Mark 2
1 And, entering again into Capernaum, after some days, it was heard say—He is in a house;
Бир нәччә күндин кейин у қайтидин Кәпәрнаһумға кирди. У өйдикән, дегән хәвәр тарқиливиди,
2 and many were gathered together, so that no longer was there room even in the approaches to the door, —and he began speaking unto them the word;
шунчә көп адәм у йәргә жиғилдики, һәтта ишик алдидиму пут дәссигидәк йәр қалмиған еди. У уларға сөз-калам йәткүзүвататти.
3 and they come, bearing unto him a paralytic, upborne by four, —
Мана шу әснада, бир нәччә адәм униң алдиға бир паләчни елип кәлди; уни улардин төрти көтирип әкәлгән еди.
4 and, not being able to get near him by reason of the multitude, they uncovered the roof where he was, and, having broken it up, they began letting down the couch whereon the paralytic was lying;
Адәмниң көплүгидин униңға йеқинлишалмай, улар униң үстидин өгүзни тешип, төшүк ачқандин кейин паләчни зәмбил билән [Әйсаниң алдиға] чүшүрди.
5 and, Jesus, seeing their faith, saith unto the paralytic—Child! forgiven are thy sins!
Әнди Әйса уларниң ишәшини көрүп паләчкә: — Балам, гуналириң кәчүрүм қилинди, — деди.
6 Now there were certain of the Scribes there, sitting and deliberating in their hearts, —
Лекин у йәрдә олтарған бәзи Тәврат устазлири көңлидә гуманий соалларни қоюп:
7 Why doth, this, man thus talk? he is speaking profanely! Who can forgive sins, save one, God?
«Бу адәм немә үчүн мундақ дәйду? У күпүрлүк қиливатидиғу! Худадин башқа кимму гуналарни кәчүрүм қилалисун?» дейишти.
8 And Jesus, straightway, taking note in his spirit, that [thus] they are deliberating within themselves, saith [unto them]—Why, these things, are ye deliberating in your hearts?
Әйса шуан роһида уларниң көңүллиридә шундақ гуманий соалларни қоюватқанлиғини билип йетип, уларға мундақ деди: — Силәр көңүлдә немишкә шундақ соалларни қойисиләр?
9 Which is easier—to say unto the paralytic, Forgiven are thy sins, or to say, Rise, [and] take up thy couch, and be walking?
Мошу паләчкә: «Гуналириң кәчүрүм қилинди!» дейиш асанму, яки «Орнуңдин тур, зәмбил-көрпәңни жиғиштуруп маң!» дейиш асанму?
10 But, that ye may know that the Son of Man hath authority to be forgiving sins upon the earth, he saith to the paralytic:
Амма һазир силәрниң Инсаноғлиниң йәр йүзидә гуналарни кәчүрүм қилиш һоқуқиға егә екәнлигини билишиңлар үчүн, — У паләч кесәлгә:
11 To thee, I say, Rise, take up thy couch, and be going thy way unto thy house.
— Саңа ейтайки, орнуңдин тур, зәмбил-көрпәңни жиғиштуруп өйүңгә қайт! — деди.
12 And he arose, and, straightway taking up the couch, went forth before all, —so that all were beside themselves and were glorifying God, [saying]—Thus, we never saw it!
У дәрһал орнидин дәс туруп, зәмбил-көрписини жиғиштурди вә һәммәйләнниң көз алдида [өйдин] чиқип кәтти. Һәммәйлән қаттиқ һәйран қелип Худани улуқлишип: — Мошундақ ишни әзәлдин көрүп бақмиған едуқ, — дейишти.
13 And he went forth again by the sea, —and all the multitude was coming unto him, and he began teaching them.
У йәнә деңиз бойиға қарап маңди. Кишиләр топи униң әтрапиға олишивалди. У уларға тәлим бәрди.
14 And, passing by, he saw Levi, the son of Alphaeus, sitting over the tax-office, —and saith unto him—Be following me! And, arising, he followed him.
У йолдин өтүп кетиватқанда, баҗ алидиған орунда олтарған Алфайниң оғли Лавийни көрүп, униңға: — Маңа әгәшкин, — деди. У орнидин туруп, униңға әгәшти.
15 And it cometh to pass, that he is reclining in his house, and many tax-collectors and sinners were reclining with Jesus and his disciples; for there were many, and they began following him.
Вә шундақ болдики, у [Лавийниң] өйидә дәстиханда олтарғанда, нурғун баҗгирлар вә гунакарлар Әйса вә униң мухлислири билән һәмдәстихан болди. Бундақ кишиләр хелә көп еди, уларму униңға әгәшкән еди.
16 And the Scribes and Pharisees, seeing that he was eating with the sinners and the tax-collectors, began saying unto his disciples—With the tax-collectors and sinners, is he eating?
Әнди Тәврат устазлири вә Пәрисийләр униң гунакарлар вә баҗгирлар билән бир дәстиханда олтарғанлиғини көрүп, мухлислириға: — У немишкә баҗгир вә гунакарлар билән бир дәстиханда йәп-ичип олтириду?! — дейишти.
17 And, hearing it, Jesus saith unto them—No need, have the strong of a physician, but they who are sick, I came not to call the righteous, but sinners.
Буни аңлиған Әйса уларға: — Сағлам адәм әмәс, бәлки бемарлар тевипқа муһтаҗдур. Мән һәққанийларни әмәс, бәлки гунакарларни чақирғили кәлдим, — деди.
18 And the disciples of John and the Pharisees were fasting; and they come and say unto him—For what cause, do, the disciples of John and the disciples of the Pharisees, fast, whereas, thy disciples, fast not?
Әнди Йәһяниң мухлислири билән Пәрисийләр роза тутувататти. Бәзиләр униң алдиға келип: — Немишкә Йәһяниң мухлислири вә Пәрисийләрниң мухлислири роза тутиду, лекин сениң мухлислириң тутмайду? — дәп сорашти.
19 And Jesus said unto them—Is it possible for the sons of the bridechamber, while the bridegroom is with them, to be fasting? So long as they have the bridegroom with them, it is impossible, to fast.
Әйса җававән мундақ деди: — Тойи болуватқан жигит техи тойда һәмдәстихан олтарған чағда, меһманлири роза тутуп олтарса қандақ болиду!? Тойи болуватқан жигит тойда болсила, улар һеч қандақ роза туталмайду.
20 But there will come days, when the bridegroom shall be taken from them, and, then, they will fast, in that day.
Амма шу күнләр келидуки, жигит улардин елип кетилиду, улар шу күндә роза тутиду.
21 No one, seweth a patch of unshrunk cloth upon an old mantle, —otherwise, at least, the shrinking teareth away from it—the new from the old—and, a worse rent is made.
Һеч ким кона көйнәккә йеңи рәхттин ямақ салмайду. Ундақ қилса, йеңи ямақ [киришип], кона кийимни тартиштуруп житиветиду. Нәтиҗидә, житиқ техиму йоғинап кетиду.
22 And, no one, poureth new wine into fold skins, —otherwise, at least, the wine will burst the skins, and the wine is lost, and, the skins. [But new wine is for unused skins.]
Һеч ким йеңи шарапни кона тулумларға қачилимайду. Әгәр ундақ қилса, шарапниң [ечиши билән] тулумлар йерилип кетиду-дә, шарапму төкүлүп кетиду һәм тулумларму кардин чиқиду. Шуниң үчүн йеңи шарап йеңи тулумларға қачилиниши керәк.
23 And it came to pass, that he, on the Sabbath, was passing through the cornfields, and his disciples began to be going forward, plucking the ears of corn.
Бир шабат күни шундақ болдики, у буғдайлиқлардин өтүп кетивататти. Униң мухлислири йолда меңиватқанда башақларни үзүшкә башлиди.
24 And, the Pharisees, were saying, —See! why are they doing, on the Sabbath, what is not allowed?
Пәрисийләр униңға: — Қара, улар немишкә шабат күни [Тәвратта] чәкләнгән ишни қилиду? — дейишти.
25 And he saith unto them—Have ye never read what David did, when he had need and hungered, —he, and they who were with him:
У уларға: — [Падишаһ] Давутниң өзи вә һәмраһлири һаҗәтмән болғанда, йәни ач қалғанда немә қилғанлиғини [муқәддәс язмилардин] оқумиғанмусиләр?
26 [how] he entered into the house of God, while Abiathar was High-priest, and, the presence-bread, did eat, —which it is not allowed to eat, save unto the priests, —and gave, unto them also who were with him?
— Демәк, Абиятар баш каһин болған вақтида, у Худаниң өйигә кирип, Худаға аталған, Тәвратта пәқәт каһинларниң йейишигила болидиған нанларни [сорап] йегән, шундақла һәмраһлириғиму бәргән? — деди.
27 And he was saying unto them—The Sabbath, for man, was made, and not, man, for, the Sabbath:
У уларға йәнә: — Инсан шабат күни үчүн әмәс, шабат күни инсан үчүн яритилди.
28 So that the Son of Man is, Lord, even of the Sabbath.
Шуниң үчүн, Инсаноғли шабат күниниңму Егисидур, — деди.
