Job 9
1 Then responded Job, and said—
A Hiob odpowiedział:
2 Of a truth, I know that so it is, But how can a mortal be just with GOD?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 If he choose to contend with him, he cannot answer him, one of a thousand:
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 Wise in heart, and alert in vigour, What man hath hardened himself against him, and prospered!
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Who removeth mountains, unawares, Who overturneth them in his anger;
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 Who shaketh the earth, out of its place, and, the pillars thereof, shudder;
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 Who commandeth the sun, and it breaketh not forth, and, about the stars, he putteth a seal;
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 Who spreadeth out fire heavens, by himself alone! and marcheth along, on the heights of the sea;
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 Who made the Bear, the Giant and the Cluster, and the chambers of the south;
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 Who doeth great things, past finding out, and marvels, beyond number.
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Lo! he cometh upon me, yet can I not see him, Yea he passeth on, yet can I not discern him.
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 Lo! he snatcheth away, who can bring it back? Who shall say unto him, What wouldst thou do?
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 As for GOD, if he withdraw not his anger, under him, will have submitted themselves—the proud helpers.
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 How much less that, I, should answer him, should choose my words with him?
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 Whom, though I were righteous, yet would I not answer, to be absolved, I would make supplication.
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 Though I had called, and he had answered me, I could not believe, that he would lend an ear to my voice.
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 For, with a tempest, would he fall upon me, and would multiply my wounds without need;
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 He would not suffer me to recover my breath, for he would surfeit me with bitter things.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 If it regardeth vigour, bold is he! If justice, who could summon him?
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 If I should justify myself, mine own mouth, would condemn me, —I blameless? then had it shewn me perverse.
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 I blameless? I should not know my own soul, I should despise my own life!
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 One thing, there is, for which cause, I have said it, The blameless and the lawless, he bringeth to an end.
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 If, a scourge, slay suddenly, at the despair of innocent ones, he mocketh.
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 The earth, hath been given into the hand of a lawless one, The faces of her judges, he covereth, If not, then who is it?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 My days, therefore, are swifter than a runner, They have fled, they have seen no good.
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 They have passed away with boats of paper-reed, like a vulture [which] rusheth upon food.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 If I say, I will forget my complaint, I will lay aside my sad countenance, and brighten up,
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 I am afraid of all my pains, I know, that thou wilt not pronounce me innocent.
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 I, shall be held guilty, —Wherefore then, in vain, should I toil?
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 Though I bathe myself in snow water, and cleanse, in cleanness itself, my hands,
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 Then, in a ditch, wouldst thou plunge me, and mine own clothes should abhor me:
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 For he is not a man like myself, whom I might answer, nor could we come together into judgment:
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 There is not, between us, a mediator, who might lay his hand upon us both.
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 Let him take from off me his rod, and, his terror, let it not startle me:
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 I could speak, and not be afraid of him, although, not so, am, I, in myself!
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
