Luke 15
1 Then drew near to him the publicans and sinners to hear him.
| و چون همه باجگیران و گناهکاران به نزدش می‌آمدند تا کلام او را بشنوند، | ۱ |
2 And the Sophree and Pharishee murmured, and said, This (man) receiveth sinners, and eateth with them.
| فریسیان و کاتبان، همهمه‌کنان می‌گفتند: «این شخص، گناهکارن را می‌پذیرد و با ایشان می‌خورد.» | ۲ |
3 And Jeshu spake to them this parable:
| پس برای ایشان این مثل را زده، گفت: | ۳ |
4 What man of you, who hath a hundred sheep, if he shall lose one from them, does not leave the ninety and nine in the wilderness, and, going, seeketh that which was lost until he shall have found it?
| «کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و یکی از آنها گم شود که آن نود و نه را درصحرا نگذارد و از عقب آن گمشده نرود تا آن رابیابد؟ | ۴ |
5 And when he hath found it, he rejoiceth and carrieth it upon his shoulders.
| پس چون آن را یافت به شادی بر دوش خود می‌گذارد، | ۵ |
6 And, coming to his house, he calleth his friends and his neighbours, and saith to them, Rejoice with me; for I have found the sheep which was lost.
| و به خانه آمده، دوستان وهمسایگان را می‌طلبد و بدیشان می‌گوید با من شادی کنید زیرا گوسفند گمشده خود را یافته‌ام. | ۶ |
7 I say to you, that thus shall there be joy in heaven over one sinner who repenteth, more than over the ninety and nine just ones who have no need of repentance.
| به شما می‌گویم که بر این منوال خوشی درآسمان رخ می‌نماید به‌سبب توبه یک گناهکاربیشتر از برای نود و نه عادل که احتیاج به توبه ندارند. | ۷ |
8 Or, who is the woman that hath ten zuzis, and shall lose one of them, (and) does not light a lamp and sweep the house, and seek it diligently, until she shall have found it?
| یا کدام زن است که ده درهم داشته باشدهرگاه یک درهم گم شود، چراغی افروخته، خانه را جاروب نکند و به دقت تفحص ننماید تا آن رابیابد؟ | ۸ |
9 And when she hath found it, she calleth her friends and her neighbours, and saith to them, Rejoice with me; for I have found my zuzi that I had lost.
| و چون یافت دوستان و همسایگان خودرا جمع کرده می‌گوید با من شادی کنید زیرادرهم گمشده را پیدا کرده‌ام. | ۹ |
10 I say to you, that so shall there be joy before the angels of God over one sinner that repenteth.
| همچنین به شمامی گویم شادی برای فرشتگان خدا روی می‌دهدبه‌سبب یک خطاکار که توبه کند.» | ۱۰ |
11 AND Jeshu said to them again, A certain man had two sons;
| باز‌گفت: «شخصی را دو پسر بود. | ۱۱ |
12 and his minor son said to him, My father, give to me my division of the goods of thy house. And he divided to them his substance.
| روزی پسر کوچک به پدر خود گفت: ای پدر، رصداموالی که باید به من رسد، به من بده. پس اومایملک خود را بر این دو تقسیم کرد. | ۱۲ |
13 And after a few days the minor son gathered together his all whatsoever, and went into a distant country, and there dispersed his substance in living profusely.
| و چندی نگذشت که آن پسر کهتر، آنچه داشت جمع کرده، به ملکی بعید کوچ کرد و به عیاشی ناهنجار، سرمایه خود را تلف نمود. | ۱۳ |
14 And when every thing he had was finished, there was a great famine in that country; and he began to want.
| و چون تمام راصرف نموده بود، قحطی سخت در آن دیارحادث گشت و او به محتاج شدن شروع کرد. | ۱۴ |
15 And he went and joined himself to one of the sons of the city of that place; and he sent him into the field to tend the swine.
| پس رفته خود را به یکی از اهل آن ملک پیوست. وی او را به املاک خود فرستاد تاگرازبانی کند. | ۱۵ |
16 And he had a desire to fill his belly with those karubs which the swine did eat; and no man gave to him.
| و آرزو می‌داشت که شکم خودرا از خرنوبی که خوکان می‌خوردند سیر کند وهیچ‌کس او را چیزی نمی داد. | ۱۶ |
17 And when he came to himself, he said, How many hirelings are there now in my father's house, who have abundance of bread, and I here with hunger am perishing!
| «آخر به خود آمده، گفت چقدر از مزدوران پدرم نان فراوان دارند و من از گرسنگی هلاک می‌شوم، | ۱۷ |
18 I will arise, go to my father, and say to him, My father, I have sinned against heaven and before thee,
| برخاسته نزد پدر خود می‌روم و بدوخواهم گفت‌ای پدر به آسمان و به حضور تو گناه کرده‌ام، | ۱۸ |
19 and am no more worthy thy son to be called: make me as one of thy hirelings.
| و دیگر شایسته آن نیستم که پسر توخوانده شوم، مرا چون یکی از مزدوران خودبگیر. | ۱۹ |
20 And he arose, (and) went to his father. And while he was (yet) afar, his father saw him, and had compassion upon him, and ran, fell upon his neck, and kissed him.
| در ساعت برخاسته به سوی پدر خودمتوجه شد. اما هنوز دور بود که پدرش او را دیده، ترحم نمود و دوان دوان آمده او را در آغوش خود کشیده، بوسید. | ۲۰ |
21 And his son said to him, My father, I have sinned against heaven and before thee, and am not worthy thy son to be called.
| پسر وی را گفت، ای پدربه آسمان و به حضور تو گناه کرده‌ام و بعد از این لایق آن نیستم که پسر تو خوانده شوم. | ۲۱ |
22 But his father said to his servants, Bring forth the first robe to clothe him, and put a ring upon his hand, and let him be, shod with sandals,
| لیکن پدر به غلامان خود گفت، جامه بهترین را از خانه آورده بدو بپوشانید و انگشتری بر دستش کنید ونعلین بر پایهایش، | ۲۲ |
23 and bring, kill the calf that is fat, and let us eat and be glad;
| و گوساله پرواری را آورده ذبح کنید تا بخوریم و شادی نماییم. | ۲۳ |
24 for this my son was dead, and he is alive; he was lost, and is found. And they began to rejoice.
| زیرا که این پسر من مرده بود، زنده گردید و گم شده بود، یافت شد. پس به شادی کردن شروع نمودند. | ۲۴ |
25 But he, the elder son, was in the field; and as he came and drew near to the house, he heard the voice of music;
| اما پسر بزرگ او در مزرعه بود. چون آمده نزدیک به خانه رسید، صدای ساز و رقص راشنید. | ۲۵ |
26 and he called one of the youths, and asked him what this was.
| پس یکی از نوکران خود را طلبیده پرسید این چیست؟ | ۲۶ |
27 He said to him, Thy brother hath come, and thy father hath killed the calf that was fat, because he hath received him well.
| به وی عرض کرد برادرت آمده و پدرت گوساله پرواری را ذبح کرده است زیرا که او را صحیح باز‌یافت. | ۲۷ |
28 And he was angry, and would not go in. And his father came forth and besought him.
| ولی او خشم نموده نخواست به خانه درآید تا پدرش بیرون آمده به او التماس نمود. | ۲۸ |
29 But he said to his father, Behold, how many years have I wrought thee service, and never have I transgressed thy commandment: yet never hast thou given me a kid, that I might feast with my friends.
| اما او در جواب پدرخود گفت، اینک سالها است که من خدمت توکرده‌ام و هرگز از حکم تو تجاوز نورزیده و هرگزبزغاله‌ای به من ندادی تا با دوستان خود شادی کنم. | ۲۹ |
30 But this thy son, when he hath wasted thy substance with harlots, and hath come, thou hast killed for him the fatted calf.
| لیکن چون این پسرت آمد که دولت تو رابا فاحشه‌ها تلف کرده است، برای او گوساله پرواری را ذبح کردی. | ۳۰ |
31 His father saith to him, My son, thou in all time art with me, and every thing that I have is thine.
| او وی را گفت، ای فرزند تو همیشه با من هستی و آنچه از آن من است، مال تو است. | ۳۱ |
32 But to rejoice it behoves us, and to be glad, because this thy brother was dead, and is alive; and was lost, and is found.
| ولی می‌بایست شادمانی کرد و مسرور شد زیرا که این برادر تو مرده بود، زنده گشت و گم شده بود، یافت گردید.» | ۳۲ |
