Psalms 49
1 To the Chief Musician. For the Sons of Korah. A Melody. Hear ye, this all ye peoples, Give ear, all ye inhabitants of this passing world;
Hlustið nú háir og lágir, ríkir og fátækir.
2 Both sons of the low, And sons of the high, —Together both rich and needy: —
Allir heimsbúar hlýðið á.
3 My mouth, shall speak forth Wisdom, And the soft utterance of my heart be Understanding:
Ég tala til ykkar vísdómsorð.
4 I will bend, to a by-word, mine ear, I will open, on the lyre, mine enigma.
Með undirleik hörpu kveð ég um hyggindi, veiti svör við spurningum lífsins:
5 Wherefore should I fear in the days of calamity, Though the iniquity of them who lie in wait for me should enclose me?
Láttu ekki ógæfuna hræða þig, né óvini sem umkringja þig með illsku!
6 As for them who are trusting in their wealth, —And, in the abundance of their riches, do boast themselves,
Auðæfum sínum treysta þeir og stæra sig af miklu ríkidæmi
7 A brother, can none of them, redeem, he cannot give unto God a ransom for himself:
en þó gæti enginn þeirra greitt Guði lausnargjald fyrir bróður sinn, keypt hann lausan.
8 So costly, is the redemption of their soul, That it faileth unto times age-abiding;
Sál mannsins er dýrmætari en svo að hún verði keypt fyrir fé.
9 That he should, yet, live on, continually, Should not see corruption.
Auður alls heimsins hrekkur ekki til að kaupa einum manni líf og forða honum frá gröfinni.
10 For it is seen that, the wise, die, Together with the dullard, and the brutish, do they perish, And leave, to others, their wealth:
Þið auðmenn og vitringar og aðrir sem hreykið ykkur hátt, þið munuð farast eins og aðrir menn. Þið hafið enga kröfu til lífsins fremur en fífl og fáráðlingar. Þið verðið að eftirláta öðrum auð ykkar.
11 Their, inward thought, is that their houses are for times age-abiding, Their habitations, for generation after generation, —They give their own names unto lands!
Hús og eignir bera nöfn ykkar rétt eins og þið ætlið að búa þar að eilífu!
12 But, a son of earth, though wealthy, cannot tarry, He hath made himself a by-word—Beasts, they resemble:
Nei, maðurinn verður að deyja. Hann er eins og skepnurnar, þrátt fyrir frægð sína og frama.
13 This, their way, is a folly to them, And yet, their followers, with their mouth, approve. (Selah)
Slík verða afdrif hinna hrokafullu en samt mun þeirra getið með virðingu þegar þeir eru dauðir.
14 Like sheep—into hades, are they driven, Death shall shepherd them, —And the upright shall have dominion over them in the morning, Even their form, is to decay, Hades, is all that remaineth of a habitation for him. (Sheol h7585)
En þeir fá ekki umflúið dauðann. Þegar upp er staðið verða hinir vondu að þjóna hinum góðu. Vald auðsins er þeim gagnslaust í dauðanum og ekki taka þeir auðæfi sín með sér. (Sheol h7585)
15 But, God, will redeem my soul, out of the hand of hades, For he will take me. (Selah) (Sheol h7585)
En hvað um mig? Guð mun leysa sál mína frá dauða og frelsa mig úr helju. (Sheol h7585)
16 Do not fear, When a man becometh rich, When the glory of his house increaseth;
Vertu ekki gramur þótt einhver verði ríkur og reisi sér glæsihöll.
17 For, when he dieth, he shall take, nothing, his glory shall not descend after him;
Ekkert af því mun hann taka með sér í gröfina, ekki einu sinni frægð sína!
18 For, though, his own self—while he lived, he used to bless, And they will praise thee, when thou doest well to thyself,
Í lifanda lífi telur hann sig heppinn og heimurinn klappar honum lof í lófa,
19 He shall enter as far as the circle of his fathers, Nevermore, shall they see the light.
en þó deyr hann eins og aðrir og hverfur inn í myrkrið.
20 A son of earth though wealthy, who discerneth not, Hath made himself a by-word, Beasts, they resemble.
Sá sem elskar eigin lofstír deyr eins og skepnan, þrátt fyrir frægð sína og frama.
