Luke 14
1 And it came to pass, when he entered into the house of one of the rulers of the Pharisees, on a Sabbath, to eat bread, that, they, were narrowly watching him.
અનન્તરં વિશ્રામવારે યીશૌ પ્રધાનસ્ય ફિરૂશિનો ગૃહે ભોક્તું ગતવતિ તે તં વીક્ષિતુમ્ આરેભિરે|
2 And lo! there was, a certain man, who had the dropsy, before him.
તદા જલોદરી તસ્ય સમ્મુખે સ્થિતઃ|
3 And Jesus, answering, spake unto the Lawyers and Pharisees, saying—Is it allowed, on the Sabbath, to cure, or not? But, they, held their peace.
તતઃ સ વ્યવસ્થાપકાન્ ફિરૂશિનશ્ચ પપ્રચ્છ, વિશ્રામવારે સ્વાસ્થ્યં કર્ત્તવ્યં ન વા? તતસ્તે કિમપિ ન પ્રત્યૂચુઃ|
4 And taking hold [of him] he healed and dismissed him, —
તદા સ તં રોગિણં સ્વસ્થં કૃત્વા વિસસર્જ;
5 and, unto them, said—Which of you, shall have a son or an ox that, into a pit, shall fall, and will not straightway pull him up, on the day of rest?
તાનુવાચ ચ યુષ્માકં કસ્યચિદ્ ગર્દ્દભો વૃષભો વા ચેદ્ ગર્ત્તે પતતિ તર્હિ વિશ્રામવારે તત્ક્ષણં સ કિં તં નોત્થાપયિષ્યતિ?
6 And they could not return an answer unto these things.
તતસ્તે કથાયા એતસ્યાઃ કિમપિ પ્રતિવક્તું ન શેકુઃ|
7 And he went on to speak, unto the invited, a parable, —observing how, the first couches, they were choosing; saying unto them—
અપરઞ્ચ પ્રધાનસ્થાનમનોનીતત્વકરણં વિલોક્ય સ નિમન્ત્રિતાન્ એતદુપદેશકથાં જગાદ,
8 Whensoever thou hast been invited by anyone unto a marriage feast, do not recline on the first couch; lest once, a more honourable than thou, have been invited by him,
ત્વં વિવાહાદિભોજ્યેષુ નિમન્ત્રિતઃ સન્ પ્રધાનસ્થાને મોપાવેક્ષીઃ| ત્વત્તો ગૌરવાન્વિતનિમન્ત્રિતજન આયાતે
9 and he that invited both thee and him should come, and say unto thee—Give, unto this one, place! and, then, thou shouldst begin, with shame, the last place, to occupy.
નિમન્ત્રયિતાગત્ય મનુષ્યાયૈતસ્મૈ સ્થાનં દેહીતિ વાક્યં ચેદ્ વક્ષ્યતિ તર્હિ ત્વં સઙ્કુચિતો ભૂત્વા સ્થાન ઇતરસ્મિન્ ઉપવેષ્ટુમ્ ઉદ્યંસ્યસિ|
10 But, whensoever thou hast been invited, pass on and fall back into the last place, that, whensoever he that hath invited thee shall come, he may say unto thee—Friend! come close up, higher. Then, shalt thou have honour before all who are reclining together with thee.
અસ્માત્ કારણાદેવ ત્વં નિમન્ત્રિતો ગત્વાઽપ્રધાનસ્થાન ઉપવિશ, તતો નિમન્ત્રયિતાગત્ય વદિષ્યતિ, હે બન્ધો પ્રોચ્ચસ્થાનં ગત્વોપવિશ, તથા સતિ ભોજનોપવિષ્ટાનાં સકલાનાં સાક્ષાત્ ત્વં માન્યો ભવિષ્યસિ|
11 Because, everyone who exalteth himself, shall be abased; and, he that abaseth himself, shall be exalted?
યઃ કશ્ચિત્ સ્વમુન્નમયતિ સ નમયિષ્યતે, કિન્તુ યઃ કશ્ચિત્ સ્વં નમયતિ સ ઉન્નમયિષ્યતે|
12 Moreover he went on to say, unto him also who had invited him, —Whensoever thou mayest be making a dinner or a supper, do not call thy friends, or thy brothers, or thy kinsfolk, or rich neighbours, —lest once, they also, invite thee in return, and it become a recompense unto thee.
તદા સ નિમન્ત્રયિતારં જનમપિ જગાદ, મધ્યાહ્ને રાત્રૌ વા ભોજ્યે કૃતે નિજબન્ધુગણો વા ભ્રાતૃગણો વા જ્ઞાતિગણો વા ધનિગણો વા સમીપવાસિગણો વા એતાન્ ન નિમન્ત્રય, તથા કૃતે ચેત્ તે ત્વાં નિમન્ત્રયિષ્યન્તિ, તર્હિ પરિશોધો ભવિષ્યતિ|
13 But, whensoever, an entertainment, thou mayest be making, invite the destitute, the tried, the lame, the blind;
કિન્તુ યદા ભેજ્યં કરોષિ તદા દરિદ્રશુષ્કકરખઞ્જાન્ધાન્ નિમન્ત્રય,
14 and, happy, shalt thou be, that they have not wherewith to recompense thee, for it shall be recompensed unto thee, in the resurrection of the righteous.
તત આશિષં લપ્સ્યસે, તેષુ પરિશોધં કર્ત્તુમશક્નુવત્સુ શ્મશાનાદ્ધાર્મ્મિકાનામુત્થાનકાલે ત્વં ફલાં લપ્સ્યસે|
15 And one of those reclining together, hearing these things, said unto him—Happy, whoever shall eat bread in the kingdom of God!
અનન્તરં તાં કથાં નિશમ્ય ભોજનોપવિષ્ટઃ કશ્ચિત્ કથયામાસ, યો જન ઈશ્વરસ્ય રાજ્યે ભોક્તું લપ્સ્યતે સએવ ધન્યઃ|
16 But, he, said unto him—A certain man, was making a great supper, and invited many;
તતઃ સ ઉવાચ, કશ્ચિત્ જનો રાત્રૌ ભેજ્યં કૃત્વા બહૂન્ નિમન્ત્રયામાસ|
17 and he sent out his servant, at the hour of the supper, to say unto the invited—Be coming! because, even now, is it, ready.
તતો ભોજનસમયે નિમન્ત્રિતલોકાન્ આહ્વાતું દાસદ્વારા કથયામાસ, ખદ્યદ્રવ્યાણિ સર્વ્વાણિ સમાસાદિતાનિ સન્તિ, યૂયમાગચ્છત|
18 And they all began, one after another to excuse themselves. The first, said unto him—A field, have I bought, and have need to go out and see it: I request thee, hold me excused.
કિન્તુ તે સર્વ્વ એકૈકં છલં કૃત્વા ક્ષમાં પ્રાર્થયાઞ્ચક્રિરે| પ્રથમો જનઃ કથયામાસ, ક્ષેત્રમેકં ક્રીતવાનહં તદેવ દ્રષ્ટું મયા ગન્તવ્યમ્, અતએવ માં ક્ષન્તું તં નિવેદય|
19 And, another, said—Five yoke of oxen, have I bought, and am going my way to prove them; I request thee, hold me excused.
અન્યો જનઃ કથયામાસ, દશવૃષાનહં ક્રીતવાન્ તાન્ પરીક્ષિતું યામિ તસ્માદેવ માં ક્ષન્તું તં નિવેદય|
20 And, another, said—A wife, have I married, and, for this cause, I cannot come!
અપરઃ કથયામાસ, વ્યૂઢવાનહં તસ્માત્ કારણાદ્ યાતું ન શક્નોમિ|
21 And, going near, the servant reported unto his lord these things. Then, provoked to anger, the master of the house said unto his servant—Go out quickly, into the broadways and streets of the city, —and, the destitute, and tried, and blind, and lame, bring thou in here.
પશ્ચાત્ સ દાસો ગત્વા નિજપ્રભોઃ સાક્ષાત્ સર્વ્વવૃત્તાન્તં નિવેદયામાસ, તતોસૌ ગૃહપતિઃ કુપિત્વા સ્વદાસં વ્યાજહાર, ત્વં સત્વરં નગરસ્ય સન્નિવેશાન્ માર્ગાંશ્ચ ગત્વા દરિદ્રશુષ્કકરખઞ્જાન્ધાન્ અત્રાનય|
22 And the servant said—Lord! what thou didst order, hath been done; and, yet, there is, room.
તતો દાસોઽવદત્, હે પ્રભો ભવત આજ્ઞાનુસારેણાક્રિયત તથાપિ સ્થાનમસ્તિ|
23 And the lord said unto the servant—Go out among the highways and fences, and compel them to come in; that my house may be filled.
તદા પ્રભુઃ પુન ર્દાસાયાકથયત્, રાજપથાન્ વૃક્ષમૂલાનિ ચ યાત્વા મદીયગૃહપૂરણાર્થં લોકાનાગન્તું પ્રવર્ત્તય|
24 For, I say unto you—Not one of those men who had been invited, shall taste of my supper.
અહં યુષ્મભ્યં કથયામિ, પૂર્વ્વનિમન્ત્રિતાનમેકોપિ મમાસ્ય રાત્રિભોજ્યસ્યાસ્વાદં ન પ્રાપ્સ્યતિ|
25 And there were journeying together with him many multitudes; and, turning, he said unto them—
અનન્તરં બહુષુ લોકેષુ યીશોઃ પશ્ચાદ્ વ્રજિતેષુ સત્સુ સ વ્યાઘુટ્ય તેભ્યઃ કથયામાસ,
26 If anyone cometh unto me, and hateth not his own father, and mother, and wife, and children, and brothers, and sisters, further also, even his own life, he cannot be my disciple.
યઃ કશ્ચિન્ મમ સમીપમ્ આગત્ય સ્વસ્ય માતા પિતા પત્ની સન્તાના ભ્રાતરો ભગિમ્યો નિજપ્રાણાશ્ચ, એતેભ્યઃ સર્વ્વેભ્યો મય્યધિકં પ્રેમ ન કરોતિ, સ મમ શિષ્યો ભવિતું ન શક્ષ્યતિ|
27 Whoever beareth not his own cross, and cometh after me, cannot be my disciple.
યઃ કશ્ચિત્ સ્વીયં ક્રુશં વહન્ મમ પશ્ચાન્ન ગચ્છતિ, સોપિ મમ શિષ્યો ભવિતું ન શક્ષ્યતિ|
28 For, who from among you, wishing to build a tower, doth not first sit down and count the cost, —whether he hath sufficient for completion;
દુર્ગનિર્મ્માણે કતિવ્યયો ભવિષ્યતિ, તથા તસ્ય સમાપ્તિકરણાર્થં સમ્પત્તિરસ્તિ ન વા, પ્રથમમુપવિશ્ય એતન્ન ગણયતિ, યુષ્માકં મધ્ય એતાદૃશઃ કોસ્તિ?
29 lest once, he having laid a foundation, and not being able to finish, all who are looking on, should begin to mock at him,
નોચેદ્ ભિત્તિં કૃત્વા શેષે યદિ સમાપયિતું ન શક્ષ્યતિ,
30 saying—This man, began to build, and was not able to finish!
તર્હિ માનુષોયં નિચેતુમ્ આરભત સમાપયિતું નાશક્નોત્, ઇતિ વ્યાહૃત્ય સર્વ્વે તમુપહસિષ્યન્તિ|
31 Or, what king, moving on to encounter, another king, in battle, will not sit down first and take counsel, whether he is able, with ten thousand, to meet him who, with twenty thousand, is coming against him.
અપરઞ્ચ ભિન્નભૂપતિના સહ યુદ્ધં કર્ત્તુમ્ ઉદ્યમ્ય દશસહસ્રાણિ સૈન્યાનિ ગૃહીત્વા વિંશતિસહસ્રેઃ સૈન્યૈઃ સહિતસ્ય સમીપવાસિનઃ સમ્મુખં યાતું શક્ષ્યામિ ન વેતિ પ્રથમં ઉપવિશ્ય ન વિચારયતિ એતાદૃશો ભૂમિપતિઃ કઃ?
32 And, if not, by any means, while he is yet afar off, he sendeth, an embassy, and requesteth the conditions of peace.
યદિ ન શક્નોતિ તર્હિ રિપાવતિદૂરે તિષ્ઠતિ સતિ નિજદૂતં પ્રેષ્ય સન્ધિં કર્ત્તું પ્રાર્થયેત|
33 Thus, therefore, everyone from amongst you, who doth not bid adieu unto all his own possessions, cannot be my disciple.
તદ્વદ્ યુષ્માકં મધ્યે યઃ કશ્ચિન્ મદર્થં સર્વ્વસ્વં હાતું ન શક્નોતિ સ મમ શિષ્યો ભવિતું ન શક્ષ્યતિ|
34 Good, therefore is the salt; but, if, even the salt, become tasteless, wherewith shall it be seasoned?
લવણમ્ ઉત્તમમ્ ઇતિ સત્યં, કિન્તુ યદિ લવણસ્ય લવણત્વમ્ અપગચ્છતિ તર્હિ તત્ કથં સ્વાદુયુક્તં ભવિષ્યતિ?
35 Neither for land nor for manure, is it, fit: outside, they cast it! He that hath ears to hear, let him hear.
તદ ભૂમ્યર્થમ્ આલવાલરાશ્યર્થમપિ ભદ્રં ન ભવતિ; લોકાસ્તદ્ બહિઃ ક્ષિપન્તિ| યસ્ય શ્રોતું શ્રોત્રે સ્તઃ સ શૃણોતુ|
