Psalms 74
1 An Instructive Psalm. Asaph’s. Wherefore, O God, hast thou cast off utterly? Shall thine anger smoke against the flock of thine own pasturing?
O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
2 Remember thine own assembly thou didst acquire aforetime, Thou didst redeem the tribe of thine own inheritance, Mount Zion, wherein thou didst take up thy habitation.
Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
3 Lift up thy steps unto the places utterly unsafe, All the mischief!—the foe in the sanctuary!
Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
4 Thine adversaries have roared in the midst of thine appointed meeting, They have set their ensigns as tokens!
Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
5 One used to be known according as he carried up high—into the thicket of trees—the axes;
Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
6 But, now, the doors thereof all together, with axes and hammers, they batter down.
Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
7 They have cast, into the fire, thy sanctuary, To the ground, have they profaned the habitation of thy Name.
I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
8 They have said in their heart, Let us suppress them altogether, They have burned up all the meeting-places of GOD in the land.
Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
9 Our own signs, have we not seen, —There is no longer a prophet, —Neither is there with us, one who knoweth—How long!
Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
10 How long, O God, shall the adversary, reproach? Shall the enemy revile thy Name perpetually?
Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
11 Wherefore shouldst thou withdraw thy hand—thy right hand? [Bring it] out of the midst of thy bosom! (Selah)
Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
12 But, God, hath been my king from aforetime, Working Deliverances in the midst of the earth.
Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
13 Thou, didst cleave asunder, in thy might, the sea, Thou didst break in pieces the heads of the Crocodiles, [till they floated] on the waters;
Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
14 Thou, didst crush the heads of the Sea-Monster, Thou didst give him to be food, for the people of the deserts;
Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
15 Thou, didst cleave open fountain and torrent, Thou, didst dry up rivers of steady flow:
Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
16 Thine, is the day, Yea, thine, the night, Thou, didst establish moon and sun;
Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
17 Thou, didst set up all the bounds of the earth, As for summer and winter, thou, didst form them!
Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
18 Remember this, An enemy, hath reproached Yahweh, Yea, an impious people, have reviled thy Name.
Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
19 Do not deliver up, to a wild beast, the life of thy turtle-dove, The living host of thine oppressed ones, do not forget perpetually.
Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
20 Have respect to thy covenant, For the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
21 May the crushed one not again be confounded, As for the oppressed and the needy, let them praise thy Name.
Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
22 Arise! O God, plead thine own cause, Remember the reproach of thee, from the impious one, all the day:
Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
23 Do not forget the voice of thine adversaries, The noise of thine assailants, ascending continually.
Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
