Proverbs 25

1 These also, are proverbs of Solomon, —which the men of Hezekiah king of Judah transcribed.

Και αύται είναι παροιμίαι του Σολομώντος, τας οποίας συνέλεξαν οι άνθρωποι του Εζεκίου, βασιλέως του Ιούδα.

2 The glory of God, is to conceal a thing, but, the glory of kings, is to search out a thing.

Δόξα του Θεού είναι να καλύπτη το πράγμα· δόξα δε των βασιλέων να εξιχνιάζωσι το πράγμα.

3 The heavens for height, and the earth for depth, but, the heart of kings, cannot be searched.

Ο ουρανός κατά το ύψος και η γη κατά το βάθος και η καρδία των βασιλέων είναι ανεξερεύνητα.

4 Remove the dross from the silver, and there cometh forth, to the refiner, a vessel:

Αφαίρεσον την σκωρίαν από του αργύρου, και σκεύος θέλει εξέλθει εις τον χρυσοχόον·

5 Remove a lawless man from before the king, that his throne, may be established in righteousness.

αφαίρεσον τους ασεβείς απ' έμπροσθεν του βασιλέως, και ο θρόνος αυτού θέλει στερεωθή εν δικαιοσύνη.

6 Do not honour thyself before a king, nor, in the place of great men, do thou stand;

Μη αλαζονεύου έμπροσθεν του βασιλέως, και μη ίστασαι εν τω τόπω των μεγάλων·

7 For better it be said to thee, Come up hither, —than that thou be put lower down before a noble, whom thine own eyes, have beheld.

Διότι καλήτερον να σοι είπωσιν, Ανάβα εδώ, παρά να καταβιβασθής επί παρουσία του άρχοντος, τον οποίον είδον οι οφθαλμοί σου.

8 Do not go forth to strive in haste, —lest [thou know not] what to do in the latter end thereof, when thy neighbour, hath put thee to shame.

Μη εξέλθης εις έριδα ταχέως· μήποτε εν τω τέλει απορήσης τι να κάμης, όταν ο πλησίον σου σε καταισχύνη.

9 Thy contention, urge thou with thy neighbour, and, the secret of another, do not reveal:

Εκδίκασον την δίκην σου μετά του πλησίον σου· και μη ανακάλυπτε το μυστικόν άλλου·

10 Lest he that heareth expose thee, and, the report concerning thee, turn not away.

Μήποτε ο ακούων σε ονειδίση και η καταισχύνη σου δεν εξαλειφθή.

11 Golden fruit in figured silver baskets, is a word spoken on fitting occasion.

Λόγος λαληθείς πρεπόντως είναι μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά.

12 A ring of gold, and a vessel of precious metal, is a wise reprover, on a hearing ear.

Ως ενώτιον χρυσούν και στολίδιον καθαρού χρυσίου, είναι ο σοφός ο ελέγχων ωτίον υπήκοον.

13 As the cold of snow in the day of harvest, is a faithful messenger to them who send him, —when, the life of his masters, he restoreth.

Ως το ψύχος της χιόνος εν καιρώ του θερισμού, ούτως είναι ο πιστός πρέσβυς εις τους αποστέλλοντας αυτόν· διότι αναπαύει την ψυχήν των κυρίων αυτού.

14 Clouds and wind, when rain there is none, is the man who boasteth himself of a pretended gift.

Ο καυχώμενος εις δώρον ψευδές ομοιάζει σύννεφα και άνεμον χωρίς βροχής.

15 By long patience, is a judge persuaded, and, a soft tongue, breaketh the bone.

Δι' υπομονής πείθεται ο ηγεμών· και η γλυκεία γλώσσα συντρίβει οστά.

16 Honey having found, eat to suffice thee, lest thou loathe it, and vomit it forth.

Εύρηκας μέλι; φάγε όσον σοι είναι αρκετόν, μήποτε υπερεμπλησθής απ' αυτού και εξεμέσης αυτό.

17 Withhold thy foot from the house of thy neighbour, —lest he be weary of thee, and hate thee.

Σπανίως βάλε τον πόδα σου εις τον οίκον του πλησίον σου, μήποτε σε βαρυνθή και σε μισήση.

18 A hammer and a sword, and a sharpened arrow, is a man becoming a false witness against his neighbour.

Ο άνθρωπος, όστις μαρτυρεί κατά του πλησίον αυτού μαρτυρίαν ψευδή, είναι ως ρόπαλον και μάχαιρα και βέλος οξύ.

19 A broken tooth and a faltering foot, is confidence in the treacherous, in the day of danger.

Πίστις προς άπιστον εν ημέρα συμφοράς είναι ως οδόντιον σεσηπός και πους εξηρθρωμένος.

20 As splendour of dress on a cold day—vinegar upon nitre, so is a singer with songs, unto a sad heart.

Ως ο εκδυόμενος ιμάτιον εν ημέρα ψύχους και το όξος επί νίτρον, ούτως είναι ο ψάλλων άσματα εις λελυπημένην καρδίαν.

21 If he that hateth thee hunger, give him bread to eat, and, if he be thirsty, give him water to drink;

Εάν πεινά ο εχθρός σου, δος εις αυτόν άρτον να φάγη· και εάν διψά, πότισον αυτόν ύδωρ·

22 For, burning coals, shalt thou be heaping upon his head, —and, Yahweh, will repay thee.

διότι θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού, και ο Κύριος θέλει σε ανταμείψει.

23 A north wind, bringeth forth rain, and, a face stirred with indignation, a secretive tongue.

Ο βορράς άνεμος εκδιώκει την βροχήν· το δε ωργισμένον πρόσωπον την υποψιθυρίζουσαν γλώσσαν.

24 Better to dwell on the corner of the roof, than a quarrelsome wife, and a house in common.

Καλήτερον να κατοική τις εν γωνία δώματος, παρά εν οίκω ευρυχώρω μετά γυναικός φιλέριδος.

25 As cold water to a thirsty soul, so is a good report from a far country.

Ως ύδωρ ψυχρόν εις ψυχήν διψώσαν, ούτως είναι αγγελίαι αγαθαί από μακρυνής γης.

26 A fountain fouled, a spring spoiled, is a righteous man tottering before one who is lawless.

Ο δίκαιος σφάλλων έμπροσθεν του ασεβούς είναι ως πηγή θολερά και βρύσις διαφθαρείσα.

27 To eat honey in abundance, is not good, nor is, searching out their own honour, an honourable thing.

Καθώς δεν είναι καλόν να τρώγη τις πολύ μέλι, ούτω δεν είναι ένδοξον να ζητή την ιδίαν αυτού δόξαν.

28 A city broken down without a wall, is a man who hath no control over his own spirit.

Όστις δεν κρατεί το πνεύμα αυτού, είναι ως πόλις κατηδαφισμένη και ατείχιστος.