Luke 18
1 And he was speaking a parable unto them, as to its being needful for them always to pray, and not be faint-hearted;
అపరఞ్చ లోకైరక్లాన్తై ర్నిరన్తరం ప్రార్థయితవ్యమ్ ఇత్యాశయేన యీశునా దృష్టాన్త ఏకః కథితః|
2 saying—A certain judge, there was in a certain city, —having, for God, no reverence, and, for man, no respect.
కుత్రచిన్నగరే కశ్చిత్ ప్రాడ్వివాక ఆసీత్ స ఈశ్వరాన్నాబిభేత్ మానుషాంశ్చ నామన్యత|
3 And, a widow, there was, in that city; and she kept coming unto him, saying—Vindicate me from mine adversary!
అథ తత్పురవాసినీ కాచిద్విధవా తత్సమీపమేత్య వివాదినా సహ మమ వివాదం పరిష్కుర్వ్వితి నివేదయామాస|
4 And he was unwilling for a time; but, after these things, he said within himself—Although, neither God, I reverence, nor man, I respect,
తతః స ప్రాడ్వివాకః కియద్దినాని న తదఙ్గీకృతవాన్ పశ్చాచ్చిత్తే చిన్తయామాస, యద్యపీశ్వరాన్న బిభేమి మనుష్యానపి న మన్యే
5 Yet, if only because this widow annoyeth me, I will vindicate her, —lest, persistently coming, she wholly wear me out.
తథాప్యేషా విధవా మాం క్లిశ్నాతి తస్మాదస్యా వివాదం పరిష్కరిష్యామి నోచేత్ సా సదాగత్య మాం వ్యగ్రం కరిష్యతి|
6 And the Lord said—Hear ye what, the unrighteous judge saith; —
పశ్చాత్ ప్రభురవదద్ అసావన్యాయప్రాడ్వివాకో యదాహ తత్ర మనో నిధధ్వం|
7 And shall, God, in any wise not execute the vindication of his chosen ones, who are crying out to him day and night, although he beareth long with regard to them?
ఈశ్వరస్య యే ఽభిరుచితలోకా దివానిశం ప్రార్థయన్తే స బహుదినాని విలమ్బ్యాపి తేషాం వివాదాన్ కిం న పరిష్కరిష్యతి?
8 I tell you—He will execute their vindication, quickly! nevertheless, though, the Son of Man, do come, will he, after all, find the faith on the earth?
యుష్మానహం వదామి త్వరయా పరిష్కరిష్యతి, కిన్తు యదా మనుష్యపుత్ర ఆగమిష్యతి తదా పృథివ్యాం కిమీదృశం విశ్వాసం ప్రాప్స్యతి?
9 And he spake, even unto certain who were confident in themselves that they were righteous, and were despising the rest, this parable: —
యే స్వాన్ ధార్మ్మికాన్ జ్ఞాత్వా పరాన్ తుచ్ఛీకుర్వ్వన్తి ఏతాదృగ్భ్యః, కియద్భ్య ఇమం దృష్టాన్తం కథయామాస|
10 Two men, went up into the temple to pray, one, a Pharisee, and, the other, a tax-collector.
ఏకః ఫిరూశ్యపరః కరసఞ్చాయీ ద్వావిమౌ ప్రార్థయితుం మన్దిరం గతౌ|
11 The Pharisee, taking his stand, these things unto himself was praying: O God! I thank thee, that I am not like the rest of men, —extortioners, unjust, adulterers, or, even as this tax-collector;
తతోఽసౌ ఫిరూశ్యేకపార్శ్వే తిష్ఠన్ హే ఈశ్వర అహమన్యలోకవత్ లోఠయితాన్యాయీ పారదారికశ్చ న భవామి అస్య కరసఞ్చాయినస్తుల్యశ్చ న, తస్మాత్త్వాం ధన్యం వదామి|
12 I fast twice in the week, I give a tenth of whatsoever things I gain!
సప్తసు దినేషు దినద్వయముపవసామి సర్వ్వసమ్పత్తే ర్దశమాంశం దదామి చ, ఏతత్కథాం కథయన్ ప్రార్థయామాస|
13 But, the tax-collector, afar off, standing, —would not so much as lift up, his eyes, unto heaven, but kept smiting his own breast saying—O God! be propitiated unto me, the sinner!
కిన్తు స కరసఞ్చాయి దూరే తిష్ఠన్ స్వర్గం ద్రష్టుం నేచ్ఛన్ వక్షసి కరాఘాతం కుర్వ్వన్ హే ఈశ్వర పాపిష్ఠం మాం దయస్వ, ఇత్థం ప్రార్థయామాస|
14 I tell you—This one went down justified, unto his house, rather than that one; because, every one who exalteth himself, shall be abased, but, he that abaseth himself, shall be exalted?
యుష్మానహం వదామి, తయోర్ద్వయో ర్మధ్యే కేవలః కరసఞ్చాయీ పుణ్యవత్త్వేన గణితో నిజగృహం జగామ, యతో యః కశ్చిత్ స్వమున్నమయతి స నామయిష్యతే కిన్తు యః కశ్చిత్ స్వం నమయతి స ఉన్నమయిష్యతే|
15 And they were bringing unto him, even the babes, that he might touch, them; but the disciples, seeing it, began to rebuke them.
అథ శిశూనాం గాత్రస్పర్శార్థం లోకాస్తాన్ తస్య సమీపమానిన్యుః శిష్యాస్తద్ దృష్ట్వానేతృన్ తర్జయామాసుః,
16 But, Jesus, called them near, saying—Suffer, the children, to be coming unto me, and do not hinder them; for, of such, is the kingdom of God.
కిన్తు యీశుస్తానాహూయ జగాద, మన్నికటమ్ ఆగన్తుం శిశూన్ అనుజానీధ్వం తాంశ్చ మా వారయత; యత ఈశ్వరరాజ్యాధికారిణ ఏషాం సదృశాః|
17 Verily I say unto you—Whosoever shall not welcome the kingdom of God, as a child, in nowise shall enter thereinto.
అహం యుష్మాన్ యథార్థం వదామి, యో జనః శిశోః సదృశో భూత్వా ఈశ్వరరాజ్యం న గృహ్లాతి స కేనాపి ప్రకారేణ తత్ ప్రవేష్టుం న శక్నోతి|
18 And a certain, ruler, questioned him, saying—Good Teacher! by doing what, shall I inherit life age-abiding? (aiōnios g166)
అపరమ్ ఏకోధిపతిస్తం పప్రచ్ఛ, హే పరమగురో, అనన్తాయుషః ప్రాప్తయే మయా కిం కర్త్తవ్యం? (aiōnios g166)
19 But Jesus said to him—Why, callest thou me, good? None, is good, save one—God.
యీశురువాచ, మాం కుతః పరమం వదసి? ఈశ్వరం వినా కోపి పరమో న భవతి|
20 The commandments, thou knowest: —Do not commit adultery, Do not commit murder, Do not steal, Do not bear false witness, —Honour thy father and mother,
పరదారాన్ మా గచ్ఛ, నరం మా జహి, మా చోరయ, మిథ్యాసాక్ష్యం మా దేహి, మాతరం పితరఞ్చ సంమన్యస్వ, ఏతా యా ఆజ్ఞాః సన్తి తాస్త్వం జానాసి|
21 And, he, said—All these things, have I kept from my youth.
తదా స ఉవాచ, బాల్యకాలాత్ సర్వ్వా ఏతా ఆచరామి|
22 And Jesus, hearing, said unto him—Yet one thing, unto thee, is lacking: Whatsoever thou hast, sell, and distribute unto the destitute, —and thou shalt have treasure in [the] heavens; and come! be following me.
ఇతి కథాం శ్రుత్వా యీశుస్తమవదత్, తథాపి తవైకం కర్మ్మ న్యూనమాస్తే, నిజం సర్వ్వస్వం విక్రీయ దరిద్రేభ్యో వితర, తస్మాత్ స్వర్గే ధనం ప్రాప్స్యసి; తత ఆగత్య మమానుగామీ భవ|
23 But, he, hearing these things, became, encompassed with grief; for he was rich exceedingly.
కిన్త్వేతాం కథాం శ్రుత్వా సోధిపతిః శుశోచ, యతస్తస్య బహుధనమాసీత్|
24 And Jesus, beholding him, said—With what difficulty, shall, they who have money, enter, into the kingdom of God.
తదా యీశుస్తమతిశోకాన్వితం దృష్ట్వా జగాద, ధనవతామ్ ఈశ్వరరాజ్యప్రవేశః కీదృగ్ దుష్కరః|
25 For it is, easier, for a camel, to enter, through the eye of a needle, than for, a rich man, to enter, into the kingdom of God.
ఈశ్వరరాజ్యే ధనినః ప్రవేశాత్ సూచేశ్ఛిద్రేణ మహాఙ్గస్య గమనాగమనే సుకరే|
26 And they who heard said—Who, then, can be saved?
శ్రోతారః పప్రచ్ఛుస్తర్హి కేన పరిత్రాణం ప్రాప్స్యతే?
27 And, he, said—The things impossible with men, are, possible with God.
స ఉక్తవాన్, యన్ మానుషేణాశక్యం తద్ ఈశ్వరేణ శక్యం|
28 And Peter said—Lo! we, have left our own possessions, and followed thee!
తదా పితర ఉవాచ, పశ్య వయం సర్వ్వస్వం పరిత్యజ్య తవ పశ్చాద్గామినోఽభవామ|
29 And, he, said unto them—Verily, I say unto you—No one, is there, who hath left—house, or wife, or brethren, or parents, or children, —for the sake of the kingdom of God;
తతః స ఉవాచ, యుష్మానహం యథార్థం వదామి, ఈశ్వరరాజ్యార్థం గృహం పితరౌ భ్రాతృగణం జాయాం సన్తానాంశ్చ త్యక్తవా
31 And, taking aside the twelve, he said unto them—Lo! we are going up unto Jerusalem, and all the things will be finished, which have been written through means of the prophets, respecting the Son of Man;
అనన్తరం స ద్వాదశశిష్యానాహూయ బభాషే, పశ్యత వయం యిరూశాలమ్నగరం యామః, తస్మాత్ మనుష్యపుత్రే భవిష్యద్వాదిభిరుక్తం యదస్తి తదనురూపం తం ప్రతి ఘటిష్యతే;
32 For he will be delivered up unto the nations, and be mocked, and insulted, and spit upon, —
వస్తుతస్తు సోఽన్యదేశీయానాం హస్తేషు సమర్పయిష్యతే, తే తముపహసిష్యన్తి, అన్యాయమాచరిష్యన్తి తద్వపుషి నిష్ఠీవం నిక్షేప్స్యన్తి, కశాభిః ప్రహృత్య తం హనిష్యన్తి చ,
33 and, having scourged him, they will slay him, and, on the third day, will, he, arise.
కిన్తు తృతీయదినే స శ్మశానాద్ ఉత్థాస్యతి|
34 And, they, not one of these things, understood, and this saying was hidden from them, and the could not comprehend the things spoken.
ఏతస్యాః కథాయా అభిప్రాయం కిఞ్చిదపి తే బోద్ధుం న శేకుః తేషాం నికటేఽస్పష్టతవాత్ తస్యైతాసాం కథానామ్ ఆశయం తే జ్ఞాతుం న శేకుశ్చ|
35 And it came to pass, as he was drawing near unto Jericho, a certain blind man, was sitting beside the road, begging.
అథ తస్మిన్ యిరీహోః పురస్యాన్తికం ప్రాప్తే కశ్చిదన్ధః పథః పార్శ్వ ఉపవిశ్య భిక్షామ్ అకరోత్
36 And. hearkening unto a multitude moving along, he enquired, what this, might be.
స లోకసమూహస్య గమనశబ్దం శ్రుత్వా తత్కారణం పృష్టవాన్|
37 And they told him—Jesus of Nazareth, is passing by!
నాసరతీయయీశుర్యాతీతి లోకైరుక్తే స ఉచ్చైర్వక్తుమారేభే,
38 And he cried aloud, saying—Jesus, son of David! have mercy upon me!
హే దాయూదః సన్తాన యీశో మాం దయస్వ|
39 And, they that were going before, began to rebuke him, that he might hold his peace. But, he, by so much the more, was crying out—O Son of David! have mercy upon me!
తతోగ్రగామినస్తం మౌనీ తిష్ఠేతి తర్జయామాసుః కిన్తు స పునారువన్ ఉవాచ, హే దాయూదః సన్తాన మాం దయస్వ|
40 And, standing still, Jesus commanded him to be led unto him; and, when he had drawn near, he questioned him—
తదా యీశుః స్థగితో భూత్వా స్వాన్తికే తమానేతుమ్ ఆదిదేశ|
41 What desirest thou, I should do unto thee? And, he, said—Lord! …that I may recover sight!
తతః స తస్యాన్తికమ్ ఆగమత్, తదా స తం పప్రచ్ఛ, త్వం కిమిచ్ఛసి? త్వదర్థమహం కిం కరిష్యామి? స ఉక్తవాన్, హే ప్రభోఽహం ద్రష్టుం లభై|
42 And, Jesus, said unto him—Recover sight! Thy faith, hath saved thee.
తదా యీశురువాచ, దృష్టిశక్తిం గృహాణ తవ ప్రత్యయస్త్వాం స్వస్థం కృతవాన్|
43 And, instantly, he recovered sight, and began to follow him, glorifying God. And, all the people, beholding, gave praise unto God.
తతస్తత్క్షణాత్ తస్య చక్షుషీ ప్రసన్నే; తస్మాత్ స ఈశ్వరం ధన్యం వదన్ తత్పశ్చాద్ యయౌ, తదాలోక్య సర్వ్వే లోకా ఈశ్వరం ప్రశంసితుమ్ ఆరేభిరే|
