Luke 18
1 And he was speaking a parable unto them, as to its being needful for them always to pray, and not be faint-hearted;
அபரஞ்ச லோகைரக்லாந்தை ர்நிரந்தரம்’ ப்ரார்த²யிதவ்யம் இத்யாஸ²யேந யீஸு²நா த்³ரு’ஷ்டாந்த ஏக: கதி²த: |
2 saying—A certain judge, there was in a certain city, —having, for God, no reverence, and, for man, no respect.
குத்ரசிந்நக³ரே கஸ்²சித் ப்ராட்³விவாக ஆஸீத் ஸ ஈஸ்²வராந்நாபி³பே⁴த் மாநுஷாம்’ஸ்²ச நாமந்யத|
3 And, a widow, there was, in that city; and she kept coming unto him, saying—Vindicate me from mine adversary!
அத² தத்புரவாஸிநீ காசித்³வித⁴வா தத்ஸமீபமேத்ய விவாதி³நா ஸஹ மம விவாத³ம்’ பரிஷ்குர்வ்விதி நிவேத³யாமாஸ|
4 And he was unwilling for a time; but, after these things, he said within himself—Although, neither God, I reverence, nor man, I respect,
தத: ஸ ப்ராட்³விவாக: கியத்³தி³நாநி ந தத³ங்கீ³க்ரு’தவாந் பஸ்²சாச்சித்தே சிந்தயாமாஸ, யத்³யபீஸ்²வராந்ந பி³பே⁴மி மநுஷ்யாநபி ந மந்யே
5 Yet, if only because this widow annoyeth me, I will vindicate her, —lest, persistently coming, she wholly wear me out.
ததா²ப்யேஷா வித⁴வா மாம்’ க்லிஸ்²நாதி தஸ்மாத³ஸ்யா விவாத³ம்’ பரிஷ்கரிஷ்யாமி நோசேத் ஸா ஸதா³க³த்ய மாம்’ வ்யக்³ரம்’ கரிஷ்யதி|
6 And the Lord said—Hear ye what, the unrighteous judge saith; —
பஸ்²சாத் ப்ரபு⁴ரவத³த்³ அஸாவந்யாயப்ராட்³விவாகோ யதா³ஹ தத்ர மநோ நித⁴த்⁴வம்’|
7 And shall, God, in any wise not execute the vindication of his chosen ones, who are crying out to him day and night, although he beareth long with regard to them?
ஈஸ்²வரஸ்ய யே (அ)பி⁴ருசிதலோகா தி³வாநிஸ²ம்’ ப்ரார்த²யந்தே ஸ ப³ஹுதி³நாநி விலம்ப்³யாபி தேஷாம்’ விவாதா³ந் கிம்’ ந பரிஷ்கரிஷ்யதி?
8 I tell you—He will execute their vindication, quickly! nevertheless, though, the Son of Man, do come, will he, after all, find the faith on the earth?
யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி த்வரயா பரிஷ்கரிஷ்யதி, கிந்து யதா³ மநுஷ்யபுத்ர ஆக³மிஷ்யதி ததா³ ப்ரு’தி²வ்யாம்’ கிமீத்³ரு’ஸ²ம்’ விஸ்²வாஸம்’ ப்ராப்ஸ்யதி?
9 And he spake, even unto certain who were confident in themselves that they were righteous, and were despising the rest, this parable: —
யே ஸ்வாந் தா⁴ர்ம்மிகாந் ஜ்ஞாத்வா பராந் துச்சீ²குர்வ்வந்தி ஏதாத்³ரு’க்³ப்⁴ய: , கியத்³ப்⁴ய இமம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தம்’ கத²யாமாஸ|
10 Two men, went up into the temple to pray, one, a Pharisee, and, the other, a tax-collector.
ஏக: பி²ரூஸ்²யபர: கரஸஞ்சாயீ த்³வாவிமௌ ப்ரார்த²யிதும்’ மந்தி³ரம்’ க³தௌ|
11 The Pharisee, taking his stand, these things unto himself was praying: O God! I thank thee, that I am not like the rest of men, —extortioners, unjust, adulterers, or, even as this tax-collector;
ததோ(அ)ஸௌ பி²ரூஸ்²யேகபார்ஸ்²வே திஷ்ட²ந் ஹே ஈஸ்²வர அஹமந்யலோகவத் லோட²யிதாந்யாயீ பாரதா³ரிகஸ்²ச ந ப⁴வாமி அஸ்ய கரஸஞ்சாயிநஸ்துல்யஸ்²ச ந, தஸ்மாத்த்வாம்’ த⁴ந்யம்’ வதா³மி|
12 I fast twice in the week, I give a tenth of whatsoever things I gain!
ஸப்தஸு தி³நேஷு தி³நத்³வயமுபவஸாமி ஸர்வ்வஸம்பத்தே ர்த³ஸ²மாம்’ஸ²ம்’ த³தா³மி ச, ஏதத்கதா²ம்’ கத²யந் ப்ரார்த²யாமாஸ|
13 But, the tax-collector, afar off, standing, —would not so much as lift up, his eyes, unto heaven, but kept smiting his own breast saying—O God! be propitiated unto me, the sinner!
கிந்து ஸ கரஸஞ்சாயி தூ³ரே திஷ்ட²ந் ஸ்வர்க³ம்’ த்³ரஷ்டும்’ நேச்ச²ந் வக்ஷஸி கராகா⁴தம்’ குர்வ்வந் ஹே ஈஸ்²வர பாபிஷ்ட²ம்’ மாம்’ த³யஸ்வ, இத்த²ம்’ ப்ரார்த²யாமாஸ|
14 I tell you—This one went down justified, unto his house, rather than that one; because, every one who exalteth himself, shall be abased, but, he that abaseth himself, shall be exalted?
யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, தயோர்த்³வயோ ர்மத்⁴யே கேவல: கரஸஞ்சாயீ புண்யவத்த்வேந க³ணிதோ நிஜக்³ரு’ஹம்’ ஜகா³ம, யதோ ய: கஸ்²சித் ஸ்வமுந்நமயதி ஸ நாமயிஷ்யதே கிந்து ய: கஸ்²சித் ஸ்வம்’ நமயதி ஸ உந்நமயிஷ்யதே|
15 And they were bringing unto him, even the babes, that he might touch, them; but the disciples, seeing it, began to rebuke them.
அத² ஸி²ஸூ²நாம்’ கா³த்ரஸ்பர்ஸா²ர்த²ம்’ லோகாஸ்தாந் தஸ்ய ஸமீபமாநிந்யு: ஸி²ஷ்யாஸ்தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வாநேத்ரு’ந் தர்ஜயாமாஸு: ,
16 But, Jesus, called them near, saying—Suffer, the children, to be coming unto me, and do not hinder them; for, of such, is the kingdom of God.
கிந்து யீஸு²ஸ்தாநாஹூய ஜகா³த³, மந்நிகடம் ஆக³ந்தும்’ ஸி²ஸூ²ந் அநுஜாநீத்⁴வம்’ தாம்’ஸ்²ச மா வாரயத; யத ஈஸ்²வரராஜ்யாதி⁴காரிண ஏஷாம்’ ஸத்³ரு’ஸா²: |
17 Verily I say unto you—Whosoever shall not welcome the kingdom of God, as a child, in nowise shall enter thereinto.
அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, யோ ஜந: ஸி²ஸோ²: ஸத்³ரு’ஸோ² பூ⁴த்வா ஈஸ்²வரராஜ்யம்’ ந க்³ரு’ஹ்லாதி ஸ கேநாபி ப்ரகாரேண தத் ப்ரவேஷ்டும்’ ந ஸ²க்நோதி|
18 And a certain, ruler, questioned him, saying—Good Teacher! by doing what, shall I inherit life age-abiding? (aiōnios g166)
அபரம் ஏகோதி⁴பதிஸ்தம்’ பப்ரச்ச², ஹே பரமகு³ரோ, அநந்தாயுஷ: ப்ராப்தயே மயா கிம்’ கர்த்தவ்யம்’? (aiōnios g166)
19 But Jesus said to him—Why, callest thou me, good? None, is good, save one—God.
யீஸு²ருவாச, மாம்’ குத: பரமம்’ வத³ஸி? ஈஸ்²வரம்’ விநா கோபி பரமோ ந ப⁴வதி|
20 The commandments, thou knowest: —Do not commit adultery, Do not commit murder, Do not steal, Do not bear false witness, —Honour thy father and mother,
பரதா³ராந் மா க³ச்ச², நரம்’ மா ஜஹி, மா சோரய, மித்²யாஸாக்ஷ்யம்’ மா தே³ஹி, மாதரம்’ பிதரஞ்ச ஸம்’மந்யஸ்வ, ஏதா யா ஆஜ்ஞா: ஸந்தி தாஸ்த்வம்’ ஜாநாஸி|
21 And, he, said—All these things, have I kept from my youth.
ததா³ ஸ உவாச, பா³ல்யகாலாத் ஸர்வ்வா ஏதா ஆசராமி|
22 And Jesus, hearing, said unto him—Yet one thing, unto thee, is lacking: Whatsoever thou hast, sell, and distribute unto the destitute, —and thou shalt have treasure in [the] heavens; and come! be following me.
இதி கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா யீஸு²ஸ்தமவத³த், ததா²பி தவைகம்’ கர்ம்ம ந்யூநமாஸ்தே, நிஜம்’ ஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய த³ரித்³ரேப்⁴யோ விதர, தஸ்மாத் ஸ்வர்கே³ த⁴நம்’ ப்ராப்ஸ்யஸி; தத ஆக³த்ய மமாநுகா³மீ ப⁴வ|
23 But, he, hearing these things, became, encompassed with grief; for he was rich exceedingly.
கிந்த்வேதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸோதி⁴பதி: ஸு²ஸோ²ச, யதஸ்தஸ்ய ப³ஹுத⁴நமாஸீத்|
24 And Jesus, beholding him, said—With what difficulty, shall, they who have money, enter, into the kingdom of God.
ததா³ யீஸு²ஸ்தமதிஸோ²காந்விதம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஜகா³த³, த⁴நவதாம் ஈஸ்²வரராஜ்யப்ரவேஸ²: கீத்³ரு’க்³ து³ஷ்கர: |
25 For it is, easier, for a camel, to enter, through the eye of a needle, than for, a rich man, to enter, into the kingdom of God.
ஈஸ்²வரராஜ்யே த⁴நிந: ப்ரவேஸா²த் ஸூசேஸ்²சி²த்³ரேண மஹாங்க³ஸ்ய க³மநாக³மநே ஸுகரே|
26 And they who heard said—Who, then, can be saved?
ஸ்²ரோதார: பப்ரச்சு²ஸ்தர்ஹி கேந பரித்ராணம்’ ப்ராப்ஸ்யதே?
27 And, he, said—The things impossible with men, are, possible with God.
ஸ உக்தவாந், யந் மாநுஷேணாஸ²க்யம்’ தத்³ ஈஸ்²வரேண ஸ²க்யம்’|
28 And Peter said—Lo! we, have left our own possessions, and followed thee!
ததா³ பிதர உவாச, பஸ்²ய வயம்’ ஸர்வ்வஸ்வம்’ பரித்யஜ்ய தவ பஸ்²சாத்³கா³மிநோ(அ)ப⁴வாம|
29 And, he, said unto them—Verily, I say unto you—No one, is there, who hath left—house, or wife, or brethren, or parents, or children, —for the sake of the kingdom of God;
தத: ஸ உவாச, யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, ஈஸ்²வரராஜ்யார்த²ம்’ க்³ரு’ஹம்’ பிதரௌ ப்⁴ராத்ரு’க³ணம்’ ஜாயாம்’ ஸந்தாநாம்’ஸ்²ச த்யக்தவா
31 And, taking aside the twelve, he said unto them—Lo! we are going up unto Jerusalem, and all the things will be finished, which have been written through means of the prophets, respecting the Son of Man;
அநந்தரம்’ ஸ த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாநாஹூய ப³பா⁴ஷே, பஸ்²யத வயம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரம்’ யாம: , தஸ்மாத் மநுஷ்யபுத்ரே ப⁴விஷ்யத்³வாதி³பி⁴ருக்தம்’ யத³ஸ்தி தத³நுரூபம்’ தம்’ ப்ரதி க⁴டிஷ்யதே;
32 For he will be delivered up unto the nations, and be mocked, and insulted, and spit upon, —
வஸ்துதஸ்து ஸோ(அ)ந்யதே³ஸீ²யாநாம்’ ஹஸ்தேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே, தே தமுபஹஸிஷ்யந்தி, அந்யாயமாசரிஷ்யந்தி தத்³வபுஷி நிஷ்டீ²வம்’ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி, கஸா²பி⁴: ப்ரஹ்ரு’த்ய தம்’ ஹநிஷ்யந்தி ச,
33 and, having scourged him, they will slay him, and, on the third day, will, he, arise.
கிந்து த்ரு’தீயதி³நே ஸ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத்தா²ஸ்யதி|
34 And, they, not one of these things, understood, and this saying was hidden from them, and the could not comprehend the things spoken.
ஏதஸ்யா: கதா²யா அபி⁴ப்ராயம்’ கிஞ்சித³பி தே போ³த்³து⁴ம்’ ந ஸே²கு: தேஷாம்’ நிகடே(அ)ஸ்பஷ்டதவாத் தஸ்யைதாஸாம்’ கதா²நாம் ஆஸ²யம்’ தே ஜ்ஞாதும்’ ந ஸே²குஸ்²ச|
35 And it came to pass, as he was drawing near unto Jericho, a certain blind man, was sitting beside the road, begging.
அத² தஸ்மிந் யிரீஹோ: புரஸ்யாந்திகம்’ ப்ராப்தே கஸ்²சித³ந்த⁴: பத²: பார்ஸ்²வ உபவிஸ்²ய பி⁴க்ஷாம் அகரோத்
36 And. hearkening unto a multitude moving along, he enquired, what this, might be.
ஸ லோகஸமூஹஸ்ய க³மநஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ருத்வா தத்காரணம்’ ப்ரு’ஷ்டவாந்|
37 And they told him—Jesus of Nazareth, is passing by!
நாஸரதீயயீஸு²ர்யாதீதி லோகைருக்தே ஸ உச்சைர்வக்துமாரேபே⁴,
38 And he cried aloud, saying—Jesus, son of David! have mercy upon me!
ஹே தா³யூத³: ஸந்தாந யீஸோ² மாம்’ த³யஸ்வ|
39 And, they that were going before, began to rebuke him, that he might hold his peace. But, he, by so much the more, was crying out—O Son of David! have mercy upon me!
ததோக்³ரகா³மிநஸ்தம்’ மௌநீ திஷ்டே²தி தர்ஜயாமாஸு: கிந்து ஸ புநாருவந் உவாச, ஹே தா³யூத³: ஸந்தாந மாம்’ த³யஸ்வ|
40 And, standing still, Jesus commanded him to be led unto him; and, when he had drawn near, he questioned him—
ததா³ யீஸு²: ஸ்த²கி³தோ பூ⁴த்வா ஸ்வாந்திகே தமாநேதும் ஆதி³தே³ஸ²|
41 What desirest thou, I should do unto thee? And, he, said—Lord! …that I may recover sight!
தத: ஸ தஸ்யாந்திகம் ஆக³மத், ததா³ ஸ தம்’ பப்ரச்ச², த்வம்’ கிமிச்ச²ஸி? த்வத³ர்த²மஹம்’ கிம்’ கரிஷ்யாமி? ஸ உக்தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴(அ)ஹம்’ த்³ரஷ்டும்’ லபை⁴|
42 And, Jesus, said unto him—Recover sight! Thy faith, hath saved thee.
ததா³ யீஸு²ருவாச, த்³ரு’ஷ்டிஸ²க்திம்’ க்³ரு’ஹாண தவ ப்ரத்யயஸ்த்வாம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ க்ரு’தவாந்|
43 And, instantly, he recovered sight, and began to follow him, glorifying God. And, all the people, beholding, gave praise unto God.
ததஸ்தத்க்ஷணாத் தஸ்ய சக்ஷுஷீ ப்ரஸந்நே; தஸ்மாத் ஸ ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந் தத்பஸ்²சாத்³ யயௌ, ததா³லோக்ய ஸர்வ்வே லோகா ஈஸ்²வரம்’ ப்ரஸ²ம்’ஸிதும் ஆரேபி⁴ரே|
