Psalms 64

1 To the Chief Musician. A Melody of David. Hear, O God, my voice when I complain, From dread peril by the foe, wilt thou guard my life.

بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، زەبوورێکی داودە. ئەی خودایە، گوێ لە دەنگی سکاڵام بگرە، ژیانم لە مەترسی دوژمنانم بپارێزە.

2 Wilt thou hide me, From the conclave of evil-doers, From the crowd of workers of iniquity.

لە پیلانی بەدکاران بمشارەوە، لە کۆمەڵی خراپەکاران.

3 Who have sharpened, like a sword, their tongue, Have made ready their arrow—a bitter word;

کە زمانی خۆیان وەک شمشێر تیژ کردووە، قسە تاڵەکانیان وەک تیری هاوێژراوە.

4 To shoot, in secret places, at the blameless one, Suddenly they shoot at him, and fear not.

لە بۆسەکانیانەوە تیر لە کەسی بێ کەموکوڕی دەگرن، لەناکاو تێی دەگرن و ناترسن.

5 They strengthen for them a wicked word, They talk of hiding snares, They have said, Who can see them?

بۆ کاری خراپە یەکتری هاندەدەن، دەربارەی شاردنەوەی داوەکانیان دەدوێن، دەڵێن: «کێ دەمانبینێ؟»

6 They devise perverse things, They have completed the device well devised, Both the intent of each one, and the mind, are unsearchable.

تەگبیر بۆ تاوان دەکەن، دەڵێن: «پیلانێکی تەواومان داڕشت!» بێگومان دڵ و دەروونی مرۆڤ قووڵە.

7 Once let God have shot at them an arrow, Suddenly have appeared their own wounds!

بەڵام خودا تیریان تێدەگرێت، لەناکاو برینداریان دەکات.

8 When they were to have ruined another, their tongue smote themselves, All who observe them take flight.

زمان درێژییان دەبێتە هۆی کەوتنیان، هەرکەسێک کە دەیانبینێت سەری بادەدات.

9 Therefore have all men feared, —And have told the doing of God, And, his work, have considered.

هەموو ئادەمیزاد دەترسن، کاری خودا ڕادەگەیەنن و بیردەکەنەوە لەوەی کە کردی.

10 The righteous man shall rejoice in Yahweh, and seek refuge in him, Then shall glory—all who are upright in heart.

با ڕاستودروستان بە یەزدان دڵخۆش بن و پەنا ببەنە بەر ئەو، با هەموو دڵڕاستان ستایشی بکەن!