2 Corinthians 2
1 I judged (for *N+kO) within myself this not again in grief to you to come.
అపరఞ్చాహం పునః శోకాయ యుష్మత్సన్నిధిం న గమిష్యామీతి మనసి నిరచైషం|
2 If for I myself grieve you again who (is *k) the [one] gladdening me except not the [one] being grieved by me?
యస్మాద్ అహం యది యుష్మాన్ శోకయుక్తాన్ కరోమి తర్హి మయా యః శోకయుక్తీకృతస్తం వినా కేనాపరేణాహం హర్షయిష్యే?
3 And I wrote (to you *k) this same thing, so that not having come grief (I may have *N+kO) from [those] of whom it was necessary me to rejoice having trusted in all you that my joy of all of you is.
మమ యో హర్షః స యుష్మాకం సర్వ్వేషాం హర్ష ఏవేతి నిశ్చితం మయాబోధి; అతఏవ యైరహం హర్షయితవ్యస్తై ర్మదుపస్థితిసమయే యన్మమ శోకో న జాయేత తదర్థమేవ యుష్మభ్యమ్ ఏతాదృశం పత్రం మయా లిఖితం|
4 Out of for much affliction and anguish of heart I wrote to you through many tears, not that you may be grieved, but the love that you may know that I have more abundantly toward you.
వస్తుతస్తు బహుక్లేశస్య మనఃపీడాయాశ్చ సమయేఽహం బహ్వశ్రుపాతేన పత్రమేకం లిఖితవాన్ యుష్మాకం శోకార్థం తన్నహి కిన్తు యుష్మాసు మదీయప్రేమబాహుల్యస్య జ్ఞాపనార్థం|
5 If however anyone has caused grief, not me myself has he grieved but in part — that not I may burden all you.
యేనాహం శోకయుక్తీకృతస్తేన కేవలమహం శోకయుక్తీకృతస్తన్నహి కిన్త్వంశతో యూయం సర్వ్వేఽపి యతోఽహమత్ర కస్మింశ్చిద్ దోషమారోపయితుం నేచ్ఛామి|
6 Sufficient to such a one [is] the punishment this which [is] by the majority,
బహూనాం యత్ తర్జ్జనం తేన జనేనాలమ్భి తత్ తదర్థం ప్రచురం|
7 so that on the contrary rather for you to forgive and to comfort [him], lest perhaps by more excessive sorrow may be overwhelmed such a one.
అతః స దుఃఖసాగరే యన్న నిమజ్జతి తదర్థం యుష్మాభిః స క్షన్తవ్యః సాన్త్వయితవ్యశ్చ|
8 Therefore I exhort you to confirm toward him love.
ఇతి హేతోః ప్రర్థయేఽహం యుష్మాభిస్తస్మిన్ దయా క్రియతాం|
9 For this indeed also did I write, so that I may know the proof of you, whether to everything obedient you are.
యూయం సర్వ్వకర్మ్మణి మమాదేశం గృహ్లీథ న వేతి పరీక్షితుమ్ అహం యుష్మాన్ ప్రతి లిఖితవాన్|
10 To whomever now anything you forgive, I also myself; I also myself; and for I myself (to whom *N+kO) I have forgiven, if anything I have forgiven, [it is] for you in [the] presence of Christ,
యస్య యో దోషో యుష్మాభిః క్షమ్యతే తస్య స దోషో మయాపి క్షమ్యతే యశ్చ దోషో మయా క్షమ్యతే స యుష్మాకం కృతే ఖ్రీష్టస్య సాక్షాత్ క్షమ్యతే|
11 so that not we may be outwitted by Satan; not for of his schemes we are ignorant.
శయతానః కల్పనాస్మాభిరజ్ఞాతా నహి, అతో వయం యత్ తేన న వఞ్చ్యామహే తదర్థమ్ అస్మాభిః సావధానై ర్భవితవ్యం|
12 Having come now to Troas for the gospel of Christ also a door to me having been opened in [the] Lord,
అపరఞ్చ ఖ్రీష్టస్య సుసంవాదఘోషణార్థం మయి త్రోయానగరమాగతే ప్రభోః కర్మ్మణే చ మదర్థం ద్వారే ముక్తే
13 not I have had rest in the spirit of mine in the not finding my Titus the brother of mine, instead having taken leave of them I went out to Macedonia.
సత్యపి స్వభ్రాతుస్తీతస్యావిద్యమానత్వాత్ మదీయాత్మనః కాపి శాన్తి ర్న బభూవ, తస్మాద్ అహం తాన్ విసర్జ్జనం యాచిత్వా మాకిదనియాదేశం గన్తుం ప్రస్థానమ్ అకరవం|
14 However to God [be] thanks to the [One] always leading in triumph us in Christ and the fragrance of the knowledge of Him making manifest through us in every place,
య ఈశ్వరః సర్వ్వదా ఖ్రీష్టేనాస్మాన్ జయినః కరోతి సర్వ్వత్ర చాస్మాభిస్తదీయజ్ఞానస్య గన్ధం ప్రకాశయతి స ధన్యః|
15 For of Christ a sweet perfume we are to God in those being saved and in those perishing,
యస్మాద్ యే త్రాణం లప్స్యన్తే యే చ వినాశం గమిష్యన్తి తాన్ ప్రతి వయమ్ ఈశ్వరేణ ఖ్రీష్టస్య సౌగన్ధ్యం భవామః|
16 to one indeed an odor (from *no) death to death, to one however a fragrance (from *no) life to life. And for these things who [is] sufficient?
వయమ్ ఏకేషాం మృత్యవే మృత్యుగన్ధా అపరేషాఞ్చ జీవనాయ జీవనగన్ధా భవామః, కిన్త్వేతాదృశకర్మ్మసాధనే కః సమర్థోఽస్తి?
17 Not for we are like the (many *NK+O) peddling the word of God, but as of sincerity, but as of God, (before *N+kO) God in Christ we speak.
అన్యే బహవో లోకా యద్వద్ ఈశ్వరస్య వాక్యం మృషాశిక్షయా మిశ్రయన్తి వయం తద్వత్ తన్న మిశ్రయన్తః సరలభావేనేశ్వరస్య సాక్షాద్ ఈశ్వరస్యాదేశాత్ ఖ్రీష్టేన కథాం భాషామహే|
