Psalms 147
1 Praise ye Yah, For it is good, to make melody to our GOD, —For it is delightful, seemly is praise!
Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
2 Yahweh, is building Jerusalem, The outcasts of Israel, will he gather together.
PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
3 He is healing the broken in heart, —and binding up their hurts.
On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
4 Counting the number of the stars, To all of them—names, he giveth.
On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
5 Great is our Lord, and of abounding strength, And, his knowledge, cannot be expressed.
Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
6 Yahweh, relieveth the humbled! casting the lawless down to the earth.
PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
7 Respond to Yahweh with thanksgiving, Make melody to our God with the lyre.
Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
8 Who covereth the heavens with clouds, preparing rain for the earth, who causeth the mountains to sprout grass:
Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
9 Giving, to the beast, its food, to the young ravens, when they cry.
Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
10 Not in the strength of the horse, doth he delight, Not in the legs of a man, hath he pleasure:
Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
11 Yahweh, hath pleasure, in them who revere him, in them who wait for his lovingkindness.
PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
12 Laud thou, O Jerusalem, Yahweh, Praise thy God, O Zion:
Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
13 For he hath strengthened the bars of thy gates, He hath blessed thy children in thy midst:
On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
14 Who maketh thy boundaries to be peace, With the marrow of wheat, doth he satisfy thee:
Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
15 Who sendeth his utterance to the earth, How swiftly, runneth his word!
On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
16 Who giveth snow like wool, Hoar-frost—like ashes, he scattereth:
On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
17 Casting forth his ice like crumbs, Before his cold, who can stand?
Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
18 He sendeth forth his word and melteth them, He causeth his wind to blow, the waters, stream along:
Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
19 Declaring his word unto Jacob, His statutes and his regulations, unto Israel.
Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
20 He hath not dealt so with any nation, and, his regulations, he maketh not known to them. Praise ye Yah!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
