Proverbs 9
1 Wisdom, hath builded her house, hath hewn out her seven pillars;
Η σοφία ωκοδόμησε τον οίκον αυτής, ελατόμησε τους στύλους αυτής επτά·
2 hath slaughtered her beasts, hath mingled her wine, hath even set in order her table;
έσφαξε τη σφάγια αυτής, εκέρασε τον οίνον αυτής, και ητοίμασε την τράπεζαν αυτής·
3 hath sent forth her maidens, She crieth aloud, upon the tops of the heights of the city:
απέστειλε τας θεραπαίνας αυτής, κηρύττει επί των υψηλών τόπων της πόλεως,
4 Whoso is simple, let him turn in hither, as for him that lacketh sense, she saith to him—
Όστις είναι άφρων, ας στραφή εδώ· και, προς τους ενδεείς φρενών, λέγει προς αυτούς,
5 Come, feed on my food, and drink of the wine I have mingled;
Έλθετε, φάγετε από του άρτου μου, και πίετε από του οίνου τον οποίον εκέρασα·
6 Forsake the simple ones, and live, and advance in the way of understanding.
αφήσατε την αφροσύνην και ζήσατε· και κατευθύνθητε εν τη οδώ της συνέσεως.
7 He that rebuketh a scoffer, getteth to himself contempt, and, he that reproveth a lawless man, [getteth to himself] his shame.
Ο νουθετών χλευαστήν λαμβάνει εις εαυτόν ατιμίαν· και ο ελέγχων τον ασεβή λαμβάνει εις εαυτόν μώμον.
8 Do not reprove a scoffer, lest he hate thee, Reprove a wise man, and he will love thee.
Μη έλεγχε χλευαστήν, διά να μη σε μισήση· έλεγχε σοφόν, και θέλει σε αγαπήσει.
9 Give to a wise man, and he will be wiser still, Inform a righteous man, and he will increase learning.
Δίδε αφορμήν εις τον σοφόν και θέλει γείνει σοφώτερος· δίδασκε τον δίκαιον και θέλει αυξηθή εις μάθησιν.
10 The beginning of wisdom, is the reverence of Yahweh, and, the knowledge of the Holy, is understanding;
Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις αγίων φρόνησις.
11 For, by me, shall be multiplied—thy days, and there be added to thee—the years of life.
Διότι δι' εμού αι ημέραι σου θέλουσι πολλαπλασιασθή, και έτη ζωής θέλουσι προστεθή εις σε.
12 If thou art wise, thou art wise for thyself, but, if thou scoff, alone, shalt thou bear it.
Εάν γείνης σοφός, θέλεις είσθαι σοφός διά σεαυτόν· και εάν γείνης χλευαστής, συ μόνος θέλεις πάσχει.
13 The woman Stupidity, is boisterous, so simple that she knoweth not what she would do;
Γυνή άφρων, θρασεία, ανόητος και μη γνωρίζουσα μηδέν·
14 So she sitteth at the entrance of her house, upon a seat, in the heights of the city;
κάθηται εν τη θύρα της οικίας αυτής επί θρόνου, εν τοις υψηλοίς τόποις της πόλεως,
15 To invite them who pass by the way, who are going straight on in their paths:
προσκαλούσα τους διαβάτας τους κατευθυνομένους εις την οδόν αυτών·
16 Whoso is simple, let him turn aside hither, and, as for him that lacketh sense, she saith to him:
όστις είναι άφρων, ας στραφή εδώ· και προς τον ενδεή φρενών, λέγει προς αυτόν,
17 Stolen waters, will be sweet, —and a secret meal, will be pleasant;
Τα κλοπιμαία ύδατα είναι γλυκέα, και ο κρύφιος άρτος είναι ηδύς.
