Luke 15
1 Were now to Him drawing near all the tax collectors and the sinners to hear Him.
Bütün vergi görevlileriyle günahkârlar İsa'yı dinlemek için O'na akın ediyordu.
2 And were grumbling the (both *no) Pharisees and the scribes saying that This [man] sinners receives and he eats with them.
Ferisiler'le din bilginleri ise, “Bu adam günahkârları kabul ediyor, onlarla birlikte yemek yiyor” diye söyleniyorlardı.
3 He spoke then to them parable this saying;
Bunun üzerine İsa onlara şu benzetmeyi anlattı: “Sizlerden birinin yüz koyunu olsa ve bunlardan bir tanesini kaybetse, doksan dokuzu bozkırda bırakarak kaybolanı bulana dek onun ardına düşmez mi?
4 What man of you having a hundred sheep and (having lost *NK+o) of them one not leaves the ninety nine in the open field and goes after the [one] having been lost until he may find it?
5 And having found [it] he lays [it] on the shoulders (of him *N+kO) rejoicing,
Onu bulunca da sevinç içinde omuzlarına alır, evine döner; arkadaşlarını, komşularını çağırıp onlara, ‘Benimle birlikte sevinin, kaybolan koyunumu buldum!’ der.
6 And having come to the house he calls together the friends and the neighbours saying to them; do rejoice with me, for I have found the sheep of mine the [one] having been lost!
7 I say to you that in the same way joy in heaven there will be over one sinner repenting rather than over ninety nine righteous ones who no need have of repentance.
Size şunu söyleyeyim, aynı şekilde gökte, tövbe eden tek bir günahkâr için, tövbeyi gereksinmeyen doksan dokuz doğru kişi için duyulandan daha büyük sevinç duyulacaktır.”
8 Or what woman drachmas having ten, if she may lose drachma one, surely she lights a lamp and she sweeps the house and she seeks carefully until (it *N+kO) she may find?
“Ya da on gümüş parası olan bir kadın bunlardan bir tanesini kaybetse, kandil yakıp evi süpürerek parayı bulana dek her tarafı dikkatle aramaz mı?
9 And having found [it] (she calls together *N+kO) the friends and neighbours saying; do rejoice with me, for I have found the drachma that I lost.
Parayı bulunca da arkadaşlarını, komşularını çağırıp, ‘Benimle birlikte sevinin, kaybettiğim parayı buldum!’ der.
10 Thus I say to you, there is joy before the angels of God over one sinner repenting.
Size şunu söyleyeyim, aynı şekilde Tanrı'nın melekleri de tövbe eden bir tek günahkâr için sevinç duyacaklar.”
11 He said then; A man certain had two sons.
İsa, “Bir adamın iki oğlu vardı” dedi.
12 And said the younger of them to the father; Father, do give to me what is due [to me] portion of the property. (then *N+kO) he divided between them the property.
“Bunlardan küçüğü babasına, ‘Baba’ dedi, ‘Malından payıma düşeni ver bana.’ Baba da servetini iki oğlu arasında paylaştırdı.
13 And after not many days having gathered together (all [things] *N+kO) the younger son went away into a country distant and there he wasted the estate of him living prodigally.
“Bundan birkaç gün sonra küçük oğul her şeyini toplayıp uzak bir ülkeye gitti. Orada sefahat içinde bir yaşam sürerek varını yoğunu çarçur etti.
14 When was spending however he everything there arose a famine (severe *N+kO) throughout the country that, and he himself began to be in need.
Delikanlı her şeyini harcadıktan sonra, o ülkede şiddetli bir kıtlık baş gösterdi, o da yokluk çekmeye başladı.
15 And having gone he joined himself to one of the citizens the country of that, and he sent him into the fields of him to feed pigs.
Bunun üzerine gidip o ülkenin vatandaşlarından birinin hizmetine girdi. Adam onu, domuz gütmek üzere otlaklarına yolladı.
16 And he was longing (to be fed *N+kO) (the *ko) (stomach of him *KO) (from *N+kO) the pods that were eating the pigs, and no [one] was giving to him.
Delikanlı, domuzların yediği keçiboynuzlarıyla karnını doyurmaya can atıyordu. Ama hiç kimse ona bir şey vermedi.
17 To himself however having come (he was saying; *N+kO) How many hired servants of the father of mine (have abundance *N+kO) of bread, I myself however with hunger (here *NO) am perishing!
“Aklı başına gelince şöyle dedi: ‘Babamın nice işçisinin fazlasıyla yiyeceği var, bense burada açlıktan ölüyorum.
18 Having risen up I will go to the father of mine and I will say to him; Father, I have sinned against heaven and before you;
Kalkıp babamın yanına döneceğim, ona, Baba diyeceğim, Tanrı'ya ve sana karşı günah işledim.
19 (and *k) no longer no longer am I worthy to be called son of you. do make me like one of the servants of you.
Ben artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim. Beni işçilerinden biri gibi kabul et.’
20 And having risen up he went to the father (of himself *NK+o) Still now he far being distant he saw him the father of him and was moved with compassion, and having run he fell upon the neck of him and he kissed him.
“Böylece kalkıp babasının yanına döndü. Kendisi daha uzaktayken babası onu gördü, ona acıdı, koşup boynuna sarıldı ve onu öptü.
21 Said then the son to him: Father, I have sinned against heaven and before you; (and *k) no longer no longer am I worthy to be called son of you (do make me as one of the servants of you. *O)
Oğlu ona, ‘Baba’ dedi, ‘Tanrı'ya ve sana karşı günah işledim. Ben artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim.’
22 Said then the father to the servants of him; (Quickly *NO) do bring out robe the best and do clothe him and do give a ring for the hand of him and sandals for [his] feet,
“Babası ise kölelerine, ‘Çabuk, en iyi kaftanı getirip ona giydirin!’ dedi. ‘Parmağına yüzük takın, ayaklarına çarık giydirin!
23 and (do bring *N+kO) the calf fattened, do kill [it], and having eaten let us be merry,
Besili danayı getirip kesin, yiyelim, eğlenelim.
24 For this the son of mine dead was and is alive again, (and *k) he was having been lost and is found. And they began to be merry.
Çünkü benim bu oğlum ölmüştü, yaşama döndü; kaybolmuştu, bulundu.’ Böylece eğlenmeye başladılar.
25 Was now the son of him the elder in [the] field. and while coming [up] he drew near to the house, he heard music and dancing.
“Babanın büyük oğlu ise tarladaydı. Gelip eve yaklaştığında çalgı ve oyun seslerini duydu.
26 And having called near one of the servants (of him *k) he was inquiring what (maybe *no) would be these things.
Uşaklardan birini yanına çağırıp, ‘Ne oluyor?’ diye sordu.
27 And he said to him that The brother of you is come, and has killed the father of you the calf fattened, because in good health him he has received.
“O da, ‘Kardeşin geldi, baban da ona sağ salim kavuştuğu için besili danayı kesti’ dedi.
28 He was angry however and not he was willing to go in. (And *N+KO) the father of him having gone he was begging him.
“Büyük oğul öfkelendi, içeri girmek istemedi. Babası dışarı çıkıp ona yalvardı. Ama o, babasına şöyle yanıt verdi: ‘Bak, bunca yıl senin için köle gibi çalıştım, hiçbir zaman buyruğundan çıkmadım. Ne var ki sen bana, arkadaşlarımla eğlenmem için hiçbir zaman bir oğlak bile vermedin.
29 And answering he said to the [the] father of him; Behold so many years I serve you and never a commandment of you I disobeyed, and to me myself never did you give a young goat that with the friends of mine I may make merry.
30 When however the son of you this the [one] having devoured your living with prostitutes came, you have killed for him the fattened calf.
Oysa senin malını fahişelerle yiyen şu oğlun eve dönünce, onun için besili danayı kestin.’
31 And he said to him; Son, you yourself always with me are, and all that [is] mine yours is.
“Babası ona, ‘Oğlum, sen her zaman yanımdasın, neyim varsa senindir’ dedi.
32 To make merry however and to rejoice it was fitting, because the brother of you this dead was and (is alive, *N+KO) and having been lost (was *k) and is found.
‘Ama sevinip eğlenmek gerekiyordu. Çünkü bu kardeşin ölmüştü, yaşama döndü; kaybolmuştu, bulundu!’”
