometh in the name of the Lord: peace in heaven, and glory on high.
“Rab'bin adıyla gelen Kral'a övgüler olsun! Gökte esenlik, en yücelerde yücelik olsun!” diyorlardı.
39 And some of the Pharisees from among the crowd, said to him: Rabbi, rebuke thy disciples.
Kalabalığın içinden bazı Ferisiler O'na, “Öğretmen, öğrencilerini sustur!” dediler.
40 He said to them: I tell you, that, if these should be silent, the stones would cry out.
İsa, “Size şunu söyleyeyim, bunlar susacak olsa, taşlar bağıracaktır!” diye karşılık verdi.
41 And as he drew near, and beheld the city, he wept over it:
İsa Yeruşalim'e yaklaşıp kenti görünce ağladı.
42 and said: O, hadst thou known the things that are of thy peace, at least in this thy day: but now they are hidden from thy eyes.
“Keşke bugün sen de esenliğe giden yolu bilseydin” dedi. “Ama şimdilik bu senin gözlerinden gizlendi.
43 For the days will come upon thee, when thy enemies will encompass thee, and besiege thee on every side.
Senin için öyle günler gelecek ki, düşmanların seni setlerle çevirecek, kuşatıp her yandan sıkıştıracaklar.
44 And they will destroy thee, and thy children within thee; and will not leave in thee one stone upon another; because thou knewest not the time of thy visitation.
Seni de, bağrındaki çocukları da yere çalacaklar. Sende taş üstünde taş bırakmayacaklar. Çünkü Tanrı'nın senin yardımına geldiği zamanı farketmedin.”
45 And when he entered the temple, he began to expel those who bought and sold in it.
Sonra İsa tapınağın avlusuna girerek satıcıları dışarı kovmaya başladı.
46 And he said to them: It is written, My house is a house of prayer; but ye have made it a den of robbers.
Onlara, “‘Evim dua evi olacak’ diye yazılmıştır. Ama siz onu haydut inine çevirdiniz” dedi.
47 And he taught daily in the temple: and the chief priests and Scribes and Elders of the people, sought to destroy him.
İsa her gün tapınakta öğretiyordu. Başkâhinler, din bilginleri ve halkın ileri gelenleri ise O'nu yok etmek istiyor, ama bunu nasıl yapacaklarını bilemiyorlardı. Çünkü bütün halk O'nu can kulağıyla dinliyordu.
48 But they found not, what they could do to him; for all the people hung upon him to hear him.
